1. Χωριό που φαίνεται…
“..Διαβάζοντας τα δημοσιεύματα σχετικά τόσο με τις επαφές Μητσοτάκη – Ερντογάν στη Νέα Υόρκη, όσο και της Μαρέβας Μητσοτάκη- Γκραμπόφσκι με την σύζυγο του Τούρκου προέδρου Εμινέ, θα μπορούσε κανείς να πιστέψει ότι το Αιγαίο και η Κύπρος είναι μια θάλασσα φιλίας και ένα νησί αδερφικής αγάπης αντίστοιχα.
…Την πλασματική αυτή, επικοινωνιακή εικόνα ότι όλα βαίνουν καλώς που προωθεί… μονομερώς και για εσωτερική κατανάλωση η ελληνική κυβέρνηση, δεν διαλύουν μόνο τα όσα είπε ο Τούρκος πρόεδρος πριν να ξεπετάξει μέσα σε 30 λεπτά τα ελληνοτουρκικά και την Κύπρο, γιατί αυτός όντως έχει και άλλες δουλειές, αλλά το βάρος των γεγονότων συνολικά στη διεθνή σκακιέρα και η θέση της χώρας σε αυτήν.
…Είναι οριακά θλιβερό, το γεγονός πως, όπως φαίνεται και από τις εξελίξεις, η ελληνική κυβέρνηση, ως πλήρως ενσωματωμένη στη ΝΑΤΟϊκή και την Ευρωπαϊκή της κατεύθυνση, αναλαμβάνει ρίσκα που ξεπερνούν κατά πολύ το μπόι της. Άλλοτε στέλνοντας οπλισμό στην Ουκρανία κι άλλοτε αναλαμβάνοντας τη διοίκηση της επιχείρησης Ασπίδες κατά των Χούθι της Υεμένης η κυβέρνηση Μητσοτάκη αναλαμβάνει τον ρόλο του κολαούζου, χωρίς να μπορεί να χαράξει μια αυτόνομη πολιτική. Η κυβέρνηση έχει πάρει θέση τόσο υπέρ της Ουκρανίας, όσο και υπέρ του Ισραήλ”.
2.Αναπάντητες οι προκλήσεις του Ερντογάν για την Κύπρο
“…Ωστόσο, η απουσία επίσημης απάντησης από την ελληνική πλευρά στις δηλώσεις Ερντογάν –και μάλιστα ενώ έγιναν λίγο πριν από τη συνάντηση με τον Κυριάκο Μητσοτάκη– προκαλεί έντονες αντιδράσεις στο εσωτερικό της χώρας….Από την πλευρά της αντιπολίτευσης ο πρόεδρος της Κ.Ο. του ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ. Νίκος Παππάς δήλωσε ότι «οι εξελίξεις μάς έχουν δείξει ότι η πρακτική και η στρατηγική της “Γαλάζιας Πατρίδας” δεν είναι εύκολο να είναι συμβατή με τα ήρεμα νερά. Και η Ι.Χ. εξωτερική πολιτική, η μυστική διπλωματία ή η λογική του δεδομένου συμμάχου, δεν μπορεί να περιορίσει την επιθετική και αναθεωρητική πολιτική της γειτονικής χώρας. Οι δε προσβολές προς το Διεθνές Δίκαιο είναι αδιανόητο να μένουν αναπάντητες σε τέτοια πλαίσια».
****
.Ο προβληματισμός μας δεν έχει σχέση με τις δυο , γνωστές φυλλάδες της αριστεροφροσύνης, του (με το αζημίωτο) πουτινισμού και του σκληροπυρηνικού αντιαμερικανισμού . ΄Όπως, ακριβώς, το λέει παραπάνω κι εκείνο το χαριτόβρυτο Ντοκουμέντο του Κωστάκη. «Χωριό που φαίνεται…». Να αποδείξουμε τα… αποδεδειγμένα;
Αλλού μας πάνε οι απορίες μας.
Ξέρουν όλοι πως το Γκεμπλιστάν, όπως και το Ληστρικευτάν των τραπεζών , δεν είναι φιλανθρωπικά ιδρύματα. Υπάρχουν και λειτουργούν μόνο και μόνο χάριν του κέρδους. Μικρού ή μεγάλου.
Γνωστό είναι, ομοίως ,πως δεν υπάρχουν ούτε Μέσα παραπληροφόρησης ούτε κερδοσκοπικές τράπεζες χωρίς πελάτες. Ως εμπορικές κι αυτές επιχειρήσεις, προσφέρουν στον πελάτη ό,τι τραβάει η ψυχή του (και του την παίρνουν μετά), αφού στις αγορές όλων των ειδών και των κερδοσκοπιών «ο πελάτης έχει πάντα δίκιο».
