Η ΄Εφη Αχτσιόγλου στη γνωστή καραμέλα περί της διαφορετικότητας των δύο φύλων και της μαύρης σκλαβιάς της γυναίκας υπό την αντρική δεσποτεία και τη βιαιότητα:
“Από την πρώτη στιγμή που βγήκα στην πολιτική σκηνή καλούμαι ως γυναίκα να αποδείξω ότι δεν είμαι ελέφαντας, ότι δεν είμαι το υποχείριο κάποιου ισχυρού άνδρα, ότι δεν είμαι διακοσμητική, ότι δεν είναι μια ερωτική σχέση που με οδήγησε σε θέση ευθύνης».
****
Ο Μαρξ βλέπει μόνο οικονομικά αίτια πίσω από κάθε πόλεμο. Ο ΄Ομηρος, χιλιάδες χρόνια πριν, τοποθέτησε το γενετήσιο ένστικτο και την καταπιεσμένη σεξουαλικότητα να είναι η κυρίαρχη αιτία του Τρωικού πολέμου. Αλλά και των διενέξεων και του μίσους μεταξύ των πρωταγωνιστών της Ιλιάδας .
Μια πεντάμορφη και σφύζουσα από σεξουαλικούς χυμούς, Ελένη! Στερημένη, όμως, από τις χαρές του έρωτα, μια και ο Μενέλαος, προτιμούσε ως φαίνεται τα κυνήγια αγριογούρουνων και…δίποδων ελαφίνων από το να ασχοληθεί, πολλώ μάλλον να κορέσει , τη σεξουαλική και συναισθηματική πείνα της συζύγου του. Ο Πάρης και η παρουσία του, ήταν η αφορμή ,όχι η αιτία για να εγκαταλείψει τη συζυγική εστία η “ωραία Ελένη” , για να ζήσει με τον εραστή της, όσα δεν έζησε κοντά στον άντρα της. Ο ΄Ομηρος, ούτε καν διανοήθηκε να ερμηνεύσει ή να συνδέσει εκείνη τη μεγάλη εκστρατεία με οικονομικά κίνητρα π΄χ την αρπαγή αγαθών και τη λύση των δημογραφικών προβλημάτων των κατακτητών , όπως έκαναν αιώνες μετά οι σχολιαστές του, οπαδοί του ιστορικού υλισμού.
Ακόμα και ο περίφημος Πελοποννησιακός πόλεμος , μας λέει ο Θουκυδίδης στην πραγματικότητα υπήρξε η σύγκρουση δυο διαφορετικών αντιλήψεων κόσμων ,πολιτισμών και τρόπου ζωής. Περισσότερο από τα οικονομικά συμφέροντα των εμπλεκόμενων. Μνημειώδης η περιγραφή του Περικλή στον Επιτάφιό του.
«Και όχι μόνο στη δημόσια ζωή , πολιτευόμαστε με ελεύθερο πνεύμα , αλλά και στην αναμεταξύ μας καθημερινή επικοινωνία, είμαστε άνετοι, ελεύθεροι από καχυποψία, διότι δεν αγανακτούμε εναντίον των άλλων για όσα κάνουν χάριν της ηδονής τους. Ούτε μουτρώνουμε ή τους αποδοκιμάζουμε με γκριμάτσες, που βέβαια δε βλάπτουν, πληγώνουν, όμως, τον άλλο.
Κι ακόμα , φροντίσαμε να βρούμε τρόπους και μέσα για την ανάπαυση του πνεύματος από τους κόπους. Κάνουμε αγώνες και πανηγύρια σε όλη τη διάρκεια του χρόνου, διαθέτουμε κατοικίες ευπρεπείς, ξεκουραζόμαστε από τις διευκολύνσεις τους και ξεχνάμε τα βάσανα της ζωής …”
Καθαρά και ξάστερα. Οι Σπαρτιάτες πολεμοχαρείς, στρατιώτες μια ζωή, χωρίς φυσιολογική ζωή, προπαντός σεξουαλική, μακριά για χρόνια από τις χαρές της γυναικείας παρέας, το καλό φαγητό και τη διασκέδαση, περιόριζαν και καταπίεζαν τις σεξουαλικές τους ανάγκες. Η μόνη διέξοδος που εύρισκαν για την ικανοποίηση της πανταχού παρούσας σε κάθε ζωντανό, λίμπιντο, ήταν το σεξ μεταξύ τους.
