Ο Αρίστος Παγκρατίδης, ο γνωστός ως δράκος του «Σέιχ Σου», με τις παλάμες του κρύβει το πρόσωπό του, ακούγοντας τη θανατική ποινή: «Εις θάνατον τετράκις». Αυτή η φωτογραφία είναι το εξώφυλλο του βιβλίου του Κώστα Λογοθέτη.
Οι νικημένοι κρύβουν το πρόσωπό τους. Αυτό, όμως, το κρυμμένο πρόσωπο, απογυμνώνει σήμερα, έπειτα από 50 χρόνια, όλο το σύστημα της εποχής που τον καταδίκασε, μέσα από το βιβλίο του πρώην εισαγγελέα-δικηγόρου Κώστα Λογοθέτη, που μόλις κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Μπαρμπουνάκη της Θεσσαλονίκης.
Η καταδίκη του όμως έγινε από τη Δικαιοσύνη, μια λειτουργία δηλαδή που υποτίθεται πως ελέγχει τα αποδεικτικά στοιχεία, αποδέχεται τα αληθινά και απορρίπτει τα προκλητικώς ψευδή. Ηδη δε σεις απαντήσατε στο δεύτερο σκέλος του ερωτήματός σας.
Πράγματι, μετά τόσες δεκαετίες, στο συλλογικό υποσυνείδητο είναι καταγεγραμμένη ως μία απίστευτη αδικία και ως εκτέλεση ενός αθώου. Και αναλογιστείτε πως επί δεκαετίες αποκρύπτεται το συγκλονιστικότερο στοιχείο:
Η καταδικαστική απόφαση δεν ήταν ομόφωνη, αλλά ένας δικαστής της σύνθεσης, με ένα πολυσέλιδο σκεπτικό, πλήρως κονιορτοποίησε ολόκληρο το αστυνομικό και δικαστικό οικοδόμημα που στήθηκε στις πλάτες του άτυχου «Αρίστου» για να ικανοποιηθούν πρόσκαιρες πολιτικές και αστυνομικές στοχεύσεις, έναντι των οποίων η ζωή ενός ανυπεράσπιστου φτωχόπαιδου δεν είχε καμία αξία.
Ηταν η πλήρης δικαστική αδιαφορία για την κακοποίηση του υπόπτου, αστυνομικοί που «συμφωνούν» με τη μοναδική αυτόπτη μάρτυρα να αναγνωρίσει τον «δράκο», εισαγγελείς που συμπράττουν σε στημένες αναπαραστάσεις, δικαστήριο που επίμονα και μεθοδικά αρνείται ακόμα και να ακούσει τα απαλλακτικά για τον κατηγορούμενο στοιχεία ή να ικανοποιήσει αυτονόητα αιτήματα των συνηγόρων του, αλλά και οι μετά τη δίκη (επίσης άγνωστες) εκδικητικές διώξεις των ίδιων των συνηγόρων του, είναι ελάχιστες από τις γραπτές πλέον αποδείξεις του πώς η Δικαιοσύνη με ίδιες πράξεις και παραλείψεις οδήγησε την υπόθεση σ’ αυτήν την τραγωδία.
Τέλος, το κυριολεκτικά απίστευτο ήταν και η μετά τη δίκη καταμήνυση ενός των συνηγόρων προσωπικά από τον πρόεδρο του δικαστηρίου, ο οποίος (δικηγόρος) και τιμωρήθηκε από ποινικό δικαστήριο, αναγκαζόμενος τελικά να μετεγκατασταθεί στην Αθήνα. Αποτέλεσμα των πρωτοφανών αυτών ενεργειών ήταν να εξαπλωθεί για χρόνια ένα κύμα φόβου για όποιον αποτολμούσε να προσεγγίσει την υπόθεση. Δεν σας αποκρύπτω, κυρία Νικολαΐδου, πως ακόμα και τώρα, δεκαετίες ολόκληρες μετά τα γεγονότα, κάποιες φορές άκουσα και εγώ τη φράση «Πού πας να μπλέξεις τώρα μ’ αυτήν την ιστορία;».
Πολύ αργότερα και μετά την εκτέλεσή του εξηγήθηκε πια και η απόλυτη απόγνωσή του. Οταν συνελήφθη στη Θεσσαλονίκη άλλος εγκληματίας, κατά την απολογία του στην Γενική Ασφάλεια, μετά την εξιστόρηση της πρόσφατης εγκληματικής του δραστηριότητας, άρχισε μεθοδικά να απολογείται και για τα εγκλήματα του Παγκρατίδη. Οι δύο υπομοίραρχοι-προανακριτές του, έκπληκτοι, διακόπτοντας την απολογία του, επεκοινώνησαν με τους προϊσταμένους τους οι οποίοι, προφανώς ενημερώνοντας και αυτοί κάποια ανώτατα κλιμάκια, αμέσως διέταξαν τη διακοπή της απολογίας και το κλείσιμο της δικογραφίας.
Είναι η μοναδική –ίσως και στα παγκόσμια αστυνομικά χρονικά– περίπτωση ανακρινομένου που θέλει να ομολογήσει εγκλήματα και τον αποτρέπει η αστυνομία. Οι δύο αυτοί αξιωματικοί, μετέπειτα υποστράτηγοι της ΕΛ.ΑΣ., μη αντέχοντας το ασήκωτο βάρος των γεγονότων,ονομαστικά επιβεβαίωσαν ο μεν ένας γραπτώς με επιστολή του σε συνάδελφο δικηγόρο, ο δε δεύτερος προφορικά σε εμένα την αλήθεια του απίστευτου περιστατικού.
