Ελένη Στεργίου: “Τι σημαίνουν δύο πορτοκάλια για όσους έζησαν το καθεστώς του Τσαουσέσκου”
Η ηθοποιός Ελένη Στεργίου περιγράφει ένα συγκλονιστικό ταξίδι στο Βουκουρέστι και τις αληθινές μαρτυρίες πολιτών για τη λογοκρισία του καθεστώτος Τσαουσέσκου – που έγιναν θεατρική παράσταση.
- 11 Νοεμβρίου 2024
«Δυο πορτοκάλια για τα Χριστούγεννα…» λέγεται το νέο έργο του Κωνσταντίνου Μάρκελλου που παίζεται στο θέατρο «Εν Αθήναις», σε δική του σκηνοθεσία – με πρωταγωνιστές τον Ανδρέα Νάτσιο, τον Γιώργο Παπαπαύλου και την Ελένη Στεργίου, για περιορισμένο αριθμό παραστάσεων.
“Κάθε Χριστούγεννα δικαιούμασταν δύο πορτοκάλια κάθε οικογένεια”
Μια πολύ δυνατή εμπειρία κοινή για μένα, τον Κωνσταντίνο και τον Πέτρο ήταν και ο λόγος που προέκυψε ο τίτλος της παράστασης ” Δύο πορτοκάλια για τα Χριστούγεννα”. Κρύβει μια πολύ συγκινητική ιστορία. Κατά τη διάρκεια των συνεντεύξεων-συζητήσεων με τους ανθρώπους που συναντήσαμε στο Βουκουρέστι, όλοι μίλησαν για τις στερήσεις που βίωσαν, σε όλα τα επίπεδα, αλλά κυρίως για την πείνα, τις ουρές, τα δελτία σίτισης, τις μικρές ποσότητες φαγητού που δικαιούταν η κάθε οικογένεια. Οι -διαφορετικού ύφους- αφηγήσεις καθενός και καθεμιάς από αυτούς, είχαν έναν κοινό παρονομαστή. Μια λεπτομέρεια που κανένας δεν ξεχνούσε να αναφέρει και που, για μένα αποτέλεσε και την πιο ιδιαίτερη στιγμή (που δεν ήταν μία, αλλά τέσσερις) σε όλο το ταξίδι μας. Όλοι, περίπου, κατέληγαν στη φράση “Κάθε Χριστούγεννα, όμως, παρά την πολιτική λιτότητας, δικαιούμασταν δύο πορτοκάλια κάθε οικογένεια”. Μας περιέγραφαν τη λαχτάρα με την οποία τα περίμεναν και τα έτρωγαν (μέχρι τέλους, πολλές φορές και τη φλούδα) και λέγοντάς μας αυτό, συγκινούνταν βαθιά.
Ενεργοποιώντας, σχεδόν, τους σιελογόνους αδένες τους (και μ α ς , φυσικά) μας μετέδιδαν κάθε μνήμη, κάθε βίωμα, κάθε συναίσθημα. Το είπε ο πρώτος, σκεφτήκαμε πόσο δύσκολα θα πέρασαν με την πείνα. Το είπε ο δεύτερος, κοιταχτήκαμε μεταξύ μας. Το είπε ο τρίτος αρχίσαμε να μην αισθανόμαστε βολικά πάνω στις καρέκλες. Το είπε και ο τέταρτος κι ανατριχιάσαμε. Και κάπως έτσι, αυθόρμητα και από κοινού, μας ήρθε ο τίτλος. Το σκεφτήκαμε συγχρόνως. Ήταν μια κοινή βιωματική εμπειρία που δεν μας έδινε άλλη επιλογή. Όταν επιστρέψαμε συναντήσαμε μια συνάδελφο, ηθοποιό, που μας ρώτησε ποια θα είναι η επόμενη δουλειά μας. Όταν της αναφέραμε τον τίτλο, δάκρυσε γιατί θυμήθηκε τον πατέρα της και τις στερήσεις που εκείνος έζησε στην Ελλάδα, αλλά και τη χαρά που αισθανόταν κάθε φορά που έβρισκε ένα πορτοκάλι για να φάει... Εκεί συνειδητοποίησα ότι το πορτοκάλι, για ολόκληρες γενιές (και για εμάς πλέον) δεν είναι ένα απλό φρούτο. Θα μπορούσε να αναχθεί σε κάτι σαν σύμβολο.
****
Αν η βία είναι η καρδιά των συστημάτων εξουσιών και καθεστώτων, ο γκεμπελισμός και η «τέχνη» είναι οι πνεύμονές τους. Δε νοείται ύπαρξη και επικράτηση εξουσίας , αν λείψει ένα. Και τα τρία μαζί συγκροτούν τον κεντρικό πυλώνα στήριξης.
Στις αντιεξουσιαστικές κοινωνίες του Μέλλοντος είναι αυτός ο πυλώνας που θα καταρρεύσει πρώτος. Και μια τέτοια συντριβή θα είναι παράλληλα και η «Λυδία λίθος», η δοκιμή, αν όντως περάσαμε σε τέτοιες κοινωνίες ή πρόκειται για προσομείωσή τους. Δε νοείται αντιεξουσιαστική κοινότητα που θα επαίρεται για την ίδρυση και επικράτησή της, αν για να σταθεί και να εξελιχθεί, διαθέτει όπλα, βιομηχανία παραπληροφόρησης ,θεάματος και ακροάματος.
Να μην πούμε περισσότερα. «Επί του τύπου των ήλων τώρα». Για άλλη μια φορά η «τέχνη», θεατρική τούτη τη φορά, με μόλις… δύο πορτοκάλια «δίνει τα ρέστα» της στη προπαγάνδα της συστράτευσής της ,τόσο της ακροδεξιάς υστερίας του αντικομμουνισμού, όσο και της ελεύθερης αγοράς, των μνημονίων, των τραπεζών και των Funds.
Κι αν επρόκειτο για τη σοβιετική, σταλινική περίοδο, που στο κάτω –κάτω, δε θα επρόκειτο για προπαγάνδα, αν τηρούσε, ως θεατρικό έργο, τον ιστορικό πυρήνα της και πρόσθετε τη μυθοπλασία του,… πάει στα κομμάτια. Αλλά, εδώ με το επιχειρηματικό εγχείρημα της Στεργίου, του Μάρκελλου και των συνεταίρων τους να ανεβάσουν έργο για τη μη σοβιετική Ρουμανία και τον Τσαουσέσκου -Στάλιν (!) της, μιλάμε πια για έγκλημα καθοσίωσης και βιασμού της Ιστορίας . Αλλά, παράλληλα και ΄Υβρη στην Τέχνη .χωρίς εισαγωγικά.
