Οι γενικεύσεις όλων των μορφών δείχνουν κυρίως την πνευματική, διανοητική, μαθησιακή ανικανότητα-δυσκολία κάποιου να αναλύσει τα επί μέρους στοιχεία μιας έννοιας και να τα ανα-συνθέσει σε μια γενικότερη, αφού πρώτα λάβει υπόψη του τα δεδομένα που αποκόμισε από τη λογική επεξεργασία των στοιχείων, που συνιστούν το σύνολο. Η γενίκευση με λίγα λόγια είναι η εύκολη λύση, η ανάλυση είναι το δύσκολο .
“Φορτώνουν” οι ξένοι τους ΄Ελληνες (εν γένει) με ένα σωρό “εθνικά κουσούρια”, πολλά από τα οποία μπορείς να τα συναντήσεις σε πλήθος Ελλήνων, σε καμιά, όμως, περίπτωση σε όλους ή στην πλειονότητα του πληθυσμού. Βεβαίως, κάποια ιδιαίτερα χαρακτηριστικά ενυπάρχουν στην πλειοψηφία κάθε λαού και καταγράφονται στο εθνικό, γονιδιακό του σύστημα, λόγω ιστορικής, πολιτικής κοινωνικής, πολιτιστικής πορείας, αλλά και κλιματολογικών, γεωγραφικών και άλλων συνθηκών . ΄Ολα αυτά διαμορφώνουν όντως μια “εθνική” ψυχοσύνθεση, κάποια γενικά χαρακτηριστικά, που τα συναντάς στο σύνολο του πληθυσμού μιας χώρας με μακραίωνη συνήθως ιστορία. Αλλά, αυτά τα χαρακτηριστικά δεν είναι πάντα παθογενή, και αν είναι, εύκολα μπορούν να εξαλειφθούν ή να καλυφθούν με άλλα επίκτητα, καλλιεργήσιμα γνωρίσματα.
Τα ελαττώματα που καταμαρτυρούν οι ξένοι πως συναντιούνται συλλήβδην στους ΄Ελληνες, ως “εθνικά” τους χαρακηριστικά γνωρίσματα , είναι κυρίως η παθογένεια που χρεώνουν οι ίδιοι (και όντως υπάρχει) στο ελληνικό κράτος. Διαπλοκή, διαφθορά, πελατειακή σχέση, αναξιοκρατία, νεποτισμός, αδιαφάνεια. Η αλήθεια είναι πως στη χώρα μας συναντάς και στη δημόσια ζωή και στην ιδιωτική ,τέτοιας μορφής αρρωστήματα, αλλά είναι λάθος να αποφασίζουμε πως αφορούν το σύνολό του πληθυσμού ή την πλειοψηφία του. Δεν είνα αλήθεια. Κι αυτή η γενίκευση διευκολύνει μεν, αλλά δεν είναι δίκαη. Με αυτές τις “πακετοποιήσεις” βρίσκουν πολλοί εύκολους τρόπους εκτόνωσης και διοχέτευσης της οργής, του θυμού, της αγανάκτησης που τρέφουν για έναν “ανεπρόκοπο” λαό που έχει μάθει να ζει με δανεικά και αγύριστα, δε δουλεύει, παρασιτοζωεί και το χειρότερο στερείται αξιοπιστίας και μπέσας. ΄Ετσι μας θέλουν και μας θεωρούν οι περισσότεροι λαοί.
