Τί είναι η περίφημη woke κουλτούρα; Ο όρος είναι αντιγραφή και παράλληλα …στραπάτσο , ενός παλιότερου, «υγιέστατου», κατά τα άλλα, νοηματικού περιεχομένου στίχων, αμερικάνικου τραγουδιού ( I stay woke) . Και απευθύνεται στον άνθρωπο που «κοιμάται ύπνο βαθύ», τον καλεί κάποια στιγμή να ξυπνήσει από το λήθαργο και να διεκδικήσει δυναμικά τα δικαιώματά του. Αγώνας κατά του εφησυχασμού κάθε μορφής. Και κυρίως κατά του ρατσισμού ( φυλετικού, έμφυλου, ηλικιακού , του οποιουδήποτε άλλου), δοθέντος που ο ρατσισμός είναι από τις χειρότερες μορφές φασισμού ( κοινωνικός εκφασισμός).
Μιλάμε, δηλαδή, πάλι, και με άλλο όρο για την κάθε είδους ΔΙΑΦΟΡΟΠΟΙΗΣΗ –ΔΙΑΚΡΙΣΗ του ενός από τον άλλο στις ανθρώπινες κοινότητες. Σε ατομικό και συλλογικό επίπεδο, σε μειοψηφίες και πλειοψηφίες .
Δεν μπορείς, πάντως το περιεχόμενό του γουικισμού να το οροθετήσεις επακριβώς, γιατί κάπου τεντώνει πολύ και εύκολα σπάζει. Η διαφορετικότητα, να μην ξεχνάμε ,είναι από τα πιο χαρακτηριστικά γνωρίσματα της Φύσης, που αρέσκεται στην ποικιλία, την πολυμορφία, την πολυσχιδία, την πολυχρωμία.
Είναι πολλές φορές, όμως , που λειτουργεί και σε βάρος των όντων. Δεν είναι η ποικιλία πάντα ομορφιά, αλλά και κατάρα για εκείνα, έμβια και μη, που δεν τα ευνοεί η διάκριση.
Πάντως, για να είμαστε ακριβείς και δίκαιοι, η Φύση πρώτα, και η Κοινωνία μετά, ως μίμηση των φυσικών αυτών επιλογών αλλά κυρίως από ανάγκη, διακρίνονται , παράλληλα και για την «οικονομία» τους. Μαζί με τη διαφορετικότητα ή την ανισορροπία, προσφέρουν και την κανονικότητα ή την ισορροπία. Εκεί που χάνει ένας κερδίζει άλλος. Και τούμπαλιν.
Η χελώνα, για παράδειγμα, πάει, μεν, σαν…χελώνα στο τρέξιμο με το λαγό, αλλά την ίδια ώρα, πέρα από την εξυπνάδα της, έχει και το… κεφάλι της πιο ήσυχο και φυλαγμένο κάτω από το φορητός της κέλυφος στη ώρα του κινδύνου ,προσόντα και προίκα, που δε διαθέτει ο γοργοπόδαρος αντίπαλός της.
Στον ίδιο έμβιο κόσμο, η βατραχίνα, για να αποφύγει την ανεπιθύμητη για πολλούς λόγους συνουσία, όταν πλησιάζει ο βάτραχος απειλητικά, να την καταστήσει σεξουαλικό υποχείριό του, εκείνη καμώνεται την… πεθαμένη. Με τον έξυπνο, αλλά και διδακτικό αυτό τρόπο, το θηλυκό γλυτώνει και από έναν επώδυνο βιασμό, αλλά κι από μια ανεπιθύμητη εγκυμοσύνη, που θα είχε ως αποτέλεσμα επικίνδυνη αύξηση του πληθυσμού των βατράχων.
Στο… κάτω κάτω, τόσες και τόσες βατραχίνες που είναι στις ημέρες του σεξουαλικού τους ίμερου, περιμένουν πώς και πως τον αχόρταγο επιβήτορα, να διεκπεραιώσει την αποστολή του, χωρίς βία και κόλπα γκρόσα. Είναι ανάγκη ο συνεχώς ανοικονόμητος στο σεξ βάτραχος (κουβαλάει κι αυτός ίδια κατάρα ,ως σερνικό), να βιάζει και να κακοποιεί σεξουαλικά;
Οι ανθρώπινες κοινωνίες, όπως πάντα αντιγράφουν ,αλλά κάποτε σε κακέκτυπα αντίγραφα, τις μεθόδους ή τα τεχνάσματα της Φύσης . Κατανοητό και έξυπνο ,δοθέντος πως η Φύση διατηρεί «σταθερές» και βεβαιότητες ,πολλές φορές, ως νόμους. Σε αντίθεση με τις κοινωνίες, που όλα είναι αβέβαια και ασαφή, αφού… τα πάντα ρει.