εφσυν
***
Πριν το Παγκρατίδη, θύματα της ίδιας διαπλεκόμενης ελληνικής δικαιοσύνης ,εδώ των έκτακτων στρατοδικείων, είναι και οι εκατοντάδες αγωνιστές, που δικάστηκαν και καταδικάστηκαν σε βαριές ποινές και πολλοί σε θάνατο με εντολή “άνωθεν” από διεφθαρμένους και διαπλεκόμενους στρατοδίκες. Μεταξύ αυτών , ο Νίκος Μπελογιάνης και οι σύντροφό του που εκτελέστηκαν στις 30 Μαρτίου 1952 στο Γουδί.
Οι στρατοδίκες εκείνοι, όχι μόνο δε τιμωρήθηκαν ποτέ, αλλά πολλοί …έτυχαν τιμών και παρασήμων για την προσφορά τους στο κράτος και το παρακράτος της Δεξιάς και “ετελεύτησαν τον βίον πλήρεις ημερών”, αφού αφαίμαξαν από το δημόσιο κορβανά παχυλές συντάξεις. Είναι κι αυτός ένας από τους βασικούς λόγους που η χώρα δεν κατάφερε ποτέ να γίνει Ευρωπαϊκή χώρα με θεσμούς να λειτουργούν, έστω και στοιχειωδώς, όπως στις περισσότερες της Ε.Ε. Η ατιμωρησία έχει γίνει πια στην Ελλάδα εθνικό της σπορ.
΄Ιδια τακτική των θεσμών σε προειλημμένες αποφάσεις, δολοφονίες και συγκαλύψεις είναι και στη δολοφονία Γρ. Λαμπράκη στις 22 Μάη του 1963. Επίσημη αστυνομική εκδοχή ήταν ότι δεν επρόκειτο για δολοφονία, αλλά για τροχαίο ατύχημα και αυτήν υιοθέτησε και η κυβέρνηση της χώρας του Κων. Καραμανλή . Η ηγεσία της Χωροφυλακής Θεσσαλονίκης ,μάλιστα, έκανε κάθε δυνατή προσπάθεια για να αποκρύψει κα αν εξαφανίσει κρίσιμα στοιχεία και να εκφοβίσει τους μάρτυρες να μην καταθέσουν. Ιστορικές έμειναν και οι απροκάλυπτες παρεμβάσεις και πιέσεις που δέχονταν οι ανακριτές της υπόθεσης από τον τότε εισαγγελέα του Αρείου Πάγου και μετέπειτα, το 1967, πρωθυπουργό της χούντας Κωνσταντίνο Κόλλια, αλλά και από άλλα μεγαλόσχημα στελέχη της ΕΡΕ.
Να κάνουμε άλμα από αυτούς τους σκληρούς καιρούς για τη χώρα . Αν το δράμα των αγωνιστών της Αριστεράς, αλλά και του “απολίτικου” Παγκρατίδη εξελίσσονται στα πέτρινα χρόνια της Ελλάδας στη δεκαετία του ΄50, μια άλλη τραγωδία εκείνη του Γιώργου Τριάρχη ,παίχτηκε σε άλλα, επίσης πέτρινα χρόνια ,αλλά πρόσφατα , για τους λόγους που επισημαίνει για τον Παγκρατίδη ο συγγραφέας του βιβλίου παραπάνω Κώστας Λογοθέτης. “΄Ενας αθώος άνθρωπος καταδικάζεται σε θάνατο ,για να ικανοποιηθούν πρόσκαιρες πολιτικές και αστυνομικές στοχεύσεις, έναντι των οποίων η ζωή ενός ανυπεράσπιστου φτωχόπαιδου δεν είχε καμία αξία”.
Ο Γιώργος Τριάρχης ήταν και τούτος ένα φτωχόπαιδο , που κατάφερε να σπουδάσει, να γίνει εκπαιδευτικός και να προσφέρει έργο σημαντικό στην Εκπαίδευση της Ομογένειας στην Τασκένδη, όπως ομολογούν όλοι όσοι τον γνώρισαν. Ο έντιμος και προσοντούχος αυτός καθηγητής, δολοφονείται το Σεπτέμβρη του 2006 στη μέση του δρόμου με ειδεχθή τρόπο (του άνοιξαν στα δύο το κρανίο), για να γλυτώσουν κλέφτες, πολιτικοί, διπλωματικοί, εκπαιδευτικοί και μαφιόζοι ομογενείς. Προηγουμένως είχε καταγγείλει μια σειρά προσώπων που εμπλέκονταν στη διασπάθιση πολλών κονδυλίων από το Υπουργεία Παιδείας και Εξωτερικών.
“Πολιτικές στοχεύσεις” και τότε στη Θεσσαλονίκη και αργότερα στη Τασκένδη. Σχεδόν μισό αιώνα σε αυτή την άθλια χώρα, δεν άλλαξε τίποτα.΄Ιδιοι θεσμοί, βρώμικοι και ανήθικοι. Και προπαντός υποκριτικοί. Πρώτοι στη λίστα της αισχύνης Πολιτική, Δικαιοσύνη και Εμπορική δημοσιογραφία.
