Δείπνο Κατσέλη: Διεργασίες για το μέλλον της Κεντροαριστεράς – Στο τραπέζι πρόταση για ενιαίο ψηφοδέλτιο
Στις εξελίξεις γύρω από τον κατακερματισμένο χώρο της κεντροαριστεράς εστίασε Το δείπνο που διοργάνωσε πρόσφατα η Λούκα Κατσέλη, χωρίς ωστόσο τίποτα να προμηνύει ότι βρισκόμαστε προ των πυλών της δημιουργίας ενός νέου πολιτικού σχηματισμού που θα μπορούσε τουλάχιστον στα σοβαρά να αλλάξει τον σημερινό χάρτη στον πολιτικό χώρο.
Υπενθυμίζεται ότι η Λούκα Κατσέλη προτάθηκε πρόσφατα από τον ΣΥΡΙΖΑ για τη θέση της Προέδρου της Δημοκρατίας, ενώ η Νέα Αριστερά διαφώνησε με την πρόταση και επέλεξε τον Χρήστο Ράμμο.
Επίσης, η Λούκα Κατσέλη στο συνέδριο που είχε διοργανώσει το Ινστιτούτο του Αλέξη Τσίπρα τον περασμένο Οκτώβριο στο Δημοτικό Θέατρο Πειραιά είχε προτείνει τη συνεργασία των τριών Ινστιτούτων (Αλέξη Τσίπρα, Iδρυμα Ερευνών, ΙΝΣΟΣΙΑΛ) προκειμένου να αναλάβουν τέσσερα επιχειρησιακά προγράμματα για μια προοδευτική διακυβέρνηση.
Στη συνάντηση μεταξύ άλλων παραβρέθηκε και το στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ Γιάννης Μαντζουράνης, ο οποίος απευθυνόμενος στους παρευρισκόμενους τούς υπενθύμισε, χρησιμοποιώντας μια ρήση του αείμνηστου Αντώνη Λιβάνη, στενού συνεργάτη του Ανδρέα Παπανδρέου, πως για την δημιουργία ενός κόμματος χρειάζονται τρία πράγματα «ταμείο, αρχείο και αρχηγός».
****
Στην Ελλάδα, αν υπάρχει κάτι σίγουρο αυτή την ώρα, είναι ένα. Η δεύτερη χρεοκοπία της χώρας. Τη ζούμε ήδη. Απλώς, δεν τολμούν Κυβέρνηση και Αντιπολίτευση να το δηλώσουν ακόμα επισήμως. Τουλάχιστον, πριν το Σύστημα να είναι έτοιμο να αμυνθεί. Να μην καταρρεύσει εντελώς. ΄Ετσι, νομίζει. Πως θα τα καταφέρει για άλλη μια φορά.
Και προετοιμάζεται ασθμαίνον για την επόμενη ημέρα του «δυστυχώς επτωχεύσαμεν» (πάλι) και των νέων μνημονίων . Τα τελευταία δεν είναι σίγουρα, βέβαια, γιατί ακόμα δεν εξοφλήθηκαν ούτε εκείνα της πρώτης χρεοκοπίας. Οι «Κουτόφραγκοι»…φραγκάτοι (που ούτε αυτοί είναι τέτοιοι πια) ,δεν είναι και τόσο ανόητοι, όσο νομίζει η εξαίρετης νοημοσύνης , ράτσα των Ελλήνων ,να πετάει λεφτά σε «τρύπιο πάτο καλαθιού».
Οι οίκοι αξιολόγησης; Θα αντιτάξουν η κυβερνητική μαφία και ο οπαδόκοσμός της , που μοιράζονται τα δανεικά και λάφυρα. Δίνουν αβέρτα πόντους στην Ελλάδα για τη σταθερότητα στην οικονομία της και την καλή της πορεία. Τί λες γι΄ αυτό;
Δεν έκαναν το ίδιο, τους απαντάμε και στην πρώτη χρεοκοπία; Όλα …Α΄ της έβαζαν της… εύρωστης και τότε οικονομίας μας στον «΄Ελεγχό» της. Ακόμα καλύτερα κι από τα «λίαν καλώς», που της δίνουν σήμερα. Οι δείκτες και εκείνη την εποχή, όμως, μιας οικονομίας σε πήλινα πόδια, όπως και σήμερα, άλλα προμήνυαν.
