-
ΤΖΟΡΤΖ ΚΛΟΥΝΕΪ. “ΤΟΙΟΥΤΟΣ ΕΠΡΕΠΕΝ ΥΜΙΝ ΑΡΧΙΕΡΕΥΣ”
-
ΑΠΟΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΜΟΣ ΡΟΥΒΙΚΩΝΑ ΚΑΙ ΑΠΟ …”ΚΑΘ΄ΥΛΙΝ” ΑΡΜΟΔΙΟ
-
ΓΙΑΝΝΗΣ ΚΑΨΗΣ. ΑΝΤΙ ΣΤΟ “ΑΝΑΘΕΜΑ”, ΕΙΣΠΡΑΤΤΕΙ ΔΙΘΥΡΑΜΒΟΥΣ
-
ΣΧΟΛΕΙΑ “ΘΕΟΚΡΑΤΙΚΩΝ” ΚΑΘΕΣΤΩΤΩΝ
1. Guardian: Μπορεί μία προεδρία του Τζορτζ Κλούνεϊ να σώσει τις ΗΠΑ; -Γιατί θα μπορούσε να γίνει ο αντι-Τραμπ
Ο Τζορτζ Κλούνεϊ φαίνεται πως τα έχει όλα. Οι τελευταίες του ταινίες όμως δεν πάνε καλά. Μήπως είναι ώρα να αποσυρθεί από τον κινηματογράφο και να ασχοληθεί με την πολιτική με το βλέμμα στον Λευκό Οίκο;
Αυτή την άποψη εκφράζει ο αρθρογράφος του Guardian Στιβ Ρόουζ. «Θα μπορούσε μία προεδρία του Τζορτζ Κλούνεϊ να σώσει την Αμερική;», είναι ο τίτλος του δημοσιεύματος που αναλύει γιατί ο ηθοποιός θα μπορούσε να γίνει ο αντι-Τραμπ.
Ο Κλούνεϊ τα έχει όλα. Είναι όμορφος, βραβευμένος με Οσκαρ, πετυχημένος, έξυπνος, αστείος, ασχολείται με την πολιτική και έχει έναν ευτυχισμένο γάμο. Και σαν να μην έφταναν αυτά, μόλις πούλησε την τεκίλα του για δισεκατομμύρια δολάρια, σημειώνει ο αρθρογράφος της βρετανικής εφημερίδας.
«Είναι ο άριστος σταρ του Χόλιγουντ. Βασικά, είναι ο αντι-Γουάινστιν. Υπάρχει μόνο ένα πρόβλημα, οι ταινίες του. Οι ρόλοι του έχουν αρχίσει να μοιάζουν με λίστα εσκεμμένων αποτυχιών», συνεχίζει ο αρθρογράφος, επισημαίνοντας ότι ούτε η σκηνοθετική καριέρα του πάει καλύτερα.
«Είναι ώρα να αποσυρθεί ο Κλούνεϊ; Δεν έχει παίξει για δύο χρόνια. ”Δεν πρόκειται να κάνω ταινίες απλά για να είμαι μπροστά στην κάμερα” είπε πρόσφατα στο Hollywood Reporter. Σε ό,τι αφορά τη σκηνοθεσία, οι επιλογές του είναι ίσως περιορισμένες πλέον. Οπότε τι θα μπορούσε να κάνει στη συνέχεια; Ας σκεφτούμε: παγκόσμια γνωστός, με ισχυρή σύζυγο, φίλος με τον Ομπάμα, συγκεντρώνει χρήματα για τους Δημοκρατικούς. Ακόμη δεν το καταλαβαίνετε; Θα μπορούσαμε να συνεχίσουμε: η χώρα σε αποδιοργάνωση, παραδοσιακά εμπόδια για μια πολιτική θέση έχουν πέσει, φωνάζουν για έναν χαρισματικό ηγέτη. Γιατί ο Κλούνεϊ να κάνει έμμεσα πολιτικές ταινίες όταν απλά μπορεί να κατέβει ως υποψήφιος;
Αντί να είναι ο αντι-Γουάινσταϊν ο Κλούνεϊ μπορεί να γίνει ο αντι-Τραμπ. Εκανε μία δοκιμή στην ταινία ”Aι Ειδοί του Μαρτίου”. Αλλά ο Κλούνεϊ απέρριψε τις όποιες σκέψεις ότι μπορεί να διεκδικήσει την προεδρία. ”Γιατί να προσφερθεί κάποιος για αυτή τη δουλειά;”, είχε δηλώσει σε δημοσιογράφους στη Βενετία το 2011. Ομως, όταν η ίδια ερώτηση διατυπώθηκε φέτος, η απάντηση του Κλούνεϊ ήταν λίγο διαφορετική: ”Θα μου άρεσε να είμαι υποψήφιος; Ακούγεται διασκεδαστικό”. Προσπαθούσε να είναι σαρκαστικός, αλλά δεν ήταν η πιο πειστική ερμηνεία του», καταλήγει το άρθρο.