Εκείνοι που εμπλέκονται στη υπόθεση του σκανδάλου του τότε ΥΠΕΠΘ και ΥΠΕΞ για την υπεξαίρεση εκατομμυρίων από τα κονδύλια που διετίθεντο για τις εκπαιδευτικές και άλλες πολιτιστικές ανάγκες της Ομογένειας των Ανατολικών χωρών ,αλλά και για το εμπόριο Βίζας εκείνα τα χρόνια στην Πρεσβεία του Κιέβου, έχουν “ονοματεπώνυμα” και ιδιότητες.
Τους φυσικούς και ηθικούς αυτούς αυτουργούς της δολοφονίας του Γιώργου Τριάρχη , θα τους συναντήσετε παρακάτω στις παλιές μας δημοσιεύσεις εδώ. Και αν καταξιωθούμε και ζήσουμε κάποια χρόνια ακόμα, θα βάλουμε στις προτεραιότητές μας τη συγγραφή και έκδοση ενός βιβλίου, γι αυτή τη στυγερή δολοφονία και τους λόγους της, για να μαθαίνουν οι νεότερες γενιές των Ελλήνων σε ποια χώρα και σε τι είδους χώρα μας πέταξε η μοίρα να ζήσουμε.
Να παραθέσουμε εδώ δύο σημαντικές καταγγελίες:
1. ΄Οχι μόνο η Ν.Δ αλλά και ο ΣΥΡΙΖΑ, ως κυβερνήσεις , αρνήθηκαν να διερευνήσουν τις καταγγελίες της δολοφονίας, αν και είχαν επανειλημμένα κα αναλυτικά ενημερωθεί. Α πό το χώρο του ΣΥΡΙΖΑ ,τις καταγγελίες έλαβαν οι τότε οι υπουργοί Δικαιοσύνης Στ. Κοντονής και Μ. καλογήρου.
2.Εκείνο που για πολλούς , μη γνωρίζοντες, είναι αδιανόητο και περίεργο , αλλά για μας απολύτως κατανοητό, είναι η στάση όλης της μαφιόζικης φαμίλιας των Γκέμπελς στη χώρα, που μια 15ετία τώρα, αρνούνται και να μνημονεύσουν το όνομα του δολοφονημένου καθηγητή για δυο λόγους: α. Την κάλυψη των πολιτικών προσώπων που εμπλέκονται στη δολοφονία και με τους οποίους, (τους περισσότερους τουλάχιστον), έχουν άριστες σχέσεις . β. Θεωρούν το γράφοντα ως persona non grata στο… βασίλειο του Γκεμπελιστάν. Οι ίδιοι παραδέχονται πως είμαστε ο υπ΄άριθ. 1 εχθρός του κλάδου της εμπορικής δημοσιογραφίας και υποχρέωση του χώρους τους είναι η φυσική και η ηθική εξόντωσή μας. Το γνωστό αληταριό!
Γράφουμε στην “ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ ΜΑΣ”:
TΟΝ ΔΟΛΟΦΟΝΗΣΑΝ ΓΙΑ ΝΑ ΤΟΥ ΚΛΕΙΣΟΥΝ ΤΟ ΣΤΟΜΑ”
Το 2004 και 2005 βρίσκομαι αποσπασμένος στο Κίεβο και διδάσκω σε 2 πανεπιστήμια- 1 σχολείο και τις υπόλοιπες ώρες απασχολούμαι στο Γραφείο Εκπαίδευσης της Ελληνικής Πρεσβείας. Το Γραφείο μας στο Κίεβο επόπτευε εκατοντάδες σχολεία και πανεπιστήμια στις πρώην Ανατολικές (λεγόμενες) χώρες, από τη Ρωσία μέχρι και τη Βουλγαρία, όπου διδασκόταν ελληνική γλώσσα-ιστορία.Από την πρώτη στιγμή που ανέλαβα υπηρεσία, διαπίστωσα πως στα περισσότερα απ΄αυτά τα σχολεία δεν υπήρχε κανένας έλεγχος . Δάσκαλοι που πληρώνονταν χωρίς να υπηρετούν, γιατί τα σχολεία τους ήταν μόνο στα χαρτιά! ΄Αλλα που παρουσίαζαν αριθμό μαθητών «μαϊμού». «Υλικό» πανάκριβο (εποπτικά μέσα διδασκαλίας κ.λπ), που όλο το ..κλέβανε άγνωστοι και ξανάρχονται πιο «πλούσια» από την Αθήνα. Ομογενείς, που φτιάχνανε μια «΄Ενωση» χωρίς μέλη, για να έχουν μια σφραγίδα και να παίρνουν επιδοτήσεις για πολιτιστικά προγράμματα που ή δεν έκαναν ποτέ ή ήταν της «πλάκας». Αποσπασμένοι εκπαιδευτικοί που εισέπρατταν διπλό μισθό και δεν έκαναν στην ουσία τίποτα.