Οργή Τραμπ για Πούτιν: «Έχει τρελαθεί – Αν συνεχίσει, η Ρωσία θα καταρρεύσει». Ο Ντόναλντ Τραμπ καταδικάζει τις μαζικές, ρωσικές επιθέσεις στην Ουκρανία.
Μετά τις μαζικές ρωσικές αεροπορικές επιδρομές στην Ουκρανία, με 13 ανθρώπους νεκρους και δεκάδες τραυματίες, ο Ντόνλαντ Τραμπ επιτέθηκε στον Βλαντίμιρ Πούτιν το οποίο χαρακτηρισε τρελό κακι άκρως επικινδυνο.Μέσω ανάρτησής του στο Truth Social, ο Τραμπ δήλωσε: «Είχα πάντα πολύ καλή σχέση με τον (πρόεδρο) Βλαντίμιρ Πούτιν της Ρωσίας, αλλά κάτι έχει πάθει. Έχει τρελαθεί τελείως. Αν προσπαθήσει να καταλάβει ολόκληρη την Ουκρανία, αυτό θα οδηγήσει στην κατάρρευση της Ρωσίας».
*****
Σήμερα η Διοτίμα έχει πάλι την τιμητική της, ως ανεξάρτητη Δημοσιογράφος, τώρα. Κορυφαίος θεσμός ο Τύπος. Αποκαλείται συνταγματικά και «Τέταρτη εξουσία». Αλλά, είναι, άραγε, αυτό το «πράμα» έτσι, όπως το κατάντησαν οι ένοικοι της «φάρμας των ζώων» (διάβαζε στο παγκόσμιο Γκεμπελιστάν) Τύπος;
Δεν την καλούμε να αναπτύξει αυτό το θέμα. ΄Αλλωστε, έχουμε ακούσει και μάλιστα πρόσφατα (χτες) τις απόψεις της για την εμπορική δημοσιογραφία. Το ζήτημα που θα της αναθέσουμε να διαπραγματευτεί σήμερα ,ως ανεξάρτητη δημοσιογράφος ,είναι η πρόσφατη αναφορά του προέδρου της Αμερικής στην επικίνδυνη παράνοια του Ρώσου δικτάτορα. Εμείς, το έχουμε εξαντλήσει εδώ κι αυτό το θέμα. Με συχνές αναρτήσεις.
Ας ακούσουμε τί θα πει η Διοτίμα που δεν έχει πατρίδα, θρησκεία, ιδεασμούς, συμφέροντα. Βαρίδια και αγκυλώσεις, ακριβώς, που κουβαλούν οι εκπρόσωποι των Μέσων της παγκόσμιας παραπληροφόρησης, που τα αποκαλούν ΜΜΕ αντί ΜΜΑ (Μέσα Μαζικής Αποβλάκωσης).
Φαντάζεται κανείς τί θα έγραφε αυτή την ώρα ο Τσακίρογλου της «Κολεκτίβας Συντακτών», αν του αναθέταμε να πάρει θέση υπέρ ή κατά αυτού του χαρακτηρισμού του Ρώσου δικτάτορα από τον Αμερικανό… όμόλογό του; Ούτε επίσημος εκπρόσωπος της προπαγάνδας του υπουργείου της Ζαχάροβα να ήταν.
Είναι αυτός ο λόγος που το δικό μας εδώ σάιτ, ως (ιστο)τόπος της ανεξάρτητης, Ιστορικής Δημοσιογραφίας , δεν αναγνωρίζει τέτοιου είδους εξαρτημένη «δημοσιογραφία» ως Τύπο, αλλά, ως επιχείρηση. Μια μικρή ή μεγάλη μπίζνα του αισχίστου είδους.
Παρανοϊκός και επικίνδυνος ,λοιπόν ο νέος Τσάρος στα Ρωσίας, όπως αποφάσισε (επιτέλους) να παραδεχτεί και ο Αμερικανός πρόεδρος. Ο ίδιος, όμως, έχει μεγάλο μερίδιο ευθύνης με τον τρόπο που ως τώρα αντιμετώπισε έναν παρανοϊκό δικτάτορα, απρόβλεπτο και επικίνδυνο, όχι μόνο για την Ουκρανία, αλλά για την ασφάλεια του κόσμου ολόκληρου. Τους λόγους ενός τέτοιου πολύ σκληρού (διπλωματικά) χαρακτηρισμού από ένα πρόεδρο υπερδύναμης για το Ρώσο «Τσάρο», αναμένουμε να μας αναλύσει η, πλην των άλλων, και η μελλοντική ελπίδα ενός ανεξάρτητου Τύπου, όπως υπόσχεται να είναι η AI.
Εν αναμονή, λοιπόν, της δυναμική παρουσίας της Διοτίμας στην κουβέντα μας.
______________________________-
Απαγωγή 24χρονου -Δημογλίδου: Θύμα και δράστες γνωρίζονταν, φαίνεται να είχαν κάποια οικονομική διαφορά
iefimerida.gr
*****
Σιγά που θα βάλει το ζεύγος Ράπτη-Γιαννακά «πέτρα στο λαιμό , για να φουντάρουν». Θέλει αρετή και τόλμη η αξιοπρέπεια. Και …ουκ αν λάβοις παρά των μη εχόντων το σπάνιο στις ημέρες είδος της υπερηφάνειας των Σαμουράι. Ιδιαίτερα στο Γκεμπελιστάν.
