“Τί ομάδα είσαι, αγόρι μου;” -Δεν είμαι. Και γιατί,  να είμαι, δηλαδή;   Σου μοιάζω για κρετίνος; 

 

 Η δολοφονία του 19χρονου Άλκη

 

“Με πολλές μαχαιριές δολοφονήθηκε ο 29χρονος φίλος της ΑΕΚ Το χρονικό της επίθεσης από τους Κροάτες χούλιγκαν Συνελήφθησαν 98 άτομα

Η άγρια συμπλοκή που κατέληξε σε τραγωδία

Σύμφωνα με τα πρώτα στοιχεία, πάνω από 100 οργανωμένοι οπαδοί της Ντιναμό, παρά το γεγονός ότι έχει απαγορευτεί η μετακίνηση φιλάθλων από την Κροατία ενόψει του σημερινού ποδοσφαιρικού αγώνα μεταξύ των δύο ομάδων στην OPAP Arena, έφτασαν οδικώς στην Ελλάδα και κατευθύνθηκαν προς την Αθήνα σε αυτοκινητοπομπή.

Στην εθνική οδό οι Κροάτες εντοπίστηκαν από την Ασφάλεια και τέθηκαν υπό διακριτική παρακολούθηση, όμως, σύμφωνα με αστυνομικές πηγές, φαίνεται πως έδρασαν βάσει οργανωμένου σχεδίου, γιατί φτάνοντας στην Αττική Οδό τα αυτοκίνητα σκορπίστηκαν και μεγάλος αριθμός κατευθύνθηκε στον σταθμό του ΗΣΑΠ «Ειρήνη».

Εκεί οι Κροάτες συναντήθηκαν με οπαδούς του ΠΑΟ και μαζί επιβιβάστηκαν στο τρένο και κατέβηκαν στον σταθμό «Πευκάκια», από όπου κινήθηκαν με τα πόδια προς τη Νέα Φιλαδέλφεια.

Στο μεταξύ, στο γήπεδο της ΑΕΚ είχε τελειώσει η προπόνηση των δύο ομάδων, η αποστολή της Ντιναμό μετέβη με αστυνομική συνοδεία στο ξενοδοχείο, ενώ οι υπεύθυνοι της ΑΕΚ κλείδωσαν το γήπεδο, αλλά πολλοί φίλαθλοι κατέληξαν στις καφετέριες της περιοχής.

Οι οργανωμένοι της Ντιναμό έφθασαν γρήγορα έξω από το γήπεδο και γύρω στις 23:00 επιτέθηκαν σε φιλάθλους της ΑΕΚ. Ξέσπασε άγρια συμπλοκή, με βόμβες μολότοφ, ρόπαλα και άλλα αντικείμενα.”

****

Στα δικά μας χρόνια, αν δεν είχες  ομάδα και ειδικά αν δεν ήσουν Ολυμπιακός ,δεν είχες, σου λέγανε …αρχίδι@! Συνομήλικοι και μεγάλοι, σε πρώτη συνάντηση και γνωριμία , μετά από το “πώς σε λένε;” η δεύτερη ερώτηση ήταν “τί ομάδα είσαι;”

Οπότε, για να ξεμπερδεύω, παιδί και έφηβος,  ήμουνα Ολυμπιακός κι εγώ.   Αλλά, ποτέ δεν   κατάλαβα γιατί διάλεξα να είμαι …γαύρος.  Δοθέντος, μάλιστα πως τον Πειραιά , λόγω ψευτομαγκιάς των ενδημούντων , δεν το πήγαινα και πολύ το  λιμάνι.  Πιθανότατα ,  να δήλωνα Ολυμπιακός, γιατί ανέκαθεν μου άρεσαν το κόκκινο, το χρώμα στο φουστάνι της Κρινιώς. (΄Αβυσσος η ψυχή του παιδιού!).