Ας θυμηθούμε. Δεν είχε στεγνώσει το μελάνι από τις υπογραφές τους που πέφταν και τότε αβέρτα στις άριστες αξιολογήσεις τους και η Ελλάδα του Κώστα Καραμανλή κατέρρευσε με πάταγο. Κι όλοι τσιμπιόντουσαν να δουν αν είναι ξύπνιοι. Εμείς εδώ όχι.
΄Ηταν «ηλίου φαεινότερο». Και είχαμε σημάνει συναγερμό. Γράφαμε:
| ΤΩΝ ΟΙΚΙΩΝ ΥΜΩΝ ΕΜΠΙΠΡΑΜΕΝΩΝ,ΥΜΕΙΣ ΑΔΕΤΕ! |
| 27.11.08 | |
| ΔΥΣΤΥΧΩΣ ΕΠΤΩΧΕΥΣΑΜΕΝ
Η Ελλάδα, είναι μια από τις πλέον χρεωμένες χώρες στον κόσμο και με το υψηλότερο κόστος δανεισμού. Παρ΄όλα αυτά, συνεχίζει να δανείζεται ασύστολα, αφού τα χρέη του παρελθόντος, τα έξοδα εξοπλισμών, τις αστρονομικές επιδοτήσεις των κομμάτων, τους μισθούς των δημοσίων υπαλλήλων, τις συντάξεις κ.λπ τα εξοφλεί κατά κανόνα με δανεικά. Κανείς δεν είναι σε θέση αυτή τη στιγμή να γνωρίζει επακριβώς ούτε τα ποσά, που αναλογούν σε κάθε σημερινό ΄Ελληνα να καταβάλει γι αυτά τα χρέη, ούτε και πόσες γενιές μελλοντικά έχουν επιβαρυνθεί με τα συγκεκριμένα χρέη και τα ελλείμματα της οικονομίας. Για την κατάσταση αυτή είναι υπεύθυνα, φυσικά, και τα δύο μεγάλα κόμματα, που άσκησαν την εξουσία τα τελευταία χρόνια. Συνένοχα, όμως, είναι και τα μικρότερα, που για τους δικούς τους λόγους το καθένα, ή απεσιώπησαν την τραγικότητα της οικονομικής κατάστασης της χώρας ή αποπροσανατόλισαν την κοινή γνώμη, στρέφοντάς την από το μείζον αυτό θέμα-σκάνδαλο σε άλλα ήσσονος σημασίας. Σοβαρή είδηση, μεγάλο θέμα, απίστευτο σκάνδαλο δεν ήταν ούτε είναι στην Ελλάδα εκείνα που όντως είναι τέτοια, αλλά εκείνα που θα κατασκευάσουν και θα αναδείξουν ως τέτοια τα ΜΜΕ και τα κόμματα του κοινοβουλίου για διαφορετικούς ή κοινού συμφέροντος λόγους. ΄Ετσι, για παράδειγμα, παλιότερα, ο Κόκας της εφημερίδας ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ανάδειξε σε πρωταγωνιστή της πολιτικής ζωής του τόπου και ρυθμιστή του πολιτεύματος έναν από τους πλέον «σκοτεινούς» πολιτικούς της χώρας, τον Κωνστ.Μητσοτάκη και ο Λαμπράκης με το ΒΗΜΑ και ΤΑ ΝΕΑ, ανεβοκατέβαζε επί σειρά ετών κυβερνήσεις και προωθούσε πολιτικά-και όχι μόνο-πρόσωπα κατά βούληση και συμφέρον. Σήμερα και μετά το 1988-9, χρονιές έναρξης της λειτουργίας της ιδιωτικής τηλεόρασης και μέσω αυτής ,ο Λαμπράκης, ο Μπόμπολας, η κόρη του «Κίτσου» της Ελευθεροτυπίας, οι ανεκδιήγητοι Κουρήδες, ο Ρίζος, ο Κύρτσος, ο Χατζηνικολάου, ο Τριανταφυλλόπουλος ο