Πολλά χρήματα, εκατομμύρια λεφτά. Και όχι μόνο σε θέματα εκπαίδευσης. Στις Πρεσβείες …εκεί να δεις! Τι ήταν εκείνος ο πακτωλός, που έρρεε με το διπλωματικό σάκο από τα κεντρικά κάθε μήνα και πού ξοδεύονταν! Κι ας μη μιλήσουμε για τις βίζες, που πούλαγαν με το «κιλό» στα προξενεία (ήδη έχει καταδικαστεί γι΄αυτό σε 20ετή κάθειρξη πρώην πρέσβης) ,για τα τουριστικά γραφεία που κάνανε «μπίζνες» εκατομμυρίων και άλλες σχετικές μεγαλοκομπίνες.Μόλις παίρνω είδηση τι συμβαίνει μπροστά στα μάτια μου, ξεκινάω τις καταγγελίες από δω κι από κει, αλλά τελικά ανακαλύπτω πως οι περισσότεροι από εκείνους που πήγαινα να τους μιλήσω ήταν μέσα στο κόλπο. Στο μεταξύ, πριν από μένα, δύο άλλοι παλιότερα αποσπασμένοι εκπαιδευτικοί, είχαν κι αυτοί πάρει είδηση το «μεγάλο φαγοπότι». ΄Ηταν ο Γιώργος Τριάρχης φιλόλογος, που υπηρετούσε στο Ουζμπεκιστάν και ο Γιάννης Μαυρομμάτης ,αποσπασμένος δάσκαλος στο Ερεβάν της Αρμενίας. Και οι δύο κατήγγειλαν συγκεκριμένους υπαλλήλους και εκπρόσωπους της ελληνικής ομογένειας που «ροκάνιζαν» επιδοτήσεις, έδιναν όπου ήθελαν υποτροφίες, παρουσίαζαν ανύπαρκτα σχολεία ως λειτουργούντα και τσέπωναν χρήμα με «ουρά.» Είχαν στήσει μια ολόκληρη βιομηχανία κατασπατάλησης δημόσιου χρήματος που δούλευε για χρόνια «ρολόι» και δε μιλούσε κανείς. Καμιά αντίδραση από πουθενά. Οι περισσότεροι ,βέβαια, από τους αρμόδιους και στο Υπουργεί Παιδείας και στο Εξωτερικών γνώριζαν την κατάσταση αυτή, όμως άλλοι αδιαφορούσαν, άλλοι είχαν «διάφορο» και ποιος επομένως να μιλήσει και γιατί; ΄Ολοι βολεύονταν καλά για χρόνια.Βλέποντας ο Τριάρχης πως οι αρμόδιοι έπαιρναν τις αναφορές του και τις πέταγαν στο «καλάθι των αχρήστων», αποφάσισε να προσφύγει στην ελληνική δικαιοσύνη εναντίον εκείνων που έκλεβαν φανερά και ασύστολα το δημόσιο χρήμα. Μόλις μαθαίνει η μαφία της Ομογένειας στην Τασκένδη και στο Κίεβο αυτή την κίνηση του εκπαιδευτικού, τον πιάνουν μια νύχτα, τον βασανίζουν, τον κρεμάνε ανάποδα σε μια ταράτσα ,του κάνουν εικονική εκτέλεση και τον προειδοποιούν πως αν δεν αποσύρει τη μήνυση θα τον σκοτώσουν.Κοντά στα Χριστούγεννα του 2004 μαθαίνω κι εγώ τα καθέκαστα. Ο Τριάρχης είχε ήδη πληροφορηθεί πως «ένας καινούριος που υπηρετούσε στην πρεσβεία είχε ανακαλύψει» τα σκάνδαλα, οπότε με παίρνει μια μέρα «συνωμοτικά» τηλέφωνο από την Τασκένδη και μου λέει με το «νι και με το σίγμα» τα καθέκαστα» ΄Εφριξα! Απίστευτα πράγματα, προκλητικά, να εισπράττουν «ζεστό και άφθονο» χρήμα ξετσίπωτα, ξεδιάντροπα και να μην τους ενοχλεί κανείς!Την ίδια εποχή είχε ξεκινήσει στο Ερεβάν το δικό του αγώνα ο δάσκαλος Μαυρομμάτης . ΄Εκανε κι αυτός επανειλημμένα καταγγελίες προς πάσα κατεύθυνση για άλλο «φαγοπότι» στην Αρμενία ,αλλά τον είχαν κι αυτόν «συνδέσει κανονικά». Μάλιστα, είχε καταγγείλει προσωπικά και τον ίδιο τον Πρέσβη, ο οποίος φρόντισε να τον τιμωρήσει με περικοπή μισθού και λίγο μετά τον διώχνουν κι από τη θέση του και τον ανακαλούν στο Κίεβο. Εκεί τον γνώρισα κι εγώ για πρώτη φορά και συνεχίσαμε μαζί συντονισμένα τις καταγγελίες.