Η Ιστορία δε λειτουργεί με τους νόμους της ανθρώπινης κοινωνίας. Τους ερμηνεύει τους κρίνει, αλλά δεν τους παρ-ακολουθεί. Συμμορφώνεται μόνο με τους φυσικούς κανόνες . Αυτούς σέβεται απολύτως και τους τηρεί.
Ο ιστορικός έχει δικαίωμα να μισεί τον «εχθρό» του σε προσωπικά ζητήματα (π.χ γιατί του πήρε το…χωράφι με νομικά τερτίπια και κομπίνες). Αλλά, αν κατά σύμπτωση, ο «εχθρός» έχει και δημόσια ιδιότητα και πρέπει να κριθεί για τα έργα του, η προσωπική εχθρότητα αίρεται, αποβάλλεται στη διάρκεια της εκφοράς ιστορικής κρίσης. Και επανέρχεται-παραμένει ίδια, μόνο στον ιδιωτικό βίο. Το προσωπικό συναίσθημα δεν πρέπει και δεν μπορεί να επηρεάζει την κρίση του ιστορικού και τη συμπεριφορά του.
Από τα πλέον δύσκολα εγχειρήματα, δοθέντος πως η ταύτιση συναισθημάτων και αποφάσεων κυρίως , είναι αυτονόητη και φυσική στο ίδιο πρόσωπο . Ο «διχασμός» , μόνο ως αφύσικη , ψυχική παθογένεια της προσωπικότητας θα μπορούσε να διαγνωσθεί. Και πλην των άλλων, ένας τέτοιος διχασμός είναι επικίνδυνος και για τον ασθενή και τον περίγυρό του.
΄Ηταν (πάλι) απαραίτητη αυτή η διευκρίνιση, έστω και στην απλούστευσή της, γιατί όσα ειπωθούν στη συνέχεια θα μοιάζουν, ως ανήκοντα ή προερχόμενα … από άλλο πλανήτη. Δε θα αρέσουν. Γιατί δε θα είναι συμβατά με τα (παρα)δεκτά και (από)δεκτά στα κοινωνικό στάτους και στους καθιερωμένους κανόνες που τηρούν και θεωρούν ως «νόμιμα», ηθικά και λογικά τα μέλη των κοινωνιών.
Να σταθούμε στην επικαιρότητα. Η συνεργάτις του ΄Αδωνη Γεωργιάδη ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΠΛΩΣ ΕΝΑ…ΕΡΓΑΖΟΜΑΝΟ ΚΟΡΙΤΣΙ, όπως παρουσιάστηκε. Και όπως το δέχεται ελληνική κοινή γνώμη , ίσως και στο μεγαλύτερο μέρος της .Αντίθετα. Είναι το ίδιο υπόδικη και κατακριτέα με το αφεντικό που υπηρετεί (τηρουμένων πάντα των ηθικών μέτρων, σταθμών και αναλογιών).
Η Ιστορία, όπως λέμε στην αρχή, δε λειτουργεί με τους ανθρώπινους κανόνες. Και ως εκ τούτου με την «ηθική» των νόμων και των προσώπων –φορέων των ποικίλλων ιδεοληψιών και ιδεασμών.
Με αυτή την εξήγηση, οι αθωωτικές αποφάσεις των δικαστών για το Λοβέρδο ή το Γεωργιάδη στο σκάνδαλο της Novartis δεν είναι δεσμευτικές στις κρίσεις της Ιστορίας. Όπως δε είναι ούτε οι καταδικαστικές για τους ίδιους των Αμερικανών συναδέλφων τους.
Η Ιστορία έχει το δικό της «δικαστήριο» ,το δικό της «Σύνταγμα» και «νομικό» σύστημα. Και το αδέκαστο, ασφαλώς, της κρίσης της, εξαρτάται πάντα από το «ήθος», την ακεραιότητα και την «επάρκεια» του ιστορικού-δικαστή.
Να δούμε κατάματα την αλήθεια με εκείνους που έχουν και την ικανότητα και τη διαίσθηση να το πετύχουν. Γνωρίζει η συνεργάτις του ΄Αδωνη τί σόι κουμάσι είναι εκείνος που υπηρετεί. Δεν μπορεί να το αρνηθεί. Και για την …προσφορά της αυτή (για να μην πούμε φράση που επακριβώς εκφράζει την πραγματικότητα , την επικρότηση της ανηθικότητας και της διαφοράς του αφεντικού της), αμείβεται!
Να πάμε πιο πίσω. Δε γνώριζε ο δωσίλογος στη συνεργασία του με το Ναζί και την προσφορά έργου στον κατακτητή, πως ήταν και ο ίδιος συμμέτοχος στα εγκλήματα του; Και ας μην τράβηξε ποτέ τη σκανδάλη στα μυδράλια εκτελέσεων των αγωνιστών. Τα χέρια του ήταν καταβαμμένα από το ίδιο αίμα. Μην παριστάνουμε τους αφελείς.
