ΜΑΡΞΙΣΤΙΚΕΣ ΑΝΑΤΡΟΠΕΣ
«ΠΑΓΩΣΕ» ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΠΙΘΕΣΗ Η ΕΥΡΩΠΗ
Εμπνευσμένος από την ισλαμιστική τρομοκρατία ο δράστης της επίθεσης στο Λονδίνο
Μετά το Παρίσι, τη Νίκαια και το Βερολίνο, στόχος της ισλαμικής τρομοκρατίας έγινε και το Λονδίνο.
Ενας μοναχικός λύκος, όπως όλα δείχνουν, χτύπησε χθες το μεσημέρι τη βρετανική πρωτεύουσα σε μια επίθεση με αυτοκίνητο και με μαχαίρι.
Ο δράστης με το αυτοκίνητό του, ένα ασημί τζιπ, έπεσε αρχικά πάνω σε πεζούς στη γέφυρα του Ουεστμίνστερ σκοτώνοντας δύο άτομα και τραυματίζοντας σοβαρά αρκετούς άλλους, στη συνέχεια έριξε το αμάξι του στα κάγκελα του παλατιού του Ουεστμίνστερ, το βρετανικό κονοιβούλιο δηλαδή, και ακολούθως πεζός, κρατώντας ένα μαχαίρι μπήκε από την άλλη είσοδο, προλαβαίνοντας να σκοτώσει έναν από τους αστυνομικούς (τραγική λεπτομέρεια ήταν άοπλος) που προσπάθησε να τον εμποδίσει. Δευτερόλεπτα αργότερα έπεσε νεκρός από τα πυρά αστυνομικών.
Ο Μαρξισμός αστόχησε, όταν αποφάσιζε να υποστηρίξει τη μονολιθική θεωρία πως όλοι οι πόλεμοι, οι συγκρούσεις, οι τρομοκρατικές ενέργειες έχουν κίνητρα στην ουσία οικονομικά-ταξικά. Και μπορεί, μεν, υποστηρίζει, να μην είναι ορατά αυτά τα κίνητρα με την πρώτη ματιά, αλλά υποκρύπτονται πάντα αιτίες που έχουν σχέση με την οικονομία και την πάλη των τάξεων.
“Κάθε πόλεμος είναι μια δυναμική ισορροπία ιστορικά καθορισμένη. Σε αυτόν καθρεφτίζεται η προσπάθεια των κυρίαρχων να διατηρήσουν και να αυξήσουν τα προνόμια και τα κέρδη τους και οι πόθοι και οι αυταπάτες των καταπιεσμένων να αλλάξουν τη ζωή τους….Όποια κι αν είναι η αφορμή του πολέμου, η αιτία του πάντα είναι η ίδια… (ΜΑΡΞΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΠΟΛΕΜΟΣ, AVANTGARDE).
Αν συμβαίνει αυτό, όμως, τότε μένουν ανερμήνευτες πολλές και αιματηρές συγκρούσεις, άπειρα άλλα πολεμικά γεγονότα ανά τους αιώνες, που δεν είχαν καμιά σχέση με κέρδη, περιουσίες, κοινωνικές τάξεις. Είχαν κίνητρα απολύτως ιδεοληπτικά, κυρίως θρησκευτικά-ρατσιστικά. Και τίποτα περισσότερο ή λιγότερο .
Αν, ίσως, κάποιοι μαρξιστές που θεωρούν πως ο λεγόμενος «ιστορικός υλισμός» (αποδεκτός από πολλούς όρος, αλλά αδόκιμος επιστημονικά) είναι “ευαγγέλιο”, έβαζαν λίγο «νερό στο κρασί» τους και δέχονταν πως αιτίες των πολέμων και των διενέξεων είναι μια πολυμορφία αιτιών, ένα πλέγμα αφορμών και λόγων , που εμπεριέχουν συμφέροντα οικονομικά, ταξικές διαφορές, κοινωνικά, θρησκευτικά μίση, εθνικιστικά, ρατσιστικά πάθη κ.ο. κ, τότε θα συμφωνούσαμε στην ιστορική αυτή λογική, όντας κι εμείς μαρξιστές, αφού μια τέτοια προσέγγιση είναι πράγματι διάχυτη στις σελίδες της Ιστορίας.