Να έλεγε κανείς πως το συγκεκριμένο έργο ανέβηκε στη Γαλλία με την ιστορική παραποίηση που έχει υποστεί, ώστε να έχουν οι θεατές ένα μέτρο σύγκρισης για το καθεστώς Τσαουσέκου και Ντε Γκωλ, την οικονομία των δύο χωρών και τη λειτουργία των μυστικών τους υπηρεσιών εκείνα τα χρόνια, ο Γάλλος Ιστορικός δε θα διέθετε τόσα και τέτοια επιχειρήματα ανατροπής και αποκατάστασης της ιστορικής αλήθειας, Αλλά στην Ελλάδα…ρε γαμώτο;
Μιλάμε για μια εποχή, που δεν είναι πολύ μακριά από σήμερα. Μετά το 1950. Της απόλυτης και ισοπεδωτικής φτώχειας στο σύνολο του πληθυσμού της. Των στρατοδικείων και της καταδίκης με συνοπτικές διαδικασίες σε θάνατο χιλιάδων πολιτών. Των εκτελέσεων ,των βασανιστηρίων , των φυλακίσεων, των εξοριών και εκτοπίσεων στα ξερονήσια και την κόλαση των στρατοπέδων συγκεντρώσεων , των πιστοποιητικών κοινωνικών φρονημάτων. Ανεβάζεις τέτοιο τερατούργημα για το ρουμάνικο, κομμουνιστικό καθεστώς του Τσαουσέσκου, ένα έργο, που τη ίδια στιγμή λειτουργεί και ως πλυντήριο ειδεχθών εγκλημάτων και εξιλέωσης εκείνου του ακροδεξιού-φασιστικού ελληνικού καθεστώτος του Παπάγου, του Καραμανλή , του παρακράτους; Διαπράττετε την έσχατη ΄Υβρη!
΄Εχουμε επανειλημμένα αναφερθεί στο ίδιο ζήτημα. Σε καμιά χώρα της Ευρώπης δεν παρατηρήθηκε τέτοιου είδους έξαρση και υστερία αντικομμουνισμού για σχεδόν 100 χρόνια τώρα, όσο στην Ελλάδα. Ειδικά στι ημέρες μας, οι ΄Ελληνες Γκέμπελς μετά την κατάρρευση των καθεστώτων των «Ανατολικών χωρών», επιδόθηκαν συστηματικά σε μια παραληρηματική προπαγάνδα, ιστορικού σκοταδισμού και κακοποίησης της ιστορικής αλήθειας.
Ας διευκρινίσουμε τούτο. Τα καθεστώτα, οι εξουσίες δεν εξιλεώνονται. ΄Ολων των ειδών, της μορφής και των εποχών. Ο ιστορικός έχει αυτή την αλήθεια ως αρχή και κανόνα. Από κει και ύστερα, του απομένει ως έρευνα και κρίση, μόνο η σύγκριση (στην πραγματικότητα κι αυτή στερείται σημασίας). Αντιστοιχεί για παράδειγμα τον αμερικάνικο Μακαρθισμό του FBI , για να παρουσιάσει το μέγεθος, μικρότερο ή μεγαλύτερο σε σφοδρότητα , με της σοβιετικής KGB και της Στάζι ΄Η του ΄Ελληνα Χωροφύλακα , με τον πράκτορα τη Σεκιουριτάτε του Τσαουσέσκου .
Στο ζήτημα της άσκησης των εξουσιών στα καθεστώτα , ο ιστορικός, αν ψάχνει κάτι, είναι ο χαρακτηρισμό τους, ως «το μη χείρον» από κάποιο αντίστοιχό του. ΄Όχι, αν υπήρξε άριστο ή έστω καλό στα παραθετικά του επιθέτου «αγαθός» . Αλλά ποιο καθεστώς ήταν χειρότερο στα παραθετικά του «κακός». Και πάντα με κριτήρια ΑΝΘΡΩΠΟΚΕΝΤΡΙΚΑ . “Πάντων χρημάτων μέτρον εστίν άνθρωπος”, κατά την εύστοχη, ως φυσική, διατύπωση του Πρωταγόρα.
Και για να συγκεκριμενοποιήσουμε αυτή την αλήθεια του τρόπου σύγκρισης και κρίσης των καθεστώτων εκείνης τη εποχής στο ελληνικό της ακροδεξιάς και του παρακράτους με εκείνο το κομμουνιστικό, ρουμανικό , εμείς με μεγάλη ιστορική ευχέρεια θα χαρακτηρίζαμε το «Καραμανλικό» αίσχιστο, συγκρινόμενο με εκείνο του Τσαουσέσκου.
Ειδικά, σήμερα και για έναν άλλο σοβαρό λόγο. Στην Ελλάδα των δανείων, των μνημονίων, των «κόκκινων δανείων», της φτωχοποίησης του μεγαλύτερου μέρους του ελληνικού πληθυσμού , δε βιώνει αυτή την ώρα ίδια κόλαση με τον ΄Ελληνα, ο Ρουμάνος. Κι αυτό, επειδή, ακριβώς, ο Τσαουσέσκου είχε την πρόνοια να δίνει «δύο πορτοκάλια τα Χριστούγεννα στην οικογένεια». Και μάλιστα, όταν η Ρουμανία… δε βγάζει προτοκάλια. ΄Ομως, την ίδια εποχή η ελληνική οικογένεια , όχι μόνο πορτοκάλια δεν έβαζε στο “χριστουγεννιάτικο τραπέζι” και ας τα βγάζει η χώρα σε αφθονία, αλλά ούτε καν… τραπέζι διέθετε. ΄Οταν οι δικοί μας κυβερνήτες εδώ, παλιά και σήμερα, κάναν πάρτι με ξένα, δανεικά κόλλυβα , ο Τσαουσέσκου φρόντισε να παραδώσει τη δική του χώρα του στους επόμενους, χωρίς να χρωστά δεκάρα τσακιστή.
Είναι αυτός ο λόγος που λέμε πως ο ακροδεξιός την εποχή εκείνη Κων. Καραμανλής για να τον συγκρίνουμε με τον κομμουνιστή Νικολάε Τσαουσέσκου απ΄ όλες τις πλευρές της άσκησης της εξουσίας και της διαχείρισης της οικονομίας, υπήρξε απείρως πιο συνετός. Και την ιστορική αυτή αλήθεια δε χρειάζεται να τη στηρίξει ο ιστορικός. Ο ΄Ελληνας και ο Ρουμάνος σήμερα, τη βιώνουν στην καθημερινότητά τους. Αλλά, δυστυχώς και στην αυριανή πραγματικότητα. Ζοφερή για τον ΄Ελληνα, ελπιδοφόρα για το Ρουμάνο, όπως δείχνουν τα πράγματα.