Οι Αθηναίοι από την άλλη, ζούσαν για να απολαμβάνουν τη ζωή. Μια ελευθεριάζουσα ζωή χωρίς, όμως , τρυφηλότητα, με όμορφα σπίτια , ξεκούραστο διάκοσμο και εξοπλισμό, καλό φαγητό, αλλά και συχνό ,δυνατό σεξ, που το μοιράζονταν με συζύγους, εταίρες, εκδιδόμενες, αλλά και μεταξύ τους ,άντρες και γυναίκες , κυρίως δάσκαλοι και μαθητές.
Δυο, όντως, διαφορετικοί πολιτισμοί , που μοιραία κάποτε θα έφταναν και στη σύγκρουση. Και μια από τις ισχυρότερες αιτίες, ήταν εκείνη που ο Φρόιντ εντόπισε στις συμπεριφορές των ανθρώπων με καταπιεσμένα ένστικτα. ΄Ηταν αυτή που οδήγησε σε βίαιη αντιπαράθεση δυο ξεχωριστούς κόσμους, ακόμα και στη σεξουαλική τους συμπεριφορά.
Η Ιστορία έχει να παραθέσει άπειρα τέτοια παραδείγματα που αφορούν λαούς, κοινότητες, άτομα που οδηγήθηκαν στη σύγκρουση από μια υποβόσκουσα , ανικανοποίητη σεξουαλική ζωή και υποταγή του εγώ στο υποσυνείδητο . Μη αντιληπτή ,ίσως, με την πρώτη ματιά παθογένεια, αλλά σταθερά οδηγούσα την ανθρώπινη επιθετικότητα και κτηνωδία.
Σήμερα, για να κάνουμε το χρονικό άλμα , ζούμε στη χώρα αυτή , ακριβώς, την εκδοχή των συγκρούσεων στο κομματικό χώρο που εκφράζει η Αριστερά. Αρχηγοί και οπαδοί συγκρούονται μεταξύ τους. Και η υφέρπουσα σεξουαλική πίεση είναι παρούσα και μια από τις αιτίες που κυριαρχούν μαζί με την γνωστή αντίληψη πως την εξουσία την επιζητούν οι περισσότεροι μια και φαίνεται να είναι από τα ισχυρότατα σεξουαλικά ερεθίσματα.
Από τη μια, έχουμε τον παλιό κόσμο της Αριστεράς, καταπιεσμένο σεξουαλικά, όπως περίφημα τον περιγράφει στα βιβλία του ο Χρόνης Μίσσιος. Στερημένοι αγωνιστές , ακόμα και μέσα στην υπόλοιπη επαναστατικότητα τους. Και δε διστάζουν να επιτεθούν με σφοδρότητα σε όσους αυτονομούνται από τη δική τους αντίληψη για το σεξ ή ζητούν να είναι και σε αυτό διαφορετικοί.
Η ΄Εφη Αχτσιόγλου είναι η κλασική περίπτωση του μίζερου και στερημένου αυτού Αριστερού, που από την πρώτη στιγμή ,προσέφυγε στο μοναδικό όπλο που διέθετε. Τη σεξιστική επίθεση ενάντια στον αντίπαλο της Στέφανο Κασσελάκη στον οποίο, λόγω της σεξουαλικής του επιλογής , διέκρινε ως μαλακό υπογάστριο για τα χτυπήματα, που συνηθίζεται να τα αποκαλούν, ως «κάτω από τη ζώνη».