Διαφορετικά, αν επιμένουμε σε τέτοιες σκελετόβραχες ερμηνείες ,αν προσδιορίζουμε συλλήβδην όλες τις αιτίες των πολέμων ως οικονομικές-ταξικές και μόνο τέτοιες, οι επιθέσεις των φονταμενταλιστών στο Παρίσι, τη Νίκαια και το Βερολίνο και χτες στο Λονδίνο θα μείνουν στα…ερμηνευτικά αζήτητα της Ιστορίας. Θα είχαμε επίσης άπειρα κενά στις ιστορικές σελίδες, αν επιμέναμε να εξηγήσουμε με τον ίδιο καταλυτικά απόλυτο τρόπο, όλα τα πολεμικά-συγκρουσιακά γεγονότα, στην πορεία της ανθρώπινης ιστορίας.
Μάλιστα, θα προχωρούσαμε ακόμα περισσότερο και θα υποστηρίζαμε πως τα οικονομικά κίνητρα είναι τα λιγότερο εμφανή στους πολέμους, απ΄ όσο άλλα. Υποκρύπτονται σίγουρα, αλλά δεν είναι απολύτως ορατά, «φως –φανάρι», αν δεν τα ανασύρει κανείς. Να επικαλεστούμε προς επίρρωση της «αιρετικής» μαρξιστικά αυτής άποψης, κορυφαία ιστορικά ,πολεμικά γεγονότα.
Ο Πελοποννησιακός πόλεμος, οι αιτίες του οποίου κατακυρώθηκαν από πολλούς ,μεταγενέστερους του Θουκυδίδη ιστορικούς, ως έχουσες μοναδική σχέση με την ηγεμονία της Αθήνας και την επικίνδυνη για τα συμφέροντα των συμμάχων εξάπλωση του κράτους του Περικλή, μετά τους Περσικούς πολέμους, δε θα μπορούσε επαρκώς να εξηγηθεί, αν δε ληφθούν υπόψη και οι άλλες παράμετροι εκείνης της σημαντικής για την εποχή της σύγκρουσης δύο διαφορετικών κόσμων. Οι αναφορές στα αίτια (πολυπληθείς και κυρίαρχες) του ιστορικού του συγκεκριμένου πολέμου, του Αθηναίου στρατηγού και ιστορικού Θουκυδίδη, αλλά και του Ξενοφώντα, που συνεχίζει το έργο του πρώτου, είναι καθοριστικές.
Μάλιστα, σε πολλές περιπτώσεις και οι δύο ιστορικοί φαίνεται να αγνοούν επιδεικτικά τα οικονομικά ,ως μοναδικά αίτια του πολέμου. Επιμένουν, ειδικά ο Θουκυδίδης, να αναλύει τις φυλετικές διαφορές μεταξύ Λακεδαιμονίων και Αθηναίων, να υπερτονίζει την πολιτειακή, αλλά πολιτιστική υπεροχή της πόλης που γέννησε την ΄Αμεση Δημοκρατία και δεν έχει να ζηλέψει τίποτα από άλλες. Αντίθετα. Η ακμή της Αθήνας, όχι τόσο σε επίπεδο οικονομικό (και σ΄αυτό, βέβαια), αλλά σε πολιτειακό, ανθρωποκεντρικό, πολιτιστικό, υπήρξε ανέκαθεν «κάρφος» στα μάτια των άλλων, ειδικά των Ολιγαρχικών, επιμένει ο Αθηναίος στρατηγός και ιστορικός.
Γράφαμε σε παλιότερο κείμενό μας με τίτλο «Ο Θουκυδίδης ως Αθηναίος, στρατηγός και ιστορικός”: “Ο υποσυνείδητος πόνος ,αλλά και ο φθόνος (κατανοητά), που ταλαιπωρούν τον Αθηναίο στρατηγό και ιστορικό για τα αλλεπάλληλα πλήγματα, που δέχτηκε η ένδοξη πατρίδα του (στον εξιστορούμενο από τον ίδιο πόλεμο) από τον πειθαρχημένο και άριστα εξασκημένο πελοποννησιακό στρατό, δεν τον αφήνουν ήσυχο να συνθέσει την ιστορία του “χωρίς φόβο και πάθος”. Θα βρει τρόπο να μειώσει και να υποβιβάσει τους άσπονδους εχθρούς. Ανακαλύπτει τις πιο αφελείς παραδόσεις για το σκοπό αυτό.
