Η ομιλία του Ρώσου δικτάτορα στην Κόκκινη Πλατεία
Επίδειξη δύναμης από τον Πούτιν
Nηπιαγωγείο στη Ρωσία με τους μαθητές ντυμένους με στολές στρατιωτών, τανκς και μαχητικών αεροσκαφών.
***
Σαν σήμερα, βράδυ της 9ης Μαΐου 1945 ο Στρατάρχης Βίλχελμ Κάιτελ υπέγραψε τη σχετική συμφωνία συνθηκολόγησης στον σοβιετικό τομέα του Βερολίνου. Είναι αυτός ο λόγος που , η Ρωσία γιορτάζει μέχρι σήμερα την επέτειο στις 9 Μαΐου. Σε άλλες χώρες το τέλος της γερμανικής Κατοχής γιορτάζεται και σε άλλες ημερομηνίες).
Πριν προχωρήσουμε στην ανάλυσή μας, οφείλουμε να παραθέσουμε μια ιστορική αλήθεια χωρίς την οποία είναι δύσκολο να γίνει κατανοητή η ανάγκη ανατροπής σήμερα του Πουτινικού καθεστώτος, η εκτέλεση του δικτάτορα που την ενσαρκώνει και η αλλαγή πολιτειακής πορείας της Ρωσίας. Το παρελθόν αυτής της χώρας και η ιστορική της πορεία ,ως σήμερα, δείχνουν πως αυτή την ώρα σε αντίθεση με τις περισσότερες ευρωπαϊκές χώρες, μετά τη λήξη του 2ου Μεγάλου πολέμου, ακολουθεί έναν…αντίστροφο προς τον πολιτικό πολιτισμό και την έξοδο από τη βαρβαρότητα δρόμο. Κι αν δεν ανακοπεί η συγκεκριμένη πορεία, η παγκόσμια καταστροφή , ολική τώρα πια, βρίσκεται επί θύραις.
Χώρες, που οικειοθελώς ή αναγκαστικά, συνεργάστηκαν με τη ναζιστική Γερμανία στη διάρκεια του 2ου Παγκοσμίου πολέμου ,εύκολα βρήκαν το δρόμο τους μετά τη λήξη του . Ακόμα και η ίδια η Γερμανία, (ο Γερμανικός λαός) νωρίς αντελήφθη πως συλλογικά και όχι σε επίπεδο ηγεσίας, ευθύνεται για τα ειδεχθή και πρωτάκουστα εγκλήματα του Ναζισμού. Μάλιστα, κάποια χρόνια μετά, ειδικά όταν οι γενιές που έζησαν και υπηρέτησαν το χιτλερικό καθεστώς, άρχισαν να αποχωρούν από τη ζωή, η μεταστροφή και η μεταμέλεια των παιδιών και των εγγόνων τους υπήρξε πέρα από συγκινητική και ουσιαστική, πραγματική και ανυπόκριτη.
Ο νέος Γερμανός σήμερα 78 ολόκληρα χρόνια από το τέλος του Χιτλερικού καθεστώτος, , έχει συνειδητοποιήσει τα εγκλήματα που διέπραξε ,όχι μόνο ένας παρανοϊκός Χίτλερ με το επιτελείο του, αλλά πως ατομική ευθύνη και ενοχή έχουν ο προπάππος και ο παππούς του, που ως Ναζί στρατιώτης άναβε τις φωτιές στα κρεματόρια, έκαιγε τα Καλάβρυτα και εκτελούσε τους μαχητές αντιστασιακούς στις αντιναζιστικές χώρες. Και είναι όντως θαυμάσιο και επαινετό που σήμερα στην κοιτίδα του Ναζισμού ,σε μια Γερμανία με 83 εκατομμύρια λαό, οι ΝεοΝαζί οπαδοί συγκριτικά με την Ελλάδα των 11 εκατομμυρίων και μια μάλιστα χώρα που πολέμησε με λύσσα το ναζισμό, είναι εντυπωσιακά λιγότεροι, αλλά και πρόσφατα σχεδόν ανενεργοί εγκληματικά (Μόνο να σκεφτεί κανείς πως οι Χρυσαυγίτες στην Ελλάδα βαρύνονται με 60 δολοφονίες και πάνω από 3.500 επιθέσεις, κακοποιήσεις ,κυρίως μεταναστών και προσφύγων).
