ΤΟ ΜΑΞΙΜΟΥ ΔΕΙΧΝΕΙ ΣΤΟ ΣΥΡΙΖΑ ΤΟΝ ΑΡΧΗΓΟ ΤΟΥ!
Αν ο εχθρός σου σε επαινεί…κάποιο λάκκο έχει η φάβα. Κι αν ο Κυριάκος Μητσοτάκης σκίζεται να κάνει την Ευτυχία πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ, τότε…φοβού του Δαναούς και δώρα φέροντας.
Αν δει κανείς τον τελευταίο καιρό, μετά την αποχώρηση του Αλέξη Τσίπρα από το τιμόνι του κόμματος της Κουμουνδούρου, τί αγώνα κάνει η γκεμπελική, μιντιακή βιομηχανία της Δεξιάς, για να προωθήσει την ΄Εφη Αχτσιόγλου στη θέση του απελθόντος προέδρου του,τότε θα καταλάβει γιατί “αντίπαλο δέος” του Μητσοτακικού καθεστώτος δεν μπορεί να υπάρξει σε καμιά περίπτωση με τη συγκεκριμένη υποψήφια στην καρέκλα της Κουμουνδούρου.
Αντίθετα, από την ημέρα που ο Στέφανος Κασσελάκης μπήκε κι αυτός στην κούρσα της διαδοχής, οι «Πετσομένες» φυλλάδες ,τα ραδιόφωνα και τα κανάλια των μιντιαρχών, των εφοπλιστών και των τραπεζιτών έχουν εξαπολύσει ένα αήθη πόλεμο, κυρίως με υφέρπουσες αναφορές στην σεξουαλική ιδιαιτερότητα του υποψήφιου προέδρου , υπονοούμενα, ειρωνείες, «γελάκια» και κάθε είδους συμπεριφορές που δε φανερώνουν απλώς τύφλα ομοφοβικού αληταριού, αλλά απέλπιδα προσπάθεια με κάθε τρόπο και κυρίως με χτυπήματα κάτω από τη μέση, να αποτρέψουν την εκλογή Κασσελάκη.
Αυτό και μόνο αρκεί για να καταλάβει ακόμα και ο…καθυστερημένος Συριζαίος πως ΜΟΝΟ με Κασσελάκη στο τιμόνι του ΣΥΡΙΖΑ θα υπάρξει για τη Δεξιά, αυτό που λένε “αντίπαλο δέος”. Με ΄Εφη Αχτσιόγλου θα είναι πάλι περίπατος για τον Κυριάκο Μητσοτάκη μια μελλοντική, εκλογική μαναμέτρηση Και ο λόγος είναι απλός.
Ούτως ή άλλως, στις δημοκρατίες και όχι μόνο στην ελληνική (που στην ουσία της είναι Μπανανία), δεν κυβερνούν οι πιο άξιοι και προπαντός οι ενάρετοι. ΄Αρα ,το ζητούμενο και ευκταίο για τις κοινωνίες , είναι να κυβερνά ο μη χείρων.
Για την Ελλάδα, ίσχυε ανέκαθεν αυτή η αρχή. Τα τελευταία, μάλιστα χρόνια, ανάμεσα σε Κυρ. Μητσοτάκη και Αλέξη Τσίπρα , ο δεύτερος υπήρξε αναμφισβήτητα με την όραση της Ιστορίας το μη χείρον στη διακυβέρνηση της χώρας. Και όπως απέδειξαν πλέον περίτρανα τα τραγικά γεγονότα της τετραετούς και κάτι μήνες ,διακυβέρνησης από το ανίερο Μητσοτακικό καθεστώς, ευχή του κάθε νοήμονα ΄Ελληνα , είναι να πάνε αυτές οι ημέρες και να μη ξαναγυρίσουν ποτέ.
Αυτή την ώρα στα πολιτικά πράγματα της χώρας δεν υφίσταται πλέον το ζητούμενο της παλιάς , παραδοσιακής αντίληψης, αν θα κυβερνηθεί η χώρα από Δεξιό ή Αριστερό πολιτικό. Αλλά, πόσο δεξιά ή πόσο αριστερά θα δείξει πως πάει η βελόνα της μέτρησης του κυβερνητικού τους έργου.
Πιο απλά και εμπειρικά, αν την Ελλάδα θα κυβερνήσει ένας ακροδεξιός «Τραμπ» ή ο προοδευτικός «Μπάιντεν». Η αμερικανοποίηση και της ελληνικής πολιτικής ζωής, είναι πλέον η απτή πραγματικότητα.
΄Αρα και τα προσόντα που κάθε υποψήφιος ΄Ελληνας πρωθυπουργός οφείλει να διαθέτει στο κομματικό βιογραφικό του και τα οποία όπως φαίνεται είναι τα μόνο που έχουν βάρος και αναγνωρίζουν πια όσοι προσέρχονται στις κάλπες , είναι κυρίως τα ακόλουθα:
Ηλικία κάτω από 60 ή, τουλάχιστον, σωματική ευρωστία . Καλή γνώση της Αγγλικής γλώσσας. Ατσαλάκωτη εμφάνιση με ενδυματολογικές επιλογές στις οποίες η «γραβάτα» και η σημειολογία της έχουν τον πρώτο λόγο από τον καιρό που έδινε την μάχη της μέχρις εσχάτων με το «ζιβάγκο».
΄Ομως, το κυρίαρχο, το μέγα ατού, είναι αυτή ακριβώς η σημειολογία. Η απολιτικοποίηση του…πολιτικού! Κι αν πολιτικοποίηση του ατόμου σημαίνει όραμα , αλλά με αγώνα και «εξετάσεις» για την κατάκτησή του, η έλλειψή της καθίσταται πλέον όρος sine qua non για την ελληνική κομματική πραγματικότητα στο δρόμο της κατάκτησης της εξουσίας.
Υπ΄ αυτά τα νέα δεδομένα στην πολιτική ζωή της χώρας, το alter ego του Κυριάκου Μητσοτάκη από το αντίθετο κομματικό στρατόπεδο, είναι πια μόνο ο Στέφανος Κασσελάκης. Το “αντίπαλο δέος” ενός “πολιτικού” που είναι κι αυτός ζυμωμένος με τα ίδα υλικά που φτιάχτηκε και ο ανταγωνιστής του.
Δε θέλει, επομένως, πολύ μυαλό για αντιληφθεί κανείς πως με τους νέους όρους που παίζεται πια το παιχνίδι εξουσίας στην Ελλάδα , μετά την απόσυρση από τη μόδα του “ζιβάγκο” και την καταλυτική επικράτηση της παραδοσιακής, κλασσικής “γραβάτας”. ο Κυριάκος Μητσοτάκης, αν έχει κάποιον να φοβάται, είναι μόνο, ο ενδυματολογικά ίδιων επιλογών ,αντίπαλός του. Ο Στέφανος Κασσελάκης.