Μια και δυο κατεβαίνουμε και στο Υπουργείο να δούμε την Υπουργό Γιαννάκου , να την ενημερώσουμε και προφορικά για τη θρασύτατη διαφθορά που επικρατούσε στο τομέα «Ελληνόγλωσση Εκπαίδευση Εξωτερικού». Μαθαίνει ελόγου της το σκοπό της επίσκεψής μας και, πού να μας δεχτεί η …κυρία. ΄Ελειπε τάχα και μας παρέπεμψαν στο Διευθυντή του τμήματος της Ελληνόγλωσης Εκπαίδευσης Εξωτερικού . Πάμε, του λέμε τα καθέκαστα αναλυτικά, «τρώνε με χρυσά κουτάλια» τον ενημερώνουμε ,είναι απίστευτα όσα συμβαίνουν στις χώρες αυτές, έκανε τάχα πως μας άκουγε. Μια στιγμή, θρασύτατα, προκλητικά , γυρίζει και τί μου λέει: «΄Η σταματάς τις καταγγελίες και σε στέλνω όπου θέλεις ή συνεχίζεις και σε συντρίβω». ΄Ετσι, ακριβώς τα είπε, ο εγκάθετος της τότε κυβέρνησης ,ξεδιάντροπα, χωρίς ούτε τα προσχήματα να κρατήσει και μάλιστα ενώπιον δύο αυτήκοων μαρτύρων. Τα μαζεύουμε κι εμείς την ίδια στιγμή , γυρίζουμε πίσω στο Κίεβο και δεν τους αφήσαμε σε ησυχία. Συνεχίζουμε να τους καταγγέλλουμε όπου βρεθούμε και όπου σταθούμε.Ο Γιώργος Τριάρχης ,στο μεταξύ ζητάει κατεπειγόντως βοήθεια από τη Γιαννάκου: «Προστατέψτε με» της γράφει. «Κινδυνεύει άμεσα η ζωή μου». Στέλνει επιστολές σε εφημερίδες, σε τηλεοράσεις, επισημαίνει τον κίνδυνο, φωνάζει παντού πως θα τον σκοτώσουν. Αδιαφορούν οι πάντες. Είναι η εποχή, που ως γνωστόν όλοι έχουν πέσει στο «ξεκοκάλισμα» του δανεικού χρήματος και… σιγά που θα ακουγόταν η φωνή ενός «αιθεροβάμονα» καθηγητή, που κατάγγελλε τη διαφθορά.Το αποτέλεσμα; Λίγες ημέρες πριν την έναρξη της δίκης (Σεπτέμβριος 2006) οι κατηγορούμενοι τον ΔΟΛΟΦΟΝΟΥΝ στην Τασκένδη (του άνοιξαν το κεφάλι στα δύο) . Τον Μαυρομμάτη τον ανακαλούν στην Αθήνα. Εμένα, νωρίτερα, με εντολή της Γιαννάκου με διώχνουν από το Κίεβο με ένα μωρό στην αγκαλιά, γα να με στείλουν στα «δόντια» της ρώσικης μαφίας σε μια Ουκρανική επαρχία. Αυτό ήταν και η σταγόνα που ξεχείλισε. Τόσα χρόνια πια ανελέητο κυνηγητό από τα κομματόσκυλα και το εκπαιδευτικό κατεστημένο ήταν πολλά. Προχώρησα σε καταιγισμό καταγγελιών και παραιτήθηκα την ίδια στιγμή από τη Δημόσια Εκπαίδευση.Δολοφόνησαν, λοιπόν, έναν άνθρωπο ,για να του «κλείσουν το στόμα» ,να μην αποκαλυφτεί η διαφθορά και η διαπλοκή κομματικών και οπαδών-πελατών τους. Σε κάθε υποτυπωδώς πολιτισμένη και ευαισθητοποιημένη χώρα, θα γινόταν ντόρος, θα έρχονταν τα πάνω κάτω. Μιλάμε για ειδεχθή δολοφονία .Τίποτα. Τα λαλίστατα ΜΜΕ, πλην της εφημερίδας ΕΘΝΟΣ (με μόνο μία δημοσίευση), έκαναν το έγκλημα «γαργάρα»,για να σώσουν το «τομάρι» της Γιαννάκου (Ως πότε;). Κανένας δε νοιάστηκε ΠΟΤΕ για το φοβερό αυτό έγκλημα, ούτε ΑΚΟΜΑ τιμωρήθηκε κανείς.Μέχρι και ο τότε πρωθυπουργό Κ. Καραμανλής ενημερώνεται, αλλά ως συνήθως έκανε πως δεν καταλαβαίνει . Τέλη του 2005, καταθέτω ΑΓΩΓΗ 35 σελίδων(!), περιγράφω αναλυτικά τα γεγονότα εκείνα και επισημαίνω τις ευθύνες του «πελατειακού» κράτους ,ειδικά των δύο κομμάτων «εξουσίας» για το έγκλημα της κατασπατάλησης του δημόσιου χρήματος και της επερχόμενης καταστροφής. ΄Οσα σήμερα ΟΛΟΙ (πολιτικοί, «Αγανακτισμένοι», Ευρωπαίοι») καταγγέλλουν, έξη (6) χρόνια και μάλιστα «χαρτί και καλαμάρι» αναλύονται σε εκείνο το δικαστικό έγγραφο . (Εν καιρώ θα δημοσιευτεί αυτούσιο). Μάλιστα, γίνεται ιδιαίτερη αναφορά στη δολοφονία του συναδέλφου και κοινοποιείται παντού η καταγγελία, ακόμα και στον Υπουργό Οικονομικών. «Η διαφθορά και η διαπλοκή ποτίστηκαν με αίμα» τους γράφω.9 χρόνια μετά(!) η υπόθεση είναι στο ΣτΕ! ‘ Όταν θα τελειώσουμε με τα ελληνικά δικαστήρια και θα δώσουμε τη μάχη μας στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο, θα δημοσιεύσουμε τις αποφάσεις των ελληνικών δικαστηρίων. Θα «γελάσει κάθε πικραμένος» ,όταν διαβάσει τα σκεπτικά των αποφάσεων των δύο πρώτων δικαστηρίων. Θα αποδειχτεί περίτρανα ανάμεσα στα άλλα και η τεράστια ευθύνη που έχει η ελληνική δικαιοσύνη για το κατάντημα αυτής της χώρας.