Γράφαμε κατα καιρούς για το ίδιο θέμα:
1. ΝΙΚΟΛΑΕ ΚΑΙ ΕΛΕΝΑ ΤΣΑΟΥΣΕΣΚΟΥ. ΑΠΟΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΙΣΤΟΡΙΚΗΣ ΑΛΗΘΕΙΑΣ
Ο δήμιος του Τσαουσέσκου θυμάται: Τον εκτέλεσα με 29 σφαίρες
Σχεδόν 25 χρόνια από την εκτέλεση του Ρουμάνου δικτάτορα Νικολάε Τσαουσέσκου και της γυναίκας Έλενας, ο δήμιός τους μιλά για εκείνη τη στιγμή.
Ο Ionel Boeru θυμάται τις 29 σφαίρες που έριξε με το καλάσνικοφ όταν παρατάχθηκαν σε έναν τοίχο απέναντι από το εκτελεστικό απόσπασμα.
Ο 71χρονος δικτάτορας, όπως σημειώνει, ήταν κομψά ντυμένος και μύριζε έντονα aftershave.
“Ζήτω η Σοσιαλιστική Δημοκρατία της Ρουμανίας, ανεξάρτητη και ελεύθερη” ήταν τα τελευταία λόγια του.
Σε αντίθεση με τον δικτάτορα, η γυναίκα του Έλενα μύριζε άσχημα, ενώ τα τελευταία της λόγια ήταν προς έναν στρατιώτη. “Πουτ#νας γιε”.
Στα 56 του χρόνια, ο Ionel Boeru μιλά σπάνια για το τι συνέβη εκείνη την ημέρα των Χριστουγέννων του 1989.
Δεν έχει πει ακόμα στην 9χρονη κόρη του Andria πως είναι εκείνος που τους σκότωσε, βάζοντας τέλος σε ένα βάναυσο καθεστώς.
“Δεν έχω καθόλου τύψεις. Είμαι σίγουρος πως οι σφαίρες μου τους σκότωσαν. Δεν είναι κάτι για να υπηρεφανεύομαι, αλλά αυτό συνέβη”.
Ο Τσαουσέσκου είχε προσωπικά διατάξει τα στρατεύματα να ανοίξουν πυρ κατά των διαδηλωτών, με αποτέλεσμα να σκοτωθούν 1.100 διαδηλωτές μέσα σε 3 εβδομάδες από την επανάσταση του Δεκεμβρίου για την ανατροπή του.
Φοβούμενος για τη ζωή του, εγκατέλειψε μαζί με τη γυναίκα του το Βουκουρέστι με ελικόπτερο στις 22 Δεκεμβρίου.
Αναγκάστηκαν να προσγειωθούν στην πόλη Targoviste. Τρεις ημέρες αργότερα, ο Ionel Boeru συμμετείχε στη μυστική δίκη των Τσαουσέσκου.
“Ήμουν στην αίθουσα και είχα εντολές να τους εκτελέσω σε περίπτωση που υπήρχε οποιαδήποτε απόπειρα διάσωσής τους.
Είχα το όπλο στον θώρακά μου. Τους παρακολουθούσα κάθε στιγμή. Άκουσα τις συζητήσεις και την απόφαση των δικαστών.
Ο Τσαουσέσκου είπε στη γυναίκα του πως πίστευε ότι θα αθωωθεί. Μιλούσαν πολύ σιγά. Συχνά της άγγιζε το πόδι για να την καθησυχάσει.
Οι δικαστές επέστρεψαν και είπαν πως είναι ένοχοι. “Θανατική ποινή”. Είπαν μόνο αυτό και έφυγαν.
Η ποινή έπρεπε να πραγματοποιηθεί άμεσα. Υπήρχαν μόνο τρεις από εμάς στην αίθουσα.
Ο Τσαουσέσκου είπε ότι προδόθηκε από τους στρατηγούς του. Θυμάμαι να τον ρωτούν που είναι οι λογαριασμοί του, που φυλούσε τα χρήματά του. Ο ίδιος είπε ότι δεν είχε.
Περιέργως, ένας συνταγματάρχης του έφερε ινσουλίνη επειδή ήταν διαβητικός. Παράξενο από τη στιγμή που επρόκειτο να εκτελεστεί.
Διατάχθηκα να τους πάρω χωριστά και να τους εκτελέσω. Μου ζήτησαν να πεθάνουν μαζί και το αίτημά τους έγινε δεκτό.
Τρεις στρατιώτες τους έδεσαν τα χέρια πίσω από την πλάτη. Μαζί με έναν άλλο πήραμε τον Τσαουσέσκου και δύο άλλοι πήραν τη γυναίκα του.
Πήγαμε έξω πρώτα με τον Τσαουσέσκου και πηγαίναμε στον χώρο της εκτέλεσης. Στα μισά της διαδρομής σταμάτησε και άρχισε να τραγουδά την πρώτη στροφή του Internationale.
Μετά φώναξε “Ζήτω η Σοσιαλιστική Δημοκρατία της Ρουμανίας, ελεύθερη και ανεξάρτητη”.
Πίσω μου άκουσα έναν στρατιώτη να φωνάζει στη γυναίκα του Τσαουσέσκου και εκείνη να του λέει “Πουτ#νας γιε”.
Τον πήγα στον τοίχο. Γυρίσαμε και κάναμε έξι βήματα. Παρατηρήσαμε πως ένας στρατιώτης είχε μείνει πίσω, δίπλα στον Τσαουσέσκου.
Δεν φαίνεται να είχε καταλάβει τι επρόκειτο να συμβεί. Γρήγορα όμως έφυγε από εκεί. Ήθελα να είμαι σίγουρος πως είχε σφαίρες και έτσι έλεγξα το όπλο μου.
Βεβαιώθηκα. Είχα 29 σφαίρες. Υπενθύμισα στους άλλους να βάλουν τα όπλα τους στο αυτόματο όταν έδωσα την εντολή να ρίξουν.
Έριξα τις 3 πρώτες σφαίρες. Ο Τσαουσέσκου έπεσε στα γόνατα. Οι πρώτες σφαίρες πήγαν στα πόδια του και όπως ανέβασα το όπλο οι υπόλοιπες τον έπληξαν στο πάνω μέρος του σώματός του.
Έριξα την επόμενη σφαίρα στη γυναίκα του. Έπεσε στα αριστερά. Ένας από τους άλλους ξέχασε να βάλει το όπλο στο αυτόματο και έριχνε απλές βολές.
Άλλος δεν πυροβόλησε μέχρι ότου ήταν ήδη στο έδαφος. Είμαι σίγουρος πως οι δικές μου σφαίρες σκότωσαν και τους δύο.