Βάρβαροι είναι οι κάτοικοί της Πελοποννήσου, λέει, αφού ο άνθρωπος που έδωσε ακόμα και το όνομά του στο νησί (ο Πέλοψ), δεν ήταν παρά ένας Ασιάτης, ένας ξενόφερτος, “εξώλης και προώλης” μάλλον, κάνας παραλής τυχοδιώκτης που έφτασε εδώ κυνηγημένος . Τώρα που έχει λόγο, η ιστορική πένα του δέχεται το μύθο ως αληθινό γεγονός. Ο μυθικός Πέλοψ, αναδεικνύεται σε ιστορικό πρόσωπο από το στρατηγό- ιστορικό, χάριν της τιμής και της φήμης της πατρίδας . Ούτε λίγο ούτε πολύ, αυτοί που ταπείνωσαν τους “εξ αρχής” επώνυμους Αθηναίους-Έλληνες και την ένδοξη πόλη τους ,δεν είναι παρά απόγονοι Ασιατών, ξενόφερτοι βάρβαροι».
Αλλά αν προχωρήσουμε χρονικά λίγο πιο πέρα σε ένα άλλο πιο …αρόσιμο μαρξιστικά χωράφι, όπως εκείνο της εκστρατείας του βασιλιά της Μακεδονίας Αλέξανδρου, θα διαπιστώσουμε κι εδώ το ίδιο ιστορικό στερεότυπο αιτιών. Πως στο μυαλό του περίφημου στρατηλάτη της Μακεδονίας, δηλαδή, δε φαίνεται να κυριαρχούσε η ιδέα της κατάκτησης του κόσμου, για να κάνει την πατρίδα του πιο εύπορη, όσο πιο ξακουστή. Ούτε φυσικά νωρίτερα η κατάκτηση της Αθήνας και της νότιας Ελλάδας από τον πατέρα του και τον ίδιο, είχαν αποκλειστικά οικονομικά κίνητρα.
Τουλάχιστον για τον Αλέξανδρο, αν δεις κανείς την μικρή πορεία της ζωής του, θα διαπιστώσει και χωρίς «μικροσκόπιο» πως δεν ήταν παρά ένας άκρα φιλόδοξος νεαρός, κακομαθημένο βασιλόπουλο, παραδομένο στα πάθη, την ακολασία, τον τρυφηλό βίο, που θέλησε να αναδείξει εκτός Μακεδονικών ορίων το όνομά του και να καταστεί «Μέγας». Βεβαίως, ουδείς στην πραγματική ιστορία καθίσται “Μέγας”, κατακτώντας και σφάζοντας αθώους πληθυσμούς από άρρωστη φιλοδοξία και μισαλλοδοξία.
Μολονότι, τις ιστορικές μας απόψεις τις περισσότερες φορές τις φιλτράρουμε μαρξιστικά και τις αφήνουμε να λούζονται από το προβολέα της μαρξιστικής σκέψης, όμως δε θεωρούμε τον Μαρξ τον …Ιησού Χριστό της μαρξιστικής θρησκείας .Και ο μεγάλος κοινωνιολόγος, οικονομολόγος, ακόμα και ιστορικός και ψυχολόγος ήταν Μέγας, ακριβώς ΚΑΙ γι αυτό. Πως δε φιλοδόξησε να παρουσιάσει το έργο του ως «ευαγγέλιο», αλλά ως εργαλείο σκέψης και “μπούσουλα” ζωής. ΄Αλλωστε, πώς θα μπορούσε, να υπάρξει αλάθητος, αφού στα ανθρώπινα «ουδαμού υφίσταται τελειότης», αλλά,όπως και ο ίδιος δέχεται. «ελλοχεύει πάντα το σφάλμα και ο παραλογισμός»;
Αν ζούσε σήμερα ο Μαρξ και τον καλούσαμε να εξηγήσει την εγκληματική δράση των Τζιχαντιστών, τις αυτοκτονίες των “Μαρτύρων» στα αεροδρόμια και τους σταθμούς των Μετρό κι ακόμα τις επιδιώξεις της Σαουδικής Αραβίας και του Κατάρ που χρηματοδοτούν το κράτος του ISIS, δε θα μπορούσε να παραβλέψει τον παράγοντα θρησκευτικό μίσος, φονταμενταλισμός και “τύφλα” σε τέτοιες εγκληματικές, τρομοκρατικές ενέργειες. Είναι αυτονόητα και πασιφανή .
