Ένας άριστος αλαζόνας του Deree γελάει με τους νεκρούς των Τεμπών
«
“Μια βδομάδα μας έμεινε για να μας ζαλίζετε τα συκώτια με τα Τέμπη… Μετά θα πέσει άκρα του τάφου σιωπή» έγραψε ανερυθρίαστα ο Χάρης Δασκαλοθανάσης την Κυριακή 2 Ιουνίου σε ανάρτησή του στο X (πρώην Twitter) απαντώντας στον Κώστα Βαξεβάνη που δημοσίευσε το εξώφυλλο του Documento εκείνης της ημέρας με τίτλο «Έσβησαν και τις συνομιλίες για το μπάζωμα». Και επέμεινε σε άλλη μία ανάρτηση, δείγμα της πεποίθησής του και όχι του στιγμιαίου λάθους: «Θα γελάμε όταν μετά τις εκλογές ξαφνικά όλοι σας θα ξεχάσετε τα Τέμπη και τα “μπαζώματα” και όλες τις άλλες ανοησίες που διαδίδεται (sic) … μια βδομάδα έμεινε». (Documento)
***
Χρόνια πριν, ήταν τα παιδιά μου σχολιαρόπαιδα. Εκείνη την εποχή, μπορεί και τώρα, όσοι κατάγονταν από την Ολυμπία, ειδικά από Ανδρίτσαινα, είχαν δύο μεγάλες ευκαιρίες σπουδών που έδιναν σε συμπατριώτες τους από το νομό Ηλείας, δυο γνωστοί της οικονομικής ελίτ. Ο Γιάννης Λάτσης με καταγωγή από το Κατάκολο και ο Σωκράτης Δερεχάνης (ιδρυτής του Deree) από το χωριό του μεγάλου σκηνοθέτη Θεόδωρου Αγγελόπουλου, την Αμπελιώνα, καμιά 15-20 χιλιόμετρα από την Ανδρίτσαινα, λίγο μετά τον περίφημο Ναό των Βασσών.
Ο Λάτσης έδινε υποτροφίες γερές σε φοιτητές του νομού. Ο Δερεχάνης από την άλλη, πρόσφερε δωρεάν εγγραφή και φοίτηση στο Αμερικάνικο Κολλέγιο. Μιλάμε και τότε και τώρα, αν ισχύουν τα ίδια για μια ξεχωριστή ευκαιρία που δεν την είχαν τα υπόλοιπα Ελληνόπουλα.
Την υποτροφία του Γιάννη Λάτση, αρνήθηκα, ως φοιτητής να την πάρω. Λεφτά από Καπιταλιστή, με χέρια λερωμένα από το αίμα και τον ιδρώτα της εργατιάς; Ούτε για συζήτηση. ΄Ηταν οι εποχές (όχι πως αλλάξαμε και τώρα οι περισσότεροι) που η γενιά μου (Πολυτεχνείου παιδιά) δε σήκωνε μύγα στο σπαθί της . Σιγά που θά ‘ παιρνα την υποτροφία του Λάτση.
Το έχω, θαρρώ , αναφέρει πάλι , κάπου για τα γεγονότα του Λονδίνου. ΄Ηταν οι εποχές που οι εφοπλιστές είχανε ξεκινήσει …τρωικό πόλεμο, όπως γράφανε οι Τάιμς τότε , γιατί 3 καθηγητές και 2 δάσκαλοι από το Ελληνικό Κολλέγιο Λονδίνου, δίναμε μάχες να μην πάρουν τα «βασιλόπαιδα» ενδεικτικά και απολυτήρια με τους τίτλους τους .
Ο Γιάννης Λάτσης, βασιλικός ως το κόκαλο, και κολλητός του Κωνσταντίνου, έπνεε μένεα, ιδιαίτερα για το γράφοντα («αντάρτης» κατά το χαρακτηρισμό στα γεγονότα των ημερών), πλην των άλλων, γιατί ήμουνα «απουκάτου» (Ολύμπιος), όπως το έλεγε ο ίδιος στην ντοπιολαλιά και είχα περιφρονήσει την υποτροφία του .
Και ήταν ο «μπαρμπα Γιάννης» ο Λάτσης, που είχε από πριν ενημερώσει τον άλλο σκληρό βασιλικό εφοπλιστή και ταμεία του Κολλεγίου, το Διαμαντή Πατέρα που πρόσφερε γερό μπαξίσι «για μια γ@μημένη υπογραφή», όπως έλεγε. «Μην χάνεις σάλιο και χρόνο, Διαμαντή, είναι από άλλη στόφα τούτοι, δεν τους κάνεις ζάφτι…».
Καιρό μετά, που ήταν να πάνε τα παιδιά σχολείο, με είχε φάει η μάνα τους. “Ρε ξεροκέφαλε, γράψε τα παιδιά στο Αμερικάνικο Κολλέγιο, να πάρουνε ένα χαρτί να μετράει…Ποιος έχει τέτοια τύχη και την κλωτσάει ; Δε σου φτάνει το Λονδίνο;»
-Όχι, ρε Μπέττυ (να είσαι καλά εκεί στη γειτονιά των αγγέλων που πήγες τόσο νωρίς), δε μου έφτανε. Πήγαν σε δημόσια σχολεία. Και μια χαρά πρόκοψαν. Και έχουν το κούτελό τους καθαρό. Λίγο το λες αυτό; Και αν ακούς, σου ξαναλέω. Ακόμα και σήμερα θα έκανα τα ίδια, αν γύριζα πίσω. Τράβηξα τα δρόμο μου, γκρέμισα κάθε άλλη γέφυρα. Ησύχασε πια κι εσύ!
Μετάνιωσα για κάποιες ανοησίες στη ζωή μου. Αλλά για τα περισσότερα σεμνύνομαι. Ειδικά, που δεν κατάντησα ΄Αδωνις , Λοβέδος , Τράγκας και λωποδύτης. Είναι τα πιο χρυσά μου εύσημα!
Υ.Γ. Βανέσσα, διάβάσε τί ξεστόμισε , αυτός ο ασεβής σκυλευτής από τους γνωστούς κράχτες στην μπίζνα της ιδιωτικής εκπαίδευσης στο Αμερικάνικο Κολλέγιο (που δε σε πήγα) για τους νεκρούς των Τεμπών. Και μη μου ξαναπείς ποτέ «γιατί ρε, πατέρα όχι κι εμείς;»