Ενώ είχαν πέσει νεκροί, άκουσα πυροβολισμούς από άλλους στρατιώτες που στέκονταν κοντά στο σημείο. Φοβήθηκα ότι θα ήμουν ο επόμενος που θα πυροβολήσουν.
Έστρεψα το όπλο μου στον αέρα και φώναξα: “Αυτό είναι για τους συναδέλφους μου στο Βουκουρέστι και όλους εκείνους στην Timisoara”.
Το είπα από φόβο και σοκ”.
Προς τεράστια ανακούφισή του, απλά έριχναν στα πτώματα των Τσαουσέσκου. Τα πτώματά τους τοποθετήθηκαν σε σακούλες και μεταφέρθηκαν με ελικόπτερο.
Επειδή υπήρχε ελάχιστος χώρος, ένας στρατιώτης έπρεπε να καθίσει επάνω στα πτώματα καθώς πετούσαν πίσω στο Βουκουρέστι. Αίμα από τα πτώματά τους λέρωσαν τη στολή του.
Τελικά παρέδωσαν τα πτώματα σε άλλους στρατιώτες και επέστρεψαν στη βάση τους.
“Υποτίθεται ότι έπρεπε να είναι μυστικό, αλλά όταν επιστρέψαμε στη βάση όλοι ήξεραν τι είχε συμβεί.
Ήταν Χριστούγεννα και μας επέτρεψαν να πιούμε ένα ποτό. Μου έδωσαν ένα μπουκάλι κονιάκ. Το ήπια σχεδόν μονορούφι και πήγα στο κρεβάτι.
Κοιμήθηκα για 2 – 3 ώρες και ξύπνησα για το δείπνο. Δεν ήταν πολύ ευχάριστη η ατμόσφαιρα και ήπιαμε βότκα που συνήθως απαγορευόταν”.
Οι φωτογραφίες και το βίντεο από την εκτέλεση των Τσαουσέσκου προκάλεσε αίσθηση σε όλο τον κόσμο εκείνα τα Χριστούγεννα.
O Boeru έφυγε από τον στρατό το 2002 και ζει σε μια μικρή πόλη 40 μίλια από το Βουκουρέστι. Απέκτησε δύο κόρες (Ilona, 31, Maria, 29) από τον πρώτο του γάμο που διαλύθηκε μετά την εκτέλεση.
“Η πρώτη μου σύζυγος δεν συμφώνησε ποτέ με αυτό που συνέβη. Φοβόταν ότι θα υπάρξει εκδίκηση. Ήταν ένας σημαντικός λόγος για τον χωρισμό μας.
Παντρεύτηκα και πάλι, αλλά η 9χρονη κόρη μου δεν ξέρει τίποτα για αυτό. Θα μπορέσει να το μάθει κάποια στιγμή. Η γυναίκα μου είναι φοβισμένη για το πώς θα αντιδράσει”.
Βάζουμε κάποια παλιότερα κείμενά μας για το ίδιο θέμα:
ΗΟΜΟ-NATURALS.GR
| ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΟ ΜΑΝΙΦΕΣΤΟ | |
| 26.08.13 | |
” Εσβησαν τα σημάδια από τις σφαίρες στον τοίχο που εκτελέστηκαν οι Τσαουσέσκου
Δεν υπάρχουν πλέον ίχνη από σφαίρες στον τοίχο όπου εκτελέστηκαν ο πρώην ηγέτης της Ρουμανίας Νικολάε Τσαουσέσκου και η σύζυγός του Έλενα, στη στρατιωτική μονάδα Ταργκοβίστε, 82 χιλιόμετρα βορειοδυτικά του Βουκουρεστίου.
Ο τοίχος που “είδε” την πτώση του τότε ισχυρού άνδρα της Ρουμανίας, ο οποίος σφράγισε μια ολόκληρη εποχή, ανακαινίστηκε και βάφτηκε στα χρόνια που ακολούθησαν την επανάσταση του 1989, με αποτέλεσμα να μην υπάρχουν ίχνη από τις σφαίρες. Τα στελέχη του μουσειακού συγκροτήματος του Ταργκόβιστε Curtea Domneasca αναζητούν τρόπους για να επαναφέρουν τον τοίχο στην αρχική του κατάσταση.” (ΜΜΕ)*** ΄Οση “μπογιά” και να χρησιμοποιήσουν για να σκεπάσουν τις “πομπές”, η ιστορική αλήθεια δεν πρόκειται να καλυφθεί . Πουθενά και με τίποτα. Για το Ν. Τσαουσέσκου έχουμε γράψει επανειλημμένα στις σελίδες του Homo-Naturalis.gr. Η ιστορική μας άποψη είναι πως ΕΝΤΕΛΩΣ άδικα εκτελέστηκε το τότε προεδρικό ζεύγος. Αν με την πτώση του λεγόμενου υπαρκτού σοσιαλισμού έπρεπε να εκτελεστούν οι ηγέτες του, η αρχή δε θα γινόταν σίγουρα με τον Τσαουσέσκου, επειδή, όχι μόνο δεν ήταν ο χειρότερος, αλλά αντίθετα η πολτική του υπήρξε απείρως καλύτερη των ηγεσιών των άλλων κομμουνιστικών χωρών και τα αποτελέσματά της έγιναν εδώ και πολύ καιρό φανερά στη Ρουμανία. Η χώρα, αν δεν κατέρευσε οικονομικά και είναι σήμερα σε πολύ καλύτερη κατάσταση (ακόμα και από την Ελλάδα) , αυτό οφείλεται στο γεγονός πως ο τότε ηγέτης της Ρουμανίας φρόντισε να μην αφήσει στις επόμενες γενιές χρέη.
Τί συνέβη,λοιπόν και σήμερα αρχίζουν όλοι να αντιλαμβάνονται πως οι Ρουμάνοι βιάστηκαν να “δικάσουν” τους Τσαουσέσκου με συνοπτικές διαδικασίες ενός στρατοδικείου και να τους εκτελέσουν μέσα σε χρόνο ρεκόρ; (μάλιστα τους σκότωσαν στην κυριολεξία σαν “σκυλιά” και και με τα χέρια δεμένα με σκοινιά!) ΄Αποψή μας είναι πως την ευθύνη την επωμίζεται εξ ολοκλήρου ο μετέπειτα …σοσιαλιστής πρόεδρος της Ρουμανίας ΄Ιον Ιλιέσκου και “δεξί χέρι” του Τσαουσέσκου,όσο κυβερνούσε. Ο Ιλιέσκου “πούλησε” στην κυριολεξία το “σύντροφό” του, για να καταφέρει να πραγματοποιήσει το φιλόδοξο όνειρό του , να κυβερνήσει τη Ρουμανία, κάτι που θα ήταν αδιανόητο με τον Τσαουσέσκου ζωντανό, έστω και στη φυλακή. ΄Ετσι, εκμεταλλεύτηκε τη σύγχυση των ημερών, την αφέλεια και την εμπιστοσύνη του τότε ισχυρού άντρα της Ρουμανίας και τη χρησιμοθηρία κάποιων επίορκων δικαστών-στρατιωτικών (ο ένας αυτοκτόνησε ήδη) και κατάφερε να βγάλει από τη μέση έναν κομμουνιστή ηγέτη, ο οποίος, όπως είπαμε ,δεν ήταν ο χειρότερος. Πώς αλλιώς να εξηγηθεί το γεγονός πως σε ΚΑΜΙΑ χώρα του λεγόμενου υπαρκτού σοσιαλισμού δεν εκτελέστηκε κανείς ηγέτης; Ούτε καν στη…Μέκκα του κομμουνισμού στη Σοβιετική ΄Ενωση.
