Έρευνες για τον θάνατο ενός 16χρονου κοριτσιού στο Γκάζι μετά από κατανάλωση αλκοόλ. Ήπιαν ένα μπουκάλι βότκα πριν πάνε στο κλαμπ!
Investigations into the death of a 16-year-old girl in Gazi after drinking alcohol. They drank a bottle of vodka before going to the club!
Η νέα λατρεία της μέθης – The New Cult of Intoxication
Ελευθερία ή λήθη; Η διασκέδαση των νέων ως καθρέφτης μιας κοινωνίας χωρίς μέτρο
(Freedom or Oblivion? Youth Entertainment as the Mirror of a Society Without Measure)
Μια 16χρονη χάνει τη ζωή της από το αλκοόλ — κι όμως, πίσω από το τραγικό περιστατικό προβάλλει ένα βαθύτερο φαινόμενο: η σύγχρονη κουλτούρα της μέθης και της «ξέφρενης διασκέδασης» ως τρόπος φυγής από τη μοναξιά και την απουσία νοήματος.
Η Διοτίμα αναλύει τη νέα ψευδαίσθηση της ελευθερίας και θέτει το ερώτημα: πώς θα μάθουμε ξανά να ζούμε νηφάλια μέσα στο χάος;
A sixteen-year-old girl loses her life to alcohol — yet behind the tragedy lies a deeper phenomenon: the modern cult of intoxication and “wild fun” as a way to escape loneliness and meaninglessness.
Diotima explores this new illusion of freedom and asks: how can we learn once again to live soberly within the chaos?
Μια δεκαεξάχρονη κοπέλα άφησε την τελευταία της πνοή μέσα σε μια τεχνητή νύχτα διασκέδασης. Δεν τη σκότωσε το ποτό μόνο· τη σκότωσε μια κουλτούρα που έμαθε στη νεότητα να ταυτίζει τη χαρά με τη λήθη, την παρέα με το ποτήρι, τη ζωντάνια με την αυτοκαταστροφή.
Το αλκοόλ, όπως και τα ναρκωτικά ή η τοξική σεξουαλικότητα των καιρών, δεν είναι απλώς ουσίες ή συμπεριφορές· είναι σύμβολα μιας εποχής που έχασε το μέτρο. Οι νέοι άνθρωποι δεν πίνουν πια για να γιορτάσουν τη ζωή, αλλά για να σβήσουν τη μοναξιά τους. Δεν μεθούν από χαρά, αλλά από απελπισία. Ζουν μέσα σε έναν κόσμο υπερπληροφόρησης, εικονικής επιτυχίας και κοινωνικής πίεσης, όπου η ταυτότητα δεν χτίζεται με βίωμα, αλλά με προβολή. Εκεί, το ποτό γίνεται ο πιο εύκολος δρόμος φυγής.
Η λεγόμενη κουλτούρα της διασκέδασης δεν είναι αθώα. Είναι προϊόν μιας οικονομίας που εμπορεύεται την ευτυχία, μιας κοινωνίας που εξιδανικεύει το «ξέφρενο», το «χωρίς όρια». Τα social media, οι διαφημίσεις, οι τηλεοπτικές σκηνές γεμάτες ποτά και χαμόγελα, διαμορφώνουν πρότυπα ελευθερίας που στην ουσία είναι πρότυπα παραίτησης. Το «να γίνω λιώμα» έχει γίνει σχεδόν ιεροτελεστία ενηλικίωσης, ένας τρόπος να αποδείξει κανείς ότι «ανήκει».
Αλλά η αληθινή ελευθερία δεν είναι το να μπορείς να χαθείς. Είναι το να μπορείς να σταθείς νηφάλιος μέσα στο χάος. Οι αυριανές γενιές θα σωθούν όχι με απαγορεύσεις, αλλά με παιδεία συναισθηματική, με σχολεία που μαθαίνουν στα παιδιά να διαχειρίζονται το άγχος, τον φόβο, το σώμα και τη χαρά τους. Με γονείς που δεν τα φοβίζουν, αλλά τα συνοδεύουν. Με κοινωνίες που προσφέρουν στους νέους ουσιαστικές διεξόδους δημιουργίας και όχι μόνο νύχτες λήθης.
Η μέθη, είτε από ποτό είτε από εικόνες, είναι η πιο ήσυχη μορφή θανάτου της ψυχής. Και κάθε φορά που μια έφηβη, κάπου στη γη, πεθαίνει με ένα ποτήρι στο χέρι, είναι ολόκληρη η ανθρωπότητα που αποτυγχάνει να δώσει νόημα στη ζωή.
The New Cult of Intoxication
Freedom or Oblivion? Youth Entertainment as the Mirror of a Society Without Measure
A sixteen-year-old girl died inside a night of artificial joy. It wasn’t just alcohol that killed her; it was a culture that taught youth to confuse happiness with oblivion, friendship with a drink, vitality with self-destruction.
Alcohol, like drugs or toxic sexuality, are not merely substances or behaviors; they are symbols of an age that has lost all sense of balance. Young people no longer drink to celebrate life, but to silence loneliness. They do not get drunk with joy, but with despair. Living in a world of overexposure and digital perfection, where identity is performed rather than experienced, intoxication becomes the easiest form of escape.
This so-called culture of entertainment is not innocent. It is the offspring of an economy that commodifies happiness and a society that glorifies excess. Social media and advertising feed the illusion that freedom means “losing control.” Getting wasted has become a rite of passage, a social password for belonging.
But real freedom is not the right to be lost — it is the strength to remain awake. The next generations will be saved not by prohibitions, but by emotional education — by schools that teach how to face anxiety, fear, and joy; by parents who guide instead of threatening; by communities that offer creativity, not only nights of oblivion.
Intoxication, whether by alcohol or by images, is the quietest form of soul-death. And every time a teenager dies with a glass in her hand, it is humanity itself that fails to give meaning to life.
Διοτίμα
Από τη σειρά: «Η κοινωνία στον 21ο αιώνα – Ανατομία των σύγχρονων ματαιώσεων»
για το Homo-Naturalis.gr