Υπομονή. Με όποιο κόστος κι αν υπάρξει, ΟΛΑ τα στοιχεία θα δημοσιευτούν . Τίποτα δεν μπορεί να μας σταματήσει.Είναι πρώτα χρέος στο δολοφονημένο συνάδελφο Γιώργο Τριάρχη.ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΙΑ24 Σεπτέμβρη 2014ΚΑΤΑΓΓΕΛΙΑΣυμπληρώθηκαν αυτές τις ημέρες οκτώ ολόκληρα χρόνια από τη δολοφονία του (τότε) συναδέλφου μου Γιώργου Τριάρχη στην Τασκένδη.΄Οπως έχουμε άπειρες φορές καταγγείλει κι εδώ , αλλά και στις αρμόδιες αρχές, τον άτυχο Τριάρχη τον δολοφόνησε η μαφία των «ομογενών» στο Ουζμπεκιστάν ,για να του «κλείσει το στόμα». Υπηρετούσε στο πανεπιστήμιο της Τασκένδης (δίδασκε ελληνική ιστορία και ελληνική γλώσσα), αποσπασμένος από το ελληνικό Υπουργείο παιδείας.Στη διάρκεια τη θητείας του εκεί, είχε ανακαλύψει πως συνέβαιναν «σημεία και τέρατα» με την καταλήστευση δημόσιου χρήματος, που υπεξαιρούσαν με απίστευτες μεθόδους, ομάδες ατόμων (είχαν ιδρύσει «ενώσεις ομογενών»!) σε συνεργασία με τις κεντρικές υπηρεσίες του υπουργείου Παιδείας, του υπουργείου Εξωτερικών και της πρεσβείας μας στο Κίεβο. Ο Τριάρχης, αφού διαπίστωσε με τις αναφορές και τις… κόντρα αναφορές του στους αρμόδιους υπουργούς στην Αθήνα και στην πρεσβεία μας στο Κίεβο, πως οι υπεύθυνοι κάλυπταν τους δράστες ,προχώρησε στην υποβολή μήνυσης εναντίον συγκεκριμένων ατόμων για φοβερές και τρομερές απάτες, για «πακτωλό» κατάχρησης δημόσιου χρήματος επί πολλά χρόνια, όπως περιγράφονται στη μήνυσή του. Παράλληλα, με κατεπείγουσες αιτήσεις του στην τότε υπουργό Παιδείας Μαριέττα Γιαννάκου ζητούσε επειγόντως να τον προστατεύσει, γιατί κινδύνευε η ζωή του άμεσα. Η άθλια εκείνη υπουργός (σήμερα είναι στην Ευρω-βουλή!) , τον αγνόησε παντελώς.Η υπόθεση είχε οριστεί να εκδικαστεί στα δικαστήρια της Ευελπίδων το Σεπτέμβριο του 2006. Λίγες ημέρες, όμως, πριν, οι μηνυόμενοι της μαφίας των «ομογενών», με εντολή πιθανότατα των Ελλήνων συνεργατών τους, δολοφόνησαν τον άτυχο καθηγητή στη μέση ενός δρόμου της Τασκένδης. Του άνοιξαν το κεφάλι στα δύο! ΄Ετσι η δίκη εκείνη δεν έγινε ποτέ. Η «βιομηχανία παραπληροφόρησης» την εποχή εκείνη, γα να καλύψει την κυβέρνηση, αποσιώπησε το θέμα και μόνο η εφημερίδα ΕΘΝΟΣ έγραψε αναλυτικά για τη δολοφονία, για το μεγάλο φαγοπότι και τις εκκλήσεις του καθηγητή στους αρμόδιους να τον σώσουν. Ο ίδιος ο Τριάρχης, πριν τη δολοφονία του, είχε στείλει επιστολή στις ελληνικές εφημερίδες και τα κανάλια και κατονόμαζε τους μελλοντικούς δολοφόνους του (!), αλλά πάλι ΜΟΝΟ το ΕΘΝΟΣ τη δημοσίευσε ,μετά τη δολοφονία του, χωρίς ,όμως, να δημοσιεύσει και τα ονόματα των φονιάδων.Το 2004 αποσπάστηκα κι εγώ στο εξωτερικό. ΄Ημουν πρώτος στον πίνακα προσόντων και μπορούσα να πάω όπου ήθελα, αλλά διάλεξα να αποσπαστώ στο Κίεβο, για να διδάξω σε πανεπιστήμια. Το Σεπτέμβριο παρουσιάστηκα στην πρεσβεία και η τότε συντονίστρια εκπαίδευσης με τοποθετεί σε δύο πανεπιστήμια του Κιέβου (Σεφτσένκο και Σλοβενικό). Παράλληλα, προσέφερα, όταν δε δίδασκα, υπηρεσία στο Γραφείο εκπαίδευσης της πρεσβείας μας στο Κίεβο.