Με την ευκαιρία να επαναλάβουμε κάτι που γράφουμε συνέχεια εδώ. Ο κομμουνισμός, ως ιδεολογία και πολιτικό σύστημα, έτσι όπως τον οραματίστηκαν οι “πατριάρχες” του (Μαρξ, Λένιν κ.α), ελάχιστη σχέση είχε με το σύστημα που εφάρμοσαν στις περισσότερες χώρες που επεκράτησε το “σοβιετικό” μοντέλο. Ειδικά ο Στάλιν με τις θηριωδίες του, απέδειξε πως δε φτάνει μια σωστή, ανθρώπινη ιδεολογία, ένα άριστο πολιτικό σύστημα, για να γίνει καλύτερη η ζωή των ανθρώπων. Αν δεν υπάρξουν εκείνοι που θα εφαρμόσουν με ανθρωποκεντρικά κριτήρια μια ιδεολογία, τότε η αποτυχία είναι …εγγυημένη και το όραμα μπορεί να καταλήξει σε εφιάλτη. Ο κομμουνισμός, έτσι όπως εφαρμόστηκε τότε, απέτυχε. Την ευθύνη την επωμίζονται ΑΚΕΡΑΙΗ οι τότε ηγεσίες του. Βεβαίως, μεγάλο μερίδιο, αλλά για διαφορετικούς λόγους, αναλογεί και στην “τρομώδη” προπαγάνδα και τις άγριες επιθέσεις των καπιταλιστικών κρατών, ειδικά της Αμερικής. Αλλά ας μην ανοίγουμε άλλο θέμα.
Αυτό δε σημαίνει όμως 1. Πως ο ίδιος ο κομμουνισμός απέτυχε ως ιδεολογία. Αντίθετα. Φαίνεται πως το μέλλον του ανθρώπου είναι απόλυτα συνυφασμένο με τη σωστή εφαρμογή της κομμουνιστικής ιδεολογίας. 2. Ουδείς (εκτός των στρατευμένων ιστορικών) μπορεί να αμφισβητήσει πως έστω και έτσι, όπως εφαρμόστηκε ο κομμουνισμός τότε,δεν παρήγαγε σοβαρό έργο. Σε καμιά περίπτωση δε γίνεται να διαγραφεί με μια μονοκονδυλιά το τεράστιο έργο που επιτέλεσε ,έστω και όπως εφαρμόστηκε.
Αυτή είναι η αλήθεια. Και όπως με τον Τσαουσέσκου, που σήμερα “ψάχνονται” οι Ρουμάνοι να δουν ποιος έβαψε “μαύρη” την ιστορία του τόπου τους ,έτσι και αυτή η ιστορική αλήθεια πως ο ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΜΟΣ απέτυχε μεν στην εφαρμογή του μέχρι σήμερα, αλλά δεν έπαψε να αποτελεί ελπίδα για τον άνθρωπο του μέλλοντος, δε γίνεται να αμφισβητηθεί. Ο κομμουνισμός, ως ιδεολογία, εμπεριέχει όλα τα στοιχεία εκείνα που η Φύση ορίζει ως απαραίτητα ( sine qua non), για να ευτυχήσει ο άνθρωπος (o Homo Naturalis), να ξεφύγει από τη ζωώδη υπόσταση και να κατακτήσει ανώτερα “επίπεδα” ζωής.
(Παραθέτουμε στη συνέχεια παλιότερο κείμενó μας για τον Τσαουσέσκου)
(ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ ΤΟ HOMO-NATURALIS.GR, “ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΙΑ ΤΗΣ ΕΒΔΟΜΑΔΑΣ,31/1-6/2-2011”)
…”Στην κρίση της δεκαετίας του 1980, ο Τσαουσέσκου επέμεινε πιεστικά να αποπληρώσει μέσα σε λίγα χρόνια τα 9 δισ.δολάρια που χρωστούσε η φτωχή χώρα του σε ξένες τράπεζες.
΄Ετσι, οι Ρουμάνοι αναγκάστηκαν να ζήσουν παγερούς χειμώνες χωρίς θέρμανση και τα εργοστάσια να χαμηλώσουν τις μηχανές τους λόγω έλλειψης ηλεκτρικού. Ελάχιστοι σύγχρονοι ηγέτες θα είχαν συφωνήσει με τις προτεραιότητες του Τσαουσέσκου. οι πράξεις του ρουμάνου δικτάτορα προκαλούν ιδιαίτερη απορία, αφού θα πορούσε να είχε αναδιαπραγατευτεί το χρέος, όπως κατάφεραν τότε να κάνουν οι περισσότερες άλλες αναπτυσσόενες χώρες». ( ΔΡΟΜΟΙ ΡΟΥΣΣΟΣ ΒΡΑΝΑΣ , rvranas@dolnet.gr, ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΤΑ ΝΕΑ).*** Επιμένουμε πως όταν οι δημοσιογράφοι ή οι καθεστωτικοί «ιστορικοί» πάνε να γράψουν Ιστορία, την κακοποιούν και τη βιάζουν πανταχόθεν.Φωτεινό παράδειγμα η παραπάνω…ιστορική ανάλυση του κυρίου Βρανά.Τί μας λέει αυτός ο κύριος για τον Τσαουσέσκου;
1.”Στην κρίση της δεκαετίας του 1980, ο Τσαουσέσκου επέμεινε πιεσατικά να αποπληρώσει μέσα σε λίγα χρόνια τα 9 δισ. δολάρια που χρωστούσε η φτωχή χώρα του σε ξένες τράπεζες”.
