1, Διαμαρτυρία κατοίκων στη Θέρμη -Δεν θέλουν το κέντρο φιλοξενίας μεταναστών
Κάτοικοι του δήμου Θέρμης βρέθηκαν έξω από το δημαρχείο της πόλης για να διαμαρτυρηθούν για το κέντρο φιλοξενίας προσφύγων που θα γίνει στην περιοχή.
Στους βάρβαρους, τους παλιάνθρωπους, τους απάνθρωπους πρέπει να τους μιλάς στη “γλώσσα” τους. Γιατί, μόνο αυτή καταλαβαίνουν, όταν τη λογική ,την ανθρωπιά και την Ιστορία , τα έχουν στείλει περίπατο. ΄Εχουμε και λέμε λοιπόν:
1. Πρόσφυγες είστε και εσείς, ανόητοι και αλαζόνες στη Θέρμη. Δεν είστε στο κάτω- κάτω οι πιο πολλοί ντόποι εκεί. Ριζώσατε σε “ξένη πατρίδα” (και καλώς, κάλλιστα, βέβαια). Μόνο που σήμερα κάνετε τους τσαμπουκάδες και “παζαρεύετε” τη γη, που δε σας ανήκει. (΄Οπως δεν ανήκει σε κανένα η γη. Είναι δώρο της Φύσης στον άνθρωπο, όπως ο αέρας και το φως).
2. Για να συνεχίσουμε να μιλάμε στη “γλώσσα” σας με αφορμή το πλακάτ (δεύτερη εικόνα). Για να απελευθερωθεί η βόρεια Ελλάδα, χύθηκε πολύ …νότιο αίμα. Ο γράφων, για παράδειγμα, σε εκείνους τους πολέμους έχασε 2 παππούδες και ένας ήταν με το όπλο στα χέρια μια ζωή. Αυτό το χυμένο “αίμα” το κληροδότησαν σε μας τα εγγόνια τους γι΄ αυτό και ως οι “νόμιμοι κληρονόμοι” ηθικά, ιστορικά ,σας απογορεύουμε να το φτύνετε.
3. Η άρνησή σας να δεχτείτε συνανθρώπους που ξέφυγαν κι εκείνη από εφιαλτική σφαγή με παιδιά, άλλα στα χέρια και άλλα πνιγμένα, είναι θρασύτατη ΄Υβρις και πρόκληση σ΄αυτούς που απελευθέρωσαν τη γη εκεί πάνω, για να την κάνετε εσείς σήμερα ιδιοκτησία, “κτήμα” και εμπόριο. Ασεβείς και παλιάνθρωποι.
(Τέτοια γλώσσα ταιριάζει στους ανεγκέφαλους και αυτή χρειάζονται, όσο, έστω και ένας δυστυχής γονιός πρόσφυγας, δεν έχει κονάκι να απαγγιάσει το παιδί του. Τελεία και παύλα! Και μάλιστα, θα τους στείλουμε στη Θέρμη να τους τα… ψάλλουν Μακεδόνες φίλοι (καρντάσια από την Ασπροβάλτα και τη Δράμα), αλλά και Θρακιώτες λεβεντιές που δεν είναι σαν ελόγου τους κουφιοκεφαλάκηδες και άκαρδοι).
2. «Πόλεμος» Τουρκίας-Γερμανίας για τη γενοκτονία των Αρμενίων -Ανακαλεί τον πρέσβη η Αγκυρα
Η Τουρκία ανακάλεσε τον πρεσβευτή της στη Γερμανία μετά την αναγνώριση από την γερμανική βουλή των εγκλημάτων της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας εναντίον των Αρμενίων ως γενοκτονία, δηλωσε πριν από λίγο ο Τούρκος Πρωθυπουργός, σύμφωνα με το Sputnik.
Σε ομιλία του στην Άγκυρα, ο Μπιναλί Γιλντιρίμ δήλωσε πως ένα “ρατσιστικό αρμενικό λόμπι” ευθύνεται για την απόφαση της γερμανικής βουλής, για την οποία υποστήριξε πως ήταν εσφαλμένη.
«Η Τουρκία δεν πρόκειται να δεχθεί την απόφαση του γερμανικού Κοινοβουλίου σχετικά με το θέμα για το οποίο και οι ιστορικοί δεν μπορούν να συμφωνήσουν. Εμείς καλέσαμε τον Τούρκο πρεσβευτή από τη Γερμανία για διαβουλεύσεις», είπε ο Γιλντιρίμ δήλωσε σε δημοσιογράφους στην Άγκυρα.