Εκεί κάπου στα 18 ,μπορεί και νωρίτερα,  τον έκοψα τον Ολυμπιακό.  Και όταν με ρωτούσαν “τί ομάδα είσαι, αγόρι μου;”, τους απαντούσα  δεόντως -Δεν είμαι . Και γιατί,  να είμαι, δηλαδή;   Σου μοιάζω για κρετίνος;   Και τους άφηνα  σύξυλους  και οργισμένους,  να καταπίνουν τη γλώσσα τους, αφού όλοι  εισέπρατταν την απάντηση ως ύβρη.  Τους αποκαλούσα ,εμμέσως πλην σαφώς,   κρετίνους, αλλά … δια του στρίβειν  πλαγίως και πονηρώς.    

 

Το σιχαίνομαι  το ποδόσφαιρο. Και το μπάσκετ.  Ειδικά, εκείνο το βάρβαρο, το αμερικάνικο (ποδο)- χερόσφαιρο που  σπρώχνονται τα κολεγιόπαιδα σαν τα βουβάλια στο βούρκο. Περισσότερο, όμως, μου τη δίνουν οι οπαδοί  που  παρακολουθούν, υπνωτισμένοι, αποχαυνωμένοι, φανατικοί  και ανεγκέφαλοι  τις ομάδες τους να χάνουν ή να κερδίζουν και   ορύονται ,  μαίνονται και, ουκ ολίγες φορές, τα κάνουν λίμπα ή σφάζονται μεταξύ τους. (Καληώρα οι Κροάτες εθνικιστές, που έσφαξαν χτες σαν αρνί τον οπαδό της ΑΕΚ).

Φυσικά,  δε χωνεύω και όλα  μαζί τα  Ολυμπιακά αθλήματα, που τα αποκαλούν τέτοια από την ελληνική αρχαιότητα, ενώ στην ουσία πρόκειται  για μαζεμένη την…κόπρο του Αυγείου. ΄Ολες οι παθογένειες πακέτο.  Πρωταθλιτισμός,   άκρατος εγωισμός, ατομικισμός  εξοντωτικός  ανταγωνισμό, επίδειξη κατακτητικής  δύναμης, βία, κερδοσκοπία.  Αλλά  το χειρότερο όλων,  άκρατος εθνικισμός και ρατσιμός. Μια πολύ καλή μελέτη του ιστοριοδίφη  Κυριάκου Σιμόπουλου για το  πόσο βρώμικοι και αποστεωμένοι ιδεολογικά  υπήρξαν οι αρχαίοι Ολυμπιακοί αγώνες (και ας λένε το αντίθετο οι  άγνοιαν έχοντες ή υπηρετούντες τα καλά και  συμφέροντα), είναι και το βιβλίο του  “Μύθος, απάτη και βαρβαρότητα οι Ολυμπιάδες» (εκδόσεις Στάχυ).

Οι οπαδοί είναι και στρατιώτες.  ΄Ετοιμοι να διεξάγουν εθνικούς πολέμους , αν χρειαστεί και σε πεδία αληθινών μαχών, αφού  ασκούνται  ήδη εξ απαλών  ονύχων στη βία στα γήπεδα και τα ολυμπιακά στάδια. Με εντολή, μάλιστα και όχι ανοχή των εξουσιών. Τρίβουν τα χέρια τους   οι ηγεμόνες όλων των ειδών.     Ο οπαδός είναι πρώτα πατριώτης και τα  εθνικά του χρώματα ιερά. Στην ίδια του τη χώρα, είναι το ίδιο φανατικός  , αλλά   ως τοπικιστής τώρα με την ομάδα του χωριού και της επαρχιακής του πόλης.

΄Εχουμε ξαναγράψει πως οι γυναίκες είναι πιο σοβαρές, ως προσωπικότητες ,από τους άντρες .΄Ενας λόγος και απόδειξη είναι πως οι περισσότερες, δεν ηδύνονται στο κλωτσοσκούφι, ούτε παθιάζονται   με ομάδες και αθλητικά. ΄Ολα αυτά είναι…αρετές για  φαλλοκράτη άντρα,  που  ως ισχυρό φύλο,  αυτοαναγορεύεται σε   δυνατό,  σκληρό  και βίαιο (διάβαζε τραμπούκος). Ειδικά,  αν του… ξενοπηδηχτεί  η γυναίκα, μπορεί και να  τη σφάξει στο κότσι, άμα λάχει! Πέφτει και στα μαλακά ,  αν αποφασίσουν  ένορκοι σαν κι εκείνον ,  πως  πρόκειται  έγκλημα τιμής και  “εν βρασμώ ψυχής”  του,  τελεσθέν !    

