Ο Ντόναλντ Τραμπ, είναι ένας  Ρεπουμπλικάνος  πρόεδρος από τους πολλούς Δεξιούς   που ασκούν εξουσία στον κόσμο σήμερα.  Μάλιστα,  πολλές από τις  συμπεριφορές του , κυρίως απέναντι   στο σεβασμό  βασικών  ανθρώπινων δικαιωμάτων , τον κατατάσσουν και χωρίς επιφυλάξεις στους ακροδεξιούς ηγέτες.

Στην Ευρώπη σήμερα έχουμε  μια μεγάλη γκάμα από τέτοιους.  Τουρκία, Ελλάδα, Ουγγαρία,  Πολωνία, Αγγλία, για να μείνουμε  στους… αστέρες. Και τί να πει κανείς,  βέβαια για τον  μεγάλο εκείνο ακροδεξιό, αλλά και μαφιόζο, π. πράκτορα της  Κα Γκε Μπε, Πούτιν που  κυβερνά επί 20 σχεδόν χρόνια τη χώρα!   Και   δεν  μπορεί  κανείς να τον ορίσει απλώς  ακροδεξιό  και να ησυχάσει.  Είναι  πολύ πέρα  από ακροδεξιά. Ακριβώς,  όπως το αναφέραμε. ΄Εχει εγκαθιδρύσει ένα περίεργο , ιδιόμορφο και εγκληματικό  καθεστώς στη χώρα, ένα “κράτος” που θυμίζει περισσότερο  μαφία με ελάχιστα από  τα χαρακτηριστικά εκείνα  που συναντάμε  στα κράτη της Δύσης και ασφαλώς στην Αμερική

Αν ρίξει κανείς μια ματιά ως  απλή στατιστική  στα Μέσα Παραπληροφόρησης σε όλο τον κόσμο, αν δε γνωρίζει,  θα εκπλαγεί από τις συχνές αναφορές τους στον ακροδεξιό  Αμερικανό πρόεδρο.  Και μάλιστα με σφοδρές, σφοδρότατες επιθέσεις, σκληρές επικρίσεις,  εκφράσεις, ρεπορτάζ  μικρότητας και  υποτιμητικές, χαρακτηριστικές εικόνες  απαξίωσης  και υποτίμησης .Σαν να πρόκειται για τον χειρότερο ακροδεξιό ηγέτη του κόσμου. Και τον πλέον κατάπτυστο  Ρεπουμπλικάνο πρόεδρο στην Αμερική.

Αυτές οι αναφορές  τους στον Ντόναλτ Τραμπ, πέρα από το γεγονός πως ξεπερνούν τις συνήθεις,  αλλά και  εκείνες  τις “κόσμιες” τις περισσότερες φορές   στους άλλους ακροδεξιούς ηγέτες που μνημονεύσαμε,  κάποτε παίρνουν τη μορφή  εμμονής ,πάθους, πρωτάκουστου μίσους για το συγκεκριμένο Αμερικανό πρόεδρο. Και αυτή η “ειδησεογραφία” τους    παίρνει πια  τη μορφή  γκεμπελικής τακτικής  με την επανάληψη κα την ψευδολογία   με στόχο καθαρό την  κατασκευή μιας καρικατούρας  προέδρου,  ανάξιου της ισχύος και της  φήμης μιας  Αμερικής.

Να προσέξουμε και τούτο. Σε αυτό το “Μαραθώνιο” αποδόμησης της εικόνας του Ντόναλντ Τραμπ, ως  προέδρου  τω ΗΠΑ έχει   αποδυθεί  σχεδόν σύσσωμη   η εμπορική βιομηχανία σε όλη την υφήλιο.  Και όχι μόνο  τα αριστερά Μέσα παραπληροφόρησης, όπως θα περίμενε κανείς. Μάλιστα, όταν  άλλους ακροδεξιούς ηγέτες, τουλάχιστον  ο Τύπος που πρόσκειται σε Δεξιές παρατάξεις, τους αφήνει ήσυχους στο ακροδεξιό τους έργο και τις περισσότερες φορές τους επαινεί κιόλας.