Η τουρκική πρεσβεία στο Βερολίνο πάντως δεν έχει επιβεβαιώσει ακόμα τις πληροφορίες. Την ίδια στιγμή, ο επιτετραμμένος της Γερμανίας στην Τουρκία έχει κληθεί στο τουρκικό υπουργείο Εξωτερικών στην Άγκυρα.
Ερντογάν: Το ψήφισμα της γερμανικής Βουλής θα έχει σοβαρές επιπτώσεις
Ο τούρκος πρόεδρος Ταγίπ Ερντογάν δήλωσε σήμερα πως το ψήφισμα το οποίο ενέκριναν οι γερμανοί βουλευτές και που χαρακτηρίζει τις σφαγές των Αρμενίων το 1915 από τις οθωμανικές δυνάμεις “γενοκτονία”, θα έχει σοβαρές επιπτώσεις στις σχέσεις των δύο χωρών.
Σε συνέντευξη Τύπου στο Ναϊρόμπι, που μεταδόθηκε απευθείας από την τουρκική τηλεόραση, ο Ερντογάν είπε πως μετά την ανάκληση του τούρκου πρεσβευτή στη Γερμανία η κυβέρνηση θα συζητήσει τα βήματα που θα κάνει η Άγκυρα ως απάντηση.
Το ψήφισμα που ενέκριναν οι Γερμανοί βουλευτές με το οποίο οι σφαγές Αρμενίων από τις Οθωμανικές δυνάμεις το 1915 χαρακτηρίζονται “γενοκτονία” έπληξε σοβαρά τις σχέσεις του Βερολίνου με την Άγκυρα, είχε δηλώσει νωρίτερα σήμερα εκπρόσωπος του τουρκικού κυβερνώντος κόμματος.
Ο Γιασίν Ακτάι έκανε το σχόλιο αυτό απευθείας στην τηλεόραση μετά την έγκριση, σήμερα, σχεδόν ομόφωνα από τη γερμανική κάτω βουλή, την Μπούντεσταγκ, ενός συμβολικού ψηφίσματος. Το κυβερνών στην Τουρκία Κόμμα Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης (AKP) σχεδιάζει να υποβάλει για ψήφιση στο τουρκικό Κοινοβούλιο μια δήλωση κατά του ψηφίσματος, δήλωσε κομματική πηγή.
Τσαβούσογλου: Ανεύθυνη και αβάσιμη η απόφαση
Ο τούρκος υπουργός Εξωτερικών Μεβλούτ Τσαβούσογλου δήλωσε σήμερα οτι οι “ανεύθυνες και αβάσιμες” αποφάσεις δεν αποτελούν τρόπο για να καλυφθεί η δική σου σκοτεινή ιστορία, αφού οι γερμανοί βουλευτές χαρακτήρισαν “γενοκτονία” τη σφαγή των Αρμενίων από τις οθωμανικές δυνάμεις το 1915.
“Ο τρόπος για να κλείσεις τις σκοτεινές σελίδες της δικής σου ιστορίας δεν είναι να αμαυρώνεις την ιστορία άλλων χωρών με ανεύθυνες και αβάσιμες κοινοβουλευτικές αποφάσεις”, έγραψε στο Twitter.
Η Γερμανία αγνόησε τις απειλές της Τουρκίας και αναγνώρισε τη Γενοκτονία των Αρμενίων
Με το βλέμμα στην Αγκυρα και στις πιθανές αντιδράσεις της, το γερμανικό ομοσπονδιακό Κοινοβούλιο αναγνώρισε σήμερα σχεδόν ομόφωνα (με μία ψήφο κατά και μία αποχή) ως γενοκτονία την σφαγή των Αρμενίων το 1915 από τις δυνάμεις της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας.
Παράλληλα αναγνώρισε ότι παραδέχεται τον «άδοξο» ρόλο του Γερμανικού Ράιχ, το οποίο, αν και διέθετε επαρκή πληροφόρηση, δεν έκανε ό,τι μπορούσε για να την σταματήσει.