Σε αντίθεση, λοιπόν με όλες τις άλλες χώρες που βρήκαν το πολιτικό τους δρόμο τους, έστω και στις αστικές , κοινοβουλευτικές δημοκρατίες, ακόμα και πολλές από εκείνες που πέρασαν από το “δυνατό” σχολείο του κομμουνισμού, όχι απλώς προχώρησαν στην ίδρυση κοινοβουλευτικών δημοκρατιών Δυτικού τύπου, αλλά και τις κράτησαν γερά σε όλα αυτά τα χρόνια μετά την πτώση εκείνων των καθεστώτων με τρόπο οριστικό και αμετάκλητο. Με εξαίρεση τη Σερβία που ακόμα παλινδρομεί και παραπαίει, μετά την πτώση της π. Γιουγκιοσλαβίας ανάμεσα σε Δημοκρατία και Ακροδεξιο-Ναζιστικού τύπου καθεστώς. Οι υπόλοιπες “εντάχθηκαν” ομαλά και κάποιες έγιναν και παράδειγμα σωστού κοινοβουλευτισμού σε χώρες ,έστω κι αν δεν πέρασαν ποτέ από το συγγενή καθεστώτα, όπως η Ελλάδα , που σήμερα παρεξέκλινε σε ακροδεξιού τύπου, κοινοβουλευτική δικτατορία.
Εδώ όμως είναι ώρα να καταθέσουμε μια αναμφήριστη ιστορική αλήθεια:
Είναι πολλοί, κυρίως Δεξιοί αντικουμουνιστές , που σκόπιμα και ανιστόρητα προσπαθούν να συνδέσουν και να εξομοιώσουν το Ναζισμό με το Σταλινισμό που επικράτησε για δεκαετίες στη Ρωσία. Βεβαίως για μας που δε μετράμε ποσοτικά τα εγκλήματα, σε αριθμούς νεκρών, υψηλούς ή χαμηλότερους σε τέτοια καθεστώτα, ούτε αντιλαμβανόμαστε τον όρο “παράπλευρη απώλεια”, στρατιώτης ένστολος ή άμαχος πολίτης, πολλώ μάλλον την αναγκαιότητα τέτοιας βίας, το έγκλημα είναι έγκλημα και το αίμα ,είτε χύνεται ποτάμι είτε σε σταγόνες, δεν εξιλεώνει το θύτη με τα λιγότερα θύματα. Ο Σταλινσιμός εν προκειμένω, δεν παίρνει συγχωροχάρτι γιατί τα θύματά του υπήρξαν απείρως λιγότερα από εκείνα του Ναζισμού. Η διαφορά είναι αλλού.
Για την ιστορική “τάξη” είματε υποχρεωμένοι να επισημάνουμε τα ακόλουθα: Τα ΥΠΑΡΚΤΑ εγκλήματα του Στάλιν, το Γολoντομόρ της Ουκρανίας, τα έκτακτα στρατοδικεία, οι μαζικές διώξεις οι συλλήψεις, οι εκτοπίσεις και οι εκτελέσεις των αντιφρονούντων και μάλιστα συντρόφων, η στέρηση της ελεύθερης πολιτικής έκφρασης και κριτικής, η βίαιη κολεκτιβοποίηση κ.α ) που παρατηρήθηκαν στην π. Σοβιετική ΄Ενωση, δεν μπορούν να αμφισβητηθούν από κανένα ανεξάρτητο και έντιμο ιστορικό. Η σύγκρισή τους, όμως, με εκείνα του Ναζισμού ,είναι ιστορικό λάθος.
Σε αυτές τις λεγόμενες “Λαϊκές Δημοκρατίες” ,ακόμα και στο σκληρό σταλινικό καθεστώς δε μπορεί κανείς να συναντήσει “Ολοκαύτωμα”, εξόντωση ολόκληρων πληθυσμών, όπως για παράδειγμα των Εβραίων, στρατόπεδα ομαδικής εξόντωσης, κρεματόρια και φούρνους , όπως στο ναζιστικό στρατόπεδο . Τέτοια δε θα ανακαλύψει κανείς, ούτε και ο πλέον φανατικός αντικομμουνιστής , στην π. ΕΣΣΔ.