΄Ηδη, από την πρώτη ομιλία της, έδωσε και το στίγμα της επίθεσης που διάλεξε, χωρίς ίσως και η ίδια να το αντιληφθεί. Μίλησε για έκρηξη τοξικής … αρρενωπότητας (!) τόσο του ανθρώπου που υπήρξε ο μέντορας και υποστηρικτής του Κασσελάκη, του Παύλου Πολάκη, όσο και του Νίκου Παππά,ενός ακραιφνούς Τσιπρικού στο κόμμα της Κουμουνδούρου.
Γνωστή ήδη και ως «Μαινάδα» του ΜΕ ΤΟΟ, δείχνει να ασπάζεται μέχρι κεραίας τις υστερίες του έμφυλου ρατσισμού των μελών του φασιστικού μορφώματος , που ομνύουν στην αρχή, «καλός άντρας , ο νεκρός άντρας» . Και όχι ο σαλεμένος, ο βίαιος, ο τραμπούκος, αλλά το φύλο το αντρικό εν γένει, ως από τη φύση του βίαιο και καταπιεστικό. Είναι αυτός ο λόγος που η ίδια δεν έπαψε να υποβλέπει από την πρώτη στιγμη το αξίωμα του “αρσενικού” Αλέξη Τσίπρα , τον οποίο, ύπουλα , υπογείως υπονόμευε με μηχανορραφίες κάθε είδους.
Και είναι, τουλάχιστον από πλευράς ψυχιατρικής και ψυχανάλυσης , βέβαιο πως τέτοιες γενικεύσεις και συλλήβδην επιθέσεις εναντίον του άλλου φύλου, έχουν αιτία τη στέρηση, την καταπίεση των ενστίκτων ή τραυματικές εμπειρίες, κυρίως σεξουαλικές. Και στις γυναίκες και στους άντρες. Αλλιώς, δεν μπορεί να θεωρείς το συνάνθρωπό σου αντίπαλο και εχθρό, μόνο με όρους σεξιστικούς, ως φύλο και όχι ως άτομο, χαρακτήρα και συμπεριφορά.
Δεν είναι, επομένως, τυχαίο που την …Αριστερή ΄Εφη Αχτσιόγλου , στηρίζουν άτομα και από Δεξιά του «πατρίς, θρησκεία, οικογένεια». Κυρίως ομοφοβικά , σοβαροφανή και με ιδιαίτερη προσήλωση στον υποκριτικό κανόνα «τα εν οίκω μη εν δήμω». Προπαντός, τα εν τη…κλίνη. Μοναδικό τους επιχείρημα στις επιθέσεις τους κατά του αντιπάλου της, η σεξουαλική του επιλογή. Περί αριστερών αγώνων και περιπετειών που δεν έχει στο βιογραφικό του ο Στέφανος Κασσελάκης, μιλούν πια λιγότερο, μια και της Ευτυχίας το βιογραφικό, μόνο βεβαιώσεις θητείας σε αριστερές υπουργικές και κομματικές καρέκλες εμπεριέχει και ουδεμία άλλη πραγματικά αριστερή , υπογεγραμμένη στις φωτιές των αγώνων των παλιών αριστερών.
Στη σύγχρονη Ιστορία του τόπου, όμοια χτυπήματα “κάτω από τη ζώνη”, ΄δέχτηκαν κατά καιρούς επιφανείς μορφές στην πολτική,τη διανόηση, την τέχνη. Να θυμίσουμε ξεχωριστούς τέτοιους ανθρώπους, όπως το Νίκο Καζαντζάκη, το Μάνο Χατζηδάκη, το Γιάννη Τσαρούχη, τον Ανδρέα Παπανδρέου .
Τελικά, οι “αυριανιστές” όλων των εποχών, αλλάζουν ονόματα. Χυδαιότητα, ποτέ.