Εισηγητές του ψηφίσματος ήταν τα κόμματα του κυβερνητικού συνασπισμού (CDU/CSU/SPD), η σημερινή συνεδρίαση ωστόσο πραγματοποιήθηκε χωρίς την παρουσία της Καγκελαρίου ‘Ανγκελα Μέρκελ, η οποία επικαλέστηκε συμμετοχή της σε συνέδριο για την Ψηφιακή Οικονομία, του Αντικαγκελάριου Ζίγκμαρ Γκάμπριελ, ο οποίος μιλάει σε συνέδριο του κλάδου των κατασκευών και του υπουργού Εξωτερικών Φρανκ-Βάλτερ Σταϊνμάιερ, ο οποίος πραγματοποιεί επίσκεψη στη Λατινική Αμερική.
Είναι προφανές ότι ακόμη και για τους εισηγητές, η συνεδρίαση πραγματοποιήθηκε σε μάλλον δύσκολη συγκυρία, με την Τουρκία να αξιοποιεί τον κομβικό της ρόλο στην προσφυγική κρίση, απειλώντας ακόμη και να «παγώσει» την συμφωνία με την Ευρωπαϊκή Ένωση, εάν δεν ικανοποιηθεί το αίτημά της για απελευθέρωση του καθεστώτος της βίας για την Ζώνη Σένγκεν. Σε αυτές τις απειλές ήρθαν να προστεθούν και οι αυστηρές προειδοποιήσεις για επιδείνωση των γερμανοτουρκικών σχέσεων, για διπλωματική κρίση, ακόμη και για απόσυρση του τούρκου πρέσβη από το Βερολίνο. «Γελοίο» χαρακτήρισε το ψήφισμα ο νέος Πρωθυπουργός της Τουρκίας Μπιναλί Γιλντιρίμ, ενώ ο Πρόεδρος Ταγίπ Ερντογάν μετέφερε ο ίδιος τηλεφωνικά τις απόψεις και τις απειλές του στην κυρία Μέρκελ.
Τον όρο «γενοκτονία» χρησιμοποίησε πάντως πέρυσι πρώτος ο ομοσπονδιακός Πρόεδρος της Γερμανίας Γιοάχιμ Γκάουκ, ένα αντίστοιχο ψήφισμα όμως αποσύρθηκε την τελευταία στιγμή το 2015, προκειμένου να μην διαταραχθούν οι διμερείς σχέσεις.
«Μία ειλικρινής επεξεργασία του παρελθόντος δεν θέτει σε κίνδυνο την σχέση με άλλες χώρες, αλλά εμπλουτίζει την συνεργασία. Η σημερινή κυβέρνηση στην Τουρκία δεν είναι υπεύθυνη για αυτό που συνέβη πριν από 100 χρόνια, αλλά είναι συνυπεύθυνη για ό,τι συμβαίνει για αυτό σήμερα», δήλωσε ο Πρόεδρος της Βουλής Νόρμπερτ Λάμερτ ανοίγοντας σήμερα την συνεδρίαση και επέκρινε τις ακόμη και δολοφονικές απειλές που υπήρξαν εναντίον κυρίως βουλευτών τουρκικής καταγωγής. «Αυτό είναι απαράδεκτο», τόνισε.
«Το θέμα δεν είναι να κατηγορήσουμε την Τουρκία. Η Γερμανία συνδέεται με πολλά θέματα με την Τουρκία και με το ψήφισμα θέλουμε να στηρίξουμε την συμφιλίωση και την προσέγγιση μεταξύ της Τουρκίας και της Αρμενίας», δήλωσε ο βουλευτής των Χριστιανοδημοκρατών (CDU) Φραντς Γιόζεφ Γιουνγκ, ενώ από την πλευρά των Σοσιαλδημοκρατών (SPD) ο Ρολφ Μούτσενιχ σημείωσε ότι στην συζήτηση με την ‘Αγκυρα απαιτείται ένας διαφορετικός διάλογος και, αναφερόμενος στον κ. Ερντογάν, δήλωσε ότι «δεν πρέπει να ξεχάσουμε ότι έχει την πλειοψηφία». Αλλαγές, πρόσθεσε, είναι εφικτές, αλλά θα πρέπει να προέλθουν κυρίως από την τουρκική κοινωνία.
