Ράικος για θάνατο Τζωρτζίνας: «Της χορήγησαν κεταμίνη εν ζωή -Αποκλείεται να την έδωσε γιατρός ή νοσηλευτής»
Με την κατάθεση του καθηγητή Ιατροδικαστικής και Τοξικολογίας του ΑΠΘ Νικόλαου Ράικου συνεχίστηκε στο Μεικτό Ορκωτό Δικαστήριο η δίκη της Ρούλας Πισπιρίγκου, η οποία κατηγορείται ότι δηλητηρίασε με κεταμίνη την πρωτότοκη κόρη της, Τζωρτζίνα.
Ο κ. Ράικος εκτίμησε ότι το πιο πιθανό είναι να έγινε εφάπαξ χορήγηση της κεταμίνης στην Τζωρτζίνα.
Απαντώντας σε ερωτήσεις της υπεράσπισης της Ρούλας Πισπιρίγκου, ο Ν. Ράικος επέμεινε ότι η κεταμίνη ήταν η κύρια αιτία θανάτου και τόνισε ότι «δεν χορηγείται κεταμίνη όταν έχουμε ανακοπή», αποκλείοντας να έγινε λάθος από γιατρό ή νοσηλευτή.
****
Σε μια χώρα που τα ιατρικά λάθη θεωρούνται (και αυτά) ως ατιμώρητο εθνικό σπορ, βγαίνει ο Ράικος, ανεύθυνος και τραγικός , φτύνοντας κάθε αρχή επιστημονικής δεοντολογίας ,ως ο τελευταίος κρατικός υπάλληλος της συντεχνίας και αποφαίνεται με φασιστική βεβαιότητα πως την κεταμίνη τη χορήγησε η μάνα στο παιδί της . Και προφανώς για τους λόγους που και η Νικολούλη, η Τατιάνα και το λοιπό γκεμπελικό αληταριό της μιντιακής μπίζνας, επινόησαν για να έχουν θέμα να ταϊζουν το…νοήμον κοινό τους. Σε καμιά δε περίπτωση οι γιατροί και το λοιπό νοσηλευτικό προσωπικό του νοσοκομείου , μας λέει ο τύπος, ως…ειδικός, δεν έκαναν λάθος, διότι, ως γνωστό, είναι τόσο υπεύθυνοι και οργανωμένοι στα ελληνικά νοσοκομεία που μόνο λάθη σαν αυτό δε γίνονται!
Και δεν αισχύνεται, ο Ράικος να ξεστομίσει αυτή την ΄Υβρη. Τα είπε όπως τα είπε, έδωσε κι αυτός τις λαμπρές εξετάσεις του, όπως και οι προηγούμενοι μάρτυρες κατηγορίας και έφυγε να συνεχίσει τη μίζερη από δικές τους αλήθειες και στα μέτρα της δικιάς του ηθικής, ζωή. ΄Αχθος αρούρης!
Θυμάμαι έφηβος, τέτοιο μήνα, έπαθα κρίση σκωληκοειδίτιδας και χρειάστηκε να εισαχθώ επειγόντως στο χειρουργείο στο Νοσοκομείο της Αγ. ΄Ολγας (Ν. Ιωνία) ΄Εκαναν την εγχείρηση…επιτυχώς, πήρα εξιτήριο σε καμιά εβδομάδα και όπου φύγει, φύγει από την Αθήνα ,που και τότε καιγότανε από τους καύσωνες αλλά ούτε που δίναμε σημασία. Δεν υπήρχαν Αρναούτογλου και Καλλιάνοι να μοιράζουν στο σωρό λοβοτομές και πολώχρωμα χαπάκια για να στανιάρουν ψυχολογικά τα ζόμπι τους.
Λίγες εβδομάδες αργότερα, έντρομος ένα βράδυ στον ύπνο, διαπιστώνω πως τα ράμματα σπάσανε και ξεχυνόταν το πύον βρύση. Στα Γιάννενα ήμουν. Πρωί, με βλέπει ένας γιατρός -φύγε ,μου λέει, σήμερα κιόλας με αεροπλάνο για Αθήνα και πήγαινε στο πρώτο νοσοκομείο που θα βρεις μποστά σου.
Φτάνω Αθήνα και καταλήγω στο Ιπποκράτειο. Με ανοίγουν, κοιτάζουν, τί να δουν. ΄Ενα στουπί από μπαμπάκια και γάζες, το είχαν ξεχάσει μέσα στο χειρουργείο . Σταυροκοπιόταν η έρμη η μάνα μου μόλις της είπαν -φτηνά τη γλύτωσε ο γιος σου, κυρά μου. Και ούτε του παππά!
Λίγες ημέρες μετά που συνήλθα , παρόλες τις αντιρρήσεις των δικών μου, ήθελα να κάνω μήνυση στο Νοσοκομείο Αγ. ΄Ολγα. Πάω στο Ιπποκράτειο , ζητάω μια αναλυτική έκθεση για τα ευρήματα και δυο εβδομάδες μετά που μου τη έδωσαν έγραφαν… άλλα λόγια να αγαπιόμαστε. Πουθενά αναφορά για τα αφημένα από τους συναδέλφου τους στουπιά μέσα στην κοιλιά. Ούτε καν νύξη!
Οι Ράικοι και τότε και τώρα ζουν. Αυτοί μας οδηγούν. Και ως θεοί , όπως την έχουν δει ανέκαθεν ,δε σηκώνουν κουβέντα. Μιλούν με… θέσφατα.
Αληταριό πρώτης και τούτοι. Δε λέμε όλοι. Οι Ράικοι.