΄Ομως, όλα αυτά, ως σταθερά,”εθνικά” χαρακτηριστικά, δεν υφίστανται. Γιατί αν ήταν έτσι, αν υπήρχε τέτοια γενετική , DNAτική επιβάρυνση του ΄Ελληνα, τότε θα ήταν όμοιος και παλιότερα, 50 χρόνια, ας πούμε, πριν. Δεν ήταν, όμως, και το γνωρίζουν πολύ καλά, όσοι έχουμε μια “κάποια ηλικία” σήμερα. Και δουλευταράς ήταν ο ΄Ελληνας τότε και αξιοπρεπής (ακόμα και στη φτώχεια του) και συνεπής στις υποχρεώσεις του (ειδικά στις οικογενειακές και τις ” πατριωτικές”).Αλλά και η ανυπαρξία του κράτους στη ζωή του τον είχε διαφυλάξει από τη διαπλοκή, τη διαφθορά, τη λαμογιά,την πελατειακή σχέση.
Δεν είναι, επομένως, οι κακές συμπεριφορές του ελληνικού κράτους ,που οι παγκόσμιες στατιστικές καταγράφουν, όμοιες συμπεριφορές και του συνόλου του πληθυσμού. Τις συναντάει φυσικά κανείς σε μια μερίδα του λαού μας, η οποία, όμως, εύκολα εντοπίζεται, ειδικά, αν ξέρεις τον κομματικό προσανατολισμό της. Οι ψηφοφόροι κάθε κόμματος συνήθως έχουν συγκεκριμένη ψυχοσύνθεση, ταυτοποιημένη ιδεολογική ή ιδεοληπτική κατεύθυνση και ακολουθούν το πρότυπο του αρχηγού ή προσομοιάζουν σ΄ αυτό.
Ο αρχηγός του ΣΥΡΙΖΑ για παράδειγα είναι ο τύπος του ΄Ελληνα που εκφράζει σήμερα όλη την παθογένεια που μας καταμαρτυρούν ,ως σε λαό, οι ξένοι. Ο Αλέξης “εξ απαλών ονύχων”,διέπρεψε σ΄ αυτή . Παιδί, γέννημα -θρέμα της “παπανδρεϊκής” ψευτοσοσιαλιστικής “μήτρας”, ως μαθητής τα χρόνια της πασοκικής παρ-ακμής , που διέπρεπαν οι διαπλεκόμενοι, οι μέτριοι, οι ανεπαρκείς, οι ανίκανοι, ανακάλυψε τον καλύτερο τρόπο να εξυπηρετεί το προσωπικό του συμφέρον…προασπιζόμενος τάχα το συμφέρον των πολλών. ΄Εγινε… πρόεδρος 15μελούς και ένας τέτοιος στη σχολική μονάδα , ως γνωστό, καρπούται ιδιαίτερα οφέλη, όπως ευκολότερη πρόσβαση στην σχολική “εξουσία”, επιεικέστερη μεταχείριση απ΄αυτή, ποικίλες άλλες διευκολύνσεις, αφού μια καλή συνεργασία μεταξύ των “εξουσιών”, ευνοεί αμφοτέρους.
΄Οταν αργότερα ενηλικιώθηκε και βεβαιώθηκε πως αυτός ο δρόμος (λίγη ή καθόλου δουλειά και φουλ καλλιέργεια δημοσίων σχέσεων) συμφέρει, συνέχισε να τον ακολουθεί από τα φοιτητικά του χρόνια μέχρι σήμερα. ΄Ετσι, έφτασε σχεδόν στα μέσα το βίου του… “αβρόχοις ποσί”, χωρίς να κουραστεί καθόλου! Δε δούλεψε ο άνθρωπος ούτε μια ώρα στη ζωή του! Δεν έμαθε ποτέ τί σημαίνει αφεντικό, ωράριο, εξάρτηση. Και πώς επιβιώνει;
Κατ΄αρχήν, από τον οικογενειακό “κορβανά”, που φαίνεται πως είχε μεγάλο “πάτο” και πλούσιο περιεχόμενο. Μετά ,όταν “βγήκε έξω”, συνέχισε να καλλιεγεί το ίδιο πνεύμα του “προέδρου 15μελούς”, αλλά πλέον με τις ενισχυμένες απαιτήσεις ενός προσοδοφόρου επαγγέλματος στην Ελλάδα, όπως είναι η ασχολία με τα κοινά, την “πολιτική”. Μπήκε στο κόμμα και άρχισε να δουλεύει πια ως “επαγγελματικό, κομματικό στέλεχος”.