Βλακεία, λοιπόν, που ο τότε Ρουμάνος πρόεδρος έσπευσε να μη δανείζεται και ξεχρέωσε τη χώρα από τη μέγγενη των δανείων. Σήμερα, αν δεν είχε γίνει αυτό, η οικονομικά χιλιοταλαιπωρημένη (επί 20 και βάλε χρόνια) Ρουμανία από τον άγριο καπιταλισμό ,θα είχε προ πολλού πτωχεύσει. Μαθαίνουμε, έτσι, από τον…ευκαιριακό ιστορικό Βρανά πως οι… άξιοι ηγήτες, σαν τους Καραμανλήδες και Παπανδρέου πχ., παίρνουν επί χρόνια δάνεια για να ταϊσουν τα πελατόσκυλά τους και αφήνουν τις μελλοντικές γενιές να υποστούν τις τραγικές συνέπειες αυτού του παραλογισμού. Ο Τσαουσέσκου ήταν …ανέντιμος που φρόντισε σήμερα οι νέες γενιές των Ρουμάνων να χρωστούν τουλάχιστον μόνο τα δανεικά των καπιταλιστικών κυβερνήσεών τους και όχι μαζί και τα παλιά της κομμουνιστικής.2. «..Τρόφιμα και συνεχείς διακοπές στο ηλεκτρικό, το γκάζι και τη θέρμανση. Το βιοτικό επίπεδο κατέρρευσε μαζί με την ποσότητα και την ποιότητα των τροφίμων και άλλων βασικών ειδών. ο λαός υπέμενε, πιστεύοντας ότι έκανε βραχυπρόθεσμες θυσίες για το γενικό καλό. οι άνθρωποι σχημάτιζαν ατέλειωτες ουρές στα μαγαζιά για λίγο ψωμί», λέει ο ανιστόρητος.Και μιλάμε για 1950 και μετά, έτσι; Ενώ, λοιπόν, κοβόταν το ρεύμα στη Ρουμανία στην Ελλάδα δεν κοβόταν ποτέ, γιατί απλούστατα η χώρα ,εκτός από τις μεγάλες πόλεις, όλη η υπόλοιπη δεν είχε ηλεκτρικό. Τι ηλεκτρικό να έχει! Φτώχεια και των γονέων στην Ελλάδα. Ούτε τουαλέτα δεν υπήρχε στα σπίτια (ο θεός να τα έκανε σπίτια).΄Εξω στους δρόμους και τις αλάνες έκαναν την ανάγκη τους. Οι Ρουμάνοι έμπαιναν σε ουρές για να ψωνίσουν. Οι ΄Ελληνες την ίδια περίοδο δεν ψώνιζαν, απλούστατα, γιατί δεν είχαν ούτε μια δραχμή στην τσέπη να πάρουν μια ρέγκα. Και δε μιλάμε για δίκτυα αποχέτευσης, παροχή νερού στα σπίτια, καθαριότητα. «Λεβίθες» αποπατούσαν παιδιά και μεγάλοι από τα βρωμερά νερά,που πίναν. Για λεωφορεία, μετρό, τραίνα, που στη Ρουμανία του Τσαουσέσκου λειτουργούσαν «ρολόγι» από τότε,στην Ελλάδα ούτε…πατίνι. Η μισή και παραπάνω Ελλάδα όχι το τρένο δεν ήξερε τι ήταν, ούτε απλή «κούρσα» (ΙΧ) είχαν δει. Μετρό η χώρα απέκτησε πριν 6 χρόνια! Στο Βουκουρέστι και το Κίεβο ο κόσμος πήγαινε στις δουλειές του με μετρό από το 1960!3.«..η αγράμματη σύζυγός του κανονίστηκε να «εκλεγεί» έλος της αμερικανικής ακαδημίας Επιστημών».Η ΄Ελενα Τσαουσέκου…αγράμματη, λέει ο Βρανάς. Η Η΄Ελενα ήταν χημικός, προχειρολόγε, και με σοβαρή μόρφωση. Δεν ήταν …Γαγάλατα-…γαργάλατα τα στήθια με τα γάλατα.Διευκρίνιση: Ιδεολογικό και ιστορικό μας “πιστεύω” είναι πως ΟΛΕΣ οι εξουσίες σε όλες τις εποχές και όλων των ειδών είναι και παράνομες και βρώμικες. Αυτή του Τσαουσέσκου δεν εξαιρείται. Το αντίθετο. Αλλά,ο ιστορικός οφείλει να γράφει την αλήθεια, αποδίδοντας τα «του Καίσαρος τω Καίσαρι». Το να λες αυτές τις ανιστόρητες ανοησίες, όπως παραπάνω ο Βρανάς και να αποκαλείς δικτάτορα τον Τσαουσέσκου, που είχε κάποιες εκατοντάδες πολιτικούς κρατούμενους στη Ρουμανία και Εθνάρχη (ή έστω τ.πρόεδρο) τον Καραμανλή, που είχε τη μισή και παραπάνω Ελλάδα στα μνήματα, τα κολαστήρια, τις φάμπρικες της ξενιτιάς, στις στέπες της Σοβιετικής ΄Ενωσης και στη μαύρη πείνα και δυστυχία, είναι τουλάχιστον βάρβαρο να τολμάς, έστω και να το αναφέρεις).
|
2. ΜΑΛΑΚΕΣ, ΡΟΥΜΑΝΟΙ, ΦΑΤΕ ΤΗ ΣΚΟΝΗ ΜΟΥ»
1995. Οι ανάγκες της έρευνας για τη διδακτορική μου διατριβή με θέμα τους Βλάχους της Βαλκανικής με φέρνουν στην κοιτίδα του βλαχισμού, τη Ρουμανία. Έκτοτε, θα μείνω καιρό στο Βουκουρέστι και θα επισκεφτώ πολλές φορές την Τρανσυλβανία , την ιστορική Βλαχία και την παραθαλάσια Κωνστάντζα.
΄Ηθελα δεν ήθελα, σε εκείνη την αναγκαστική διαμονή εδώ και τη συνύπαρξη-αφομοίωση με την τοπική κοινωνία, είδα και έμαθα πολλά σε μια χώρα που μόλις 6 χρόνια πριν είχε περάσει στον…παράδεισο του καπιταλισμού και οι Ρουμάνοι, ζαλισμένοι από την αλλαγή του συστήματος, προσπαθούσαν να συνέλθουν, να καταλάβουν τί έγινε. Γιατί ο Ιλιέσκου εκτέλεσε το ζεύγος Τσαουσέσκου σαν σκυλιά, την ίδια ώρα που σε άλλες “ανατολικές” χώρες ,σκληρές, σταλινικές, δεν πείραξαν ούτε τρίχα από τους κομμουνιστές ηγέτες .Πάλευαν οι άμοιροι, το διαπίστωνες κάθε στιγμή, να προσαρμοστούν στη νέα τάξη πραγμάτων, να ανακαλύψουν το νέο άγνωστο κόσμο που ξεδιπλωνόταν μπροστά τους.