Και βεβαίως, μαζί μ΄ αυτά, ουδείς θα μπορούσε να παραβλέψει και τις οικονομικές διαστάσεις του πολέμου στο Ιράκ, τη Συρία και τις άλλες εστίες-θέατρα συγκρούσεων, που συνδέονται άμεσα με τα συμφέροντα των μεγάλων δυνάμεων στην περιοχή, με τις πωλήσεις όπλων και άλλες όμοιες οικονομικές αιτίες.
΄Όμως, από μόνοι τους οι λόγοι αυτοί, δε θα μπορούσαν να σηκώσουν το βάρος της εξήγησης των σύγχρονων τραγωδιών και να ικανοποιήσουν τις απαιτήσεις της ιστορίας για λογικές πάντα, αυθεντικές, ρεαλιστικές ερμηνείες των ιστορικών γεγονότων. Το χειρότερο, η εμμονή μας σε τέτοιου είδους παρ-ερμηνείες, θα αποτελούσαν και προσβολή στη μνήμη των χιλιάδων αθώων θυμάτων, που δεν πλήρωσαν με τη ζωή τους την οικονομική απληστία των θυτών τους, αλλά τον παραλογισμό της τιμωρίας, της εκδίκησης της απέναντι κουλτούρας-νοοτροπίας και το μίσος του «διαφορετικού» ,του αλλιώτικου από εκείνους.
_______________________________________________________________________
-
ΒΑΘΑΙΝΕΙ ΤΗΝ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΚΡΙΣΗ Η ΑΙΣΧΡΟΚΕΡΔΙΑ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑΤΙΩΝ
-
ΛΕΠΕΝ. “ΕΙΠΕ Ο ΓΑΙΔΑΡΟΣ ΤΟΝ ΠΕΤΕΙΝΟ ΚΕΦΑΛΑ”
-
ΑΚΡΟΔΕΞΙΑ ΓΑΛΛΙΑ-ΡΩΣΙΑ ΣΥΜΜΑΧΙΑ
-
“ΤΟ ΕΞΠΡΕΣ ΤΟΥ ΜΕΣΟΝΥΧΤΙΟΥ” ΖΕΙ ΚΑΙ ΒΣΙΛΕΥΕΙ ΣΤΗΝ ΤΟΥΡΚΙΑ.
1.α. Κόβουν και τρόφιμα πλέον οι Ελληνες -Κάτω 10% οι πωλήσεις στα σούπερ μάρκετ τον Ιανουάριο
Υφεση της οικονομίας δείχνουν τα πρώτα στοιχεία του 2017 για την κατανάλωση, καθώς ο τζίρος από πωλήσεις τροφίμων υποχώρησε κατά 10%.
Η κατάρρευση της κατανάλωσης στον τομέα του λιανεμπορίου τροφίμων επιβεβαιώνεται από τα στοιχεία της εταιρείας ερευνών IRI, που δημοσιεύει η «Καθημερινή» σύμφωνα με τα οποία τον Ιανουάριο ο τζίρος από πωλήσεις τροφίμων στα σούπερ μάρκετ υποχώρησε κατά 10%, ενώ την πρώτη εβδομάδα του Μαρτίου η πτώση ανήλθε στο 15%, σε σύγκριση με τις αντίστοιχες περσινές περιόδου.