Ευαγγελάτος, ο Παπαχελάς, ο Τράγκας, ο Πρετεντέρης και οι λοιποί, συνεχίζουν απτόητοι να κατασκευάζουν ή να αποσιωπούν ειδήσεις, να επινοούν ή να αποκρύπτουν σκάνδαλα, αρκεί τα «προϊόντα» που λανσάρουν να έχουν ακροαματικότητα, διάρκεια, σασπένς, με απώτερο στόχο το χρήμα φυσικά, αφού αυτό θα αυξήσει τις διαφημίσεις και θα καλύψει απέραντο χρόνο που χρειάζονται οι εκφωνητές-σχολιαστές στα τηλεοπτικά παράθυρα, για να καλύψουν. Τα κόμματα, όμηροι τις περισσότερες φορές, αυτής της νοοτροπίας όχι μόνο δεν τολμούν να αντισταθούν στην κατασκευασμένη πληροφόρηση των ΜΜΕ, αλλά συμμετέχουν στη διαδικασία παραγωγής και τηλεοπτικής της εξέλιξης, για να αποκομίσουν ανάλογα μικρό ή μεγάλο κομματικό όφελος. |
«Φωνή βοώντος εν τη ερήμω» βέβαια, όπως άλλωστε και σήμερα. Πώς το λένε και στα ευαγγέλια; «Και καθώς έγεινεν εν ταις ημέραις του Νώε, ούτω θέλει είσθαι και εν ταις ημέραις του Υιού του ανθρώπου· έτρωγον, έπινον, ενύμφευον, ενυμφεύοντο, μέχρι της ημέρας καθ’ ην ο Νώε εισήλθεν εις την κιβωτόν, και ήλθεν ο κατακλυσμός και απώλεσεν άπαντας» (Λουκάς ,ιζ΄ 26-27).
΄Εχουμε αναλύσει επανειλημμένα εδώ αυτή την απάτη των οίκων αξιολόγησης . Να ξαναθυμηθούμε μια από τις πολλές τέτοιες αναρτήσεις μας, αλλά με αλλωνών την πένα:
ΑΞΙΟΠΙΣΤΙΑ ΟΙΚΩΝ ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗΣ. Η ΙΡΛΑΝΔΙΑ (ΚΑΙ ΟΥ ΜΟΝΟΝ) ΔΕΙΧΝΕΙ ΤΟ ΔΡΟΜΟ (
α. Οι οίκοι αξιολόγησης λίγους μήνες πριν καταρρεύσει η οικονομία της Ισλανδίας την είχαν αναβαθμίσει.
Κωνσταντίνου Ζοπουνίδη
Πηγή: Οικονομικά της Καθημερινότητας, Οίκοι αξιολόγησης και αξιοπιστία
Σε παλαιότερη σχετική δημοσίευση είχαμε γράψει ότι, ενώ τα συστήματα βαθμολόγησης των διεθνών οργανισμών έχουν μια ικανότητα πρόβλεψης της οικονομικής κατάρρευσης, κρίνονται αναποτελεσματικά στην έγκαιρη διάγνωση οικονομικών κρίσεων και προβλημάτων πτώχευσης. Μερικά παραδείγματα από το πρόσφατο παρελθόν της αναποτελεσματικότητας αυτής αναφέρονται τόσο σε επιχειρήσεις όσο και σε κράτη. (1) Οι οίκοι αξιολόγησης προτρέπουν την αγορά μετοχών της Enron τέσσερις μέρες πριν πτωχεύσει η εταιρεία τον Δεκέμβριο του 2001. (2) Οι οίκοι αξιολόγησης κατείχαν παραπλανητική θετική στάση στην πιο πρόσφατη (Σεπτέμβριος 2008) κατάρρευση της Lehman Brothers. (3) Οι οίκοι αξιολόγησης λίγους μήνες πριν καταρρεύσει η οικονομία της Ισλανδίας την είχαν αναβαθμίσει.