Ο κ. Μούτσενιχ άσκησε ακόμη κριτική στην Καγκελάριο, λέγοντας ότι θα επιθυμούσε η κυρία Μέρκελ να είχε συναντηθεί στην Τουρκία και με εκπροσώπους του φιλοκουρδικού κόμματος HDP. «Επιτέλους πρέπει να το ονομάσουμε όπως ήταν: μια γενοκτονία 1,5 εκατομμυρίου Αρμενίων. Υπάρχει και συνευθύνη της Γερμανίας. Το Γερμανικό Ράιχ ήταν συνεργός», δήλωσε εκ μέρους της Αριστεράς (Die Linke) Γκρέγκορ Γκίζι, ενώ ο συμπρόεδρος των Πρασίνων Τζεμ Έζντεμιρ τόνισε ότι με το ψήφισμα «δεν θέλουμε να επιδείξουμε μια ηθική ανωτερότητα, αλλά το αντίθετο: αυτό το κείμενο αφορά και ένα κομμάτι της γερμανικής ιστορίας».
H Ιστορία δεν παραχαράσσεται ούτε φορτίζεται με εθνικιστικό ντελίριο. ΄Οποιοι επιχειρούν το αντίθετο , στο τέλος ηττώνται.
Και ο …Σουλτάνος Ερντογάν ελπίζουμε πως θα λυγίσει μια των ημερών μπροστά στο βάρος της αλήθειας και θα αναγκαστεί να μάθει να σέβεται την Ιστορία. Και όχι μόνο. Θα ζητήσει γονυπετής συγγνώμη για εκείνο το φοβερό έγκλημα της γενοκτονίας των Αρμενίων, όταν (αν) απαλλαγεί από τις εθνικιστικές του αγκυλώσεις.
΄Εγινε, δυστυχώς. Η ιστορική αλήθεια είναι αυτή. Και κανένας αστράτευτος ιστορικός δε λέει το αντίθετο, όπως ισχυρίζεται ο Ερντογάν. ΄Οποιος αμφισβητεί το ιστορικό αυτό γεγονός της γενοκτονίας, έχει “λόγο” και “διάφορο”.
΄Ομως, όπως πολύ σωστά επεσήμανε ο Πρόεδρος της Γερμανική Βουλής Νόρμπερτ Λάμερτ “η σημερινή κυβέρνηση στην Τουρκία δεν είναι υπεύθυνη για ό,τι συνέβη πριν από 100 χρόνια, αλλά είναι συνυπεύθυνη για ό,τι συμβαίνει για αυτό σήμερα». Ουδείς λαός είναι υπεύθυνος για τα εγκλήματα των προγόνων του. Ούτε…”αμαρτίες γονέων παιδεύουσι τέκνα”. Αυτά είναι …προπατορικές γραφικότητες της Γραφής.
Οι σημερινοί Τούρκοι δε φέρουν ευθύνη για τις γενοκτονίες και τις εθνοκαθάρσεις των Αρμενίων, των Ποντίων, των Κούρδων. ΄Οπως δεν ευθύνονται και οι σημερινοί Ρώσοι για τα εγκλήματα και τις εθνοκαθάρσεις του Στάλιν. Το ίδιο και οι σύγχρονοι Γερμανοί . Δε χρειάζεται να απολογηθούν για τα εγκλήματα του ναζισμού. Οφείλουν, όμως όλοι ,όσοι είχαν “βάρβαρους” και εγκληματίες “προπάτορες”, να ζητήσουν μια μεγάλη συγγνώμη από τα αθώα θύματα και την ανθρωπότητα ολόκληρη.
Να τελειώνουμε με αυτά, επιτέλους. Τέτοια παραληρήματα, ας τα αφήσουμε να αποτελούν αποκλειστικότητες ανόητων εθνικιστών, Ναζί, ακροδεξιών, εθνικοσοσιαλιστών. Να έχουν να ασχολούνται οι Μιχαλολιάκοι, οι Πλεύρηδες, οι Γεωργιάδηδες, η “θυγατέρα” Κωνσταντοπούλου και τα συναφή ανδρείκελα.
Δε χρειάζονται οι λαοί άλλο τα βαρίδια του παρελθόντος. Θέλουν να πορευτούν ελεύθεροι στο Μέλλον.
΄Οταν σιγά-σιγά ο “οπαδός” γίνει Πολίτης, όταν πάψουν να υφίστανται ΄Εθνη και κράτη, όταν η ανθρωπότητα ολόκληρη γίνει μια “πατρίδα”, το σημερινό ντελίριο του Σουλτάνου θα μοιάζει φαιδρό και ακατανόητο. Αλλά και ανήθικο και προσβλητικό για τη μνήμη των εκατομμυρίων θυμάτων των λογής θηριωδιών.