β. Στα 32,2 εκατ. ευρώ τα κέρδη της Aegean το 2016
Ξεπέρασε το 1 δισ. ευρώ ο κύκλος εργασιών της Aegean το 2016 σημείωνοντας αύξηση κατά 4%
Πόσο ανόητες ,παράλογες και εξωδαφικές μοιάζουν αυτές οι προσεγγίσεις θεμάτων κάποιων δημοσκοπήσεων και ερευνών, που παρουσιάζουν στοιχεία, εξάγουν …βαρύγδουπα συμπεράσματα εκ του ασφαλούς (διάβαζε στα “χαρτιά”) και μένουν σ΄αυτά. ΄Ακριτα, ανερμήνευτα, επιφανειακά.
Πώς να μη μειωθεί ο τζίρος στα σούπερ μάρκετ, όταν για να γεμίσεις το καλάθι στο “Βασιλόπουλο” της Αθήνας, θες τα ίδια λεφτά,που θα πλήρωνες για το ίδιο καλάθι στον αντίστοιχο “Βασιλόπουλο” της Στοκχόλμης; Αλλά, να λάβεις υπόψη σου πως ένας μέσος μισθός στη Σουηδία είναι σε ευρώ (ακόμα εκεί έχουν την κορώνα τους) κάπου 2.500 και στην Ελλάδα…500!
Είναι πασιφανές πως οι έμποροι και οι επιχειρηματίες την Ελλάδα, όσοι κρατούν επικερδείς επιχειρήσεις, ήταν οι μόνοι που δε… συγκινήθηκαν από την οικονομική κρίση και κράτησαν εκεί που κρατούν τις τιμές των προϊόντων τους. Πώς είναι δυνατό να πουλάει το σούπερ μάρκετ 7 ολόκληρα ευρώ μια ρέγγα και 6,50 ευρώ 1 κιλό φέτα (όχι και από τις καλύτερες); Για να μην πούνε πόσο κοστίζουν τα λεγόμενα βιολογικά προϊόντα, που μόνο τέτοια θα έπρεπε να τρώει σήμερα ο άνθρωπος. 4 ευρώ τα 5 αγγουράκια και 8,50 ευρώ 750 γραμμάρια λάδι! Ελληνικά προϊόντα, μιλάμε. Αίσχος!
Οι καφετέριες, οι ταβέρνες; Να πάει να φάει μια 4μελής οικογένεια σε μια ψαροταβέρνα δεν τη φτάνουν 50 ευρώ (ελληνική αθερίνα!).Και στην καφετέρια, ένα φρέντο εσπρέσο κοστίζει 3.50 ευρώ (λιγότερο στη Σουηδία!). Πόσο, διάβολο ,κοστίζουν τα υλικά ενός τέτοιου καφέ; Κάτω από 1 ευρώ. Και τα υπόλοιπα είναι η “υπεραξία”, το ασύστολο κέρδος στην τσέπη του επιχειρηματία. Πληρώνει, λέει, ψηλό ενοίκιο. Να το ρίξει το παράλογο ενοίκιο, ακόμα και δικαστικά. Και όχι να το επικαλείται, ως άλλοθι κερδοσκοπίας.
Τα αεροπορικά εισιτήρια μην τα συζητάμε καν. Για να πας σε ένα Βουκουρέστι, ισιάδα από Αθήνα, 1 ώρα και κάτι, σου χρεώνει η Aegean το ειστήριο ένα 150αρι. Τη στιγμή που πας στην ίδια πόλη με τη RYANAIR με 30, άντε το πολύ 50 ευρώ! Γιατί να πάρω, λοιπόν, την Aegean και την Tarom;
Αληταριό, επιχειρηματίες και κράτος .Ασύδοτη η “ιδιωτική πρωτοβουλία”. Αδιάφορο ως ανύαρκτο το κράτος. Ούτε καν τον προεισπραχθέντα ΦΠΑ δεν αποδίδουν. Τον εχουν εισπράξει οι αλητήριοι από τον πελάτη, αλλά δεν το αποδίδουν. Και οι εφορίες “αγρόν ηγόρασαν”.
Εκεί ας εστιάσουν τον αγώνα τους οι συντεχνίες, αν θέλουν να κάνουν δίκαιο και πραγματικό αγώνα και όχι συντεχνιακό. Τα προϊόντα στα σούπερ μάρκετ να μποϋκοτάρουν και όλοι μαζί να απαιτήσουμε οι έμποροι να κρατούν χαμηλά τις τιμές κια όχι να πίνουν ξεδιάντροπα το αίμα του οικονομικά αδύνατου.