Εκεί που τα παίρνω όμως εντελώς ,είναι όταν ακούω επιστήμονα,να δηλώνει οπαδός και μάλιστα να τρέχει με τους χούλιγκαν   στα γήπεδα για να στηρίξει την ομάδα του! Μαχαίρι στην καρδιά.  Για τους πολιτικούς δε σκάω βέβαια.΄Ετσι κι αλλιώς,  ασόβαροι είναι. Γιατί να μη δηλώνουν δηλαδή και βαμμένοι οπαδοί ομάδων; 

Ο πρωταθλητισμός και το οπαδιλίκι είναι από τις χειρότερες μάστιγες   στις ημέρες μας. Αν προάγει κάτι, δεν είναι η άμιλλα , όπως λένε οι έχοντες συμφέροντα να παραπλανούν, αλλά  ο αισχρός ανταγωνισμός, η τύφλα και ο εθνικισμός-τοπικισμός.  Ούτε υπάρχει διάκριση χούλιγκαν και φιλήσυχου οπαδού,  που, ναι, μεν, δεν  ανέβασε τα βλαστάρια του (τα αγόρια πάντα, φορτωμένα άλλον ένα ρόλο)  ποτέ στην Ακρόπολη, αλλά  τις Κυριακές, ως καλός πατέρας,  τα τραβολογάει μαζί του στα γήπεδα να βλέπουν τους χρυσοπληρωμένους παίκτες της αγαπημένης τους ομάδας, να τους… δουλεύουν ψιλό γαζί κλωτσώντας  την   μπάλα…θεά!        Η διαφορά τους είναι στην τήρηση των προσχημάτων.  Κατά τα άλλα, ισχύει κι  εδώ το μήνυμα του μύθου με το δαχτυλίδι του Γύγη στην Πολιτεία  του Πλάτωνα.

  Γράφαμε πριν χρόνια εδώ:

ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΟ: ΑΘΛΗΜΑ ΄Η ΦΑΣΙΣΜΟΣ;

9 Ιουλίου 2014:

– “Πονάω για όλους μας” είπε η απούσα από τον ημιτελικό πρόεδρος της Βραζιλίας, Ντίλμα Ρούσεφ – Συγκλονιστικές εικόνες με τους Νταβίντ Λουίς και Όσκαρ να πλαντάζουν στο κλάμα για τον αποκλεισμό από τη Γερμανία – Σοκαρισμένοι οι οπαδοί της σελεσάο εντός κι εκτός γηπέδου από το 7-1 των Γερμανών στον ημιτελικό του Μουντιάλ – Επεισόδια στο Σάο Πάολο με σχεδόν 30 καμένα λεωφορεία

Μια χώρα, ένα έθνος, ένας αποκλεισμός που δεν περίμενε κανείς, που δε μπορεί να χωνέψει κανείς, ιδίως με τον τρόπο που ήρθε. Οι Βραζιλιάνοι ζουν και αναπνέουν για το ποδόσφαιρο. Όλοι, είτε μένουν στις φαβέλες είτε όχι. Και όλοι ήθελαν να δουν τη σελεσάο να μην ζει ξανά τον εφιάλτη του 1950.

Τότε, ήταν η πρώτη φορά που η Βραζιλία φιλοξενούσε ένα Παγκόσμιο Κύπελλο. Και τότε, όπως και τώρα, ήθελε όσο τίποτα να κατακτήσει τον τίτλο. Τότε, όπως και τώρα, έζησε τον εφιάλτη.