Ας μην προπαθούν να γυρίσουν πίσω το ημερολόγιο οι άφρονες. Είναι “σισύφεια προσπάθεια”.
______________________________________________________________________
-
ΤΑΜΠΛΟΪΝΤ. ΡΕΣΙΤΑΛ ΤΡΟΜΟΛΑΓΝΕΙΑΣ ΣΤΟ ΜΑΡΟΥΣΙ .
-
ΧΙΟΥΜΟΡ ΑΝΤΙ ΓΙΑ ΜΠΟΥΝΙΕΣ ΚΑΙ ΒΡΙΣΙΔΙ.
-
“ΣΑΠΙΑ ΦΥΚΙΑ” ΣΤΗΝ ΑΓΟΡΑ ΤΗΣ ΒΙΟΜΗΧΑΝΙΑΣ ΠΑΡΑΠΛΗΡΟΦΟΡΗΣΗΣ
1. a. ΜΕΤΑ ΤΟΝ «ΔΡΑΚΟ» ΚΑΙ ΤΗ ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ ΤΗΣ ΑΓΡΑΦΙΩΤΟΥ
Νέο θρίλερ στο Μαρούσι με εξαφάνιση 16χρονης
![Νέο θρίλερ στο Μαρούσι με εξαφάνιση 16χρονης [εικόνα]](http://www.iefimerida.gr/sites/default/files/styles/708x320/public/elas708_19.jpg?itok=b7Mzpdqb)
Πηγή: Νέο θρίλερ στο Μαρούσι με εξαφάνιση 16χρονης [εικόνα] | iefimerida.gr http://www.iefimerida.gr/news/269948/neo-thriler-sto-maroysi-me-exafanisi-16hronis-eikona#ixzz4APhEknlM
β. Βρέθηκε η 16χρονη Μαρία Κ. που είχε εξαφανιστεί από το Μαρούσι
Βρέθηκε η 16χρονη Μαρία Κ. που είχε εξαφανιστεί στις 30 Μαΐου στο Μαρούσι.
Το «Χαμόγελο του Παιδιού», που είχε εκδώσει Amber Alert για την εξαφάνιση της κοπέλας, ανέφερε το βράδυ της Τετάρτης 1 Ιουνίου πως η Μαρία βρέθηκε και επέστρεψε στην οικογένειά της.
Πηγή: Βρέθηκε η 16χρονη Μαρία Κ. που είχε εξαφανιστεί από το Μαρούσι | iefimerida.gr http://www.iefimerida.gr/news/270198/vrethike-i-16hroni-maria-k-poy-eihe-exafanistei-apo-maroysi#ixzz4APgZD2Vj
Παλιά, είχαμε μια εφημερίδα πορνοφυλλάδα, βαμμένο ακρο-δεξιό έντυπο, που τη λέγανε ΑΠΟΓΕΥΜΑΤΙΝΗ. Την αγοράζανε συνήθως κάτι χουντικοί, σεξομανείς και έφηβοι, επειδή καθημερινά είχε τεράστια , προκλητικά γυμνά.
Αλλά, η πολιτική… πολιτική, φυσικά. Και να, κράξιμο στην Αριστερά και στους….κομμουνιστάς και να, ύμνοι στον Κωνσταντίνο Καραμναλή, αλλά και σε Χουντο-ανθρώπους. Και όλα αυτά, δίπλα στις φωτογραφίες-σαλόνι με τις ξεβράκωτες.
Μια φορά θυμάμαι, δημοσίευσε κάτι φωτογραφίες από ένα δυστύχημα με μηχανή. Είχε σκοτωθεί ένα νεαρό ζευγάρι. Και τί φωτογραφίες λέτε πως έδειχνε η βρωμοφυλλάδα; Τη μηχανή κομμάτια και την κοπέλα μέσα στα αίματα, αλλά με τα ματωμένα φουστάνια της νεκρής τραβηγμένα ως επάνω, να φαίνονται τα πόδια και το εσώρουχό της! Τα είχαν πάρει τότε κρανίο κάτι Εξαρχειώτες, λέγανε , και είχαν πάει στη Φειδίου 12 που είχε ο “οχετός” αυτός της ΑΠΟΓΕΥΜΑΤΙΝΗΣ τα γραφεία της και τους πετάξανε γιαούρτια μέσα στα γραφεία.
