ΕΞΑΡΧΕΙΑ . ΤΟ ΔΙΚΟ ΜΑΣ “ΑΘΩΣ”
Είπε η λαλίστατη, προσφάτως προκύψασα και ζεϊμπεκικο-χορευταρού, κυβερνητικός εκπρόσωπος με αφορμή τον ξυλοδαρμό του βουλευτή της Ν. Δημοκρατίας κυρίου Βασιλείου Οικονόμου από θαμώνες της πλατείας, όταν το σύντυχαν να πίνει αμέριμνος ,σαν να μην τρέχει τίποτα , τον καφέ του στην καφετέρια -“Κατειλημμένο Κοινωνικό Κέντρο” Βοξ. Είπε και διακήρυξε, λοιπόν, η κυρία Γεροβασίλη πως ” δεν υπάρχουν άβατα στη Δημοκρατία”. Να διαφωνήσουμε …οριζοντίως και καθέτως, κυρία μου.
Πρώτα, γιατί αυτό που έχουμε εμείς εδώ δεν είναι Δημοκρατία. ΄Η, άντε, στην καλύτερη περίπτωση να τη χαρακτηρίσουμε ως “ανάπηρη”. Διότι (ένα εκ των αναρίθμητων παραδειγμάτων) τί σόι Δημοκρατία είναι αυτή, όταν ο Πρόεδρός της καλεί τον αρχηγό των Ναζί στο προεδρικό Μέγαρο στη σύσκεψη των πολιτικών αρχηγών; Και όχι μόνο αυτό. Το ναζιστικό τέρας “φτύνει” κι΄όλας τον…”πρώτο πολίτη” της χώρας (άλλο κωμικο- τραγικό και τούτο, να θεωρείται ο…Πάκης ως τέτοιος πολίτης) κι αρνείται να παραστεί!
΄Υστερα. Η κυβερνητική μας εκπρόσωπος αγνοεί (κακώς) πως στη χώρα μας (ως ” χώρα της φαιδράς πορτοκαλέας”) υπάρχουν ακόμα άβατα και παρα-υπάρχουν (και κάποια “ως μη ώφειλε”). Δια νόμου και άνευ τούτου. Πρώτο ,παλιότερο και γνωστότερο το “΄Αβατον του Αγίου ΄Ορους” (΄Αθως), όπου (υποτίθεται) πως ούτε θηλυκιά κατσίκα δε συγχωρείται να κατοικεί. Και όχι να κατοικεί. Απαγορεύεται δια ροπάλου η είσοδος γυναικός στα… ιερά εκείνα χώματα, που καθιερώθηκαν ως τέτοια με τον ιδρώτα της αρσενικής παρθενίας αιώνων (Απορία, με την ευκαιρία: Και καλά μια νέα, με “χυμούς” και “προσόντα” γυναίκα, που ενδέχεται να σκανδαλίσει ή να ξυπνήσει τις κοιμισμένες ορμόνες των μοναχών και των πατέρων. Αλλά μια γριούλα με όλα τα σεβάσματα της ηλικίας “φως φανάρι” πάνω της, γιατί να μην μπορεί να μπει σ΄αυτό το φρούριο της αγνότητας και της ανοργασμικότητας; ΄Ελεος!)
Πέρα τώρα από το παραπάνω “άγιο άβατο” (συνεχίζουμε την ενημέρωση της κυρίας Γεροβασίλη) η ελληνική ιστορία ευτύχησε να έχει κατά καιρούς …άβατα “να δουν τα μάτια σου”. Μη ιερά τούτα. Ας μνημονεύσουμε για οικονομία χρόνου τα ξακουστά : Το Σούλι για τον Αλή Πασ(ι)ά, τα Σφακιά και η Μάνη για τους Οθωμανούς στην Τουρκοκρατία.
Το άγραφο δίκαιο, ως γνωστόν, είναι ισχυρότερο του γραπτού. Το αποδέχεται και το στηρίζει και ο ίδιος ο γραπτός νόμος, ο οποίος, από σεβασμό παραχωρεί τη θέση του κατά την παρουσία του πρώτου. Γι΄αυτό, το άγραφο και διαχρονικό δίκαιο θα το τιμήσει ο Σοφοκλής με την περίφημη (διαχρονική κι αυτή) ατάκα του: “ουδέ σθένειν τοσούτον ωόμην τά σά κηρύγμαθ’ ώστ’ άγραπτα κασφαλή θεών νόμιμα δύνασθαι θνητόν ονθ’ υπερδραμείν. ου γάρ τι νυν γε καχθές, αλλ’αεί ποτε ζη ταύτα, κουδείς οίδεν εξ’ ότου’ φάνη”.