Χαρακτηριστικά παραδείγματα να θυμίσουμε από τη χώρα μας. Ο Τραμπ είναι το ίδιο κατακριτέος  από  την ακροδεξιά  φυλλάδα του Χρήστου Ράπτη (iefmerida.gr),η οποία  επιτίθεται κι αυτή με πρωτοφανή σφοδρότητα στον Αμερικανό πρόεδρο,  το ίδιο ακριβώς , όπως  κάνουν και τα αριστερά έντυπα     η Εφημερίδα Συντακτών και η Αυγή.

Πρόσφατα, μάλιστα, όταν η Ρώσικη κρατική μαφία με εντολή του Πούτιν προσπάθησε να δηλητηριάσει   τον πολιτικό αντίπαλο του δικτάτορα, Αλεξέι Ναβάλνι, η φυλλάδα της κολεκτίβας συντακτών (εφσυν) βγήκε την ίδια εποχή με άρθρο της και διατύπωνε επιφυλάξεις, αν τον  Ναβάλνι επιχείρησε να τον δολοφονήσει ο Πούτιν ή ήταν τυχαίο!.  Το δε περίφημο σκεπτικό του αρθογράφου ήταν τούτο.  Αν ήθελε ο   Πούτιν να δολοφονήσει τον Αλεξέι, θα χρησιμοποιούσε άλλη…κρυφή μέθοδο και όχι  το δηλητήριο που  τον εξέθετε τόσο εύκολα!   Ανεγκέφαλο επιχείρημα  για ανεγκέφαλους αριστερίζοντες  που ακόμα  έχουν ως φετίχ ό,τι θυμίζει Ρωσία ακόμα και σήμερα, που την κυβερνά  ένας δικτάτορας.

Τι συνέβη, λοιπόν,  και επικράτησε ξαφνικά εδώ και και χρόνια μια πρωτοφανής  ΑντιΤραμπ φρενίτιδα στα Μέσα παραπληροφόρησης σε όλο τον κόσμο;  Τα πρωτοφανή εγκλήματα του Πούτιν σε Τσετσενία, Γεωργία, Ουκρανία, Συρία, ο αναίσχυντος ρατσισμός του ΄Ορμπαν στην Ουγγαρία, το αστυνομικό κράτος του Κυριάκου Μητσοτάκη στην Ελλάδα,  ο άκρατος και επικίνδυνος   εθνικισμός του Μπόρις Τζόνσον, αποδείχτηκαν τελικά “πταίσματα” για τον παγκόσμιο εμπορικό  Τύπο,  μπροστά στα … ακροδεξιά εγκλήματα του Ντόλαντ Τραμπ.

Ποια ήταν  αυτά, όμως,  και πόσο πιο φοβερά  ήταν συγκρινόμενα με όσα αναφέραμε για τους άλλους, πλην εκείνων των… ενδυματολογικών επιλογών  του προεδρικού ζεύγους,  συν το παράξενο… χτένισμά του  , δεν μπήκαν ποτέ στον κόπο  οι μίσθαρνοι  κοντυλοφόροι και τα μικρόφωνα    να μας ενημερώσουν.

 

 

Η εξήγηση αυτή της διάκρισης  και του μένους της εμπορικής δημοσιογραφίας   είναι  εύκολη και κατανοητή, αν θυμίσουμε το  εξής: Ο Αμερικανός πρόεδρος σε όλο το διάστημα της θητείας  του, επιτέθηκε με  πρωτοφανή  σφοδρότητα στον  εμπορικό Τύπο. Στα μεγάλα εκείνα  “πρακτορεία” και τις δημοσιογραφικές βιομηχανίες  ,ειδικά  στο CNN , το  “Βατικανό”  και η  “Μέκκα” της παγκόσμιας βιομηχανίας  παραπληροφόρησης. Χωρίς να μασάει τα λόγια του ο Ντόναλντ Τραμπ τους κατηγόρησε   ως άθλια και αδίστακτη  εγκληματική συμμορία που   χαλκεύουν την είδηση, κατασκευάζουν   fake mews και  πλουτίζουν ανενόχλητοι. Και κάλεσε τους οπαδούς του να τους περιφρονούν και να τους σαμποτάρουν.