Σήμερα, η νέα ΑΠΟΓΕΥΜΑΤΙΝΗ είναι η
πορνοφυλλάδα, μεν αλλά και…πολιτικοποιημένη (τρομάρα της). Καρα-Δεξιά, σκανδαλοθηρική, τρομολαγνική, ορίτζιναλ προϊόν της βιομηχανίας παραπληροφόρησης.
Αυτές της ημέρες για παράδειγμα, έπαιξε ασύστολα και εκνευριστικά την “κασέτα” με το…Δράκο στο Μαρούσι, τη γυναίκα που βρέθηκε δολοφονημένη στο γκαράζ του σούπερ μάρκετ (κι αυτό στο Μαρούσι) και μια έφηβη που…εξαφανίστηκε (και τούτη από το Μαρούσι), υπονοώντας η σκατοφυλλάδα πως ένα νέος… δράκος τώρα , αιχμαλωτίζει στο πανέμορφο, παλιά, χωριό του Σπύρου Λούη και του Γιώργου Κατσίμπαλη , κοπέλες, αλα ψυχάκιας στη “σιωπή των αμνών”.
Σήμερα, βρέθηκε η κοπελίτσα, που προφανώς “ξεχάστηκε” κάπου και έχασε το δρόμο για το σπίτι της. Τέτοια περιστατικά είναι καθημερινά σε όλη τη χώρα.΄Ομως, μια και συνέβη αυτές τις ημέρες στο Μαρούσι, ήταν μοναδική ευκαιρία να γίνει πρωτοσέλιδη είδηση από την εμπορική δημοσιογραφία με συνειρμούς πως όλα τα… φοβερά, σεξουαλικά εγκλήματα γίνονται αυτό τον καιρό στο προάστιο, που μαζί με την Πεύκη, ήταν πάντα ήσυχα και γραφικά μέρη , τουλάχιστον όσο τα ξέραμε παλιότερα και για πολλά χρόνια.
Το επίσης “χοντρό” και ανήθικο είναι πως μόλις γύρισε στην οικογενειακή φωλιά η άτακτη μικρούλα, iefimerida. gr της ξεδιαντροπιάς και της απάτης, δεν έκανε τον κόπο να αποφορτίσει την ατμόσφαιρα από το φόβο γυναικών και γονιών, που αυτού του είδους τα ταμπλόιντ είχαν καλλιεργήσει. Χέστηκαν! Απλά, το αναφέρει …αναγκαστικά, ξερά και δείχνει μάλιστα σα να πικράθηκε το βάρβαροι επιτελείο της, που δε βρέθηκε το κορίτσι σε κανένα ρέμα πεταμένο, θύμα κανενός ανώμαλου, παρανοϊκού.
Είπαμε, θεσμοί δεν υπάρχουν στην Ελλάδα. Ο Τύπος των “Βαρόνων” , παλιά και σήμερα, επένδυε για τρελά κέρδη, καλλιεργώντας το μικροκομματισμό-μαυρογυαλουρισμό, τη σκανδαλολογία, τη τρομολαγνεία, τη πορνογαρφία, σε όλη δηλαδή την εμετική συνταγή ΑΙΜΑ, ΣΠΕΡΜΑ, ΘΕ(Α)ΜΑ. Τέτοιοι ήταν τα αφεντικά που διαφέντεψαν τον ελληνικό “Τύπο” και ασέλγησαν πάνω του δεκαετίες ολόκληρες, όπως για παράδειγμα ο Χ. Λαμπράκης και ο Ν. Μπότσης ,ιδρυτής της εν λόγω ΑΠΟΓΕΥΜΑΤΙΝΗΣ (ένας από τους πλούσιους και με εξουσία εραστής της …γατούλας Αλίκης Βουγιουκλάκη).
Την ίδια συνταγή ακολουθούν και τα σημερινά αφεντικά, που πλέον, μέσω του διαδικτύου, έχουν ευρύ πεδίο δράσης και εκμετάλλευσης. Αλώσανε από άκρου σε άκρο την ενημέρωση-πληροφόρηση και την πουλάνε ως παραπληροφόρηση-διαστρέβλωση με τεράστια κέρδη. Θησαυρίζουν στην κυριολεξία οι παλιάνθρωποι.
“΄Αξιος ο μισθός” σας σκουπιδοφάγοι μου!Συνεχίστε να τους δίνετε δύναμη και εξουσία. Να σας αναγνωρίζουν, ως… “κότες με τα χρυσά αυγά”. Αφήστε τους να σας δουλεύουν πατόκορφα.