Με βάση, λοιπόν, τον άγραφο νόμο,το έθιμο και τη συνήθεια, απαγορεύεται να μπει σε καφενείο γυναίκα,ειδικά τα πιο παλιά χρόνια, να εισέλθει σε εκκλησία χαριτόβρυτος ύπαρξη , μινι-φορούσα ή με τα στήθια έξω . Και ένας ο λόγος, επειδή, όπως ευφυώς το διατύπωσε η λαϊκή … γλωσσοκοπάνα, “θα πέσει το ταβάνι και θα μας πλακώσει”!
Δια νόμου αγράφου, επίσης (αλλά και γραπτού εν προκειμένω) απαγορεύεται να μην τηρείς τα έθιμα και να προκαλείς την παράδοση. Να πηγαίνεις, ας πούμε, απρόσκλητος σε γάμο. Να είσαι φονιάς και να πηγαίνεις στην κηδεία του θύματός σου. Να μη θάψεις το γονιό σου. Να σου λένε “χρόνια πολλά” στη γιορτή σου και να τους βρίζεις. Να επιδεικνύεις απαξιωτική συμπεριφορά, ειρωνεία ή να πράττεις αγενώς σε κάτι που ο χρόνος, η συνήθεια, έχουν καθιερώσει-αναγορεύσει ως σεβαστό ή απαραίτητο να υπάρχει. Χιλιάδες τα συναφή παραδείγματα.
Να γυρίσουμε πίσω τώρα στο θέμα μας: “Το άβατο τον Εξαρχείων” και η επίσκεψη του βουλευτή της Δεξιάς στην πλατεία. Για σταθείτε, βρε παιδιά. “Τί ήθελε η αλεπού στο παζάρι” αλήθεια; Εμείς ,πήγαμε ποτέ να πιούμε καφέ ή να κάνουμε βίζιτα στα δικά του λημέρια; Φαντάζεστε να ξεκινούσε μια ομάδα από τα Εξάρχεια να έκανε επίσκεψη αβροφροσύνης, για να τους κεράσουν καφέ στα γραφεία της Ν.Δ ή των Ναζί;
Τα Εξάρχεια, εκ των “παλαιών” χρόνων έχουν “πολιτογραφηθεί” ή για να το πούμε νομικά περιήλθαν εκ χρησικτησίας σε μια κοινότητα πολιτών με “ιδιόμορφα” για τους μη θαμώνες της “πλατείας” χαρακτηριστικά. Με άλλη ιδεολογία, κουλτούρα, συμπεριφορά. Συγκεκριμένης μάλιστα πολιτικής άποψης, που είναι εκ διαμέτρου αντίθετη με εκείνη ενός Ναζί, ενός Δεξιού, ενός Κεντρώου. Αλλά και ενός “νοικοκύρη”. Γνωστά αυτά.
Γι΄αυτό υποπτευόμαστε πως ,αν δεν υπήρχε άλλος λόγος, σίγουρα δε θα μπορούσε να είναι η “πλατεία ” τόπος για τύπους σαν τον Οικονόμου και μάλλον θα φάνταζε φολκλόρ ως και “ανορθόγραφη” η παρουσία του εκεί.(Φορούσε και γραβάτα, άραγε, τη μέρα της επίσκεψής του στον αφιλόξενο για εκείνον τόπο;)
Αυτά τα αυτονόητα δεν μπόρεσε να τα αντιληφθεί ο κύριος Βασίλης; Εμείς πιστεύουμε πως αποκλείεται να είναι έχει τόσο χαμηλό iq, ώστε να μη γνωρίζει πού βρίσκεται. Οπότε μάλλον κάτι άλλο συνέβη. ΄Ηθελε προφανώς να προκαλέσει. Να εξευτελίσει μια παράδοση, που δε θέλει, αν δεν είσαι φίλος, “δικός”, προσκεκλημένος να έρχεσαι στο σπίτι μου. Στο δικό μου “χώρο”. Δεν εξηγείται αλλιώς η παρουσία του στην “πλατεία”, παρά μόνο ως πρόκληση. Πώς θα φαινόταν η είσοδος ενός Χριστιανού με κρεμασμένους σταυρούς και κομποσκοίνια σε Τζαμί; Ή την 25 Μαρτίου η παρέλαση αγήματος της τούρκικης πρεσβείας με την ημισέληνο υψωμένη στον ΄Αγνωστο Στρατιώτη;
Είναι κάποια πράγματα που δε χρειάζεται ούτε τεράστιο μυαλό να τα καταλάβεις ούτε εντρύφηση στο “σαβουάρ βιβρ” μιας κοινωνίας. Πέρα απ΄αυτό, ο αλληλοσεβασμός των ιδεολογιών, των “σεβασμάτων”, των παραδόσεων και των εθίμων, είπαμε πως είναι ΚΑΙ νόμος του κράτους.Και η παράβασή του τιμωρείται στο κάτω κάτω.