Τα εγκλήματα του Ναζισμού είναι ΙΔΕΟΛΗΨΙΑ, ΚΑΝΟΝΑΣ, ΟΡΓΑΝΩΜΕΝΟ ΣΥΣΤΗΜΑ, ΤΡΟΠΟΣ ΖΩΗΣ. Η βία του Σταλινισμού ήταν αλλιώτικη. Είχε σχέση με “εγκλήματα πάθους” ενός προσώπου. Με την εκτροπή από τον ορθή ιδεολογία του κομμουνισμού και την υιοθέτηση προσωπικών και όχι ιδεολογικών επιλογών και επιδιώξεων. Στρεβλή εν ολίγοις πορεία που δεν χαράκτηκε να είναι τέτοια από την αρχή, αλλά παρεξέκλιναν όσοι εκπροσώπησαν την εξουσία του νέου καθεστώτος.
Να το απλοποιήσουμε . Είναι η διαφορά ανάμεσα σε ένα ψυχοπαθή κατά συρροή δολοφόνο που ο πυρήνας του ψυχισμού του έχει ταυτιστεί με το έγκλημα και τον περιστασιακό από πάθος δολοφόνο. Ο Ναζισμός είναι διαστροφή. ΄Οχι πολιτική. Τίποτα περισσότερο. Ο Σταλινισμός είναι η απαράδεχτη παρέκκλιση σε εγκλήματα και ο εκτροχιασμός του τρένου της σοσιαλιστικής -Μαρξιστικής ιδεολογίας
Και το σημαντικότερο . Μπορεί κανείς να φανταστεί την Ευρώπη και τον κόσμο ολόκληρο σήμερα χωρίς την ΕΣΣΔ και την καθοριστική συμβολή της στη νίκη των Συμμάχων στον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο; Και μάλιστα με ένα τεράστιο τίμημα , με εκατομμύρια νεκρούς σοβιετικούς πολίτες-στρατιώτες. Μόνο ο τυφλός, ακροδεξιός φανατισμός θα μπορούσε να αποκρύψει αυτή την ιστορική αλήθεια.
Να επιστρέψουμε μετά από αυτή την αναγκαία διευκρίνιση.
Οι μόνες χώρες που δεν κατάφεραν να ορθοποδήσουν δημοκρατικά όλα αυτά τα χρόνια, μέχρι σήμερα είναι η Ρωσία και οι δορυφόροι της γείτονες(Λευκορωσία, Καζακστάν κ.α) , Και όχι μόνο δεν κατάφεραν να στεριώσουν ένα καθεστώς Δυτικού τύπου, αλλά εδώ και δεκαετίες ανάπτυξαν ένα περίεργο για κράτος καθεστώς που θυμίζει περισσότερο Μαφία, παρά πολιτικό σύστημα, έστω ολοκληρωτισμού και δικτατορίας. Οι δομές και η ιεράρχηση στηρίζονται σχεδόν αποκλειστικά στο μαφιόζικο μοντέλο . Φαμίλια. Αρχινονός Πούτιν, μαφιόζοι μέλη, ολιγάρχες, που δουλεύουν γι αυτόν σε νομιμοφανείς επιχειρήσεις-πλυνήρια και μάλιστα με υψηλά ποσοστά καταθέσεων που ξεπερνούν και το 60% των κερδών τους στο ταμείο του Νονού Πούτιν.
Κι αυτό το καθεστώς με «κολυμπήθρα Σιλωάμ» τις εκλογές, που συμμετέχουν οι ίδιοι οι μαφιόζοι και το εκλογικό σώμα που εργάζεται γι αυτούς ή το εξαγοράζουν, όχι μεγαλύτερο από 40%, αποκαλείται κοινοβουλευτική Δημοκρατία και ο Μαφιόζος Πούτιν…Πρόεδρος της Ρωσίας! Σα να λέγαμε με λίγη τύχη και των συγκυριών συνηγορουσών , χρόνια πριν, ο Νονός Βίτο Κορλεόνε να κατακτούσε το αξίωμα του προέδρου της Αμερικής!
(Συνεχίζεται)