 

΄Ηταν, επομένως,  αναμενόμενη  η σφοδρή επίθεση από  τη συγκεκριμένη βιομηχανία, αφού φανερά πλέον  διακυβεύονταν  τα τεράστια  οικονομικά  τους συμφέροντα. 70 εκατομμύρια οπαδοί μεταφράζονται σε σοβαρές απώλειες πελατών.  Και ήταν αυτός ο λόγος που  ξεκίνησαν έναν αήθη πόλεμο, όπως ακριβώς αναίσχυντα,  ανήθικα και κερδοσκοπικά είναι όλα αυτά  τα  Μέσα της βιομηχανίας παραπληροφόρησης.

Ρίξτε μια ματιά στους Αμερικανικούς κολοσσούς της  Δημοσιογραφικής Βιομηχανίας.  Χρόνια τώρα δε βγάζουν  τσιμουδιά για τα εγκλήματα πολέμου που είναι χρεωμένα στον  Τζωρτζ  Μπους (*). Και φυσικά οι  ίδιες αυτές βιομηχανίες  έχυσαν ποταμούς μελάνι για  τις σεξουαλικές επιδόσεις του Μπιλ Κλίντον, αλλά κουβέντα επίσης για τα εγκλήματα που έχει χρεωθεί ο…Δημοκρατικός π. πρόεδρος  στα Βαλκάνια.

Αλλά και στο δράμα του Τζούλιαν  ΄Ασανζ έμεινε αμέτοχη  η  “Τέταρτη εξουσία”.   Κράτησε  τεράστιες αποστάσεις  και πολλά “Μέσα” καθαρά εχθρική ,γιατί  ξεπέρασε τα  όρια.   Τον κατηγόρησαν ως ένα ακραίο  ακτιβιστή  μπλόγκερ.  Και μόνο όταν είχαν ανάγκη την  ηρωποίησή του για τα συμφέροντα της συντεχνίας,  τον αποκαλούσαν  και δημοσιογράφο, αν και ο ίδιος ο Τζούλιαν ΄Ασανζ  ουδέποτε αποδέχτηκε αυτή την ιδιότητα.

 

 

 

Ο Ντόναλντ Τραμπ είναι ένας Ρεπουμπλικάνος. Και η συμπεριφορά του  ….ρεπουμπλικάνικη.  Τίποτα περισσότερο  ή λιγότερο.  ΄Ιδιος και απαράλλακτος  με όλους τους προηγούμενους. Παιδί της  Αμερικής, υπηρέτησε και   υπηρετεί ευπειθώς το  Σύστημα ,  το οποίο τον ανέδειξε στο ανώτερο αξίωμα της χώρας.  Και φυσικά σέβεται το Σύνταγμά της και “ομνύει” σε αυτό,  όπως ακριβώς  όλοι οι  “πατριώτες” Αμερικανοί.  Ουδέποτε, όπως θα ήθελαν, θα τολμούσε να καταλύσει το αμερικανικό Σύστημα,  ένας από τους πιο πιστούς υπηρέτες του.

Θετικό έργο, δεν έχει να επιδείξει ο πρόεδρος Τραμπ.  ΄Οπως οι περισσότεροι δεξιοί ηγέτες, άλλωστε.   Το έργο του  θα το χαρακτηρίζαμε  αρνητικό.