Είχαν συνηθίσει τόσες δεκαετίες στην ασφάλεια, τουλάχιστον στέγης και τροφής και στην εξασφάλιση των στοιχειωδών παροχών του καθεστώτος Τσαουσέσκου, που πολλά χρόνια πριν (μαζί με την Τσεχοσλοβακία και την Γιουγκοσλαβία) είχε εγκαταλείψει το σταλινισμό, αλλά και το απολυταρχικό, σοβιετικό μοντέλο εξουσίας. Και το σημαντικότερο, μοναδικό παγκόσμιο φαινόμενο, η Ρουμανία ήταν η πρώτη χώρα από τις δύο παγκοσμίως ( η δεύτερη ήταν η Λιβύη του Καντάφι),που δε χρωστούσε δολάριο τσακιστό σε κανένα. Μηδενικό το χρέος που άφησε ο δολοφονημένος από το ….σοσιαλιστικό καθεστώς Ιλιέσκου, Νικολάι Τσαουσέσκου.
Ο φόβος ,ή ανασφάλεια, αλλά και η ελπίδα, η προσδοκία για καλύτερες ημέρες, κυριαρχούσαν μεταξύ των ανθρώπων εκείνη τη μεταβατική περίοδο . Εύκολα και σε κάθε βήμα διέκρινε κανείς στα μάτια των Ρουμάνων την έκπληξη για τη νέα φιλελεύθερη μορφή εξουσίας που πειραματίζονταν, την αγωνία για το αύριο, αλλά και τη διάθεση να το παλέψουν, να βγουν από τη δεινή φτώχεια και τη μιζέρια, που τους έδερνε.
Την ίδια εποχή, η Ελλάδα ζούσε στους δικούς της τρελούς ρυθμούς. Οι …πλούσιοι ΄Ελληνες, ως “οι μωρές παρθένες» του Ευαγγελίου, ζούσαν τη δική τους παραφροσύνη, αφημένοι, σαν τα τζιτζίκια του μύθου στο αχαλίνωτο γλεντοκόπι τους . Οι δημαγωγικές κυβερνήσεις, τόσο της Δεξιάς όσο και του Αριστερόστροφου ΠΑΣΟΚ, τάιζαν πλουσιοπάροχα τη «γαλάζια και την πράσινη ακρίδα» με το ζεστό χρήμα των δανεικών.
Οι Ρουμάνοι βλέπανε τους ΄Ελληνες και τρίβανε τα μάτια τους. Κι ας μην είχαν επισκεφτεί ποτέ την Ελλάδα, για να δουν το ξέφρενο πανηγύρι που είχανε στήσει εδώ οι άφρονες δικοί μας με το ευρωπαϊκό, δανεικό χρήμα.
Δε χρειαζόταν να έρθουν. ΄Εβλεπαν τις χιλιάδες φοιτητές που είχαν κατακλύσει τα ρουμανικά πανεπιστήμια, πώς ζούσαν και πώς συμπεριφέρονταν. ΄Ενιωθαν δέος και ενδόμυχη ζήλεια με αυτά παιδιά που κυκλοφορούσαν ανάμεσά τους με άνεση και..έτρεχε το δολάριο από τα μπατζάκια τους. ΄Ηταν αλλιώτικοι, είχαν άλλο αέρα, άλλη παρουσία , κοσμοπολίτικη, δυνατή ενέργεια και αυτοπεποίθηση.
Οι περισσότεροι ΄Ελληνες φοιτητές, παιδιά 18 και 20 χρόνων, κυκλοφορούσαν με πανάκριβα αμάξια. Κάνε το κομμάτι τους με τα βαριά, μαύρα τζιπ ,στο Βουκουρέστι, όταν στα10 αμάξια των ντόπιων, τα 8 ήταν Ντάτσια και μάλιστα σαράβαλα και ταλαιπωρημένα. Κι αν ήξερες ελληνικά, δεν ήταν σπάνιο το φαινόμενο στη μέση της πιάτσα Ουνίρι, να ακούς να στριγγλίζει η μεθυσμένη παρέα των Ελληνόπαιδων μέσα από τα εντυπωσιακά, καμπριολέ αμάξια τους , «Μ@@@κες, Ρουμάνοι, φάτε τη σκόνη μας» !
Κι αν έκανες μια βόλτα 20 μέτρα πιο κάτω από την κεντρική πιάτσα Ρομάνα, που βρισκόταν η περίφημη “Σκάλα”, στο στέκι των Ελλήνων φοιτητών , καταλάβαινες τη διαφορά. Τι εστί ΄Ελληνας! Πώς ζει τη ζωή του ο κανακάρης του παραλή μπαμπά, που “φυσάει το χρήμα” και μπορούσε να πουλάει και να αγοράζει τα πάντα εδώ.
΄Ηταν μαζί καφετέρια και εστιατόριο η περίφημη Σκάλα. Η μόνη καφετέρια σε ολόκληρη τη Ρουμανία που μπορούσες να πιεις “φραπέ”, αλλά και να φας ελληνικά, από μουσακά και γεμιστά, μέχρι αρνάκι της σούβλας και κοκορέτσι. Το είχε στήσει το μαγαζί ο κυρ Νίκος, ένας δαιμόνιος ΄Ελληνας χημικός, που τελικά του βγήκε επιχειρηματίας και αγόρασε στην «αλλαγή της κατάστασης» το πανάκριβο κτίριο στο κέντρο του Βουκουρεστίου σε εικονική δημοπρασία για «πέντε δεκάρες»!
Αλλά, δεν ήταν μόνο οι φοιτητές. Η Σκάλα είχε πλημμυρίσει και από ΄Ελληνες νταβατζήδες, ιδιοκτήτες σκυλάδικων που αναζητούσαν φρέσκια, γυναικεία σάρκα για εισαγωγή στην …πάμπλουτη και πεινασμένη σεξουαλικά , Ελλάδα. ΄Ηταν η εποχή που στη «χώρα της φαιδράς πορτοκαλέας» τα σκυλάδικα φυτρώνανε σαν μανιτάρια παντού, στους ανακαινισμένους παλιόμυλους και τα λιοτρίβια της επαρχίας και οι “μπαργούμαν” από τις Ανατολικές χώρες τα έδιναν όλα στο μαγαζί, για να στείλουν συνάλλαγμα στους ανθρώπους τους που είχαν αφήσει πίσω στην πατρίδα. Μόλις, δηλαδή, ανακάλυπταν κι αυτές τον παράδεισο του καπιταλισμού!
