Δεχόμαστε όλα αυτά τα χρόνια της παρουσίας μας στο διαδίκτυο (17 συναπτά έτη σε λίγο) και ιδιαίτερα τον τελευταίο καιρό, μεγάλο όγκο επιστολών από επισκέπτες του σάιτ με ποικίλο περιεχόμενο. ΄Όλα τα μέιλ ,που παίρνουμε, διαγράφονται για λόγους ασφάλειας, αλλά και εξοικονόμησης χώρου αποθήκευσης. Με τα υβριστικά πρώτα και αυτόματα να πηγάινουν στον κάλαθο, χωρίς ούτε καν ματιά, πόσο μάλλον ανάγνωση, να κάνουμε τη χάρη στους αποστολείς, να ρίξουμε.
΄Ένα ενδεικτικό ρεζουμέ που βγαίνει από όλη αυτή την διαδικασία παραλαβής, ανάγνωσης –απάντησης ή απόρριψης των επιστολών, είναι το ακόλουθο: Ο αποστολέας, αν τον θίγεις ή νομίζει πως δε σέβεσαι ή απορρίπτεις τις δικές του απόψεις και πεποιθήσεις, γίνεται πολλές φορές …έξαλλος. Χάνει εντελώς τον έλεγχο και την αυτοπειθαρχία του. Βλέπει μια τέτοια αντίδραση (κατάντημα και ξεπεσμός στην πραγματικότητα) ως λεκτική εκτόνωση –θεραπεία ή, ακόμα χειρότερα, ως καθήκον ζηλωτή ιερού μένους, «άνωθεν» εντολή και αποστολή να τα κάνει λίμπα, να πάρει στο χέρι το φραγγέλιο και…πού μας πονεί και πού μας σφάζει!
Αντί να διαφωνήσει απλά, κόσμια , κατανοητά, χωρίς φανατισμό και «τύφλα» (και ας κάνει όσους και όποιους χαρακτηρισμούς θέλει ), οι περισσότεροι χάνουν την ψυχραιμία και το κέρδος μιας πολιτισμένης (ας είναι και φορτισμένη) ,αλλά με επιχειρήματα απάντησης και εξοκείλλουν σε ένα βόρβορο ύβρεων που ούτε τους ίδιους τιμά, ούτε προάγει τη θέση και άποψή τους. Ακόμα, χειρότερα, η έλλειψη επιχειρημάτων και νηφαλιότητας, που θα μπορούσαν να στηρίξουν το δικό του δίκιο, προσφέρουν στο πιάτο τη νίκη στον αντιθέτως φρονούντα, ακόμα και αν πρόκειται τούτος να βρίσκεται εν αδίκω.
Υπάρχει μια αλήθεια, όπως τη διατυπώσαμε στον τίτλο παραπάνω: ΄Ο,τι πιστεύεις, αν δε σε βοηθάει να γίνεσαι καλύτερος άνθρωπος και χαρακτήρας , είναι ψευδαίσθηση και πλάνη. Είναι μια αλήθεια που ισχύει διαχρονικά και εμπειρικά με πρώτο μάρτυρα υπεράσπισης την παρατήρηση της Ιστορίας, Και επεκτείνεται σε κάθε πτυχή της προσωπικής ζωής του ανθρώπου όλων των εποχών.
Η εμπιστοσύνη κάθε μορφής, η πίστη, η αφοσίωση, η εκτίμηση σε σύντροφο, φίλο, παρέα, η όποια κοινωνική σχέση, αλλά και η ΙΔΕΟΛΟΓΙΑ (που μπορεί να είναι και ιδεοληψία-ιδεασμός) , το χόμπι, το πάθος, το βιβλίο, το έργο, οι δραστηριότητές σου συνολικά, αν δε σε βοηθάνε να χτίζεις και να τηρείς αρχές, αξίες, συμπεριφορές ανθρώπινες , εν τέλει, να (δια)μορφώνεις χαρακτήρα με ανθρωποκεντρικά χαρακτηριστικά, σου κάνουν ζημιά ανεπανόρθωτη και μη αναστρέψιμη τις περισσότερες φορές. Είτε το αντιλαμβάνεσαι, είτε όχι.
Στην προκειμένη περίπτωση και σε σχέση με τον υβριστικό, προσβλητικό και άρα απαράδεκτον τρόπο που εκφράζεις την αντίθεσή σου στις δικές μας αλήθειες, γιατί θεωρείς πως θίγουμε τις δικές σου, φαίνεται καθαρά μια άλλη αλήθεια: Εκείνα που πιστεύεις δε σε κάνανε ικανό, να διαμορφώσεις ένα χαρακτήρα, που αν μη τι άλλο θα σε βοηθούσε την «κρίσιμη στιγμή» να χαλιναγωγήσεις τα ένστικτα, να νικήσεις τον «βάρβαρο», τον «άνθρωπο των σπηλαίων» μέσα σου, να σου εξασφαλίζει τη δύναμη της ισορροπίας και του ελέγχου. Κι αν λείπουν αυτά,τα βασικά χαρακτριστικά της ιδιότητας ΄Ανθρωπος, ο υποβιβασμός σου σε επίπεδο ζώου, είναι αυταπόδεικτος και τραγικός.
Δε λέμε περισσότερα, ακριβώς για να μη βάλουμε σε δοκιμασία και τον δικό μας έλεγχο. Υπάρχει, ασφαλώς, «βρασμός ψυχής» και δικαιολογημένη οργή, αλλά η απώλεια ελέγχου, η αδυναμία της ΛΟΓΙΚΗΣ να κάνει κουμάντο,να κρατάει σταθερά το πηδάλιο στη φουρτούνα, δεν έχει καμιά, απολύτως δικαιολογία. Αλλιώς, γίνεσαι ίδιος με εκείνους που έχεις δικαίωμα και υποχρέωση να τους απορρίπτεις και να τους οικτίρεις ως παράδειγμα αποσύνθεσης έλλογου όντος, σε μόρια έσχατης εξαθλίωσης!