2. Ανακοίνωση δημόσιας υπηρεσίας στα Τρίκαλα
Το καλό χιούμορ… σπάζει κόκαλα. Και είναι πολύ καλύτερο από τις φωνές και τα βρισίδια για διευθέτηση διαφορών μεταξύ των ανθρώπων. Μπράβο, παιδά Τρικαλινά!
3. Το απίστευτο περιστατικό με αεροπλάνο που ΚΑΝΕΙΣ δεν ήξερε
Πηγή: tro-ma-ktiko.blogspot.gr
– See more at: http://www.ingossip.gr/paraxena/484272-to-apisteyto-peristatiko-me-aeroplano-poy-kaneis-den-exere?ref=yfp#sthash.TBnfeUzG.dpuf
Ένα πραγματικό γεγονός που το διηγείται επιβάτης σε αεροπλάνο…
που επέστρεφε από τους Αγίους Τόπους στις 29 Αυγούστου του 2003.
Ήταν χαράματα Παρασκευής, 29 Αυγούστου του 2003. Φεύγαμε με βαριά καρδιά από την Ιερουσαλήμ, με κατεύθυνση προς Τελ Αβίβ και από εκεί για Αθήνα.
Είχαμε περάσει υπέροχα. Την προηγούμενη, είχαμε γιορτάσει Πανηγυρικά την Κοίμηση της Παναγίας μας στον Τάφο Της, αφού στα Ιεροσόλυμα η Κοίμηση εορτάζεται 13 ημέρες μετά, στις 28 Αυγούστου.
Ζήσαμε μία πρωτόγνωρη, μοναδική εμπειρία. Το πανηγύρι ήταν μεγαλοπρεπές, πλούσιο, γενναιόδωρο προς πάντας. Αργά το απόγευμα ετοιμάσαμε τις βαλίτσες μας, το βράδυ λάβαμε μέρος στην αγρυπνία στον Πανάγιο Τάφο και αμέσως μετά, γρήγορα στο πούλμαν που μας περίμενε ακριβώς έξω από την παλαιά Πόλη. O καιρός ήταν καλός. O ουρανός έναστρος και μέσα σε μία γλυκιά ησυχία απολαμβάναμε την Πόλη φωτισμένη. Είχαμε στυλώσει τα μάτια μας στα τείχη της, αγκαλιάζοντας νοερά όλα τα Πανάγια Προσκυνήματα, κλείνοντας τα ερμητικά μέσα στην καρδιά μας. Ένα σχεδόν αδιόρατο ελαφρύ χαμόγελο πρόδιδε την κούραση των ημερών, αλλά και την βαθιά ευγνωμοσύνη μας προς τον Θεό για όσα ζήσαμε. Η ευχαρίστηση μας ήταν τόση, που δεν κλονίστηκε καθόλου από την παρατεταμένη αναμονή, ούτε από τον εξαντλητικό έλεγχο των Ισραηλινών στο αεροδρόμιο.
Όταν επιτέλους επιβιβάστηκα στο αεροπλάνο – εάν θυμάμαι καλά ήταν ένα δικινητήριο Airbus – πρόσεξα ότι τα φώτα του τρεμόπαιζαν συνεχώς και δεν σταθεροποιούνταν σε μία συγκεκριμένη φωτεινότητα. Σκέφθηκα ότι κάποιο καλώδιο δεν κάνει καλή επαφή και βυθίστηκα στο κάθισμα μου. Όταν ξεκίνησε η τροχοδρόμηση, τα πρόβλημα στα ηλεκτρικά έγινε πιο έντονο, ενώ παράλληλα ακούγονταν και ο χαρακτηριστικός ήχος μικρών, πολλαπλών βραχυκυκλωμάτων. Δεν έδωσα σημασία· τα φώτα έσβησαν, απογειωθήκαμε και, όταν ξανάναψαν το πρόβλημα υφίστατο σε μικρότερο βαθμό. Καθόμουν με τη μητέρα μου στην αριστερή πλευρά του αεροσκάφους, μπροστά από το φτερό, ενώ φίλοι και γνωστοί κάθονταν σε κοντινές θέσεις.