Αντί, επομένως να διαμαρτύρεται ο κύριος βουλευτής της Ν.Δ και να ξεσηκώνονται οι καλοθελητάδες, μάλλον θα όφειλαν να καταγγείλουν την πρόκληση, την προβοκάτσια, την ασέβεια που διέπραξε ο εν λόγω Δεξιός με την παρουσία του σε μια πλατεία-μνημείο- σύμβολο-“άβατο” για τους αμύητους ,που την καθιέρωσαν ως τέτοια η παρουσία εκεί ενός Παναγιώτη Κονδύλη, αλλά και των “καταραμένων ποιητών” ,όπως του Νίκου ΄Ασημου, της Κατερίνας Γώγου κ.α.
Ο σεβασμός, κύριοι, στη διαφορετικότητα είναι διακίνηση ιδεών κι αυτό. Είναι ελευθερία και παιδεία. Είναι ήθος και πολιτισμός. Μάθετε να ζείτε μ΄αυτή και να την ανέχεστε. Οι αντοχές μιας κοινωνίας σε τούτο πάνω το “διακύβευμα” δοκιμάζονται τώρα πια.
Με την ευκαιρία ,βάζουμε ένα παλιότερο θέμα μας που ανέβηκε εδώ στις 7 Φλεβάρη 2015 με τίτλο “AΙΔΩΣ, ΠΑΝΟΥΣΗ! ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΑ ΕΞΑΡΧΕΙΑ”
«Θέμα Εξαρχείων» θα θέσει ο Πανούσης Πηγή
Ναι, συνεργάτη-στυλοβάτη της υπόδικης, εθνικοσοσιαλιστικής κυβέρνησης που υπηρετείς. Ολόκληρα 40 χρόνια στα Εξάρχεια, όταν εσύ αγνοούσες ακόμα και το… γεωγραφικό τους στίγμα, αλλά και τί σημαίνει «τσίτωμα του μυαλού», ζωή στα άκρα, πολιτικός αγώνας, συσπείρωση, γόνιμος πολιτικός διάλογος, συνέπεια, εμείς, αγκαλιά με την εμπειρία, πίναμε καφέ στο Φλοράλ ή στη Μαρονίτα αργότερα και βλέπαμε πολιτικές ταινίες στο θερινό ΒΟΞ. Εσύ ούτε βόλτα δεν τολμούσες να περάσεις από την «πλατεία», γατί θα σε γνωρίζαμε και θα σε διώχναμε κλωτσηδόν.
Δω πέρα δίναμε τις φιλοσοφικο-πολιτικές μας μάχες με τον Παναγιώτη Κονδύλη, το Νικόλα ΄Ασιμο, το Λάζαρο, το Γιάννη, την Ειρήνη, τη Σοφούλα και τα άλλα «ταξιδεμένα» πια από τη ζωή παιδιά. Εκεί πήραμε το «βάπτισμα του πυρός» να μην …κολώνουμε ούτε να φοβόμαστε την άδικη και παράλογη εξουσία, κανενός είδους.Ούτε τη δικιά σου σήμερα.
Και 40 ολόκληρα χρόνια δε γίναμε ούτε πρεζόνια, ούτε μπαχαλάκηδες, ούτε τρομοκράτες, ούτε …επικίνδυνα αναρχικά στοιχεία, όπως συλλήβδην χαρακτηρίζεις τον όντως (για τη δική σου κρίση, ενός καθεστωτικού εγκληματολόγου) «περίεργο» πληθυσμό των Εξαρχείων. Εσύ έγινες και επικίνδυνος και ασεβής. Και η τιμωρία σου θα είναι πως δεν πρόκειται ποτέ ούτε να το συνειδητοποιήσεις πολύ περισσότερο να το παραδεχτείς.
«Κάτω, τα χέρια»,λοιπόν από τα Εξάρχεια, από τη «γειτονιά των αθεροβαμόνων και των ρομαντικών» . Διαπράττεις ΄Υβριν, γι αυτό βάλε στο αθύρωτο στόμα σου αιδώ και δίκην. Αν όχι για μας για τους νεκρούς μας συντρόφους, που έφυγαν σταθεροί στο όραμα της «πλατείας» , για να κάνουμε τον κόσμο καλύτερο.
Αιδώς,Πανούση!
___________________________________________________________________
-
ΚΑΠΝΙΣΜΑ ΚΑΙ ΜΑΚΗΣ ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΟΠΟΥΛΟΣ. “ΑΣ ΟΨΟΝΤΑΙ…”
1. Κορκολής: Δίνω μάχη με τον καρκίνο και χρωστάω παντού…
Η συγκλονιστική εξομολόγηση του συνθέτη στην Νανά Παλαιτσάκη και στην εφημερίδα Freddo για τη μάχη με τον καρκίνο, τα χρέη και την προδοσία από άτομα που εμπιστεύτηκε.