Ας χτυπήσουμε τις ταβέρνες, τις καφετέριες τουςάλλους χώρους αναψυχής με την απουσία μας. Να καταλάβουν τα αφεντικά πως δεν μπορούν να μας δουλέουν μια ζωή “ψιλό γαζί”.
Το εξωφρενικό είναι πως κι αυτοί, όντας καραμπινάτοι κλέφτες, διαμαρτύρονται για τους…κλέφτες. Τις μίζες και τα φακελάκια. Τους τοκογλείφους, το Σόιμπλε και τη Λαγκάρτν.Αφασία!
Λες και δεν είναι η νοοτροπία τους και η ασυδοσία τους μια από τις βασικότερες αιτίες της χρεοκοπίας της χώρας. Οι άλλοι φταίνε. “Μονά -ζυγά δικά” τους, οι άθλιοι.
2. Λεπέν για την επίθεση στο Λονδίνο: Πρέπει να προστατεύσουμε τα σύνορά μας
Κι από σας, φυσικά να προστέψουμε τα παιδιά μας. Ο ναζισμός και ο εθνικισμός είναι το ίδιο αιμοβόροι και επικίνδυνοι με τον Τζιχαντισμό. Ας μην κρυβόμαστε πίσω από τις “στολές”. Αν τις φοράμε, όπως κάνουν εδώ οι Χρυσαυγίτες ή τις έχουν στην κασέλα, όπως κάνουν οι Λεπενίτες στη Γαλλία.
Είστε όλοι οι ιδεοληπτικά αφιονισμένοι επικίνδυνοι για μας και τα παιδά μας. “Καραντίνα” και απομόνωση σε όλους τους φονταμενταλιστές κάθε είδους, εδώ και τώρα. Είναι ψυχοπαθείς και εγκληματίες.
3. Λαβρόφ: Η Λεπέν δεν είναι λαϊκίστρια, αλλά ρεαλίστρια
Η υποψήφια της ακροδεξιάς στις γαλλικές προεδρικές εκλογές Μαρίν Λεπέν δεν είναι «λαϊκίστρια», αλλά «ρεαλίστρια» ή «κατά της παγκοσμιοποίησης», εκτίμησε σήμερα ο Ρώσος υπουργός Εξωτερικών Σεργκέι Λαβρόφ, όπως μετέδωσε το πρακτορείο Interfax.
«Δεν θα έλεγα ότι ο Ντόναλντ Τραμπ ή η Μαρίν Λεπέν είναι περιθωριακές προσωπικότητες, κυρίως διότι είναι εντελώς ενσωματωμένες στη λειτουργία του αμερικανικού και του γαλλικού κράτους», δήλωσε ο Λαβρόφ σε ομιλία του στη στρατιωτική ακαδημία του ρωσικού στρατού.
«Δεν θα έλεγα ότι είναι λαϊκιστές, ο όρος λαϊκιστής έχει αρνητική χροιά. Θα τους χαρακτήριζα μάλλον ρεαλιστές ή καλύτερα κατά της παγκοσμιοποίησης», πρόσθεσε.
“Κύλησε ο τέντζερης και βρήκε το καπάκι”. Ο “έτερος Καπαδόκης”, ο “Ναζί χωρίς στολή”, Ρώσος ΥΠΕΞ Λαβρόφ, στηρίζει όχι μόνο δια λόγου, αλλά και δια… ρουβλίων τους ομοϊδεάτες του της οικογένειας Λεπέν. Με αυτό το ρώσικο “πακτωλό”, κατάφεραν οι ακροδεξιοί φασίστες της Γαλλίας να ακουστούν.
Μεγάλα τα εγκλήματα του δικτάτορα Πούτιν και της παρέας του. Είναι πολλοί εκείνοι που πρέπει να τον ακολουθήσουν στο “σκαμνί” του Διεθνούς Ποινικού Δικαστηρίου.
