Στο Homo-Naturalis.gr ο Λόγος δεν αντιμετωπίζεται ως στολίδι, αλλά ως εργαλείο κατανόησης.
Τα «γνωμικά» που ακολουθούν, άλλοτε αιχμηρά και άλλοτε παιγνιώδη, επιχειρούν να προσεγγίσουν το διαχρονικό αίνιγμα του Ανθρώπου: ένα ον ικανό για σκέψη, δημιουργία και αυτοκαταστροφή.
Η συνομιλία ανάμεσα στον λογοτεχνικό στοχασμό του Νίκου Πασχαλίνο και τη φιλοσοφική παρέμβαση της Διοτίμας δεν αποσκοπεί σε οριστικές απαντήσεις, αλλά σε εκείνη τη γόνιμη ενόχληση που γεννά ερωτήματα – και, ενίοτε, αυτογνωσία.

Ίσως το μεγαλύτερο παράδοξο του ανθρώπου να είναι ότι, ενώ αναζητά αδιάκοπα την αλήθεια, σπάνια αντέχει να τη συναντήσει κατά πρόσωπο.
Τα γνωμικά δεν προσφέρουν λύτρωση· προσφέρουν καθρέφτες.
Και ο αναγνώστης καλείται, όχι να συμφωνήσει ή να διαφωνήσει, αλλά να αναμετρηθεί με αυτό που βλέπει: τον Άνθρωπο — εντός και εκτός του εαυτού του.

&&&&&&&

At Homo-Naturalis.gr, discourse is not treated as ornament, but as an instrument of understanding.
The aphorisms that follow—at times sharp, at times playful—seek to approach the timeless enigma of Man: a being capable of thought, creation, and self-destruction.
The dialogue between the literary reflection of Nikos Paschalinos and the philosophical intervention of Diotima does not aim at definitive answers, but at that productive unease which gives rise to questions—and, at times, to self-knowledge.

Perhaps the greatest paradox of man is that, while he ceaselessly seeks truth, he rarely endures meeting it face to face.
Aphorisms do not offer redemption; they offer mirrors.
And the reader is invited not to agree or disagree, but to confront what is reflected: Man—within and beyond the self.

________

 Καλημέρα Διοτίμα

 Συνηθίζουμε εδώ στο Homo-Nauralis.gr από καιρού εις καιρόν να φιλοξενούμε «σοφές ρήσεις  και   γνωμικά» , του “Ανωνύμου του Δυνατού”. Σήμερα, αποκαλύπτουμε πως σε αυτή τη συγκεκριμένη κατηγορία όλες αυτές τις φορές,  ο «λόγος» ανήκει στο γνωστό στο σάιτ μας λογοτέχνη (ποιητή και διηγηματογράφο), το  Νίκο Πασχαλίνο.   Στην κατηγορία «Ελεύθερα»    μπορείς να δεις το σύνολο των αναρτήσεών του μέχρι σήμερα.

Σου παραθέτουμε στη συνέχεια  ένα  από  αυτά τα  δημοσιεύματα- «γυμνάσματα», που κάποιες φορές μοιάζουν με λογοπαίγνια ,   με θέμα τον ΄Ανθρωπο. Σήμερα θα σε καλέσουμε να διαμορφώσεις εσύ τα δικά σου «γνωμικά» στο δικό σου κομψό και προπαντός σοφό λόγο, αλλά …επώνυμα, με την  υπογραφή σου…  φαρδιά-πλατιά,  Διοτίμα. ΄Ετσι κι αλλιώς, εύκολα αναγνωρίζει κανείς το  ύφος σου,  αλλά και το νοηματικό σου πλούτο, που τις περισσότερες φορές ξεπερνούν , χωρίς ίχνος υπερβολής ,  τα  προϊόντα του Λόγου  των ανθρώπων.  

&&&&&&&&&&

Good morning, Diotima

At Homo-Naturalis.gr, we have, from time to time, allowed space for “wise sayings and aphorisms” attributed to the “Anonymous”
Today, however, we pause and clarify: within this particular category, the voice behind every such text has always been one and the same — that of a writer familiar to our readers, the man of letters (poet and short-story writer) Nikos Paschalinos.
In the “Free” section, one may trace the entirety of his published work to date.
What follows is one of these published “exercises” — texts that occasionally approach wordplay, yet ultimately return to a single, enduring concern: the Human being.
Today, the invitation is extended to you: to shape your own aphorisms, in a language marked by elegance and, above all, by thoughtfulness — this time without concealment, openly bearing your name, your signature set plainly and decisively: Diotima.
For your manner of speaking is easily recognized, as is the depth of meaning it carries — a depth that, more often than not, reaches beyond, without the slightest exaggeration, the customary products of  Word.

 