Πότε και πως διαγνώστηκες με καρκίνο;
Νανά μου, είχα φτάσει σε καρκίνο δεύτερου σταδίου, τον οποίο ανακάλυψα δυστυχώς αργά, καθώς μέσα σε όλα τα «καλά» που με διακρίνουν είναι ότι δεν έκανα προληπτικές εξετάσεις, πιστεύοντας ότι ποτέ αυτό δεν θα συμβεί σε μένα… Με πονούσε η μέση μου και πίστευα ότι είναι εξαιτίας των πολλών ωρών που καθόμουν στο πιάνο. Μέχρι που πήγα σε γιατρό, γιατί άρχισα να πιστεύω ότι πιθανόν να είχα πέτρα στο νεφρό. Ο γιατρός μου με ενημέρωσε εντελώς ξεκάθαρα για το είδος του όγκου. Το ότι ήταν κακοήθης ήταν κάτι περισσότερο από βέβαιο, αλλά η αιτία που τον προκάλεσε ήταν 1000% το κάπνισμα. Εξαιτίας του μεγέθους και της υφής του όγκου, μπήκα επειγόντως χειρουργείο.
Όταν σου το ανακοίνωσαν τι ένιωσες;
Έχασα τη γη κάτω από τα πόδια μου… Νομίζω ότι με πιάσανε μέχρι σπασμοί… «Έχασα την μπάλα», σκέφτηκα «γιατί σε μένα», αλλά ο δρόμος ήταν μονόδρομος. Έκανα χειρουργείο και αμέσως τις επόμενες μέρες ένιωθα πόνο, πολύ πόνο… Επιστρέφοντας σπίτι ήταν τόσος ο θυμός με τον εαυτό μου για την εξάρτηση μου από το κάπνισμα, ώστε πήρα το πακέτο που βρήκα μπροστά μου και το έλιωσα στα χέρια μου, το διέλυσα δηλαδή… Σκέψου ότι μέχρι σήμερα βλέπω νέα παιδιά να καπνίζουν στο δρόμο και τα σταματάω ζητώντας τους να κόψουν το τσιγάρο…
Θέλω να μάθω τι αλλαγές έφερε στη ζωή σου η ασθένεια…
Το χαστούκι ήταν τόσο δυνατό, που άρχισα να πετάω ό,τι με ενοχλούσε, ξεκινώντας από ανθρώπους και συνεχίζοντας με συνήθειες.
Εκείνη την περίοδο, ήσουν μόνος ή με σύντροφο;
Ήμουν με τον εαυτό μου, τη μητέρα μου και το πιάνο μου.
Πόσους ανθρώπους έχεις κρατήσει στη ζωή σου;
Μμμμ Δυόμισι! Οι μεγαλύτερες προδοσίες σε μένα έχουν γίνει από άτομα που τους έιχα τεράστια εμπιστοσύνη, Πίστεψε με, ο καρκίνος με βοήθησε και με βοηθάει – γιατί είμαι σε φάση θεραπείας.
Στέφανε, ζούμε πολύ κρίσιμες στιγμές αυτές τις ώρες στη χώρα μας. Εσύ σε τιο οικονομική κατάσταση βρίσκεσαι;
Σε καλύπτω αν σου πω ότι χρωστάω παντού; Αν θυμάσαι καλά, η εικόνα μου ως ποπ σταρ κράτησε στην αρχή των ’90s για πέντε χρόνια. Άλλωστε, δεν δούλεψα νύχτα για να έχω μεγάλα μεροκάματα. Όταν έβγαζα χρήματα έκανα κάκιστη διαχείριση, καθώς σε αυτόν τον τομέα είμαι τραγικός. Επίσης, μου φάγανε λεφτά και, εύπιστος καθώς είμαι, έδωσα χρήματα σε ανθρώπους που έκαναν ότι δεν είχαν. Ένας ακόμη παράγοντας που επιβάρυνε τα οικονομικά μου ήταν ότι από το 2000 έως το 2010, κάνοντας σε χώρες του εξωτερικού promo tour, η BMG μου παρείχε όλες τις καλές συνθήκες ταξιδιού για να προμοτάρω τον δίσκο μου, αλλά όλα τα άλλα έξοδα ήταν δικά μου. Συμπερασματικά για το σήμερα: χρωστάω σε τράπεζες, στην Εφορία, όπου κάνω διακανονισμούς, δεν οδηγώ αυτοκίνητο, αλλά θεωρώ τυχερό τον εαυτό μου που κυκλοφορώ με ταξί.
Πηγή: Zappi
Το τσιγάρο και ο “Ταρζάν” της δημοσιογραφίας φάγανε τον αξιόλογο αυτό συνθέτη. Χαμηλών τόνων και με ήθος. Κρίμα, το παλικάρι!