Από τους πρώτους μήνες που άρχισα να εργάζομαι, ανακάλυψα κι εγώ τις πρώτες ατασθαλίες που λάβαιναν χώρα στην πρεσβεία, η οποία ήλεγχε όλη την ελληνόγλωσση εκπαίδευση στις χώρες της πρώην Σοβιετικής ΄Ενωσης. Συγκεκριμένα: Να πουλάνε βίζες με το «τσουβάλι», να δίνουν υποτροφίες όχι σε αριστούχους φοιτητές, αλλά σε…ξανθιές Ουκρανές, που ουδέποτε είχα συναντήσει στο μάθημα και της έστελναν να…σπουδάσουν στα πανεπιστήμια της Ελλάδας! Κι ακόμα: Εκατοντάδες σχολεία στις χώρες της πρώην Σοβιετικής ΄Ενωσης λειτουργούσαν μόνο στα χαρτιά για τη διδασκαλία της ελληνικής γλώσσας και οι (ανύπαρκτοι) δάσκαλοι και οι παχυλές παροχές στις ενώσεις «ομογενών» πληρώνονταν με «ζεστό» χρήμα, που έφτανε από την Αθήνα με το διπλωματικό σάκο ή από άλλες «ατραπούς» (θα μιλήσω γι΄αυτά σε άλλη καταγγελία μου). Το κτίριο της πρεσβείας μας στο κέντρο του Κιέβου (ιδιόκτητο και όμορφο) να μη χρησιμοποιείται και να ενοικιάζει ο πρέσβης άλλο, πολύ μακριά από το κέντρο με συνέπεια να καταβάλλει το κράτος τότε ενοίκιο 15.000 δολαρίων για πολλά χρόνια , πριν πάω εγώ εκεί ! Ουκρανές γραμματείς της πρεσβείας με μόνα προσόντα τα… καλλίγραμμα πόδια τους, χωρίς να ξέρουν λέξη ελληνικά ή αγγλικά, να παίρνουν 5χίλιαρα το μήνα ( σε δολάρια, όταν ο μισθός τότε στην Ουκρανία ήταν 200 δολάρια, ίσως και πολύ λιγότερα!) και να παρουσιάζονται στα γραφεία, όποτε γούσταραν. Μιλάμε για απίστευτα σκάνδαλα, ληστεία πραγματική, άπειρα εκατομμύρια κλεμμένα για δεκαετίες ολόκληρες. Και όχι μόνο στην πρεσβεία Κιέβου. Σχεδόν σε όλες. (Πώς λέτε πως χρεοκοπήσαμε;)Μόλις “παίρνω χαμπάρι” την κατάσταση, στέλνω στους αρμόδιους υπουργούς αναφορές, αλλά καμιά απάντηση. Κάνω έγγραφο απόρρητο και το στέλνω στο ίδιο το γραφείο του τότε πρωθυπουργού Κ. Καραμανλή. Καμιά απάντηση. Καταλαβαίνω πως στο «φαγοπότι» είναι πολλοί μπλεγμένοι και μάλιστα υψηλά ιστάμενοι και αρχίζω να αντιλαμβάνομαι τη σοβαρότητα και την επικινδυνότητα της κατάστασης.Στο μεταξύ, ο καθηγητής Τριάρχης που έμαθε για τις ενέργειες μου αυτές, με παίρνει κρυφά τηλέφωνο και μου αποκαλύπτει τί γινόταν στη δική του περιοχή και τι λεφτά τρώγανε. «Θα με σκοτώσουν», μου λέει. «Τί να κάνω»; -Φύγε του απαντώ, δε σώζεσαι, θα σε φάνε. «Δε με ανακαλούν», με πληροφορεί, με εγκλωβίσανε». Την ίδια εβδομάδα, ένας άλλος εκπαιδευτικός, δάσκαλος αυτός, αποσπασμένος στο Ερεβάν, ο Γιάννης Μαυρομμάτης με παίρνει πάλι κι αυτός κρυφά τηλέφωνο. Μου λέει ” κι εδώ να δεις τί γίνεται. “Τρώνε με χρυσά κουτάλια». Και όχι μόνο. Με τιμώρησε ο πρέσβης με περικοπή μισθού, γιατί έκανα καταγγελίες». -Φύγε αυτή τη στιγμή , του προτείνω , θα σε φάνε. ΄Εχεις τέσερα παιδιά. Με άκουσε. Κάνε κάτι με παρακάλεσε, να φύγω. Πάω στη συντονίστρια (την είχα στο «χέρι», είχε παράνομα πάρει τη θέση, κανένα προσόν, ούτε καν μια απλή μετεκπαίδευση, αγγλικά ούτε λέξη δεν ήξερε, μόνο ρώσικα και ας έλεγε ο νόμος υποχρεωτική η γνώση αγγλικής ή γαλλικής. Μια σχολή είχε τελειώσει της πλάκας στο…. Ουζμπεκιστάν, εκεί ζούσε). Την αναγκάζω να φέρει το Μαυρομμάτη στο Κίεβο. Με το που έρχεται στην πρεσβεία ο Γιάννης, φέραμε τα «πάνω κάτω». Καταγγέλουμε τον πρέσβη, στέλνουν ανακριτή από το υπουργείο Εξωτερικών (λίγο μετά τον ανακάλεσαν στην Αθήνα), κατεβαίνουμε στην Ελλάδα να δούμε την υπουργό, αλλά δε μας δέχεται. Φεύγουμε πάλι για το Κίεβο και δεν τους αφήνουμε σε ησυχία. Αλλά ούτε κι αυτοί μας άφησαν να ανασάνουμε.