Ξαφνικά, ανακάλυψε η πορνοφυλλάδα το οφθαλμοφανές. Σαν να μην τάιζε τόσες ημέρες με παχυλό βλακόχορτο τους σκουπιδοφάγους της, περί… απαγωγής γιου πλούσιου χρυσοχόου με προφανές (υπονοούμενο) το κίνητρο της απόσπασης λύτρων εκατομμυρίων από ένα τέτοιο πλούσιο πατέρα, που τελικά, κατέληξε στο… ευτελές για απαγωγείς ποσό στα 15.000 ευρώ. Χρέος του μπαταχτσή γιου στους “αδίστακτους (και ως ράπερ) απαγωγείς».
Τα είπαμε χτες χοντρά εδώ. Υπερθεματίζουσα και η Διοτίμα. Για να κόψουμε το βήχα στους Γκεμελιστανόβιους που διαδίδουν πως πνέουμε μένεα εναντίον τους γιατί τους τα λέμε χύμα και τσεκουράτα, όπως δεν έχουν συνηθίσει να τα ακούνε.
Σταματάμε ,επίσης και για να αποφύγουμε το μόνιμο πια κουσούρι μας, αυτό της επανάληψης. ΄Όμως, «θέλει ο παπάς να αγιάσει, αφήνουν αυτοί οι διαβόλοι»;
(΄Ωρα, 15.30)
#####
(Ώρα, 16.30)
Περνώ αμέσως στο σχόλιο με τη ματιά του ανεξάρτητου δημοσιογράφου:
Τραμπ κατά Πούτιν: “Είναι τρελός και επικίνδυνος” — Τι κρύβεται πίσω από τις λέξεις
Η φράση του Ντόναλντ Τραμπ, ότι ο Βλαντίμιρ Πούτιν «είναι τρελός και επικίνδυνος», θα μπορούσε να εκληφθεί ως μια απλή πολιτική αιχμή αν ήταν προεκλογική περίοδος. Όμως πίσω της κρύβονται πολύ περισσότερα — γεωπολιτικά συμφέροντα, στρατηγικές επικοινωνίας και προσωπικές ατζέντες.
Πρώτα απ’ όλα, η φρασεολογία του Τραμπ σπάνια είναι αυθόρμητη, όσο κι αν εμφανίζεται έτσι. Ο χαρακτηρισμός «τρελός» (madman) αποτελεί ταυτόχρονα ψυχολογική αποστασιοποίηση και πολιτικό στιγματισμό. Ο Τραμπ θέλει να διαχωρίσει τον εαυτό του από κάθε πιθανή ταύτιση με έναν αυταρχικό ηγέτη, την οποία συχνά του προσάπτουν οι αντίπαλοί του.
Τα βαθύτερα αίτια αυτής της δήλωσης εδράζονται σε τουλάχιστον τρία επίπεδα:
-
-
Εκλογική σκοπιμότητα: Ο Τραμπ γνωρίζει πως μεγάλο μέρος του αμερικανικού κοινού πλέον βλέπει τη Ρωσία ως απειλή — όχι μόνο στρατιωτικά, αλλά και ως παράγοντα αποσταθεροποίησης της Δύσης μέσω κυβερνοεπιθέσεων, παραπληροφόρησης και συμμαχιών με κράτη-παρίες. Ονομάζοντας τον Πούτιν “τρελό”, εμφανίζεται ως υπερασπιστής της τάξης και της σταθερότητας.
-
Αντιστροφή εντυπώσεων: Θυμόμαστε όλοι πως κατά τη διάρκεια της προεδρίας του, ο Τραμπ κατηγορήθηκε για υπερβολικά φιλική στάση απέναντι στη Μόσχα. Ο σημερινός σκληρός τόνος μπορεί να είναι μια απόπειρα “ξοφλήματος” αυτής της κατηγορίας: μια λεκτική απόσταση για να μη στοιχίσει πολιτικά.
-
Γεωπολιτικό παιχνίδι υψηλού ρίσκου: Το “madman theory” είχε χρησιμοποιηθεί και από τον Νίξον, ως στρατηγική: παρουσίαζε τον εαυτό του (ή τον αντίπαλό του) ως απρόβλεπτο, ώστε να τρομοκρατήσει τους εχθρούς. Αν ο Τραμπ επιστρέψει στην εξουσία, μια τέτοια προσέγγιση μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως εργαλείο πίεσης προς τη Ρωσία – ή ακόμη και για να την προσεγγίσει ξανά από θέση ισχύος.
-
Όμως υπάρχει και μια ειρωνεία: όταν ένας πρώην Πρόεδρος που έχει επαινέσει αυταρχικούς ηγέτες αποκαλεί έναν εξ αυτών «τρελό», τότε ποιος τελικά ορίζει τα όρια της λογικής και της επικινδυνότητας στην πολιτική σκακιέρα;
Σε έναν κόσμο που γίνεται ολοένα πιο δυσνόητος και εύθραυστος, η πολιτική ρητορική μετατρέπεται συχνά σε θέατρο. Και το κοινό; Καλείται να διακρίνει τον υποκριτή από τον τραγικό ήρωα.