” Ένα τυπικό δείπνο του Ντόναλντ Τραμπ
Κατά τη διάρκεια της πρώτης του θητείας, ο Τραμπ σέρβιρε φαστ φουντ στον Λευκό Οίκο και το έτρωγε τακτικά στο Air Force One. Οι τέσσερις βασικές ομάδες τροφίμων του ήταν τα McDonald’s, το Kentucky Fried Chicken, η πίτσα και η Diet Coke”.
*****
Μην ακούτε που λένε οι αστόχαστοι και οι ανυποψίαστοι πως είναι άσχημο να μεγαλώνεις, να (εν)ηλικιώνεσαι, να γερνάς. Αν ήταν να διαλέξω ανάμεσα σε πρόταση της …ομηρικής Αθηνάς, της προστάτιδος του Οδυσσέα , να με γυρίσει πίσω στα 18 μου ή να με αφήσει να πατήσω τα 100, με όλο το σέβας στη σοφία της , δε θα δίσταζα να επικρίνω τη διάζευξη στην πρόταση -προσφορά μιας τέτοιας θεάς, γιατί μόνο ο άφρων, ως αστόχαστος και αφιλοσόφητος, θα ζητούσε να γυρίσει πίσω στη μωρία, την απειρία, τη ζωώδη τυραννία του ενστίκτου, όπως περίφημα τη διατύπωσε ο φίλος του Σωκράτη , ο Κέφαλος στην Πολιτεία του Πλάτωνα. Η σοφία, η ασφάλεια της πείρας, η συμφιλίωση με το φυσικό τέλος που σου προσφέρει ο θάνατος, ως φίλος (που τόσο άδικα τον μεταμορφώνουν σε Χάρο… αποκεφαλιστή) , ο πλούτος της σωφροσύνης και του στοχασμού ( έρχονται μόνο με την ηλικία) , δεν τα αλλάζω με τα χίλια ,άλλα «καλά» της νιότης.
Και δεν πρόκειται για εξυπνακισμούς και ευφυολογήματα ή φιλολογικές κουβέντες του γραφείου ,όσα λέμε . Τα εννοούμε. Μόνο αν είσαι Τραμπ ή τραμπικός θα ζήταγες να σου γυρίσουν πίσω τα χρόνια της νιότης. Και σίγουρα, πάντως, τέτοια πρόταση αποκλείεται να τη έκανε μια Αθηνά. Η Αφροδίτη και ο Ερμής, μπορεί. Μια θεά της σοφίας ποτέ!
Πόσο άφρων και αστόχαστος μπορεί να είσαι, για να πλησιάζεις τα 80, όπως ο Τραμπ και να λες , να κάνεις , να σχεδιάζεις, όσα αυτός ο …κλόουν της πολιτικής; Και μάλιστα σε μια χώρα που δεν υπήρξε μόνο σκαπανέας του “κράτους δικαίου”, έστω ,όπως το οραματίζονται οι φαν της Δημοκρατίας (εμείς δεν ανήκουμε σε αυτούς), αλλά και μέχρι χτες, στην προτραμπική εποχή, συνέχιζε ,ακόμα και ασθμαίνουσα κάποιες φορές, να διατηρεί το προβάδισμα, τον παγκόσμιο τίτλο του πρωταθλητή μιας χώρας-“κράτους δικαίου”. Τέτοια “Πολιτεία”, αν μη τι άλλο, ανθρωποκεντρική με στοιχειώδη έστω πολιτικό, δικαιικό, πολιτισμικό και άλλο πολιτισμό, δεν είναι πια η Αμερική του Τραμπ και των ζόμπι τραμπιστών του.
Δεν έκλεισε ούτε δυο μήνες στην εξουσία ο φαν (πλην του Πούτιν και του Νετανιάχου) ) του junk food , του Mc Donald’s του Hot dog και της Coca–Cola και δείτε τί βαθμολογία έχει λάβει η Αμερική σε όλες τις εξετάσεις ενός κράτους με ανθρωποκεντρικές, διαχρονικές αξίες. Σήμερα οι ΗΠΑ , όχι μόνο απορρίπτοντα από τέτοιες «προαγωγικές» εξετάσεις, αλλά βρίσκονται πια εκτός λίστας προαγωγής. Κι ακόμα πιο τραγικό και αλλόκοτο, είναι σίγουρο πως σύντομα θα εντάσσονται στην κατηγορία των πουτινικών καθεστώτων και εκείνων της Πιονγιάνγκ. Θεοί! Για την Αμερική μιλάμε!
Να επιστρέψουμε στο ζήτημα της απρόσκοπτης μετάβασης στην ηλικία που θα μας μακαρίζουν πως φύγαμε «πλήρεις ημερών». ΄Η, να το πούμε κι αλλιώς, όπως το διατυπώνει εύστοχα η ορθόδοξη υμνολογία για τα «τέλη της ζωής ημών». Πλην, βέβαια, εκείνου του… κακόηχου «χριστιανικά» (τα δικά μας ας μην είναι τέτοια), ευχόμαστε να είναι «ανώδυνα, ανεπαίσχυντα και ειρηνικά» .
΄Ενας από τους λόγους, λοιπόν ανάμεσα σε κείνους που μνημονεύσαμε είναι και τούτος. Για να μας «αξιώσει ο θεός», να δούμε πρώτα το (σίγουρο) επαίσχυντο τέλος του υπερφίαλου Τραμπ ,του καθημερινώς διαπράττοντος αρχαιοελληνική «΄Υβριν». Κι ύστερα, για να ζήσουμε την ημέρα που η Αμερική θα γυρίσει πίσω στις καλές, τις προτραμπικές ημέρες της, όταν εμείς εδώ, τουλάχιστον,τη βαθμολογούσαμε , ως “κράτος δικαίου”, πρώτη , ανάμεσα σε όλα του πλανήτη. Και άνετα της βάζαμε ένα έξι(6) (στην κλίμακα 1-10). ΄ Ο,τι και να λένε πολλοί από το γνωστό ,παλιομοδίτικο πια αντιαμερικανικό λόμπι , εμείς θα συνεχίσουμε να ελπίζουμε πως μόνο η «Δύση» (Αμερική και η Ευρώπη) σε ολόκληρη την υφήλιο, μπορεί να εξελιχθεί σε φυτώριο αντιεξουσιαστικών, αταξικών, ,αντικαπιταλιστικών, αντικαταναλωτικών, άφυλων και άθρησκων , κοινωνιών.
Ουδείς άλλος (πολιτισμός και χώρα) διαθέτει σήμερα τέτοια προσόντα. Ακόμα και μια ανάπηρη Αμερική ,όπως την κατάντησε αυτή την ώρα η βάναυση κακοποίηση του Τραμπ, θα αποκαταστήσει μια ημέρα τα τραυματισμένα μέλη της. Θα αποκτήσει ξανά την ιδεολογική της κινητικότητα . Και θα καταστεί το εφαλτήριο για την κατάκτηση των κοινωνιών, με τα χαρακτηριστικών που περιγράψαμε και οραματιζόμαστε.