Ας πάμε σε κοινωνικά , τώρα, όμοια παραδείγματα:
Μπορεί να στέλνει τον άντρα ως αναλώσιμο «κιμά» στον πόλεμο, αλλά την ίδια στιγμή, η κοινωνία αποδέχεται ,παλιότερα στο σύνολό της, την ανάγκη η γυναίκα να μένει πίσω. Να φροντίζει τα του οίκου, αλλά να εξυπηρετεί και την τεκνογονία , για να υπάρχει ανελλιπώς η διάθεση νέου «κιμά στην εξουσία. Την ίδια ώρα, επίσης, η γυναίκα προσφέρεται, εκούσια ή όχι και ως «ανάπαυλα του πολεμιστή» από την κόπωση της μάχης, αλλά και τη σεξουαλική του αποχή .
Κι ακόμα, πιο οδυνηρό για τον ένα φύλο και λυτρωτικό για το άλλο. Τον άντρα ο εχθρός, τον σκοτώνει. Τα γυναικόπαιδα, κατά κανόνα, αν δεν είναι βάρβαρος, δεν τα «περνάει από μαχαίρι». Είναι απαίτηση του «δικαίου του πολέμου», αιώνες τώρα.
Με αυτή τη λογική της, εξισορροπεί η ΕΞΟΥΣΙΑΣΤΙΚΗ κοινωνία τις ενστάσεις ανισότητας, όσες βιώνει η γυναίκα ,με το «επιχείρημα», που μπορεί κανείς να το δει και χωρίς εισαγωγικά. Σου λέει ο Ουκρανός στρατιώτης σήμερα: «Ας πάει και η συμπατριώτισσά μου να γίνει «κιμάς, του Πούτιν, αντί να λιάζεται στις ελληνικές παραλίες και ας έρθει μετά να κουβεντιάσουμε. Γιατί, «το ένα καλό παιδί, το άλλο γαμώ τη μάνα του;»
΄Εχει τη λογική της μια τέτοια άποψη. Για τον ίδιο στρατιώτη που δε σκοτώθηκε ακόμα, ή έχει μείνει σακάτης, είναι αγανάκτηση και οργή. Δεν είναι απλό παράπονο ,έτσι απλά και ανώδυνα , αφού ως τέτοιο και όχι ως «ζήτημα ζωής και θανάτου» αλλά και τρομακτικής κατά του άντρα εδώ, ανισότητας, το εισπράττουν οι «Μαινάδες» στα μορφώματα των Mee Too.
Κι αντί να παλεύουν και τούτες να καταργηθούν οι εξουσίες, να φτάσουμε μια ημέρα σε αντιεξουσιαστκές κοινωνίες, κάνουν εχθρό και αντίπαλό τους τον άντρα! Την ίδια ώρα, που στο κυρίαρχο θεσμό-πυλώνα της εξουσίας ,το όπλο του αστυνομικού, το στηρίζουν και ομνύουν και τούτες.
Κι αν κανείς υποστηρίξει πως οι «ηγεμόνες» που κυβερνούν , είναι κατά κανόνα άντρες, θα τους απαντήσει άλλος πως και οι γυναίκες τους ψηφίζουν. Να θυμίσουμε πως οι Ρωσίδες σήμερα, είναι τρελαμένες με τον «πατερούλη» Πούτιν, που πλην των άλλων, ως τύπος των fitness και της σκληράδας, γίνεται κι αντικείμενο ερωτικής τους φαντασίωσης! (Θου, Κύριε!)
Εκεί, όμως, που ο γουικισμός, ως αναίσχυντος και παράλογος ρατσισμός και κοινωνικός , όχι φυσικός, διαχωρισμός… δίνει τα ρέστα του, είναι ο ομοφοβικός. Χωρίς να είναι από τα παράδοξα της ιστορίας, ως ερμηνεύσιμο, τέτοιο ρατσισμό συναντά κανείς στις νεότερες και όχι στις αρχαίες κοινωνίες, που η ομοφυλοφιλία ήταν ο κανόνας.
