Στάθης Καλύβας στον Δανίκα: Επιμένω ότι ο Κασσελάκης θα αυτοαναφλεγεί, αν όχι, θα καταστραφούμε
«Οι νέοι έχουν κατάθλιψη και δυσανεξία φύλου» λέει ο καθηγητής Πολιτικής Επιστήμης στο Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης – Μιλά για την κληρονομιά της Μεταπολίτευσης, την απαξίωση βασικών αξιών, την κρίση στην Ευρώπη, την πολιτική κατάσταση στην Ελλάδα και τις καταστροφικές για τη νέα γενιά μόδες
“Αν επιθυμείς να διεισδύσεις στον πυρήνα των παθογενειών της σύγχρονης Ελλάδα, πρέπει, οπωσδήποτε, με τον Στάθη Καλύβα να μιλήσεις. Η ζωντανή προσωποποίηση του όρου «Think Τank». Ο καθηγητής του Γέιλ. Ο καθηγητής της Οξφόρδης. Ο συγγραφέας πολλών πονημάτων. Ο καθηγητής Πολιτικής Ιστορίας. Η πηγή αναζωογόνησης, εμπλουτισμού, επαναστατικότητας και ο φορέας ριζικών αλλαγών. Μαζί του πολλές αφηρημένες έννοιες αποκτούν σάρκα και οστά. Οπως κοσμογονία. Οπως ρηξικέλευθο. Οπως αντιφάσεις. Οπως καινοτομία.
Η κουβέντα μας εντελώς μονοπρόσωπη. Και πώς αλλιώς. Εγώ το μικρόφωνο και το μαγνητόφωνο. Εκείνος ο στοχασμός, το ουσιώδες και το ανατρεπτικό.
«Επιμένω ότι θα αυτοαναφλεγεί, αλλιώς θα καταστραφούμε, πάντως πουλάει παραπάνω γιατί είναι παντού. Δεν έχει καμία σχέση με την Αριστερά. Δεν έχει καμία σχέση με την πολιτική. Και έχει πολύ μικρή σχέση με την Ελλάδα»
(https://www.protothema.gr/greece/article/1504433/stathis-kaluvas-ston-danika-epimeno-oti-o-kasselakis-tha-autoanaflegei-an-ohi-tha-katastrafoume)
****
Η παθογένεια της Ελλάδας, δεν αρχίζει ούτε τελειώνει στους τραγικούς οικονομικούς δείκτες. Η φτωχότερη χώρα στην Ευρώπη, δεν είναι το κύριο, μοναδικό και αποκλειστικό πρόβλημα, ως χαρακτηριστικό. Στο κάτω –κάτω, αγκαλιά πορευόμαστε με τη Βουλγαρία. ΄Εχουμε ,έστω μια χώρα-μέτρο σύγκρισης να λέμε…υπάρχουν και χειρότερα.
Η κατάρρευση της ελληνικής οικονομίας που οδήγησε ξανά τη χώρα στη χρεοκοπία είναι απότοκο, συνέπεια, επιγέννημα. ΄Οχι παρθενογένεση, αυτόματη αιτία της φτωχοποίησης και της εξαθλίωσης ενός ολόκληρου λαού (πλην της γαλάζιας ακρίδας).
Ούτε από την άλλη, οι γενέτες αυτής της νοσηρότητας, εξαντλούνται στην αρίθμηση και την ιεράρχηση από τον ανίερο Κυριάκο Μητσοτάκη στο τιμόνι της χώρας στη γενικότερη πολιτική-κομματική και κοινωνική παθογένεια που χαρακτηρίζουν αυτό τον τόπο από συστάσεως ελληνικού κράτους. Οι αιτίες είναι κάτι σαν το …σύμπλεγμα του Λαοκόωντος. Πολυώνυμες και οι περισσότερες , ισομερών παρενεργειών και ίδιας επικινδυνότητας.
Υπενθυμίσαμε όλα αυτά, με αφορμή την παραπάνω «αλλαξοκωλιά» με το άλλοθι της συνέντευξης, μεταξύ Δανίκα και Καλύβα. Ο πρώτος , γνωστός «γυρίστρας» στο Γκεμπελιστάν, αδίστακτος αριβίστας και φονιάς της ενημέρωσης και της πληροφόρησης. Ο έτερος Καππαδόκης και …συνεντευξιαζόμενος, ακροδεξιός, «πέτσινος ιστορικός” (τουλάχιστον όπως μέχρι σήμερα αυτοδιαφημιζόταν), που δείχνει να κινείται ως τα κράσπεδα του ΝεοΝαζιμού, αλλά και να φλερτάρει άνετα με απόψεις ολοκληρωτισμού και ακραίας συντήρησης. Πολλοί οι κρίκοι που τους ενώνουν. Δυνατότερος, η λατρεία τους (με το αζημίωτο και τούτοι) στο πρόσωπο του …αναμορφωτή της χώρας και σπουδαιότερου πολιτικού της Μεταπολίτευσης , Κυριάκου Μητσοτάκη!