4. Πώς ο Ερντογάν «εξαφάνισε» όλα τα ΜΜΕ που δεν τον στηρίζουν
Οι κρατούμενοι μιλούν για την απομόνωση και την κακοποίηση που υπέστησαν στις κρατικές φυλακές αφού η κυβέρνηση αποφάσισε να εκκαθαρίσει το δημοσιογραφικό τοπίο.
Η Τουρκία είναι η χώρα που φυλακίζει τους περισσότερους δημοσιογράφους παγκοσμίως και τα θύματα έχουν να αντιμετωπίσουν έναν πραγματικό εφιάλτη όπου πρώτα δέχονται γελοίες κατηγορίες, έπειτα κακοποιούνται με διάφορους τρόπους και στο τέλος ενδέχεται να καταλήξουν ακόμη και στην απομόνωση.
Μια σειρά από συνεντεύξεις με πολλούς από αυτούς τους κρατούμενους έδειξε ότι αυτοί οι άνθρωποι είναι ψυχικά επιβαρυμένοι σε μεγάλο βαθμό και επιπλέον νοιώθουν κοινωνικά και πνευματικά περιορισμένοι.
«Με έχουν χτυπήσει με όσους τρόπους δεν μπορούσα να φανταστώ» λέει η συγγραφέας και δημοσιογράφος Asli Erdogan, η οποία πέρασε 5 μέρες στην απομόνωση.
Ενώ ο Mehmet Altan, δημοσιογράφος που κατηγορείται ότι θέλησε να ρίξει την κυβέρνηση, δήλωσε «εδώ δεν ικανοποιείται καμία ανάγκη του μυαλού. Είναι περισσότερο σαν να φοράει κανείς ριγέ πιτζάμες. Είναι μια στενή ζωή χωρίς κανένα ίχνος χαράς ή συναισθήματος».
«Πότε μου δεν έχω δει τόση αδικοπραγία» είπε ο Baris Yarkadas, που είναι μέλος του Ρεπουμπλικανικού Λαϊκού Κόμματος και της δημοσιογραφικής επιτροπής που επιτηρεί τις συλλήψεις των δημοσιογράφων και τους προσφέρει νομική βοήθεια.
Η καταστολή των μέσων ενημέρωσης υπήρξε και μια από τις αιτίες για το ανεπιτυχές πραξικόπημα του περσινού Ιουλίου που επέφερε 200 νεκρούς και 1.400 τραυματίες.
Οι εκκαθαρίσεις αυτές έχουν οδηγήσει χιλιάδες ανθρώπους πολλών επαγγελμάτων (δημόσιους υπάλληλους, αστυνομικούς, στρατιωτικούς, δικαστές, ακαδημαϊκούς και δημοσιογράφους) να κρατούνται ως ύποπτοι για την συμμετοχή τους στο δίκτυο του Φετουλάχ Γκιουλέν.
Οι αντίπαλοι του Προέδρου Ερντογάν λένε ότι οι εκκαθαρίσεις αυτήν την στιγμή θυμίζουν το Μεσαιωνικό κυνήγι μαγισσών, καθώς η κυβέρνηση προετοιμάζεται για ένα ιστορικό δημοψήφισμα που θα λάβει χώρα τον Απρίλιο και ενδέχεται να διασφαλίσει την εξουσία στον Ερντογάν.
Το Ρεπουμπλικανικό Λαικό Κόμμα υποστηρίζει ότι 152 δημοσιογράφοι βρίσκονται πίσω από τα κάγκελα ενώ παράλληλα 173 μέσα ενημέρωσης έχουν κλείσει από τότε που συνέβη το πραξικόπημα. Τα προβλήματα στον χώρο της δημοσιογραφίας έχουν γίνει πλέον αναρίθμητα καθώς 2.500 άνθρωποι του επαγγέλματος έχουν απολυθεί και 800 έχουν χάσει την κάρτα εργασίας τους.
Από την άλλη πλευρά, το κράτος αναγνωρίζει ότι μόνο 30 δημοσιογράφοι βρίσκονται στην φυλακή.
Τον Νοέμβριο, αρκετοί δημοσιογράφοι που άνηκαν σε μια από τις παλαιότερες εφημερίδες της Τουρκίας εν ονόματι Cumbhuriyet, συνελήφθησαν και οι περισσότεροι έκτοτε παραμένουν υπό κράτηση χωρίς να έχουν βγει επίσημα κατηγορητήρια.
