Οργιάζουν οι θεωρίες συνωμοσίας για την απόπειρα δολοφονίας του Τραμπ: «Σκηνοθετημένη», «fake αίμα», «πλαστικό αυτί»
Λέγαμε την πρώτη ημέρα της απόπειρας δολοφονιας του Τραμπ εδώ:
Μπάζει από παντού αυτή η ιστορία. Δε στέκει με τίποτα, Ούτε για μικρά παιδιά δεν κάνει,
-΄Η φορτώνουν το δολοφόνο νεαρό Ρεπουμπλικάνο με βαριά ψυχασθένεια οπότε δεν υπάρχει ούτε κίνητρο ούτε λογική ερμηνεία της πράξης του. Και “καθαρίζουν”.
– ΄Η, όπως και με τους Κέννεντυ ,αναλαμβάνουν οι συνωμοσιολόγοι οι ,συγγραφείς και οι σκηνοθέτες του Χόλυγουντ να δώσουν…πειστικές απαντήσεις στο ερώτημα ποιος κρύβεται και με τί κίνητρο, πίσω από τις δολοφονίες και τους τραυματισμούς απλών ψηφοφόρων, την ίδια ώρα που ο πραγματικός στόχος του δράστη ο “μαχητής που χρεάζεται η Αμερική”(!), σώζεται πανηγυρικά και κάνει προεκλογικό ατού, αυτήν ακριβώς, τη σωτηρία και τη… μαχητικότητά του!
Και οι δύο προτάσεις, ως δια μαγείας, λύνουν παντού και πάντα, όλα τα όμοια, άλυτα προβλήματα. Μένει να δούμε σύντομα τί θα διαλέξει η CIA και το FBI και τί θα αφήσουν να κυκλοφορήσει, ως αλήθεια κατασκευασμένη στα άδυτα των «μέσα» γραφείων τους
΄***
΄Ηδη τα όργανα άρχισαν να παίζουν στην Αμερική. Αυτί… πλαστικό βρήκε η σφαίρα, κέτσαπ κύλησε , ποιο αίμα του Τραμπ, κατέληξαν οι κάθε είδους παραμυθάδες και μυστήριοι στην υφήλιο.
Μετά τους σεναριογράφους και τους σκηνοθέτες ,οι μόνοι που δε σέβονται, ούτε έχουν ανάγκη να μην παραποιούν και να φτύνουν με άνεση την πραγματικότητα είναι οι συνωμοσιολόγοι. Θυμηθείτε τους αρνητές των εμβολίων στην πανδημία. Μας έδιναν, των μπολιασμένων, ένα χρόνο ζωής πριν μεταλλαχτούμε σε αλλόκοτα κτήνη με τρίχωμα και κεφάλι γουρουνίσια ή τρομακρικά ζόμπι εξωγήινων.
Αυτό μπορεί να είναι το αστείο της υπόθεσης. Αλλά υπάρχει και το άλλο, που δεν είναι καθόλου για γέλια, αλλά για σκεπτικισμό και συλλογή.
Στην Ελλάδα, οι σφαίρες της Β΄17 Νοέμβρη το Σεπτέμβρη του 1989, που δολοφόνησαν τον Παύλου Μπακογιάννη, σύζυγο της Ντόρας Μητσοτάκη ,έκαναν τον πατέρα της πρωθυπουργό της χώρας. ΄Ενα ανάπηρο, θεόκουτσο τότε άλογο, ο Κων/νος Μητσοτάκης, έτρεξε (τον τρέξανε) σε ιπποδρομία, ανάμεσα σε … βαρβάτα , δίπλα, άλογα (π.χ Ανδρέας Παπανδρέου) και βγήκε πρώτο από το συγκινησιακά φορτισμένο («και πάντα γελασμένο»), ελληνικό λαό.
Στην Αμερική ο Τράμπ μέχρι την ημέρα της απόπειρας εναντίον του, δεν είχε και πολλές ελπίδες να γίνει ξανά πρόεδρος της υπερδύναμης. ΄Ηταν φανερό πως θα πάτωνε στις εκλογές του ερχόμενου Νοέμβρη. Κι ας είχαν πέσει διάφοροι, καθένας για τους δικούς του λόγους, να «φάνε» τον Μπάιντεν . Κι ανάμεσα στα άλλα, το κέρδος της επανεκλογής του ακροδεξιού Αμερικανού θα είναι το στοίχημα του ομολόγου του Πούτιν, να εγκατασταθεί και στα Βαλκάνια.
Αν δούμε την παγκόσμια Ιστορία σε πολλές εποχές «το φαρμάκι, το σπαθί ή το όπλο» δεν έβγαζαν ή καταργούσαν μόνο βασιλείς και αυτοκράτορες, αλλά ξεκινούσαν ή τελείωναν πολύχρονους και αιματηρούς πολέμους. ΄Εχουν τέτοια δύναμη ,αποστολή και μοίρα.
Μένει να ΜΗ δούμε να συμβαίνει το ίδιο τώρα και στην Αμερική. Θα μιλάμε πια για όλεθρο και Αρμαγεδώνα. Ειδικά για τη δική μας τη γηραιά και πολύπαθη ήπειρο της Ευρώπης.