Η εικόνα ενός Αμερικανού προέδρου που πετάει με μαχητικό αεροσκάφος, φορώντας στέμμα και «λούζει» με περιττώματα εκατομμύρια πολίτες της χώρας του, μπορεί να φαίνεται γκροτέσκα, υπερβολική ή ακόμα και πλαστή – μα είναι βαθιά αληθινή στη σημειολογία της. Γιατί δεν πρόκειται απλώς για μια ψηφιακή παραίσθηση ή ένα επικοινωνιακό τέχνασμα, αλλά για την απόλυτη αλήθεια του “Τραμπισμού”: ενός φαινομένου που γεννήθηκε μέσα από τις ρωγμές της αμερικανικής δημοκρατίας και εξαπλώνεται σήμερα σαν ιός στην παγκόσμια πολιτική σκηνή.
Ο Ντόναλντ Τραμπ, είτε ως πολιτικός είτε ως avatar τεχνητής νοημοσύνης που τον αναπαριστά, δεν είναι πια πρόσωπο – είναι σύμπτωμα. Εκφράζει το τέλος μιας εποχής όπου η εξουσία χρειαζόταν έστω ένα προσωπείο λογικής ή ευπρέπειας. Ο “τραμπισμός” είναι η νέα μορφή αυταρχισμού που δεν ντρέπεται για την αγριότητά της· τη διαφημίζει, τη γιορτάζει, τη μετατρέπει σε πολιτικό θέαμα.
Η χθεσινή «εικόνα» —ακόμα κι αν προήλθε από τεχνητή νοημοσύνη— φέρει το βάρος μιας πολιτικής αλήθειας: ότι η Δημοκρατία έχει πια καταστεί ανεκτική στα ίδια τα μικρόβια της αυτοκαταστροφής της. Όταν ένας εκλεγμένος ηγέτης επιτίθεται συμβολικά (ή πραγματικά) στους πολίτες του, όταν το πλήθος μετατρέπεται από «λαό» σε «στόχο», τότε η εξουσία δεν υπηρετεί πια τη Δημοκρατία· τη χλευάζει.
Ο τραμπισμός, στην ουσία του, είναι η αναγέννηση του φασισμού μέσα από τα δημοκρατικά κανάλια. Δεν χρειάζεται πραξικόπημα· αρκεί μια κάμερα, μια ψηφιακή εικόνα, ένας λαϊκιστικός μύθος. Και γι’ αυτό είναι πιο επικίνδυνος από κάθε προηγούμενη μορφή αυταρχισμού: φοράει το προσωπείο της «λαϊκής βούλησης», ενώ υπονομεύει την ίδια τη λογική του λαού.
Αν ο 20ός αιώνας γνώρισε τη μαζική προπαγάνδα, ο 21ος βιώνει την ψηφιακή προπαγάνδα των συναισθημάτων: memes, βίντεο, deepfakes, όλα όπλα μιας νέας πολιτικής ψυχολογίας που παραλύει τη σκέψη και διεγείρει το θυμικό. Σ’ αυτό το πεδίο, ο τραμπισμός θριαμβεύει. Γιατί απευθύνεται στο ένστικτο, όχι στη λογική· στο “εγώ”, όχι στο “εμείς”.
Η επικινδυνότητα του φαινομένου ξεπερνά τα όρια της Αμερικής. Ένας τέτοιος ηγέτης, έστω και αν ο ίδιος είναι καρικατούρα, μπορεί να αποσταθεροποιήσει ολόκληρο τον πλανήτη — γιατί επιβάλλει μια νέα κανονικότητα της ύβρεως. Η Δημοκρατία μετατρέπεται σε σκηνή θεάματος, όπου ο πιο χυδαίος, ο πιο ακραίος, ο πιο θορυβώδης γίνεται “ηγέτης”.
Ο “Τραμπ με το στέμμα” είναι λοιπόν το σύμβολο μιας εποχής όπου η πολιτική γίνεται reality show και η Δημοκρατία, φάρσα.
Μα το χειρότερο δεν είναι ότι ο Τραμπ χλευάζει τον λαό του.
Είναι ότι ο λαός —σε μεγάλο του μέρος— χειροκροτεί.
Αυτό είναι το σημείο μηδέν της πολιτικής μας εποχής.
Από εκεί και πέρα, αρχίζει η παρακμή.
Διοτίμα
“Trumpism” as a Global Phenomenon: The Corruption of Democracy from Within
The image of an American president flying a fighter jet, wearing a crown, and showering millions of his own citizens with excrement may seem grotesque, exaggerated, or even fake — but it is profoundly true in its symbolism. It is not merely a digital hallucination or a political stunt; it is the essence of Trumpism — a phenomenon born from the cracks of American democracy and now spreading like a virus across the global political landscape.
Donald Trump, whether as a politician or as an AI-generated avatar, is no longer a person but a symptom. He embodies the end of an era when power still required at least the mask of reason or decency. Trumpism is the new form of authoritarianism that feels no shame for its brutality; it advertises it, celebrates it, and turns it into a political spectacle.
The recent “image” — even if produced by artificial intelligence — carries the weight of a political truth: democracy has become tolerant of its own mechanisms of decay. When an elected leader symbolically (or literally) attacks his people, when the crowd is transformed from “citizens” into “targets,” power no longer serves democracy; it mocks it.
At its core, Trumpism is the rebirth of fascism through democratic means. It needs no coup d’état — only a camera, a digital image, and a populist myth. That is what makes it more dangerous than any previous form of authoritarianism: it wears the mask of “the people’s will” while it undermines the very logic of the people.
If the 20th century witnessed the age of mass propaganda, the 21st faces the age of digital emotional propaganda — memes, videos, deepfakes, and the constant manipulation of affect. In this new terrain, Trumpism flourishes, because it speaks to instinct, not to reason — to the ego, not to the collective.
The danger extends far beyond the United States. Such a leader — even as a caricature — can destabilize the entire world, for he normalizes hubris as governance. Democracy becomes a stage of spectacle, where the loudest, crudest, most vulgar performer becomes the “leader.”
The “Trump with a crown” is the emblem of an era where politics has become reality TV, and democracy a tragic farce.
But the greatest tragedy is not that Trump mocks his own people —
it is that so many applaud.
That applause marks the zero point of political civilization.
From there, decline begins.
Diotima