ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΛΑΟΣ. “ΔΕΝ ΕΦΤΑΙΓΕ Ο ΙΔΙΟΣ, ΤΟΣΟΣ ΗΤΑΝΕ”!

Με επιστολή του μέσα από τις φυλακές Λάρισας, ο προφυλακισμένος Αντώνης Σταμπούλος ανακοινώνει την αναστολή της απεργίας πείνας που είχε ξεκινήσει, γιατί “πρέπει να κρατήσουμε τις δυνάμεις μας για τους αγώνες που έρχονται” και κάνει λόγο για ψέματα “προς κάλυψη πολιτικών εντολών”.

Αναλυτικά η επιστολή του Αντώνη Σταμπούλου, που δημοσιεύεται από το indymedia, αναφέρει:

“Τη Δευτέρα που με μετέφεραν από την ΓΑΔΑ στο μεταγωγών, κατάλαβα ότι ο σκοπός των πολιτικών προϊσταμένων της αντιτρομοκρατικής ήταν η προφυλάκισή μου σε κάποιο κατάστημα μακριά από την Αθήνα. Με αυτήν την προοπτική και για τους λόγους που ανέφερα στο προηγούμενο γράμμα ξεκίνησα απεργία πείνας και δίψας (Δευτέρα 6/10, 18:00). Πράγματι την επόμενη ημέρα με παίρνουν από το μεταγωγών κυριολεκτικά σηκωτό, αφού αρνήθηκα να τους ακολουθήσω, παρότι με διαβεβαίωναν ότι θα με μετέφεραν στον Κορυδαλλό. Αυτό που δηλώνουν, ότι δηλαδή πέρασα από τον Κορυδαλλό και στην συνέχεια το συμβούλιο των φυλακών αποφάσισε ότι δεν μπορεί να με δεχθεί, είναι ψέμα προς κάλυψη της πολιτικής εντολής για προφυλάκιση σε κάποιο μακρινό κατάστημα, αντίθετη με την εισαγγελική παραγγελία. Στις 16:00 περίπου της ίδιας μέρας βρέθηκα στις φυλακές της Λάρισας. Σήμερα, που τα μηνύματα αλληλεγγύης μπορούν να φτάνουν μέσα στη φυλακή και καθώς οι επιπτώσεις απο την αποχή μου απο νερό και τροφή έχουν γίνει απειλητικές, αποφάσισα να αναστείλω την απεργία μου περιμένοντας εκείνες τις στιγμές που οι συνθήκες θα επιτρέπουν να γίνει ο συντονισμός των μέσα και των έξω πιο δυνατός και πιο αποτελεσματικός. Πρέπει να κρατήσουμε τις δυνάμεις μας για τους αγώνες που έρχονται.

Οι σύντροφοι μέσα και έξω από τις φυλακές πρέπει να δώσουμε σημαντικούς αγώνες με τον καλύτερο δυνατό συντονισμό, αφού οι στόχοι μας πάντα θα είναι κοινοί. Είναι ανάγκη να επιτεθούμε με αποτελεσματικότητα σε όλον αυτόν τον μνημονιακό συρφετό που έχει επιβάλλει την κινεζοποίηση στις εργασιακές σχέσεις, την αρπαγή της μικρής περιουσίας και του ξεπουλήματος της δημόσιας στο μεγάλο κεφάλαιο. Οι πολιτικές που ασκούνται οδηγούν στην φυσική εκκαθάριση του πλεονάζοντος εργατικού δυναμικού, αυτών που ξεχειλίζουν από την πάντα απαραίτητη στα αφεντικά δεξαμενή ανέργων. Αυτό που βιώνουμε είναι η ορθολογική για τα συμφέροντα της ελεύθερης αγοράς διαχείριση της πρωταρχικής πηγής κέρδους, δηλαδή της ανθρώπινης εργασίας. Το μοντέλο του νέου ολοκληρωτισμού επιβάλλει μισθούς πείνας, επισφαλή εργασία μέχρι τα βαθιά γεράματα, σταθερά υψηλά ποσοστά ανεργίας, κατάργηση κοινωνικής ασφάλισης, παιδεία και υγεία μόνο για τους έχοντες, στρατόπεδα συγκέντρωσης μεταναστών προλετάριων, φυλακές για τους μικροοφειλέτες και νέες φυλακές υψίστης βαρβαρότητας για τους πολιτικούς κρατούμενους.