Με μια διευκρίνιση. ΟΧΙ Ο ΑΓΟΡΑΙΟΣ,ΩΣ ΕΚΠΟΡΝΕΥΣΗ, ΑΛΛΑ ΩΣ ΑΓΡΑ ΗΔΟΝΗΣ ΚΑΙ ΣΕΞΟΥΑΛΙΚΗΣ ΕΚΤΟΝΩΣΗΣ. Και με τέτοιο χαρακτηρισμό τον ενσωμάτωσε στις σεξουαλικές τους αναζητήσεις οι αρχαίες κοινωνίες. Ποτέ ,ως φυσική ανωμαλία ή απώλεια της ιδιότητας του φύλου. Ο Αχιλλέας και ο Πάτροκλος, ο Επαμεινώνδας και ο Πελοπίδας, ο Αλέξανδρος και ο Ηφαιστίωνας, δεν έπεφταν μετά κι από ένα ομόφυλο σεξουαλικό σμίξιμο, λιγότερο άντρες στη μάχη.
Το λάθος, όμως, για το χαρακτηρισμό της ομοφυλοφιλίας ,ως φυσική διαστροφή και ανωμαλία, αφού δεν εξυπηρετεί τη διαιώνιση του είδους, δεν είναι μόνο εξαιτίας της θρησκευτικής λοβοτομής. ΄ Εχουν ίδια ευθύνη μα μεγάλη μερίδα ομοφυλόφιλων και ένας συντριπτικός αριθμός ετερόφυλων .
Η πρώτη ομάδα, όταν δέχεται, ως γενετική αιτία την ύπαρξή της και όχι ως αναζήτηση ποικιλίας , εμπειρίας και διαφορετικότητας επιλογών στη σεξουαλική ζωή του ατόμου. Προσφέρουν έτοιμα «επιχειρήματα» στην άλλη πλευρά να χαρακτηρίζει την ομοφυλοφιλία ανωμαλία, δοθέντος πως η φύση ΟΝΤΩΣ, ΔΥΟ ΦΥΛΑ «ΣΦΡΑΓΙΣΕ» ΚΑΙ ΑΝΑΓΝΩΡΙΖΕΙ. ΘΗΛΥΚΌ -ΑΡΣΕΝΙΚΟ. (ΕΛΑΧΙΣΤΕΣ ΟΙ ΕΞΑΙΡΕΣΕΙΣ) .ΚAΙ ΜΙΑ ΤΕΤΟΙΑ ΣΕΞΟΥΑΛΙΚΗ ΕΠΙΛΟΓΗ, ΔΕ ΣΥΝΕΠΑΓΕΤΑΙ ΤΑΥΤΟΧΡΟΝΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΠΩΛΕΙΑ Ή ΤΗΝ ΑΠΟΡΡΟΦΗΣΗ ΤΗΣ ΕΜΦΥΛΗΣ ΙΔΙΟΤΗΤΑΣ.
Ακόμα χειρότερα για τα πολυπληθή μέλη της δεύτερης ομάδας. Τούτοι αυτοπροσδιορίζονται ως στρέιτ. Δηλαδή, άτομα με φυσιολογική σεξουαλική επιλογή. Κύρια επιχειρήματά τους, ή, πάλι, η διαιώνιση του είδους, που δεν επιτυγχάνεται με την ομοφυλόφιλη συνουσία ή, με την αποδοχή πως τα άλλα, πλην των γεννητικών οργάνων, έχουν άλλη βιολογική αποστολή.
Είναι, όμως, τα ίδια αυτά άτομα (λάτρεις της αρρενωπότητας κατά κανόνα) , φαν του εκούσιου σοδομισμού μιας γυναίκας ή της πεο-αιδοιο-λειχίας, με τα οποία, ναι, μεν εξασφαλίζεται ηδονή, αλλά όχι και τεκνογονία. Ο σοδομισμός όμως, άλλου άντρα για την επίτευξη του ίδιους σκοπού, τη θήρευση της ηδονής, είναι κατά τους ίδιους …ανωμαλία και διαστροφή! Κι αν δεν είναι και τούτη λοβοτομή και μάλιστα…βαθέως ρήγματος των… παντελονάτων !
(Θα επανέλθουμε σε άλλα κείμενά μας στο ανεξάντλητο και πάντα επίκαιρο και όχι λόγω πρόσφατου ντιμπέιτ Κυριάκου Μητσοτάκη και Πασκάλ Μπρυκνέρ , που όπως λέγαμε χτες στα περισσότερα σημεία οι θέσεις των ομιλητών, υπήρξαν, ιστορικά, τουλάχιστον, επιτυχείς και ευπρόσδεκτες) .