 Οργή και πίκρα για τον διασυρμό “έπνιξαν” τη Βραζιλία – Καμμένα λεωφορεία και συγκρούσεις μετά τον αποκλεισμό από τη Γερμανία“

****

Εδώ και πολύ καιρό θέλαμε να  πούμε την “τελευταία” κουβέντα μας  για το ποδόσφαιρο. Για λόγους…αβρότητας  (“την τελευταία κουβέντα, μην τη λες ποτέ πρώτη”), αποφεύγαμε να μιλήσουμε σκληρά και τσεκουράτα, για να μη θεωρηθεί προσβολή στα  εκατομμύρια οπαδών σε όλο τον κόσμο, που  έχουν εγκλωβιστεί στις “θύρες” των επιχειρήσεων-γηπέδων των ποδοσφαιρικών ομάδων .΄Ομως, με αυτό που συνέβη χτες στη Βραζιλία  με την… ήττα της από τη Γερμανία , δεν πάει άλλο. Είναι πια καιρός να πούμε τα πράγματα με το όνομά τους. Αλλιώς, θα  συνεχίζουμε να διαπράττουμε ασυγχώρητη συγκάλυψη ιστορικού εγκλήματος.

Μετά λόγου ιστορικής γνώσεως, λοιπόν, θα χαρακτηρίσουμε το σημερινό ποδόσφαιρο ως ένα παγκόσμιο φαινόμενο ολοκληρωτισμού, που εμπεριέχει πολλά στοιχεία φασισμού-ναζισμού, εθνικισμού και ρατσισμού.΄Οχι μόνο για  την ολοκληρωτική  πλύση εγκεφάλου-λοβοτομή που κάνουν οι επιχειρηματίες του “αθλήματος” (παράγοντες ομάδων, Φίφα, εμπορική δημοσιογραφία κ.α) στους δυστυχείς οπαδούς, μέχρι να τους καταστήσουν εντελώς  ανεγκέφαλους,  αλλά και για ένα σωρό άλλους λόγους,  που επισημαίνουμε στη συνέχεια.

Η Βραζιλία είναι μια χώρα της Λατινικής Αμερικής, που εδώ και  χρόνια ο πληθυσμός της  πλήττεται από τις μάστιγες  της απόλυτης φτώχειας, της ανισότητας στην κατανομή του εθνικού πλούτου, της εγκληματικότητας και απ΄όλα εκείνα  τα δεινά, απότοκα της οικονομικής κατάρρευσης  μιας  χώρας. Βαριάς μορφής εγκληματικότητα, παιδιά που εκπορνεύονται για δυο “δεκάρες”, ναρκωτικά, φόνοι, παραγκουπόλεις, δυστυχία, αίμα, δάκρυ, πόνος. Αυτή είναι η Βραζιλία εδώ  και πολλές δεκαετίες.

Και ο φίλαθλος πληθυσμός, φανατικοί οπαδοί της εθνικής ομάδας ,”κλαίνε και οδύρονται”, γιατί  …καταρρακώθηκε το κύρος της χώρας από τα γκόλ που φάγανε!  Εξαιτίας της λύπης και της οργής τους, μάλιστα, τα κάναν  όλα “λίμπα” ,  εθνικός πένθος κηρύχτηκε στη χώρα και  η ίδια η πρόεδρος  δήλωσε πως  νιώθει συντρετριμμένη!

΄Οχι, βέβαια, για αυτά τα χιλιάδες παιδιά-θύματα που αναφέραμε, για τα εκατομμύρια πεινασμένους, άνεργους, άρρωστους, εγκαταλελειμένους, δολοφονημένους αυτής της “μακάβριας” χώρας . Αλλά, γιατί οι πάμπλουτοι παίχτες της εθνικής τους ομάδας, δέχτηκαν χτες πολλά γκολ από τη Γερμανία κι αυτό ήταν το…τέλος του κόσμου για τους Βραζιλιάνους.