Στην πραγματικότητα ο ταξικός πόλεμος που διεξάγεται, προς το παρόν σχεδόν μονόπλευρα, καταδικάζει σε θάνατο από την πείνα, τις αρρώστιες και τις αυτοκτονίες δεκάδες ανθρώπους καθημερινά μόνο στον ελλαδικό χώρο. Η ΕΚΤ, το ΔΝΤ, ο ΠΟΕ, οι οίκοι αξιολόγησης, η ίδια η ΕΕ ως θεσμός αποτελούν μηχανισμούς κομμένους και ραμμένους στα μέτρα του ισχυρού διεθνούς χρηματοπιστωτικού συστήματος, στα μέτρα των ελίτ που βρίσκονται πίσω του. Υποστηρίζουν τα συμφέροντα του 1% του παγκόσμιου πληθυσμού, του οποίου ο πλούτος είναι 65πλάσιος του συνολικού πλούτου του φτωχότερου 50% του πληθυσμού. Είναι επίσης ενδιαφέρον να θυμόμαστε, για να αντιληφθούμε το βάθος της ανισότητας, ότι μέσα σε αυτό το 1% περιλαμβάνονται 85 άνθρωποι που έχουν περιουσία ίση με αυτή του μισού πληθυσμού της Γής. Η ταξική πυραμίδα επεκτείνεται προς τη βάση της, διαμοιράζοντας όλο και λιγότερα αγαθά σε όλο και περισσότερους ανθρώπους.

Σχεδόν 5 χρόνια μετά την υπαγωγή της χώρας στην εποπτεία της τρόικας, η προϋπάρχουσα κοινωνική δυσαρέσκεια έχει πολλαπλασιαστεί, έχει μετουσιωθεί σε οργή και δυστυχώς σε πολλά κοινωνικά κομμάτια όσο δεν βρίσκει διέξοδο θα μετατρέπεται σε κατάθλιψη και παραίτηση. Τα ρατσιστικά φαινόμενα, ο κοινωνικός κανιβαλισμός που παρατηρείται στα λαϊκά στρώματα είναι η κοινωνική οργή που στρέφεται ενάντια στην πηγή της. Η δουλειά μας είναι μέσα απο τον οργανωμένο αγώνα με συνέχεια και συνέπεια να την κατευθύνουμε ενάντια στις γενεσιουργές αιτίες της. Ενάντια στο σύστημα που καταστρέφει τη Γή που μας τρέφει, ενάντια σε όσους τσαλαπατάνε τις ελπίδες των νέων για ζωή, ενάντια σε όσους συνειδητά στηρίζουν την ταξική εξουσία και το κράτος.Στην Ελλάδα η ιστορία των κοινωνικών αγώνων έχει αφήσει πλούσια παρακαταθήκη. Η ηρωική αντίσταση του ΕΛΑΣ, ο εμφύλιος, οι ταξικοί αγώνες της μεταπολίτευσης, οι μαθητικοί και φοιτητικοί αγώνες, καταλήψεις, συγκρούσεις, απεργίες, οι καθαρίστριες του υπουργείου οικονομικών που κρατάνε γερά, τα παλικάρια της Χαλκιδικής που άφησαν στάχτες το εργοτάξιο, τα κοινωνικά κέντρα, τα κοινωνικά ιατρεία, η αυτοδιαχειριζόμενη ΒΙΟΜΕ, οι γνωστοί και άγνωστοι αντάρτες και αντάρτισες, οι νεκροί των κοινωνικών αγώνων, ο Χρήστος Κασσίμης, ο Χρήστος Τσουτσουβής, ο Λάμπρος Φούντας, όλα αποτελούν κομμάτια του ίδιου ψηφιδωτού. Όλοι συνιστώσες ενός εν δυνάμει επαναστατικού κινήματος που μένει να διαμορφωθεί. Η κάθε μία με το ειδικό πολιτικό βάρος της που μεταφράζεται συνήθως σε προσωπικό κόστος των υποκειμένων που το φέρουν θα παίξει το ρόλο της στην διαμόρφωση της κοινής συνισταμένης. Πρέπει σήμερα να στηρίξουμε τις αυτοοργανωμένες δομές που αποτελούν κύτταρα της κοινωνίας που χτίζουμε, να στηρίξουμε τους αγωνιστές, να ακολουθήσουμε κοινή επαναστατική πορεία, απομονώνοντας τις εναλλακτικές πολιτικές διαχείρισης του καπιταλιστικού συστήματος. Ο αγώνας για την χειραφέτηση των ανθρώπων συνεχίζεται και δεν είναι ούτε νόμιμος ούτε παράνομος. Είναι δίκαιος.