Το …εργαζόμενο κορίτσι του Γεωργιάδη είναι η άλλη όψη του ίδιου νομίσματος σε άλλες εποχές . Της απάτης , της προστυχιάς, της πασίγνωστης ελληνικής διαφθοράς. Αλλά και των εγκλημάτων (τόσα πολλά στο παρόν καθεστώς) που δε χρειάζονται πάντα μόνο «κατακτητές» να τα χρεώνονται. Μια χαρά τα διαπράττουν και σε «ειρηνικές» περιόδους οι κάθε είδους περιβεβλημένοι και ασκούντες εξουσία.
Στην ίδια λίστα με το «εργαζόμενο κορίτσι» του υπόδικου στη δικαιοσύνη ενός «κράτους δικαίου» κα καταδικασμένου στο δικαστήριο της Ιστορίας ΄Αδωνη Γεωργιάδη, χωράνε άπειροι…εργαζόμενοι και υπηρετούντες τα συμφέροντα ανήθικων, διεφθαρμένων, ανάλγητων, ακόμα και εγκληματιών.
Ας σταθούμε σε όσους δουλεύουν για τους Τραπεζίτες και τα Funds. Ο μισθός που εισπράττει ο υπάλληλος που υπογράφει ως «αντ’ αυτού» και εκπρόσωπος στις συναλλαγές της πλέον διεφθαρμένης μορφής της οικονομίας, αυτής της Αγοράς, δεν είναι συνένοχος της απάτης και της κερδοσκοπίας; Δεν είναι βασικό γρανάζι αυτής της αισχρής κερδοσκοπικής μηχανής; Δεν κλέβει ο τραπεζικός υπάλληλος για χάρη των αφεντικών του με αντάλλαγμα, τα ψιχία του απλού γραφιά ή τα παχυλά μπόνους των golden boys;
Το κερδοσκοπικό δάνειο με τους ανήθικους όρους που διέπουν τη χορήγησή του και θα γίνει αργότερα η θηλιά στον απελπισμένο πελάτη , δεν το συνυπογράφει ο διεκπεραιωτής του υποκαταστήματος και ο διευθυντής του; Δεν είναι και τούτοι συνένοχοι στην απάτη;
Τα «κόκκινα δάνεια» σήμερα δεν υπήρξαν μια από τις χειρότερες κομπίνες της οικονομίας της Αγοράς; Λεφτά αίματος, όπως του μαφιόζου του εκτελεστή, του υπόκοσμου!
Και με ποιων τις πλάτες και το μπλα-μπλα χορηγήθηκαν; Δεν είναι συνένοχοι οι δικηγόροι των τραπεζών και όλο το προσωπικό τους από την καθαρίστρια, ως το μέτοχο (μικρό ή μεγάλο) αυτών των ιδρυμάτων διαφθοράς και εκμετάλλευσης του αδύνατου; Ποιοι κινούν αυτό το βρώμικο μηχανισμό; Και θα μπορούσε να κινηθεί χωρίς τους πραιτοριανούς του;
Και αν είναι βαρύς ο χαρακτηρισμός «εγκληματίες» στη δική μας κρίση είναι αυτονόητος. Γιατί οι νόμοι των ανθρώπων δεν είναι και νόμοι της φύσης.΄Ο,τι είναι νόμιμο δεν είναι και ηθικό. Δεν μπορεί ούτε ο τραπεζίτης, ούτε ο…εργαζόμενος τραπεζικός “τσανακογλείφτης” να επικαλούνται τέτοιες σοφιστείες ως επιχείρημα.
Κάντε τις προεκτάσεις σας και σε άλλες δραστηριότητες, άλλων … «έντιμων εργαζόμενων» και θα βρείτε μπόλικο αίμα και στα δικά τους χέρια. Αυτό που μεταγγίζεται , όπως στα συγκοινωνούντα δοχεία από τα χέρια του αφεντικού στον υπάλληλο που τον υπηρετεί.
Ασφαλώς και είναι «ψιλά γράμματα» στη γραμματοσειρά που επιλέξαμε σήμερα . Και δε διαβάζονται απ΄ όσους έχουν “γράσο” στα μάτια. Ούτε από τη νωθρή ή θολή όραση. Ρωτήστε, όμως, και εκείνους που έχουν ματιά αετού. Διαπεραστική, μαχαίρι, να βλέπει το θήραμα, ας είναι μικροσκοπικό και ας το σημαδεύει από εκατοντάδες πόδια ύψος.
Το θέμα είναι ποιος είσαι. Κι από ποιο ηθικό ύψος θωρείς τα δρώμενα. Τα δικά σου και των άλλων.