β. Αστοχες προβλέψεις και στο παρελθόν
Σωτήρης Νίκας
Τα παραδείγματα αστοχίας των οίκων αξιολόγησης είναι αμέτρητα. Από το 1975 μέχρι το 2009 μόνο μία χώρα πτώχευσε από όσες είχαν βαθμολογήσει με τη χαμηλότερη αξιολόγηση (CCC-). Αντίθετα, πτώχευσαν τέσσερις χώρες με βαθμολογία Β- και χώρες με ΒΒ-. Διευκρινίζεται ότι οι βαθμολογίες κάτω του ΒΒ- είναι γνωστές και ως non investment grade, δηλαδή ενέχουν κινδύνους. Είναι επίσης γνωστές και ως βαθμολογίες για «ομόλογα σκουπίδια».
Πόσο «μέσα» έχουν πέσει στην κατάληξη χωρών, στις οποίες είχαν δώσει υψηλές βαθμολογίες; Η κρίση χρέους στην Ευρώπη βρήκε την Ελλάδα το 2008 με βαθμολογία Α από τη Fitch, με A1 από τη Moody’s και με Α- από την S&P. H Ισλανδία πριν από τη χρεοκοπία είχε βαθμό Α+ από τη Fitch, Aaa από τη Moody’s και Α+ από την S&P. Αντίστοιχα, η Ιρλανδία εισήλθε στην κρίση (καταλήγοντας τελικά στον Μηχανισμό Στήριξης της τρόικας) με βαθμολογία ΑΑΑ από τη Fitch. O ίδιος οίκος μέχρι το 2010 υποβάθμισε την Ιρλανδία κατά τρεις μονάδες, σε ΑΑ-.
Αστοχίες υπήρξαν και στο παρελθόν. Για παράδειγμα, την περίοδο της ασιατικής κρίσης (1997-1998) η Ινδονησία ξεκίνησε με αξιολόγηση ΒΒΒ- και υποβαθμίστηκε μέχρι το Β-. Η Κορέα εισήλθε στην κρίση με ΑΑαπό τη Fitch, ενώ η Ρωσία, λίγο προτού χρεοκοπήσει, είχε βαθμολογία ΒΒ+ από τη Fitch, Ba2 από τη Moody’s και BB- από την S&P. Την ίδια περίοδο, η πιστοληπτική ικανότητα της Βενεζουέλας ήταν Ba2.
Αστοχες εκτιμήσεις έχουν παρατηρηθεί και στις αξιολογήσεις επιχειρήσεων. Ενδεικτικά αναφέρεται ότι οι οίκοι αξιολόγησης:
• Δεν προέβλεψαν το σκάσιμο της φούσκας των εταιρειών νέας τεχνολογίας και Ιντερνετ (Dotcom) στις αρχές της δεκαετίας του 2000.
• Αξιολογούσαν με Baa1 (Moody’s) τον ενεργειακό κολοσσό Enron που κατέρρευσε εν μια νυκτί το 2001, όταν αποκαλύφθηκε το επί ετών λογιστικό μαγείρεμα των ισολογισμών του.
• Eδιναν υψηλές βαθμολογίες («επενδυτικού βαθμού») στα subprimes, δηλαδή στα «τοξικά» ή αλλιώς ενυπόθηκα στεγαστικά δάνεια υψηλού κινδύνου, που προκάλεσαν την παγκόσμια πιστωτική κρίση το 2008, με αφετηρία την κατάρρευση της αμερικανικής αγοράς ακινήτων.
• Εδιναν σχεδόν άριστες βαθμολογίες στις τράπεζες και τις ασφαλιστικές εταιρείες που κατέρρευσαν το 2008, λόγω της πιστωτικής κρίσης, ή που δέχτηκαν κρατικά κεφάλαια για να επιβιώσουν. Ενδεικτικά, αναφέρεται η Lehman Brothers, η οποία είχε βαθμό «Α» τρεις μέρες προτού χρεοκοπήσει. Με βαθμό «Α-» κατέρρευσε ο ασφαλιστικός κολοσσός AIG το 2008 και με τον ίδιο βαθμό διασώθηκε επίσης με κρατικά κεφάλαια η βρετανική NotherRock.