Απορία πρώτη. Υπάρχουν στη χώρα μας τέτοια και τόσα ανεγκέφαλα εθνίκια, που μπαίνουν στις δυο αυτές φυλλάδες, , διαβάζουν και τρέφονται με την ίδια όζουσα σκουπιδοτροφή των Παραπολιτικών και της iefimerida.gr του «πατρίς, θρησκεία, οικογένεια»; Και καλά, ο Ελληνάρας Δεξιός. Υπάρχει πουθενά γραμμένο η ειπωμένο στην αριστερή διανόηση πως ο τυφλός εθνικισμός έχει θέση, έστω και στα κράσπεδα της ιδεολογίας της; Για τί σόι αριστερούς και πατριώτες θα θέλανε να τους πάρουμε ο Βαξεβάνης και τα άλλα καλόπαιδα της Εφσυν; Και τί θα πει γνήσιος και άδολος (!) πατριωτισμός, που επικαλούνται ως άλλοθι οι Γκεμπελίσκοι τούτοι και ποια είναι τα σύνορά του με τον εθνικισμό;
Απορία δεύτερη: Πέτυχε υψηλούς πόντους σε κατάκτηση του δύσκολου επιπέδου ελληνοτουρκικής φιλίας ο Κυριάκος Μητσοτάκης με τη συνετή προσέγγιση του Ερντογάν και το γόνιμο ως τώρα διάλογό τους; Ναι, λέμε εμείς. ‘ Ο,τι δεν πέτυχε κανένας πρωθυπουργός στη Ελλάδα. Ούτε καν ο σοσιαλιστής Ανδρέας Παπανδρέου, ο οποίος, αντίθετα, κόντεψε μ εκείνο το ανιστόρητο «βυθίσατε το Χόρα» να προκαλέσει ελληνοτουρκικό πόλεμο. Και δεν εξεράγη μόνο και μόνο από τη λογική και ψύχραιμη στάση της τούρκικης πλευράς, που εκτόνωσε την κρίση. Γιατί, τόση μικροψυχία από το υπόλοιπο κομματικό…συνταγματικό τόξο; Και σκέφτεται να ακολουθήσει τη γραμμή Τσίπρα και ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ Κασσελάκης, ως αντιπολίτευση σήμερα και πιθανότατα αύριο, ως πρωθυπουργός της χώρας;
Απορία Τρίτη. Πέρα από την τραγωδία (απολύτως κατανοητή και με αυτονόητο το σεβασμό μας στα θύματα) που έζησε ο κυπριακός λαός, εξαιτίας της αφροσύνης του Κων. Καραμανλή και της ελληνικής χούντας, δεν είχε δικαίωμα και υποχρέωση η Τουρκία ( συμφωνίες Ζυρίχης και Λονδίνου) να προστατεύσει τους ομοεθνείς της στο νησί, η σφαγή των οποίων είχε αποφασιστεί και προετοιμαστεί το 1974 στο ΑΕΔ («Πεντάγωνο» στη Μεσογείων) και ήταν απολύτως σίγουρο πως, αν δεν υπήρχε εισβολή ή δεν προλάβαιναν οι τούρκικες στρατιωτικές δυνάμεις, θα είχε ολοκληρωθεί το σχέδιο της γενοκτονίας των Τουρκοκυπρίων από το δικτάτορα Ιωαννίδη; Δεν πρέπει να έχουν (το δικαιούνται ιστορικά ) ένα κομμάτι Κυπριακής γης και οι Τούρκοι του νησιού, για να ζήσουν;
Απορία τέταρτη. Το άλλο τώρα δράμα στη Μέση Ανατολή με τις εκατόμβες θυμάτων, αμάχων στην Παλαιστίνη και το Λίβανο , έργο του ακροδεξιού σφαγέα Νετανιάχου, δεν το προκάλεσε η ιμπεριαλιστική παράνοια του Νέου Χίτλερ-Πούτιν της Ρωσίας , όπως πάλι έκανε παλιότερα στη Συρία με πάνω από 700.000 νεκρούς και εκατομμύρια πρόσφυγες ; Μόνο οι Αμερικανοί, η Ε.Ε και το ΝΑΤΟ είναι οι …κακοί της Ιστορίας; Και αν όχι, επιτρέπει η ιδεολογική ευαισθησία της Αριστεράς, έστω και ένα «καλό λόγο» να ξεστομίσει για δικτάτορες σαν τον Πούτιν, που απειλεί να εξαφανίσει τον κόσμο με πυρηνικό ολοκαύτωμα; Οι βρώμικοι Γκεμπελίσκοι της Ακροδεξιάς, των ΝεοΝαζί και της αριστεροφροσύνης, δε χόρτασαν «ρούβλια» να σταματήσουν πια την πουτινική προπαγάνδα για την οποία και τους προσέλαβε ο δικτάτορας;
Ακόμα και η διαστροφή και η αφροσύνη έχουν διαβάθμιση. Εν προκειμένω, όμως, είναι…αμολητές.