Εδώ και πολύ καιρό η κυβέρνηση της Βραζιλίας, οι θεσμοί, οι  αρχές, αλλά και οι ίδιοι οι μαστιζόμενοι από την έσχατη  φτώχεια κάτοικοι, έπρεπε να ντρέπονται και να οδύρονται για το κατάντημα της πατρίδας τους. Δεν το έκαναν. Κοντεύουν, όμως, να πεθάνουν, γιατί έχασε η “εθνική” τους ομάδα στο ποδόσφαιρο.΄Οχι, γιατί έχουν χάσει οι κυβερνήσεις της Βραζιλίας ΟΛΑ  τα τρένα της ανάπτυξης, της ανθρωπιάς, του πολτισμού , της δημοκρατίας. Δεν είναι πανάθλιοι;

Το σημερινό ποδόσφαιρο είναι φασισμός και όχι μόνο στις χώρες της λατινικης Αμερικής. Οι οπαδοί του είναι ανεγκέφαλοι φασίστες, πωρωμένοι, άρρωστοι, εξαρτημένοι, όπως όλοι οι χρήστες (από ουσίες ή “κουσούρια”). Ο κόσμος  καίγεται δίπλα τους κι αυτοί το χαβά τους. Μη φάει η …εστία τους γκολ! Αν συμβεί αυτό , ήρθε το τέλος. Τόσο ντοπαρισμένοι, τόσο ανόητοι. Δυστυχείς ,όπως  το πρεζόνι, όταν δεν έχει προμηθευτεί την πρέζα του.

Ανίκανοι να σκεφτούν ακόμα και τα πιο απλά. Αφύσικοι, εχθροί της λογικής,του αυτονόητου, της Φύσης. “Βάζουν τα σκουπίδα τους κάτω από το χαλί”, για να μην τα βλέπουν. Πιάνονται από ένα πετσί μπάλας , για να θάψουν και να απωθήσουν την ανικανότητά τους, τα ελαττώματά τους, τις “σφαλιάρες”, τα ψυχικά τραύματά τους, τις ανικανοποίητες επιθυμίες, τη δυστυχία τους, γιατί τους ” έφτυσε” η ζωή.(Στην ουσία οι ίδιοι έχουν “φτύσει”  τον εαυτό τους).

΄Οσο, όμως, τους ανεχόμαστε ,όσο βρίσκουμε κάποιο λόγο να τους δικαιολογούμε, είμαστε συνένοχοι της φασιστικής και κομπλεξική τους νοοτροπίας-συμπεριφοράς. Οι Βραζιλιάνοι που πενθούν, καταστρέφουν, μένονται, όχι για τη δυστυχία, την οδυνηρή ανέχεια και τον εξευτελισμό ενός ολόκληρου λαού (αποδέχονται να εκπορνεύονται τα  παιδιά τους!), αλλά γιατί  οι καλοπληρωμένοι παίχτες της εθνικής τους ομάδας, που κάνουν μπίζνες, υποδυόμενοι τους εθνικούς ήρωες, δέχτηκαν πολλά γκόλ  από τον αντίπαλο στο αισχρό και ανήθικο (από πολλές απόψεις) αυτό  πανηγύρι που βρίσκεται σε εξέλιξη στο  Μουντιάλ. Δεν είναι ο απόλυτος παραλογισμός;

Ας πολεμήσουμε με κάθε τρόπο το φασισμό του ποδοσφαίρου. Είναι περισσότερο από σίγουρο, πως όσοι ασχολούνται, έστω και ευκαιριακά μ΄αυτό το παιχνίδι-μπίζνα, είναι φορείς ολοκληρωτισμού, αφροσύνης, παράνοιας.  Είναι καθήκον κάθε ελεύθερου και συνειδητοποιημένου Πολίτη να θεωρεί το ποδόσφαιρο,ως τον υπ΄αριθ 1 κίνδυνο της  ομαλής εξέλιξης της ανθρώπινης ζωής και του πολιτισμού, βαρύ πλήγμα κατά της ατομικής αξιοπρέπειας και της ελευθερίας. Αποχαυνώνει, φανατίζει, αποπροσανατολίζει, αφαιρεί τη γόνιμη δράση, στερεί από τα άτομα τη (σωτήρια) απλή λογική.

“Κακά τα ψέματα”.Το ποδόσφαιρο είναι φασισμός και οι οπαδοί  , φορείς του.