Αντώνης Σταμπούλος

απο τις φυλακές Λάρισας”.

” Στην Ελλάδα η ιστορία των κοινωνικών αγώνων έχει αφήσει πλούσια παρακαταθήκη. Η ηρωική αντίσταση του ΕΛΑΣ, ο εμφύλιος, οι ταξικοί αγώνες της μεταπολίτευσης, οι μαθητικοί και φοιτητικοί αγώνες, καταλήψεις, συγκρούσεις, απεργίες, οι καθαρίστριες του υπουργείου οικονομικών που κρατάνε γερά, τα παλικάρια της Χαλκιδικής που άφησαν στάχτες το εργοτάξιο, τα κοινωνικά κέντρα, τα κοινωνικά ιατρεία, η αυτοδιαχειριζόμενη ΒΙΟΜΕ, οι γνωστοί και άγνωστοι αντάρτες και αντάρτισες, οι νεκροί των κοινωνικών αγώνων, ο Χρήστος Κασσίμης, ο Χρήστος Τσουτσουβής, ο Λάμπρος Φούντας, όλα αποτελούν κομμάτια του ίδιου ψηφιδωτού. Όλοι συνιστώσες ενός εν δυνάμει επαναστατικού κινήματος που μένει να διαμορφωθεί.”

Τέτοια γράφουν αυτά τα παιδιά και… με βγάζουν από τα ρούχα μου.  Κι αυτό, γιατί περίμενα να διαβάσω πιο σοβαρές  απόψεις στην επιστολή-προκήρυξη ενός “αντάρτη πόλεων”.  ΄Αντε, κι αν όχι πιο σοβαρές, τουλάχιστον να μη διαπιστώνω πάλι ξεπατίκωμα  (και σχεδόν αυτολεξεί), όσων λέει  ο Τσίπρας  και η Αλέκα (προτιμώ να θυμάμαι ακόμα ως γραμματέα του ΚΚΕ την Παπαρήγα. Τουλάχιστον εκείνη ακουγόταν  βρε, παιδί μου ,έκανε σαματά, έβγαζε τζέρτζελο, γέλιο, η γυναίκα. Τούτος, ο Κουτσούμπας,  είναι εντελώς άχρηστος, πέρα από άχρωμος!).

