ΗΤΑΝ Η ΨΥΧΗ ΣΟΥ ΚΑΘΑΡΗ, ΡΕ ΜΑΝΑ!

Aπόψε, παραμονές εκλογών
που όλοι τσακώνονται στα πλαστικά παράθυρα
για το ευρώ και τα μνημόνια
εγώ θα παρακαλέσω τη μάνα μου
να ρθει στο όνειρό μου.

Ολοζώντανη να ναι μονάχα.
Δεν τις αντέχω τις αχνές εικόνες
των προσώπων και των πραγμάτων.
Μόνο καθαρά οράματα και ήχους
ορκίστηκα  πια να εμπιστεύονται τα μάτια και τα αφτιά  
λουσμένα στο φως του ήλιου
 γητευτικά από τις νότες του πεντάγραμμου.

΄Οπως και στις ιδεολογίες.
Στις μέρες μας ιδεοληψίες και ιδεολογήματα 
τ΄αφήνουν σκόπιμα θαμπά
για να μπερδεύονται οι ανθρώποι.
Τέλειωσα μ΄αυτά πια.

Αν έρθει η μάνα απόψε,
δε θα της πετάξω  50άευρω στην ποδιά της
όπως έκανα παλιά με τα χιλιάρικα
όταν  βουή  κατέβαινα  στο χωριό
να παίρνω την ευχή της.
(Τότε δεν είχαμε ακόμα ευρώ).

Και νιάτωνε  που της άφηνα τόσα πολλά λεφτά!
“Και πού να τα ξοδέψω εγώ η καψερή όλα εφτούνα,παιδάκι μου;
Με ένα πιάτο τραχανά κρατιέμαι όλη μέρα.
΄Εβαλα και κήπους  φέτος . ΄Εκανα και γλυκό κυδώνι.
Πλούσια τα ελέη!
 Ανθρώπους δικούς  μοναχά δε θα χω να  φιλέψω”!

΄Οταν πέθανε,οι γυναίκες που τη νεκροστολίσανε
βρήκανε στην κασέλα της κοντά 100 χιλιάρικα!
(Για δραχμές μιλάμε).
Τα είχε εκεί, μαζεμένα και ατσαλάκωτα
όπως της τα άφηνα στην τσέπη της ποδιάς
 κάθε φορά που με ξεπροβόδιζε.
 
Είχαμε πια ευρώ,όταν έφυγε
για τη γειτονιά των αγγέλων.
Ακόμα τα χω τα περισσότερα
 κάτω από το χοντρό τζάμι του γραφείου μου
χρειαζούμενα
να θρέφουν τη μνημοσύνη μου
να βοηθάνε στο μακροβούτι
στις  παιδικές μου μνήμες
Και στην αθωότη.

Να ρθεις απόψε, μάνα στο όνειρο.
Με όψη απαστράπτουσα.
΄Οπως τότε που σε θυμάμαι νιά.
Αλλά και γρια να ρθεις, δεν αλλάζει κάτι.
Πάντα εσένα το πρόσωπό σου
και ρυτιδιασμένο ακόμα, ΕΛΑΜΠΕ!
 Υαλουρονικό οξύ και κολλαγόνο,δεν τα πρόλαβες.
Αλλά και να τά ξερες, δεν τα χρειαζόσουν.

΄Ηταν η ψυχή σου καθαρή,ρε,μάνα.
Γι΄αυτό.

Πώς κάναμε τη ζωή μας έτσι,γαμώ το φελέκι μου,γαμώ;