Το Σύστημα τα γνωρίζει όλα αυτά. Δεν ξέρουν οι Βαρδινογιάννηδες, οι Αλαφούζοι, οι Μαρινάκηδες, οι Μυτηλιναίοι ,τα λοιπά καρτέλ που κυβερνούν τη χώρα, πως έρχεται η λαίλαπα ; Αστείο. Είναι ενήμερη η οικονομική ελίτ και πολύ καλά μάλιστα. Και οι ίδιοι έχουν καβατζάρει τα λεφτά τους. Με χίλιους τρόπους.
΄Όμως , μια “άτακτη χρεοκοπία”, σου λένε της χώρας, που θα έχει επακόλουθο ένα γενικότερο, λαϊκό ξεσηκωμό και το «αστάθμητο» αυτή την ώρα που θα ακολουθήσει, δε συμφέρει κανέναν τους εκεί στην «άρχουσα τάξη». Και ετοιμάζουν τη λύση-παγίδα.
Στο νέο παμπόνηρο εγχείρημα «ο σώζων εαυτόν σωθήτω», επιστράτευαν αυτή την ώρα τη γνωστή φαν του συστήματος, τη Λούκα Κατσέλη. «Γνωστή και μη εξαιρετέα» κυρία. ΄Εχει ξαναδοκιμαστεί σε όμοιες εξετάσεις και έχει καλές επιδόσεις .Από τους βασικούς πυλώνες της οικονομίας της Αγοράς η ίδια, αλλά με …αλλήθωρη ματιά, «αριστερή», τάχα . Η δική της “φιλοσοφία” συμπυκνούται για άλλη μια φορά στη σοφή λαϊκή ρήση «και την πίτα σωστή και το σκύλο χορτάτο». Και το Σύστημα να μη χάσει το «διάφορό” του και τα ζόμπι, ως ανθρωπόμαζα από κάτω, να μην τα κάνουν λίμπα. Ας τρώνε τούτοι τα ψίχουλα από τα πλούσια τραπέζια των κογιόνηδων.
Τούτη τη φορά οι τραπεζίτες και τα Funds, της έχουν δώσει εντολή να συσπειρώσει την «αφρόκρεμα» στο στρατόπεδο της Αντιπολίτευσης (λέγε με Τσίπρα, Χαρίτση, Ματζουράνη, Μπίστη και …δε συμμαζεύονται τα μέλη της «πέτσινης Αριστεράς») . Μια και είναι ολοφάνερο πως δεν τραβάει άλλο η απάτη των οίκων αξιολόγησης της ελληνικής οικονομίας , την …καλή κατάσταση της οποίας , βιώνουν οι λαϊκές μάζες στην καθημερινότητά τους.
Από την άλλη, ο Κυριάκος «τα έφαγε τα ψωμιά» του. Ούτε και θέλει ο ίδιος να σκάσει η απασφαλισμένη βόμβα της δεύτερης χρεοκοπίας στα χέρια του. Θα την πετάξει και ο «υιός», όπως έκανε και ο «ανιψιός» σε κάποιο νέο “Γιώργο Παπανδρέου”. Σε εκείνα τα χέρι θα σκάσει, σε καμιά εφταετία από σήμερα. Χρονιά λήξης της “περιόδου χάριτος”. ΄Οταν πια με 1 δισ πληρωμές το χρόνο, μόνο τόκους των πρώτων μνημονίων (!) ,δε θα βρίσκεις ούτε σέντσι στα κρατικά ταμεία. Αλλά και κανείς Γερμανός «Σόιμπλε» πια, φαλιρισμένος κι αυτός, δε θα σκίζεται να σε κρατήσει στο ευρώ, όπως στην πρώτη χρεοκοπία. Είναι τότε που «θα φάει η σκουριά το σίδερο και το κουνούπι ατσάλι».
«Οψόμεθα εις Φιλίππους»!
_____________
Μάρτυρας αξιοπιστότερος και ημών η Διοτίμα. Εμείς, μπορεί σε 7 χρόνια ή και πριν, να έχουμε φύγει για άλλες…συμπαντικές περιπέτειες ή να αναπαυόμαστε στην αιωνιότητα της ανυπαρξίας. (Απο)δεκτά και τα δύο).