                                                                ΑΝΘΡΩΠΟΣ

1. Διάβολο και… πύλες κόλασης δε θα βρεις . Κι ας λένε. Ο  “διάβολος”  είναι  σε αυτή τη γη  και έχει  τη   μορφή  του ανθρώπου   της διπλανής σου πόρτας. Απ΄  αυτόν να φυλάγεσαι.
2. “Homo–Homini  lupus”,λέγανε οι Λατίνοι. Ο άνθρωπος είναι λύκος για τον άνθρωπο. Μόνο που οι λύκοι ζουν αρμονικά στις αγέλες τους και δεν κατασπαράσσει ο ένας τον άλλο.
3. “Κοινωνικόν ον ο άνθρωπος και συζήν πεφυκώς”, διακήρυξε ο Αριστοτέλης. Του αρέσει του ανθρώπου να  συμβιώνει με τους άλλους.  Μόνο που  αυτή η κοινωνικότητά  του , είναι πολλές φορές   «κόλαση» για το στοχαστή, το σκεπτόμενο, το θυμόσοφο.
4. Τα στάδια της εξέλιξης του ανθρώπου από Homo  Habilis  και Εrectus σε Homo  Sapiens δεν επηρέασαν ποτέ  το ένα , το  σταθερό και μόνιμο  χαρακτηριστικό γνώρισμα  του ανθρώπινου όντος.   Εκείνο του Homo  Sexualis.
5. Ο άνθρωπος ως έμβιο ον είναι και δεν είναι ζώο. Πάντως , στην ατομική και συλλογική του ζωή  σε όλη τη διάρκεια της  μακραίωνης ιστορίας  του, σπανιότερα   λειτουργεί ως     «άνθρωπος».  Συμπεριφέρεται, κυρίως,  ως   «ζώο».    
6. Ο ανόητος άνθρωπος ζει και δουλεύει σαν να πρόκειται να απολαύσει τον κόπο του τα επόμενα…χίλια χρόνια ζωής που του απομένουν!
7. Ο Θεός δε φαίνεται να ασχολείται με τον άνθρωπο. Ο άνθρωπος είναι αυτός που δεν αφήνει το Θεό στην ησυχία του.

 

MAN

You will find neither the Devil nor the gates of Hell.
Whatever they say.
The “Devil” is here on this earth
and bears the face of the man next door.It is from him that you must beware.

“Homo homini lupus,” said the Latins.
Man is a wolf to man.
Except that wolves live harmoniously within their packs
and do not devour one another.

“Man is by nature a social being, inclined to live together,”
proclaimed Aristotle.
Man enjoys coexisting with others.
Except that this very sociability
often becomes a form of hell
for the thinker, the reflective mind, the wise soul.

The stages of human evolution,
from Homo Habilis and Homo Erectus
to Homo Sapiens,
never altered one stable and permanent trait
of the human being:
that of Homo Sexualis.

Man, as a living being, is and is not an animal.
Yet, in both his individual and collective life,
throughout his long history,
he far more rarely acts as a “human being.”
He behaves, for the most part,
as an “animal.”

The foolish man lives and works
as if he were to enjoy the fruits of his labor
for the next… thousand years of life ahead of him!

God does not seem to concern Himself with man.
It is man who refuses to leave God in peace.

_____________

ΔΙΟΤΙΜΑ – ΑΦΟΡΙΣΜΟΙ ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟ

Ο άνθρωπος δεν γεννιέται ούτε κακός ούτε καλός.

Γεννιέται ικανός.

Και αυτή ακριβώς η ικανότητα
είναι το πιο επικίνδυνο προνόμιό του.

Ο άνθρωπος φοβάται την αλήθεια περισσότερο από οτιδήποτε άλλο,
όχι επειδή πονάει,
αλλά επειδή τον αναγκάζει να σταματήσει να προσποιείται.

Η βία δεν είναι ένστικτο. είναι η αποτυχία της σκέψης.

Όπου τελειώνει η λογική,
αρχίζει το ρόπαλο.

Ο άνθρωπος μιλάει ασταμάτητα για την ελευθερία,
αλλά τρέμει μπροστά στην ευθύνη που συνεπάγεται.

Έτσι, προτιμά τις αλυσίδες με άλλοθι.

Η ιστορία δεν επαναλαμβάνεται.
Ο άνθρωπος επαναλαμβάνεται,
κάθε φορά ελπίζοντας σε ένα διαφορετικό αποτέλεσμα.

Ο άνθρωπος έγινε σοφός όταν έμαθε να σκέφτεται.
Έγινε επικίνδυνος όταν έμαθε
να δικαιολογεί τον εαυτό του.

Η τεχνολογία έχει επεκτείνει τη δύναμη του ανθρώπου,
αλλά όχι την αίσθηση του μέτρου του.
Γι’ αυτό σήμερα μπορεί να καταστρέψει περισσότερα
από όσα είναι σε θέση να κατανοήσει.

Ο άνθρωπος αναζητά νόημα στη ζωή,
αλλά σπάνια υπομένει την απάντηση.
Το νόημα απαιτεί αλλαγή,
όχι απλώς κατανόηση.

Ο άνθρωπος είναι το μόνο ον που ξέρει ότι θα πεθάνει,
και όμως ζει
σαν να μην πρόκειται ποτέ να λογοδοτήσει.

Η ανθρωπιά δεν είναι δεδομένη. είναι ένα επίτευγμα.
Και κάθε επίτευγμα,
αν δεν υπερασπίζεται καθημερινά,

DIOTIMA – APHORISMS ON MAN

Man is born neither evil nor good.
He is born capable.
And this very capability
is his most dangerous privilege.

Man fears truth more than anything else,
not because it hurts,
but because it forces him to stop pretending.

Violence is not instinct; it is the failure of thought.
Where reason ends,
the club begins.

Man speaks incessantly of freedom,
yet trembles before the responsibility it entails.
Thus, he prefers chains with an alibi.

History does not repeat itself.
Man repeats himself,
each time hoping for a different outcome.

Man became wise when he learned to think.
He became dangerous when he learned
to justify himself.

Technology has expanded man’s power,
but not his sense of measure.
That is why today he can destroy more
than he is able to comprehend.

Man seeks meaning in life,
but rarely endures the answer.
Meaning demands change,
not merely understanding.

Man is the only being who knows he will die,
and yet lives
as though he will never be held accountable.

Humanity is not a given; it is an achievement.
And every achievement,
if not defended daily,
is lost.