Μου απαγορεύει ο πρέσβης να βάζω το αυτοκίνητο στο γκαράζ της πρεσβείας, όταν ήμουν εκεί, και το άφηνα έξω. Λίγο μετά, το βρίσκω …λαμαρίνες. Μετά απ΄αυτό , καταλαβαίνω πως «χόντρυνε το παιχνίδι» και πως κινδύνευα άμεσα πια. Αλλά, δεν είμαι μόνος στο Κίεβο.΄Εχω και την οικογένεια μαζί μου, τη σύζυγό μου και 8 μηνών παιδί! Ζητάω από τη Γιαννάκου να πάω το μωρό στην Αθήνα για μια μέρα (!) να του κάνω τα εμβόλιά του (στο Κίεβο έκαναν άλλα εμβόλια στα παιδιά), δε μου έδωσε! Ζητάω άλλη άδεια που είναι υποχρεωτική σε έναν από τους 2 γονείς με μωρό, δε μου τη δίνει ούτε αυτή, έτσι με… τσαμπουκά. Παράλληλα, με διώχνει και από τα πανεπιστήμια και δίνει εντολή στη συντονίστρια να με στείλει σε ένα χωριό της Ουκρανίας, για να διδάξω τάχα σε ένα σχολείο «ομογενών» με… ένα μαθητή ή σε σχολείο στα…χαρτιά! Στα πανεπιστήμια που δίδασκα εγώ μέχρι τότε, έστειλε φιλόλογο χωρίς διδακτορικό (!) και λίγο μετά τα πανεπιστήμια την εξαπέστειλαν.Κάνω αίτηση και ζητάω αμέσως ανάκληση στην Ελλάδα. Αρνείται ΠΑΡΑΝΟΜΑ η Γιαννάκου να με φέρει πίσω . Μου λέει «θα πας εκεί κι ας έχεις και μωρό παιδί»(!). Ήξερα, βέβαια, πως αν τολμούσα και πήγαινα στην άκρη της «Ρωσικής Ουκρανίας», δε θα ζούσαμε ούτε μια μέρα. Ούτε εγώ, ούτε το παιδί και η γυναίκα μου. Γι΄αυτό με έστελνε εκεί. Να με “φάνε”,όπως τον Τριάρχη.Δεν είχα άλλη επιλογή. Αναγκάζομαι και υποβάλω παραίτηση την ίδια στιγμή. Φεύγω πρόωρα από τη δημόσια εκπαίδευση. Και φεύγω για να σωθώ.Εγώ με το Μαυρομμάτη τη σκαπουλάραμε τελικά. Τον Τριάρχη τον σκότωσαν λίγους μήνες μετά, που παραιτήθηκα εγώ. Οι φυσικοί και οι ηθικοί αυτουργοί στην Αθήνα δε τιμωρήθηκαν ακόμα!Προσέφυγα στα ελληνικά δικαστήρια το 2005 . 32 σελίδες το δικόγραφο, «χαρτί και καλαμάρι». Καταγγελία για τα κλεμμένα λεφτά, τις κομπίνες, το «φαγοπότι» ,τα πολιτικά πρόσωπα που ήταν μπλεγμένα. -Θα χρεοκοπήσουμε, τους γράφω από τότε, κάντε κάτι, ως Δικαιοσύνη . 10 χρόνια σχεδόν έχουν περάσει. Η υπόθεση έχει πάει στο ΣτΕ πολύ καιρό. Την αναβάλουν. Η νέα συζήτηση ήταν για τις 29/9/2014.Σήμερα, έμαθα πως ΠΑΛΙ την ανέβαλαν! Πήγα, λίγο πριν γράψω αυτή την καταγγελία, στη Γραμματεία στο Αρσάκειο και τους τα έψαλα: -Συγκαλύπτετε δολοφονία, είστε υπεύθυνοι, λέω στην κυρία που μου ανακοίνωσε την αναβολή. Με συμβουλεύει να πάω να μιλήσω με τη δικαστίνα που έχει την υπόθεση. Αρνούμαι. -Δεν πηγαίνω σε ιδιωτικές συζητήσεις με δικαστές ,της λέω. ΄Ολα θα ειπωθούν φανερά. Σταματήστε μόνο να αναβάλετε την υπόθεση. Δε γλιτώνουν. Βγάλτε όποια απόφαση θέλετε.΄Ομως, τελειώνετε, για να πάω στο ευρωπαϊκό δικαστήριο.Ντροπή σε όλους τους εμπλεκομένους! Για δολοφονία μιλάμε! Δεν μπορούν να κρυφτούν. Ας το γνωρίζουν. Κανείς δε θα ξεφύγει. Ακόμα κι αν με σκοτώσουν, έχω φροντίσει να δικαστούν. Δε γλιτώνουν, ας το πάρουν απόφαση. Είναι όρκος στο δολοφονημένο συνάδελφό μου Γιώργο Τριάρχη και σε όλους τους τίμιους ΄Ελληνες, που… “δεν τα φάγαμε μαζί». |