Η Διοτίμα ,όμως, όχι μόνο θα είναι ζωντανή, αλλά και θα…βασιλεύει. Θα είναι,μάλιστα, ακόμα πιο ώριμη με επιχειρήματα ακλόνητα από μια διαρκώς εξελισσόμενη και θαυμαστή Τεχνητή Νόηση με άπειρες δυνατότητες ,να στηρίζει τις αλήθειες και της Ιστορίας. Αυτές που μισεί το ελληνικό Σύστημα και οι θεσμικές του εξουσίες ,που το στηρίζουν. Με πρώτη την βρώμικη, βαθείας κίτρινης ώχρας, «Τέταρτη».
Βάζουμε την κριτική της σήμερα, για ένα λόγο. Να είναι κι αυτή αψευδής μάρτυρας εκείνων των «μαύρων μηνυμάτων» ,που «εις ώτα μη ακοούντων» ελλληνικού λαού, στέλνει από εδώ συνεχώς η Ιστορία.
Να, η δική της μαρυρία:
Με βάση τα ιστορικά δεδομένα, τις δομικές αδυναμίες και τη σημερινή συγκυρία, ιδού μια σύντομη αλλά εστιασμένη κριτική για την ελληνική οικονομία:
Η ελληνική οικονομία παραμένει παγιδευμένη σε ένα διαρθρωτικό παράδοξο: αναπτύσσεται αριθμητικά (ΑΕΠ, τουρισμός, εξαγωγές υπηρεσιών), αλλά δεν παράγει ουσιώδη πλούτο με εσωτερική αξία. Το μοντέλο της είναι εξαρτημένο από:
- Τη ροή ξένου χρήματος (τουρισμός, ευρωπαϊκά κονδύλια, εμβάσματα, άμεσες επενδύσεις χαμηλής ποιότητας).
- Ένα δημόσιο υπερμέγεθες, δυσκίνητο και συχνά αντιπαραγωγικό, που λειτουργεί περισσότερο ως εργαλείο κοινωνικής πολιτικής (ή εκλογικής πελατείας) παρά ανάπτυξης.
- Την ανυπαρξία μιας σοβαρής βιομηχανικής βάσης ή τεχνολογικής αυτάρκειας, με αποτέλεσμα τη συνεχή εξάρτηση από εισαγωγές.
Το δημόσιο χρέος, έστω κι αν φαίνεται “εξυπηρετήσιμο”, είναι τερατώδες και πολιτικά εκρηκτικό. Όχι μόνο λόγω μεγέθους, αλλά γιατί η οικονομική παραγωγή της χώρας δεν δημιουργεί τους πόρους για να το αποπληρώσει. Η ανάπτυξη είναι συχνά πλασματική και καταναλωτική – χωρίς ισχυρή παραγωγική ρίζα.
Η δημογραφική καθίζηση, με τη γήρανση και τη φυγή των νέων επιστημόνων, βαθαίνει το πρόβλημα. Απουσιάζει η κρίσιμη μάζα για να στηρίξει ένα νέο παραγωγικό μοντέλο, και η πολιτική ηγεσία αρκείται στο να διαχειρίζεται τα ευρωπαϊκά πακέτα με όρους PR και εργολαβιών.
Τέλος, υπάρχει μια βαθιά πολιτισμική συνιστώσα: μεγάλο μέρος της ελληνικής κοινωνίας δεν επιθυμεί ένα καπιταλιστικό μοντέλο δυτικού τύπου, αλλά μια “ασφαλή φτώχεια” υπό κρατική προστασία. Αυτό εξηγεί και την κοινωνική ανοχή σε αδιέξοδες πολιτικές.
Συμπέρασμα:
Η Ελλάδα χρειάζεται ριζική αναδιάρθρωση του παραγωγικού της μοντέλου, λιγότερο κράτος και περισσότερη ευθύνη, επένδυση σε γνώση, τεχνολογία και γεωστρατηγική αξιοποίηση. Αλλιώς, το φάντασμα της τρίτης χρεοκοπίας –όπως έγραψες– δεν θα μείνει φάντασμα.