Το κόλπο της ενασχόλησης με τα κοινά, του ενδιαφέροντος για τον πολίτη, “άθλημα” στο οποίο επιδίδονται επιτυχώς πολλοί συν-΄Ελληνες, συνήθως οι πιο αετονύχηδες, πονηροί και καταφερτζήδες (“πολιτικοί”, κομματάρχες, συνδικαλιστές, “άρχοντες” της τοπικής αυτοδιοίκησης και άλλοι τέτοιοι), “πιάνει” στον τόπο μας και το σημαντικότερο είναι επικερδές και ανέξοδο, ως επάγγελμα. Προσόντα ιδιαίτερα δεν απαιτούνται. Φτάνει ή να έχεις …οικογενειακή παράδοση ή να είσαι μπαλκονάτος ,να έχεις μπλα-μπλα,να λες και να τάζεις ό,τι θέλει να ακούσει ο ψηφοφόρος. Ο οπαδός αυτός με τη σειρά του, αν το “άλογο”-κομματικός που ποντάρει “πιάσει την κούρσα”, απολαμβάνει το “διάφορό” του, την “πλερωμή” του αφού είναι κανονικός πελάτης: Πληρώνει με ψήφο, αφισοκόλληση, “καλό λόγο” στο ” καφενείο” και εισπράττει τη θέση, την καρέκλα, την εξυπηρέτηση, τη βόλεψή του (συνήθως σε βάρος του ικανού, του άξιου, που έχει τα προσόντα και τα δικαιούται).
Ο Αλέξης Τσίπρας στα 40 του χρόνια κατάφερε εκείνο που επιθυμούν διακαώς 1.500.000 οπαδοί που τον ψηφίζουν. Να είσαι σε όλα μεριότητα, αλλά να απολαμβάνεις τα αγαθά της ξεχωριστής προσωπικότητας. Σε σοβαρά πολιτικά, αγωνιστικά δρώμενα δεν είχε συμμετοχή, επιστημονικά δε διακρίθηκε, άσκηση επαγγέλματος δεν αξιώθηκε. Μια …έρμη ξένη γλώσσα, που λέει ο λόγος, δεν κατάφερε να μάθει, που τη μαθαίνει πια σήμερα και η…κουτσή Μαριώ! ΄Ομως, διαπρέπει πράγματι σε μια “επιστήμη”, εκείνη της δημαγωγίας! Αυτός ο, πέρα από αδούλευτος και απολίτικος (άσχετα αν δατείνεται πως είναι Αριστερός) “τύπος” , ξέρει πολύ καλά να αγορεύει, να ψεύδεται, να τάζει και να συναρπάζει . Μ΄αυτές τις…αρετές ΠΡΟΣΔΟΚΕΙ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΚΑΙ ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟΣ ! Αυτός είναι πράγματι ο “κακός”, ο άτιμος ΄Ελληνας. ΄Οχι, όμως, πως είναι έτσι ο κάθε ΄Ελληνας.
Η Ελλάδα έχει σχεδόν 11.500.000 κατοίκους. Αν υπάρχουν μέσα σ΄αυτό τον αριθμό και δυο εκατομμύρια ΄Ελληνες, “Τσίπρες” και “Μιχαλολιάκοι” δεν είναι δα και τραγικό. Ούτε δικαιούνται οι ξένοι να χαρακτηρίζουν ένα ολόκληρο λαό, ως απατεώνα ή Νεο-Ναζί. Αλλοίμονο! Είναι άδικο, παράλογο και εξοργιστικό για όλους εμάς τους υπόλοιπους, τη συντριπτική πλειοψηφία του ελληνικού πληθυσμού.