Αν για κάτι θετικό έμεινε, όμως,  ο Τραμπ  στην Ιστορία, είναι γιατί αδιαφόρησε για τις συνέπειες  και τόλμησε να τα βάλει    στην πραγματικότητα   ένας  “Δαυίδ” αυτός ,  με ένα  Γολιάθ που  ακούει στο  όνομα παγκόσμια Βιομηχανία του Τύπου.  Και τους  νίκησε!

Σχεδόν κόντεψε  αυτός να κόψει το  νήμα  των εκλογών και με τέτοιο πόλεμο  εναντίον του. ΄Εχασε λόγω συγκυρίας της πανδημίας.  Σήμερα, αν δεν υπήρχε αυτή η “κακή εποχή”  όπως τη χαρακτηρίζει, πιστεύει πως    θα ήταν για δεύτερη θητεία πρόεδρος των ΗΠΑ. Και δεν έχουμε λόγους να το αμφισβητούμε.

 

Ντόναντλ Τραμπ!   Πάντως, με όλα τα αρνητικά του, τα  γραφικά και τα περίεργα,  μας έδωσε ένα καλό   μάθημα.  Και το κρατάμε.  Μπορούμε  να ελπίζουμε πως  θα νικήσουμε μια μέρα  τον αλαζονικό Λεβιάθαν που λέγεται γκεμπελικός  Τύπος.  Τους εμπόρους  του ψεύδους, των φέικ νιους  ,της παραπληροφόρησης.

Το παλεύουμε.  ΄Ολοι, όσοι πιστεύουμε πως ο μεγαλύτερος κίνδυνος των κοινωνιών σήμερα και αύριο, είναι αυτή η Βιομηχανία και οι έμποροι που την εκμεταλλεύονται σε βάρος της  σωστής ενημέρωσης ,της  πληροφορίας και της κριτικής, που υπηρετεί  η Ιστορική Δημοσιογραφία, πιστεύουμε πως σύντομα θα ξημερώσει αυτή η ημέρα.  Το  Γκεμπελικό τέρας θα ξεψυχήσει. Ο Ντόναλντ Τραμπ  του κατάφερε τα πρώτα ισχυρά χτυπήματα.

 

(*)Την ενοχή του Τζωρτζ Μπους του νεότερου διέγνωσε το σώμα των «δικαστών» στην συμβολική δίκη που οργάνωσε στην Μαλαισία η ανθρωπιστική ΜΚΟ «Ίδρυμα της Κουάλα Λουμπούρ για την ποινικοποίηση του πολέμου» (Kuala Lumbur Foundation to Criminalise War).

Κατηγορούμενοι στην δίκη ήταν ο πρώην Αμερικανός Πρόεδρος, Τζωρτζ Μπους, καθώς και επτά αξιωματούχοι της αμερικανικής διοίκησης, μεταξύ των οποίων οι Ντικ Τσέινι και Ντόναλντ Ράμσφελντ. Το πενταμελές πάνελ των δικαστών καταδίκασε τα στελέχη για εγκλήματα πολέμου, όπως βασανιστήρια συνδεόμενα με τις πρακτικές του αμερικανικού στρατού στο Ιράκ. Στη δίκη μάλιστα προσήλθαν, ως μάρτυρες, τρεις άνδρες που ήταν κρατούμενοι των αμερικανικών δυνάμεων στο Αφγανιστάν, οι δύο εκ των οποίων στη συνέχεια μεταφέρθηκαν στη στρατιωτική βάση του Γκουαντανάμο.

Η δίκη προφανώς ήταν συμβολική και δεν έχει καμία νομική σημασία ούτε από άποψη διεθνούς, ούτε εθνικού δικαίου. Η οργάνωση εξέφρασε πάντως την ελπίδα της να γίνει κάποια στιγμή πραγματική δίκη και να μπορέσουν οι τρεις μάρτυρες-κρατούμενοι των Αμερικανών που εμφανίστηκαν στη συμβολική δίκη να δικαιωθούν για τα εγκλήματα που διαπράχθηκαν σε βάρος τους. (LAW NET