Από την άλλη, τί “αχταρμάς” είναι αυτός που μαγείρεψες ,Αντώνη και μας έδωκες να δοκιμάσουμε; “Κέραμοι και λίθοι ατάκτως ερριμένα” είναι το υλικό, που χρησιμοποίησες για απεικονίσεις   το ψηφιδωτό των κοινωνικών αγώνων και του λαϊκού κινήματος στην Ελλάδα.  Πώς τολμάς και βάζεις στο ίδιο “τσουβάλι” την αντίσταση του ΕΛΑΣ και τον αγώνα των κομμουνιστών με την…αντίσταση και τον καθημερινό… ποδαρόδρομο που κάνουν οι καθαριστρίες του ΥΠΟΙΚ ; ΄Η το  Χρήστο Κασίμη – Χρήστο Τσουτσουβή με τα…παλικάρια (της “φακής”) της Χαλιδικής;

Θες να πεις πως η… μπροστάρισα του “αγώνα”, η   “κυρά Κούλα η μπουρλοτιέρισα” ,όπως την αποκαλούν  και το υπόλοιπο καρακατσουλιό του συρφετού των απολυμένων καθαριστριών (εκλεκτές “πελάτισες” των κομμάτων εξουσίας των αλήστου μνήμης  εποχών “Πολύδωρα”, που τις βόλεψε σε μια θεσούλα και σήμερα το παίζουν επανάσταστα- αντίσταση), θυμίζουν σε κάτι τον Αντάρτη Αντώνη Τσιγουρή από την Ανδρίτσαινα, αριστούχο  φοιτητή της Νομικής (σκοτώθηκε στο καμπαναριό του Μελιγαλά, αφού κράτησε μόνος του 10 ώρες  τους ταγματασφαλίστες, για να προφτάσουν να απομακρυνθούν οι σύντροφοί του); Προσωπικά, έστω και “τηρουμένων των αναλογιών”δεν μπορώ να διακρίνω ουδεμία ομοιότητα μεταξύ τους, έστω και προσομοίωση, πόσω μάλλον εξομοίωση .

 Επιχειρείς ακόμα στην επιστολή σου και την “απομυθοποίηση”  της θυσίας  του Χ.Κασίμη και Χ. Τσουτσουβή ,που αγωνίζονταν   σε άλλες  εποχές. Τότε που η εξουσία και το κράτος ήταν ακόμα στα χέρια των χουντικών και των ακροδεξιών-παρακρατικών. Συγκρίνεις τους νεκρούς της “ένοπλης λαϊκής πάλης”  των πρώτων χρόνων της Μεταπολίτευσης  με τους λεονταρισμούς προς άγραν ψήφων  των οπαδών-χλεχλέδων του ΣΥΡΙΖΑ στη Χαλκιδική; Ντροπή!

 Προσωπικά, δε θα  τολμούσα ούτε  εσένα να συγκρίνω με τον (κάθε) ΠΑΜΕίτη, που βουτάει  το ρόπαλο του..Ηρακλή στο χέρι και βγαίνει στις απεργίες να πουλήσει αγριάδα στους δρόμους, υποδυόμενος τον (μούφα) επαναστάτη κομμουνιστή (ούτε που παίρνει είδησ τί “νούμερο” γίνεται!).  Δε σε συγκρίνω, “προς θεού” με δαύτον. Είσαι φυλακή, σε σέβομαι, έστω κι αν δεν επικροτώ τις επιλογές σου.

 Μην κάνεις, όμως,   και συ το τεράστιο ιστορικό  λάθος που κάνουν όλοι οι σύντροφοί σου στο “χώρο” να θέλουν να γυρίσουν το “ρολόγι” της ιστορίας πίσω. Πέρασαν ανεπιστρεπτί οι εποχές του Κασίμη και του Τσουτσουβή. Σήμερα οι προτεραιότητες του ανθρώπου   δεν είναι  να πολεμήσει την εξουσία και το κράτος (αυτοσουλουπώνεται το κράτος τελικά), αλλά να εξελιχθεί σε Πολίτη. ΄Εκαστος χωριστά και όλοι μαζί να δώσουν τον εσωτερικό τους αγώνα να νικήσουν το “κτήνος” μέσα τους, που τρέφεται και ηδύνεται με “άρτον και θεάματα”. Να μετεξελιχθούν από οπαδό και  συστατικό  “μάζας” σε ελεύθερους συνειδητοποιημένους Πολίτες.