Για να επανέλθουμε στο ζητούμενο, μια από τις σοβαρότερες αιτίες της γενικότερης παθογένειας αυτής της χώρας (σε αντίθεση με άλλες, του Δυτικού κόσμου), είναι η εξαφάνιση της προοδευτικής διανόησης . Τουλάχιστον, όπως οι δικές μας γενιές την είχαμε συνηθίσει στις «παλιές, καλές ημέρες» με την παρουσία ισχυρής εκπροσώπησης , παγκόσμιας εμβέλειας, από ονόματα, όπως: Καστοριάδης, Αξελός, Πουλατζάς, Κονδύλης, Σβορώνος, Τσαρούχης. Μένουμε μόνο σε αυτά τα “βαριά” ονόματα, όχι γιατί δεν υπάρχουν άλλα με το ίδιο διαμέτρημα, αλλά οι αναφερθένες έχουν, κατά το μάλλον ή ήττον, ένα κοινό γνώρισμα: Την οικουμενική αναγνώριση, ως φιλόσοφοι και στοχαστές του κόσμου.
Κύριο χαρακτηριστικό τους, η αριστερή τους ταυτότητα. Με μια παρατήρηση. Η Δεξιά προπαγάνδα, μετά τη μεγάλη της επιτυχία να χαρακτηρίσει το κίνημα των Ανταρτών Κομμουνιστών, ως …εμφύλιο πόλεμο (όρο που υιοθέτησε , εγκληματικά, μετά το ‘ 50 και η Αριστερά), κατάφερε ομοίως να δωρίσει στο σταλινικό κόμμα του Περισσού ΟΛΗ την Αριστερά και τον προοδευτικό κόσμο της χώρας και να της χρεώσει ταυτόχρονα τα εγκλήματα της Σοβιετικής Ένωσης.
΄Όμως, σύμπασα η παραπάνω διανόηση, όχι μόνο δεν υπήρξε σταλινική, έστω και αν κάποιοι απ΄ αυτούς τους εκπροσώπους της αρχικά εντάχθηκαν στο ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΚΚΕ (καμιά ιδεολογική σχέση με το σημερινό ΣΚΕ-Σταλινικό Κόμμα Ελλάδας ) ,μετά την αποκάλυψη των εγκλημάτων του καθεστώτος , εγκατέλειψαν άρον-άρον τις τάξεις του και έκτοτε κατέστησαν αμείλικτοι αντίπαλοι του μεταϊστορικού ΚΚΕ. ΄Ενας απ΄ αυτούς, μάλιστα, ο πλέον συνειδητοποιημένος και ιδεολογικά ευαίσθητος, ο Νίκος Πουλατζάς λίγα χρόνια μετά τα γεγονότα της σοβιετικής εισβολής στην τότε Τσεχοσλοβακία και την κατάπνιξη της εξέγερσης («΄Ανοιξη της Πράγας») , προτίμησε να αυτοκτονήσει στο Παρίσι (1979)!
Σήμερα, όλη αυτή η διάσημη σειρά της διανόησης, με τα «βαριά», όπως τους χαρακτηρίσαμε ονόματα, δεν υπάρχει πια. Συνομήλικοι ή σε κοντινές γενιές οι περισσότεροι, έχουν πεθάνει.
Η βιολογική απουσία αυτών των αναστημάτων του ΝΟΥ , έστω και με παρούσα στα έργα τους την ιδεολογική τους ,αριστερή , προοδευτική συγκρότηση, είναι όντως πλήγμα για τη χώρα. Ιδιαίτερα, για τις νεότερες γενιές, που δεν γνώρισαν ούτε τους ίδιους ζωντανούς, αλλά ούτε τους άγγιξε η φιλοσοφική -πολιτική τους σκέψη και διανόηση.
Αυτός είναι ένας λόγος, ενταγμένος στο πλέγμα που λέγαμε, που αυτή την έλλειψη, ήταν επόμενο, να την καλύψει μια πέτσινη, φέικ ,πλασματική , κατασκευασμένη στους γκεμπελικούς απόπατους, «διανόηση» Είτε με αναφανδόν, απροκάλυπτη , ακροδεξιά και άκρως συντηρητική παρουσία, είτε καλυμμένη πίσω από ιδεολογική θολούρα και σύγχυση.