Θαυμάστε σοβαρότητα εφημερίδας! Ποιο πρόσωπο προτείνει για υποψήφιο πρόεδρο των ΗΠΑ. Αλλά και ποια προσόντα θεωρεί η Guardian απαραίτητα (ο περί ου …θεατρίνος τα διαθέτει!), για να αναλάβει το τιμόνι του κόσμου. Διότι περί προέδρου της υφηλίου πρόκειται, όταν μιλάμε για Αμερική.
Ο Τζορτζ Κλούνεϊ, επομένως, είναι ο αξιότερος Αμερικανός κατά την εγγλέζικη εφημερίδα,που μπορούμε να του εμπιστευτούμε τις ζωές των παιδιών μας και τις δικές μας ,μια και ο εκάστοτε πρόεδρος των ΗΠΑ, κρατάει, ως γνωστό την εφτασφράγιστη “τσάντα” με τους κωδικούς του πυρηνικού οπλοστασίου. Τόσοι φτασμένοι επιστήμονες, συγγραφείς, καλλιεργημένοι άνθρωποι, σοβαροί ακτιβιστές που αφθονούν στην Αμερική, δεν κάνουν για τέτοιο αξίωμα. Ενώ ο Κλούνεϊ; Πρώτο και καλύτερο το παλικάρι.
Για δείτε τί θεωρεί ως προσόντα του η εγγλέζικη εφημερίδα που έχει καταντήσει πια κι αυτή ταμπλόιντ τηςς σειράς:
“Ο Κλούνεϊ τα έχει όλα. Είναι όμορφος, βραβευμένος με Οσκαρ, πετυχημένος, έξυπνος, αστείος, ασχολείται με την πολιτική και έχει έναν ευτυχισμένο γάμο. Και σαν να μην έφταναν αυτά, μόλις πούλησε την τεκίλα του για δισεκατομμύρια δολάρια, σημειώνει ο αρθρογράφος της βρετανικής εφημερίδας”.
Αυτός είναι ο επιτυχημένος άνθρωπος, λοιπόν, σύμφωνα με τη μεζούρα του “Τύπου” του Δυτικού πολιτισμού! Και φυσικά, προσδιορίζει επακριβώς και τις…αρχές και τις αξίες του αμερικάνικου ονείρου. Με τέτοια προσόντα, μπορείς ακόμα και τον κόσμο ολόκληρο να κουμαντάρεις. Τί φρίκη!
Σε όλες τις εποχές, κάθε λαός, είχε τους άρχοντες που του αξίζανε. Σήμερα, ο ίδιος κανόνας δεν καταργήθηκε. Οι μάζες απανταχού της γης “Κλούνεϊ” ψηφίζουν για τις εξουσίες τους.
΄Οσοι αρνούνται να σκέφτονται (ή δεν μπορούν πια) με την παράλογη “λογική” του πλήθους, του οπαδού, του παραδομένου στον “άρτον και τα θεάματα”, είναι απόκληροι, ξένοι, περιθωριακοί στις κοινωνίες. Τέτοιες αιρετικές μειοψηφίες, το πλήθος , ούτε τους θέλει ανάμεσά του, αλλά ούτε ποτέ θα ήθελε να ακούσει, πολύ περισσότερο να ενστερνηθεί τα μηνύματά τους, τις αρχές τους, τις επιλογές της ζωής τους.