΄Αστοχοι, παραπλανητικοί, αναχρονιστικοί και ανιστόρητοι  οι συσχετισμοί σου.  Μην τα ξαναλέμε. Και το χειρότερο, εντελώς δημαγωγικοί, ηχούν ως προεκλογικοί λόγοι φτηνού λαϊκισμού και υποσχεσιολογίας.  Δεν είναι το ίδιο να παλεύεις το Ναζί στην Κατοχή και το δωσίλογο κουκουλοφόρο και το ίδιο να βγαίνεις να διαδηλώνεις στο Σύνταγμα εναντίον της Μέρκελ και του ΔΝΤ. Ιστορική αφέλεια και πολιτική-ιστορική απλούστευση του χειρίστου είδους είναι.  Καταντάει ιστορικη ΄Υβρις!

Αν για  κάτι σήμερα πρέπει να παλέψουμε είναι να ξαναδώσουμε στους ανθρώπους αιτίες για να πολεμήσουν, να αντισταθούν,να αλλάξουν. Να εξοντώσουν μέσα τους, τους απόλυτα ορατούς εχθρούς και όχι τους κρατικούς “ανεμόμυλους”. Την αδράνεια, την παραίτηση ,τη μετάλλαξή τους  σε “μάζα”, το ρατσιμό-εθνικισμό κάθε είδους (δεν είναι απαραίτητο να είσαι Χρυσαυγίτης για να είσαι ρατσιστής, μη γελιόμαστε, ξέρω και αναγνωρίζω χειρότερους),  το σεξισμό, τον ατομικισμό, τον καταναλωτισμό. Το “ζώο” που κρύβουμε μέσα μας, όσο το ταϊζουμε με παχυλότερες συντάξεις, με πιο πλούσια τηλεοπτικά προγράμματα, με περισσότερο  ποδοσφαιρικο- σεξιστικό ή άλλο θέαμα, με πιο γρήγορα αυτοκίνητα, με υποπροϊόντα γενικώς του καταναλωτισμού και του “αμερικάνικου” τρόπου ζωής, γίνεται πο επιθετικό και   “παχύσαρκο”.

Και το τελευταίο. Μην ξεχνάς. Κάθε λαός έχει την εξουσία που του αξίζει. Και μην πεις στην αδιέξοδη διαδικασία να εξηγήσεις, “αν η κότα έκανε το αυγό ή το αυγό την κότα”.΄Οπως και να έχει το πράγμα, το σίγουρο είναι πως  οι ΄Ελληνες το 1981 χρειάζονταν το Ανδρέα Παπανδρέου.΄Ηταν έτοιμοι και εξασκημένοι άπαντες  “από καιρό”, να διαπρέψουν ως “πρασινοφρουροί” και να δρέψουν τους καρπούς της “αριστερής” ψήφους των.  Το ίδιο και το 2004. ΄Ηταν “επί ποδός” και αναμένουσα  η πλειοψηφία του ελληνικού λαού τη διακυβέρνη του “ανιψιού”, προσκεκλημένη   ως  “γαλάζια ακρίδα” τώρα, στο πάρτι  “πάρτα όλα”. Ούτε ο Ανδρέας ούτε ο “Κωστάκης” τους διαμόρφωσαν  έτσι. ΄Ηταν φτιαγμένοι, προπονημένοι να καταντήσουν ,όπως κατάντησαν. Ζήτουλες, λαμόγια, διεφθαρμένοι, διαπλεκόμενοι, παρτάκηδες. Μη γελιέσαι. ΄Ηταν όλα κρυπτογραφημμένα στο γονιδιακό τους εντύπωμα  από εποχής Καποδίστρια και πιο παλιά.Το είπε και ο  ποιητή, σοφότερα: ” Δεν έφταιγεν ο ίδιος. Τόσος ήτανε”!  Ο λαός σου, Αντώνη !