Μιλιούνια οι κλαρινογαμπροί, τα κουτσαβάκια από τας Σέρρας και την Πάτρα με τους χρυσούς σταυρούς να κρέμονται στα μαλλιαρά στήθια και τα διαμαντένια δαχτυλίδια δύο και τρία στα δάχτυλα,που πήγαιναν να ψωνίσουν “λευκή σάρκα” μετά την πτώση των καθεστώτων στις ανατολικές χώρες . Εκεί να δεις «κούνημα» οίηση και αλαζονεία. Μαγκιά- κλανιά οι νταβάδες με τις τσέπες τίγκα στο δανεικό δολάριο. (Αυτό που με βάζουν σήμερα εμένα με 4 μνημόνια να το γυρίσω πίσω. Ξοφλημένο και με τους τόκους, λένε οι άλλοι πάνω. Το φελέκι της για φυλή!).
Αλλά και τα παιδιά, οι φοιτητές, δεν πήγαιναν πίσω. Φτύνανε κατάμουτρα τους φτωχούς Ρουμάνους. Περιφρόνηση και αηδία για τον “κωλο Ρουμάνο”, που βρωμούσαν τα χνώτα του από την πείνα.
Θυμάμαι, έξω από τη Σκάλα, κατά τις 9-10 το πρωί, πριν πάνε στις σχολές, κατακλύζανε την καφετέρια για μπρέκφαστ και καφέ. Πολλοί, είχαν και…προσωπικό παρκαδόρο και φύλακα. Τους περίμενε, εκείνος στημένος από τα χαράματα, μπροστά στη θέση πάρκινγκ, για να μην την πιάσει άλλος. Και στις 9 η 10, ερχόταν εποχούμενος ο πρίγκιπας στην πανάκριβη μπεμβέ του και έβρισκε έτοιμη τη θέση για παρκάρισμα. Και ως τις 3 που επέστρεφε από το μάθημα, ο ίδιος του φύλαγε το όχημα, μην το γρατζουνίσει κανένας λιγούρης .Και για όλο αυτό το μαρτύριο της ορθοστασίας από τα χαράματα, λάμβανε ως μεροκάματο ο Ρουμάνος 6 λέι. Κάπου ένα δολάριο!
Για να πούμε και τις υπόλοιπες προκλήσεις, θα «θέλαμε μέρες του Μαγιού και νύχτες του Γενάρη». Μπάφους , να ντουμανιάζει το, άμαθο σε τέτοια, Βουκουρέστι . Κορίτσια ανήλικα να κυνηγάνε με την αστυνομία τους γαμπρούς που τις αφήνανε γκαστρωμένες ή και με παιδί στην αγκαλιά με την υπόσχεση πως θα τις παντρευτούν, όταν τελειώσουν τις σπουδές .Και μόλις παίρνανε το χαρτί, «γίνονταν Λούηδες». Ενοίκια μηνών και λογαριασμούς, απλήρωτα . Και το σπίτι επιπλωμένο πάντα, το άφηναν ρημάδι, φεύγοντας. Κάθε μισό χρόνο, αλλάζανε σπίτια πολλοί, για να βάλουν νέα φέσια στους ιδιοκτήτες.
Δεν έχουν μετρημό τέτοια περιστατικά. ΄Ηταν η εποχή, που από τη Σκάλα δεν περνούσαν πια ούτε απ΄έξω οι Ρουμάνοι. Τέτοια οργή και περιφρόνηση. Και όσοι είχαμε τσίπα πάνω μας, δεν πατάγαμε πια στη Σκάλα. Αλλάξαμε στέκι και κάναμε «ελληνάδικο» μια καφετέρια-εστιατόριο, που την είχε Τούρκος, το Ντα Βίντσι.
Σήμερα, περπατώ επισκέπτης στο Βουκουρέστι και δεν πιστεύω στα μάτια μου. Ντάτσια παλιά στο δρόμο δεν υπάρχει πια ούτε για δείγμα. Αλλά ούτε καν παλιό αυτοκίνητο. Τιζπ 4χ4 με φιμέ τζάμια και ακριβά μοντέλα αμάξια με πολλά άλογα μόνο κυκλοφορούν στους δρόμους. Βαμμένες σε ζωηρά χρώματα οι παλιές πολυκατοικίες του Τσαουσέσκου. Νέα, όλα καινούρια τρόλεϊ, τραμ, λεωφορεία στους δρόμους και να έρχονται στην ώρα τους. Κόσμος, ντυμένοι στην τρίχα. Κραυγαλέα πολυτέλεια στα Μολ. Δύο απ΄αυτά, στο Κοτροτσένι και την Μπανεάσα, τα καλύτερα της Ευρώπης. Τα μπαρ στο «Ιστορικό Κέντρο» φίσκα από Ρουμάνους πιτσιρικάδες, που ακούν σαν παραμύθι τα δεινά που τράβηξαν οι πατεράδες τους.
Πίνω σήμερα τον καφέ μου στο παλιό Ντα Βίντσι. Και μια παρέα ΄Ελληνες τουρίστες δίπλα μου, παραπονιούνται πως οι Ρουμάνοι κάνουν διακοπές στην Ελλάδα με πακέτο, όλα μέσα, 500 ευρώ για δυο βδομάδες και στο Βουκουρέστι σου ζητάνε 50ευρο τη βραδιά σε μέτριο ξενοδοχείο. ΄Ασε που παθαίνουν πλάκα με τους ντόπιους. Είχανε μείνει στην εικόνα του παλιού κουρελή μετανάστη της δεκαετίας του ’90, όταν έλεγαν στην Ελλάδα Ρουμάνο και Αλβανό και εννοούσαν κακομοίρη και “λαθρό” Δεν μπορεί να είναι αυτή η Ρουμανία σήμερα!
Κι όμως. Είναι η χώρα με 22,7% ποσοστό επενδύσεων. Από τα υψηλότερα στην Ευρώπη! Και η Ελλάδα να έχει πιάσει πάτο. ΣΕ ΟΛΑ και όχι μόνο στις επενδύσεις.
Το έλεγε η αρχαία σοφία. ΄Οποιος διαπράττει ΄Υβριν τιμωρείται. Και οι ΄Ελληνες διέπραξαν δεινή ΄Υβριν τα τελευταία χρόνια. Και μέσα κι έξω από τη χώρα. Αλαζονεία, οίηση, επίδειξη, ψευτομαγκιά. Σήμερα οι ΄Ελληνες μετανάστες ψάχνουν στις ξένες αγορές δουλειές του ποδαριού για ένα κομμάτι ψωμί . ΄Οπως κάνανε οι Ρουμάνοι 25 τόσα χρόνια πριν.
Τι σου είναι αλήθεια, η άτιμη η ζωή! Πώς τα βάζει όλα στη θέση τους. «Τον κάθε κατεργάρη στον πάγκο του».