Μέλη αυτής της μεγάλης ομάδας της ψεύτικης ελληνικής «διανόησης» που μονοπωλούν – εκπροσωπούν (και σηματοδοτούν) αυτή την ώρα τη φιλοσοφική και την πολιτική ταυτότητα της χώρας, είναι κάτι …«αλλόκοτοι- περίεργοι» τύποι από το πουθενά ξεπεταγμένοι (πολλοί και Νέο-Ορθόδοξοι), όπως ο Ράμφος, ο Γιανναράς, ο Σαββόπουλος, ο Δημητριάδης, η Αρβελέρ , η Τρανταφύλλου . Η παράθεση είναι ενδεικτική. Και ασφαλώς, δεν εξαντλούνται τα ονόματα σε αυτά μόνο που αναφέραμε.
Όπως για παράδειγμα, η σημερινή επιλογή μας , να αναδείξουμε το μέγα ζήτημα-πρόβλημα της αποϊδεολογικοποίησης της χώρας και την έλλειψη σοβαρής και αξιοπρόσεκτης εκπροσώπησης της διανόησης , με την αναφορά μας στο πρόσωπο του Καλύβα. Ζήλωσε και τούτος τη δόξα των προηγούμενων και ιδροκοπάει να αποκτήσει ίδια ταυτότητα, υπερθεματίζοντας σε σκοταδιστικές και φρικιαστικές, αντιανθρωπιστικές απόψεις, ως, πλην των άλλων και στυλοβάτης του Οργουελικού, ελληνικού Μητσοτακικού καθεστώτος.
Και, ασφαλώς, το Σύστημα παραπληροφόρησης και προπαγάνδας ,που έστησε το καθεστώς όλα αυτά τα χρόνια, του δίνει απροκάλυπτα και συχνό βήμα. ΄Οπως σήμερα η φυλλάδα , του αλήστου μνήμης Αναστασιάδη (της σχολής κι αυτός, “Τράγκα”). Και, μάλιστα… εντελώς συμπτωματικά , “παραμονές” ευρωεκλογών.
΄Αλλωστε, όλη αυτή η παρέα, εκτός από τους ακροδεξιούς και αντιανθρωποκεντρικούς ιδεασμούς, που κουβαλά, σεμνύνεται ωσαύτως και για την πίστη των μελών της στις…αρχές και τις αξίες της Μητσοτακικής «Ωκεανίας». Φαν της επαίσχυντης και απάνθρωπης πολιτικής του Κυριάκου, με κύρια χαρακτηριστικά την αναλγησία, το ρατσισμό, τη διαφθορά ,την οπισθοδρόμηση, την αντιπροοδευτική προπαγάνδα.
Δεν είναι, επομένως, τυχαίες, ούτε μη αναμενόμενες οι συνέπειες από την επώδυνη, διανοητική ξηρασία που επικρατεί στον τόπο όλο αυτό το διάστημα, με κύριο χαρακτηριστικό της συνολικής παθογένειας που τον δέρνει, τη συνεχή και επαναλαμβανόμενη καταβαράθρωση της οικονομίας. Πρόβλημα που έχει μεν αναδειχθεί σε κυρίαρχο, αλλά ούτε το σοβαρότερο είναι, ούτε μπορεί αυτόνομα να αποτελεί τον πυρήνα της ελληνικής κατάντιας , ως κοινωνία και κράτος, σε όλους τους τομείς του πολιτισμού με προεξάρχοντα τον δικαιικό.
Και δεν ήταν μόνο η περιρρέουσα πολιτική και κοινωνική ατμόσφαιρα της εποχής. Σπάνια να υπήρχε αναφορά στην παρέα σε ένα από τα οικουμενικά ονόματα της διανόησης που παραθέσαμε και κάποιος να δήλωνε άγνοια και ασχετοσύνη.
Σήμερα, στους ίδιους φοιτητικούς χώρους, κυριαρχούν οι απολίτικοι ραπάδες , η νεότερη ,γαλάζια ακρίδα του Μητσοτάκη, έτοιμη να στήσει κι αυτή τσιμπούσι μαζί με τις ήδη καλοταϊσμένες και παχύσαρκες παλιότερες ή τα “φυτά” του Κουτσούμπα. Αιτία, πρωτογενής και κυρίαρχη, η έλλειψη πολιτικού-φιλοσοφικού στοχασμού από δεξαμενές σαν τι πλούσιες και ξάστερες που μνημονεύσαμε.
Μια απογοήτευση (για να μην πούμε «κόλαση»)! Αλλά και πίκρα ,πόνος οργή, αγανάκτηση για το πώς κατάντησε αυτό τον τόπο ο γιος του αλήστου μνήμης Κων. Μητσοτάκη. Με «πρώτα βιολιά» ευθύνης,τους ιδεοληπτικούς εκπροσώπους στη “διανόηση” , κάτι τύπους σαν το Ράμφο ,το Γιανναρά, τον Καλύβα και τη…Σώτη. Σημεία των καιρών!
«Θου, Κύριε, φυλακήν τω στόματί μου…».! Ακόμα χειρότερα, δεν υπάρχει … και μη χειρότερα!