Οι Κούρδοι δημοσιογράφοι συλλαμβάνονται επανειλημμένως από το κράτος καθώς πολύ συχνά επιτίθενται στις μεθόδους που αυτό προασπίζει, και αφήνονται ελεύθεροι σχετικά γρήγορα σε μια μέθοδο ταπείνωσης που χρησιμοποιεί το κράτος ενάντια τους.
Τον περασμένο μήνα ο Deniz Yucel, ένας Τουρκό-Γερμανος δημοσιογράφος που εργάζεται στην εφημερίδα Die Welt, συνελήφθη αμέσως όταν έγραψε για κάποια χακαρισμένα email του Berat Albayrak, υπουργού ενέργειας και βαφτισιμιού του Ερντογάν.
«Η Τουρκία τώρα έχει την περιέργη τιμή να είναι η χώρα με τους περισσότερους δημοσιογράφους στην φυλακή, την ώρα που ο ελεύθερος τύπος της χώρας αργοπεθαίνει» είπε η Amnesty International μετά την σύλληψη του Yucel.
Σε μια άλλη περίπτωση ο Aydin Dogan, ο οποίος είναι υπεύθυνος για μια από τις μεγαλύτερες εφημερίδες της χώρας Hurriyet, βρέθηκε στο δικαστήριο με αφορμή ένα άρθρο που δημοσιεύτηκε και που έγραφε ότι ο στρατός της χώρας αισθανόταν άβολα με αυτά που συμβαίνουν στην πολιτική σφαίρα- μια κίνηση που μεταφράστηκε από το κράτος σαν προτροπή στον στρατό να πάρει πρωτοβουλίες στον πολιτικό χάρτη.
Πολλοί παρατηρητές έχουν περιγράψει τις κατηγορίες που προσάπτονται σε πολλούς δημοσιογράφους ως το λιγότερο περίεργες. Για παράδειγμα, o Ahmet Sik, ένας δημοσιογράφος που βρίσκεται στην φυλακή και κατηγορείται για προπαγάνδα εκ μέρους του Γκιουλέν, έχει γράψει ένα βιβλίο στο οποίο εκθέτει όλες τις διεφθαρμένες τακτικές του εν λόγω πολιτικού.
«Μου ακούγεται σαν να συλλαμβάνεις τον Μάρτιν Λούθερ Κινγκ ως μέλος των ΚΚΚ» είπε ένας από τους εργαζομένους του.
«Όλοι ξέρουμε ότι αυτό που ζούμε είναι εντελώς παράλογο» είπε ο Yarkadas, ο οποίος προσφάτως επισκέφτηκε κάποιους από τους φυλακισμένους. «Αυτό δεν είναι κανόνας δικαίου αλλά η περιφρόνηση της δικαιοσύνης».
«Το κράτος λέει πως αν αντιταχθείς στο καθεστώς το οποίο σκοπεύουμε να εγκαθιδρύσουμε, τότε θα βρεθείς στην φυλακή και θα σε απομονώσουμε από τον υπόλοιπο κόσμο» συνεχίζει να λέει ο Yarkadas.
Μεταξύ άλλων τα μέσα μαζικής ενημέρωσης αντιμετωπίζουν και οικονομικά προβλήματα. Φημολογείται πως το κράτος προσεγγίζει επιχειρήσεις με σκοπό να τους πείσει να μην διαφημίζουν τις εφημερίδες που πάνε κόντρα στην πολιτική του.
Το αποτέλεσμα όλων αυτών είναι ότι πλέον στον δημοσιογραφικό κλάδο δεν υπάρχουν παρά μόνο εφημερίδες και κανάλια που υποστηρίζουν την κυβέρνηση του Ερντογάν ή συγκλίνουν ελαφρώς προς το κέντρο.
«Δημοκρατία σημαίνει πολλαπλότητα» είπε ο Yarkadas και συνέχισε «Η έννοια της πολλαπλότητας καταργήθηκε με τις κρατικές πράξεις ενάντια στις εφημερίδες και η Τουρκία βρίσκεται πλέον σε έναν δρόμο όπου ακούγεται μονάχα μια φωνή»