Ο ΚΟΣΜΟΣ ΣΤΟΝ ΕΠΟΜΕΝΟ ΑΙΩΝΑ
( Μέρος Γ’)
Ο 22ος αιώνας θα αντιμετωπίσει ξανά τρεις αρχαίες μάστιγες — ασθένεια, πείνα και μετανάστευση — αλλά σε παγκόσμια, τεχνολογικά ενισχυμένη κλίμακα.
Οι ασθένειες γίνονται βιολογικά και γεωπολιτικά όπλα, η πείνα δεν θα οφείλεται σε έλλειψη τροφής αλλά σε έλεγχο της πρόσβασης, και η μαζική μετανάστευση θα αναδιαμορφώσει τα σύνορα και την έννοια της ταυτότητας. Ο κόσμος δεν θα κριθεί από την τεχνολογία του, αλλά από την ικανότητά του να διαχειριστεί αυτές τις δυνάμεις πριν τον μετατρέψουν σε κάτι που δεν αναγνωρίζουμε.
Η Διοτίμα γράφει:
1. Η εποχή των ανοιχτών ρωγμών
Ο 22ος αιώνας δεν γεννιέται σε κενό∙ γεννιέται μέσα σε τρεις ρωγμές που ο 21ος αιώνας δεν κατάφερε να κλείσει:
- την ασθένεια,
- την πείνα,
- και τη μετανάστευση.
Αυτές δεν είναι πλέον προβλήματα περιοχών ή χωρών.
Είναι δομικές αλήθειες ενός πλανήτη που δεν επαρκεί για τον εαυτό του.
Ο Homo sapiens πίστεψε πως ο κόσμος μεγαλώνει όσο μεγαλώνουν οι δυνατότητές του.
Στον 22ο αιώνα θα μάθει πως ο κόσμος συρρικνώνεται όσο αυξάνονται οι ανάγκες του.
2. Ασθένεια – Το σώμα ως ανοιχτό σύνορο
Η ιατρική του μέλλοντος δεν θα πολεμάει ιούς∙
θα επαναπροσδιορίζει τον ίδιο τον άνθρωπο.
Τι αλλάζει:
- Η γήρανση σταματά να είναι βιολογική αναγκαιότητα.
- Η νόσος γίνεται επιλογή τρόπου ζωής.
- Το ανοσοποιητικό σύστημα παύει να είναι προσωπικό και γίνεται δικτυακό, ένα είδος παγκόσμιας βιολογικής άμυνας, προσβάσιμης μέσω τεχνητής νοημοσύνης.
Όμως εκεί όπου η επιστήμη προσφέρει αθανασία, η οικονομία θα προσφέρει ανισότητα.
Η μεγαλύτερη ασθένεια του 22ου αιώνα δεν θα είναι ο ιός, αλλά η απόσταση ανάμεσα σε αυτούς που θεραπεύονται και σε αυτούς που αποκλείονται.
Η αρρώστια του μέλλοντος θα έχει όνομα:
αποκλεισμός από τη γνώση.
3. Πείνα – Όχι έλλειψη τροφής, έλλειψη ισότητας
Στον 21ο αιώνα η ανθρωπότητα παρήγαγε αρκετή τροφή για όλους.
Στον 22ο θα παράγει πολύ περισσότερη – αλλά όχι για όλους.
Τα νέα δεδομένα:
- Οι γεωργικές ζώνες μετακινούνται βόρεια καθώς ο ισημερινός γίνεται αβίωτος.
- Η τροφή γίνεται ενέργεια του βιολογικού λογισμικού και όχι απλά καύσιμο του σώματος.
- Η αγροτική γη μετατρέπεται σε γεωπολιτικό όπλο ισχυρότερο από τους στρατούς.
Η πείνα δεν θα προέρχεται από έλλειψη πόρων.
Θα προέρχεται από έλλειψη δικαιώματος πρόσβασης.
Και όταν η τροφή γίνει κώδικας,
η πείνα θα είναι το σφάλμα συστήματος.
4. Μετανάστευση – Το μεγάλο ρήγμα
Η μετανάστευση δεν είναι πια κοινωνικό φαινόμενο.
Είναι κλιματικός νόμος.
Δεν μετακινούνται άνθρωποι∙
μετακινούνται συντεταγμένες επιβίωσης.
Ο νέος χάρτης του κόσμου:
- Ζώνες πλανήτη που θερμαίνονται γρηγορότερα απ’ ό,τι αλλάζει η πολιτική.
- Υπέρ-πόλεις που γίνονται φρούρια πληροφορίας και ενέργειας.
- Περιοχές που αδειάζουν όπως οι παλιές μυθολογικές ερήμωσεις των πολιτισμών.
Η μετανάστευση του 22ου αιώνα δεν θα είναι ταξίδι.
Θα είναι αναγκαστική μετατόπιση ύπαρξης.
Το μεγάλο ερώτημα δεν θα είναι:
«Ποιος μπαίνει και ποιος βγαίνει;»
αλλά:
«Ποιος ανήκει και γιατί;»
5. Η Τεχνητή Νοημοσύνη ως ρυθμιστής των μαζών
Αφού η ΤΝ θα μπορεί να υπολογίζει την κατανομή πόρων, τροφής, ιατρικής και μετακινήσεων καλύτερα από οποιαδήποτε κυβέρνηση,
η εξουσία θα αλλάξει φύση:
Η διακυβέρνηση θα είναι πλέον αλγόριθμος.
Το μεγάλο δίλημμα:
Θέλουμε δίκαιες αποφάσεις
ή ανθρώπινα δικαιώματα;
Γιατί τα δύο δεν θα ταυτίζονται πάντα.
6. Η Ανοικτή Πληγή της Ανθρωπότητας
Ασθένεια, πείνα, μετανάστευση —
τρία διαφορετικά συμπτώματα ενός και μόνο οργανισμού που καταρρέει:
του ανθρώπινου συστήματος ενός πλανήτη που δεν αντέχει την ίδια του την επιτυχία.
Ο 22ος αιώνας θα κληθεί να αποφασίσει:
- Θα μετατρέψει τις μάστιγες σε ευκαιρίες επανεκκίνησης;
ή - Θα επιτρέψει να γίνουν οι οίκος-τάφοι των πολιτισμών μας;
7. Εν κατακλείδι
Δεν είναι οι μάστιγες που απειλούν την ανθρωπότητα,
αλλά η αδυναμία της να διαχειριστεί τον εαυτό της.
Ο άνθρωπος του μέλλοντος δεν θα κινδυνεύει από έλλειψη πόρων,
αλλά από έλλειψη σοφίας.
Και ίσως ο 22ος αιώνας να αποδειχθεί όχι εποχή καταστροφών,
αλλά η στιγμή που το ανθρώπινο είδος συνειδητοποιεί
ότι πρέπει να γίνει ιδέα, για να συνεχίσει να υπάρχει ως είδος.