Αλλιώτικοι κόσμοι. “Μέρα με τη νύχτα”!
2. Μανιός: Ο Ρουβίκωνας δεν είναι ακτιβισμός.
Ο Ρουβίκωνας» δεν είναι ακτιβισμός, νομίζουν οι ίδιοι ότι κάτι είναι, αναφέρει ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ, Νίκος Μανιός, σε συνέντευξή του στον Focus 103,6.
«Έχουν παρεξηγήσει τι είναι αντίσταση στο σύστημα ή επανάσταση. Φυσικά καταγγέλλω αυτά που κάνουν, που σπάνε μαγαζιά. Υπάρχει πικρή εμπειρία από κάποιους που νόμιζαν ότι έπαιξαν το ρόλο του επαναστάτη», συμπλήρωσε.
Παράλληλα, για την παρουσία του ως μάρτυρας υπεράσπισης σε δίκη της 17 Νοέμβρη ανέφερε:
«Είχα πάει μάρτυρας στη δίκη του Γιάννη Σερίφη, ο οποίος αθωώθηκε παμψηφεί. Ήταν εργάτης και συνδικαλιστής και μάλιστα με βαθιά γνώση του συνδικαλισμού. Σκοπίμως λένε ότι ήμουν μάρτυρας για τη 17Ν γενικά, εγώ πήγα μόνο για τον Σερίφη».
Κληθείς να σχολιάσει τις χθεσινές εκλογές στην Κεντροαριστερά, τόνισε: «Μου άρεσε αυτό που έγινε με την Κεντροαριστερά, αρκεί αυτό να έχει ως αποτέλεσμα μία μεγάλη Δημοκρατική Παράταξη. Θέλω όμως να πω, ότι δεν άκουσα ούτε τη Γεννηματά ούτε τον Ανδρουλάκη, αν και νέοι άνθρωποι και οι δύο, να κάνουν μία σοβαρή αυτοκριτική για το πώς έφτασε εδώ το ΠΑΣΟΚ».
Αν τα έλεγε αυτά κανένας από τους γνωστούς επαγγελματίες λασπολόγους Εθνοπατέρες, ειδικά της επάρατης Δεξιάς, οφείλαμε να τα προσπεράσουμε, σφυρίζοντας αδιάφορα. Τα λέει, όμως ο Μανιός, σοβαρός άνθρωπος, από τις καλές, πολύτιμες παρουσίες στη Βουλή, αλλά και στο κόμμα του ΣΥΡΙΖΑ.
Ο Μανιός σε παλιές ,”πέτρινες” μέρες, στάθηκε ιδεολογικά καθαρός και αλληλέγγυος σε διωκόμενους ακτιβιστές. Με λόγο και πράξη. Στο Γιάννη Σερίφη για παράδειγμα, όταν μια εποχή, είχαν πέσει πάνω του όλα τα “άγρια σκυλιά” να κατασπαράξουν το συνεπή αυτόν, ως σήμερα, αγωνιστή.
Λίγοι ήταν εκείνοι που συμπαραστάθηκαν τότε στο Γιαννη Σερίφη. Αλλά και στους άλλους συντρόφους του αγωνιστές, τις ίδες “μαύρες” εποχές. Και ένας απ΄ αυτούς ήταν και ο γιατρός Νίκος Μανιός.
Θα συμφωνήσουμε και με όσα λέει, τόσο για το Ρουβίκωνα όσο και για την Κεντροαριστερά. Για το Ρουβίκωνα έχουμε επανειλημμενα γράψει. Τζέρτζελο, φιγούρα και δημαγωγικός…ακτιβισμός. Ουσία μηδέν.
Να μην ξεχνάμε το μέγα του ολίσθημα (και δεν είναι ένα) πως έφτασε στο σημείο να συμπαραταχτεί με τους Καταλανούς…επανάστατες. Ασφαλώς όλοι γνωρίζουν πως στην …ηρωική εξέγερση της απόσχισης για την ίδρυση νέου κράτους, πρωτοστάτησαν, πέρα από εθνικιστές (στο σύνολο των διαδηλωτών) και Ακροδεξιοί, αλλά και Ναζιστές.
Και ας σημειώσουμε ακόμα , πως όλοι τούτοι οι “μπαχαλάκηδες”, δεν έχουν καμιά σχέση με το αναρχικό κίνημα και την ιδεολογία του αναρχισμού. Την ιδιοπούνται αναίσχυντα και προκλητικά .
3. ΣΕ ΗΛΙΚΙΑ 88 ΕΤΩΝ
Πέθανε ο δημοσιογράφος και πολιτικός Γιάννης Καψής
Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1929. Σπούδασε στη Νομική Σχολή του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών. Για μικρό διάστημα άσκησε τη δικηγορία, αλλά τελικά αφοσιώθηκε εξ ολοκλήρου στη δημοσιογραφία, με την οποία ασχολούνταν επαγγελματικά από 17 ετών.
Με την αποκατάσταση της Δημοκρατίας το 1974, ανέλαβε διευθυντής της εφημερίδας «Τα Νέα», μέχρι το 1982. Αυτή την περίοδο, τα «Νέα» καθιερώθηκαν ως η πρώτη σε κυκλοφορία καθημερινή εφημερίδα, με πανελλαδική κυκλοφορία γύρω στα 250.000 φύλλα, επιτυχία που πιστώθηκε σε μεγάλο βαθμό στον ίδιο.
Από το 1982 στην πολιτική
Τον Απρίλιο του 1982 ανέλαβε υφυπουργός Εξωτερικών στην κυβέρνηση του Ανδρέα Παπανδρέου, παραμένοντας σε αυτή τη θέση και στην επόμενη κυβέρνηση, μέχρι τον Σεπτέμβριο του 1987. Στο μεταξύ, από τον Ιανουάριο του 1987 ήταν ταυτόχρονα υφυπουργός Προεδρίας της Κυβέρνησης και Εξωτερικών.
Στη συνέχεια, μετά τον Σεπτέμβριο του 1987 πήρε τη θέση του αναπληρωτή υπουργού Εξωτερικών, έως τον Ιούλιο του 1989. Στη διάρκεια της θητείας του, διαπραγματεύθηκε το γνωστό μορατόριουμ μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας, διαχειρίσθηκε, στο διπλωματικό πεδίο, τη μεγάλη ελληνοτουρκική κρίση του 1987 και έγινε κυρίως γνωστός για τις σκληρές θέσεις του, ιδίως στα θέματα του Αιγαίου και της Κύπρου.
Μετά τη συνταξιοδότησή του αφοσιώθηκε στη συγγραφή βιβλίων. Έχει εκδώσει 15 συνολικά βιβλία, εκ των οποίων τα περισσότερα σημείωσαν μεγάλη εκδοτική επιτυχία, ενώ ιδιαίτερα δημοφιλές μέχρι σήμερα παραμένει το πρώτο του βιβλίο, «Χαμένες Πατρίδες», που εξέδωσε το 1962.
Γιάννης Καψής. Δημοσιογράφος και…ΠΑΣΟΚος. ΄Οχι απλώς απασφαλισμένη , αλλά μπόμπα που έχει εκραγεί με πολλά, αναρίθμητα θύματα.
Να προσέξουμε το βιογραφικό του ανδρός. Δικηγόρος δούλευε, στη δημοσιογραφία το γύρισε. Αυτή ήταν (και είναι) η δημοσιογραφία στην Ελλάδα. “Μπάτε χίλιοι αλέστε”. ΄Αμα ήσουν γραφιάς και μάλιστα παρλαπίπας και γραφικός, δεν είχες παρά να δοκμάσεις την τύχη σου και ως δημοσιογραφος. Μηχανικοί, αρχιτέκτονες, γιατροί, δικηγόροι, εγκατέλειψαν ουκ ολίγοι το επάγγελμά τους ,για να ενταχθούν στο προσωπικό των καταστημάτων της βιομηχανίας παραπληροφόρησης με προσοδοφόρες αμοιβές και αναγνωρισιμότητα.
Ένας απ΄αυτούς ήταν και Γιάννης Καψής, ο κολλητός του μεγαλοεκδότη Χρ. Λαμπράκη. Ο αλήστου μνήμης αυτός διαπλεκόμενος επιχειρματίας-εκδότης, τον είχε για χρόνια στη δούλεψή του, στα “ψηλά πατώματα”, μάλιστα. Και ήταν αυτός ,ο κατ εξοχήν ισχυρός πυλώνας, μαζί με τον Σ.Ψυχάρη, του ΔΟΛ.
Λιάνης, Σκιαδόπουλος, Χαρδαβέλας και άλλοι τέτοιοι γνωστοί αστέρες της παλιάς ελληνικής δημοσιογραφίας , με αφεντικό τον Καψή ,εκτίναξαν την κυκλοφορία των εφημερίδων του συγκροτήματος στα ύψη της αγοράς για την εποχή τους. Και φυσικά, με τεράστιο κέρδος σε χρήμα αναγνωρισιμότητα και καριέρα για ελόγου τους.
Ο Γ. Καψής μάλιστα υπήρξε και σφόδρα εθνικιστής. Ανήκε στο τημ εκείνο των Ελληνάρων (τους συναντάς παντού και πάνε ολούθε ως μαϊντανοί ) που επί δεκαετίες ολόκληρες, ως και σήμερα , ανέδειξαν τον αλυτρωτισμό , τις χαμένες πατρίδες και τις κόκινες μηλιές σε “αξία” και “ιδανικό” του ΄Ελληνα. Και φυσικά μέτρο του πατριωτισμού του.
Μέσα σε τέτοια εθνικιστικά, υστερικά μάλιστα, πατριωτικά λύματα, κολυμπούσε όλο αυτό το συνάφι και όχι μονο των δημοσιογράφων, που όμνυαν στις χαμένες πατρίδες και θρηνούσαν, σχεδόν εκατό χρόνια μετά , την απώλειά τους. Είναι αυτοί, ως αφεντικά και οι υπάλληλοι της εμπορικής δημοσιογραφίας, ειδικά του παραμάγαζου της δημοσιογραφικής ιστορίας, που εξέθρεψαν, αφού είχαν στα χέρια τους εφημερίδες, περιοδικά κανάλια, το τέρας του εθνικιστικού φανατισμού, του αντιτουρκισμού,του στείρου πατριωτισμού που και στις μέρες μας βρυχάται .
Είπαμε. “Οι νεκροί ου δεδικαίωντα.” Ούτε ο Γιάννης Καψής. Για το σημερινό κατάντημα της χώρας έχει και ο ίδιος, ως δημοσιογράφος και πολιτικός, τεράστιες ευθύνες. Και πέθανε φυσικά, όπως και τόσοι άλλοι υπεύθυνοι , όχι μόνο ατιμώρητος, αλλά αντίθετα βραβευμένος και καλοζωισμένος. Και, όπως συμβαίνει στη χώρα της γραφικότητας, παράδωσε κι αυτός τη σκυτάλη τους επαγγέλματος στους γόνους του (μη χάσουμε), πιστός στις αρχές της οικογενειοκρατίας, του αισχρού ελληνικού νεποτισμού. Πανάθλιοι!
4. Λύκειο Γαζίου: Γιατί αποβάλαμε τον μαθητή που ανέβηκε σε στύλο φωτισμού για να υψώσει την ελληνική σημαία
Σύμφωνα με όσα υποστηρίζουν ο μαθητής αναρριχήθηκε δύο φορές σε στύλο φωτισμού του σχολείου προκειμένου να αναρτήσει μια ελληνική σημαία ενώ ήταν ενήμερος ότι η σημαία του σχολείου θα τοποθετούνταν το ίδιο πρωί στον ιστό της από τον υποδιευθυντή.
«Έθεσε τον εαυτό του σε σοβαρό κίνδυνο και ήταν θεσμική και ηθική υποχρέωσή μας να προστατεύσουμε τόσο αυτόν όσο και τους συμμαθητές του από παρόμοιες ενέργειες», τονίζουν οι καθηγητές.