Μετά από περίπου 20 λεπτά ακούσαμε έναν δυνατό θόρυβο και το αεροπλάνο άρχιζε να τρέμει και να κινείται δεξιά και αριστερά, σαν να «κοσκινίζει», όπως εύστοχα παρατήρησε κάποιος φίλος. O πιλότος είπε πρώτα στα εβραϊκά και μετά στα αγγλικά να παραμείνουμε με τις ζώνες μας δεμένες, το ίδιο έκαναν αμέσως και οι αεροσυνοδοί Αρχικά δεν δώσαμε σημασία, ώσπου κοίταξα το φτερό και είδα την τουρμπίνα να φλέγεται και να εκσφενδονίζει κομμάτια από πυρωμένο σίδερο! Μετά από ένα καθησυχαστικό πρόλογο, την έδειξα στη μητέρα μου και στους γύρω φίλους. Όλοι μας είχαμε ταξιδέψει πολλές φορές με αεροπλάνο, αλλά ήταν η πρώτη φορά που βλέπαμε φλεγόμενο κινητήρα. Σφιχθήκαμε κάπως αλλά κρύψαμε επιμελώς την ανησυχία μας, σιωπώντας. Κάποιοι από εμάς όπως έμαθα αργότερα, λέγαμε νοερά την Ευχή. Μετά από αρκετά λεπτά έγινε νέα ανακοίνωση που μας πληροφορούσε για την απώλεια του αριστερού κινητήρα και ότι θα προσπαθήσουμε να φθάσουμε στα Ελευθέριος Βενιζέλος με τον άλλον.
Δεν πέρασαν άλλα είκοσι λεπτά όταν ακούστηκε ένας λιγότερος δυνατός θόρυβος από τη δεξιά πλευρά και νοιώσαμε όλοι τις ίδιες έντονες δονήσεις του αεροσκάφους, αναμεμιγμένες με αναταράξεις. Κάποιοι που κάθονταν μπροστά από το δεξί φτερό φώναξαν «πήρε φωτιά η τουρμπίνα»! Το μέχρι τότε ήπιο και, μάλλον ευχάριστο κλίμα, του θαλάμου αντικαταστάθηκε σύντομα από πανικό. Το αεροσκάφος έχανε διαρκώς και απότομα ύψος και ακουγόταν ένας θόρυβος σαν σφύριγμα, που μετά θυμήθηκα ότι τον άκουγα στις ταινίες, όταν έπεφταν οι βόμβες των αεροπλάνων. Οι αεροσυνοδοί, που μόλις είχαν ξεκίνησε να προσφέρουν αναψυκτικά, ασφάλισαν τρέχοντας τα καροτσάκια τους στις κατάλληλες θέσεις· κάθισαν γρήγορα και προσδέθηκαν κρατώντας το κεφάλι τους κοντά στα γόνατα. Αρκετοί καρδιοπαθείς και ηλικιωμένοι έπαιρναν τα χάπια τους δύο-δύο. Μεταξύ συζύγων, γίνονται δημόσιες εξομολογήσεις για το πότε απάτησε ο ένας τον άλλον και με ποιόν και ζητούσαν συγχώρεση. Γιαγιάδες και παπούδες απεκάλυπταν στα παιδιά τους ότι τους αδίκησαν στη διαθήκη τους και ζητούσαν συγχώρεση και εκείνα την έδιναν, αλλά και τη ζητούσαν με τη σειρά τους για παλιές άπρεπες συμπεριφορές. Φίλοι ομολογούσαν ότι με αφορμή το τάδε περιστατικό είχαν πει ψέματα και συκοφαντήσει αλλήλους….
Όλα τα παραπάνω μαζί με τη συνεχή και απότομη απώλεια ύψους, τις ασυνήθιστες αναταράξεις και τη σιγή του πιλότου έκαναν βαριά την ατμόσφαιρα. Σαν να μην έφθανε αυτό, κάποιος από τήν παρέα φώναξε «είχε δίκιο ο τάδε», ενθυμούμενος τα λόγια ενός μοναχού, που του είχε πει, παρουσία τρίτων, πριν από λίγες ήμερες ότι η Ελλάδα θα θρηνήσει μεγαλύτερο αριθμό νεκρών από ό,τι το Πάσχα – αναφερόμενος στο δυστύχημα λίγο πριν από τη Μεγάλη Εβδομάδα στα Τέμπη – μόνο που αυτή τη φορά θα είναι στη θάλασσα. Είχαμε αρχίσει να ανησυχούμε σοβαρά…
Το αεροπλάνο άρχισε να παίρνει κλίση καταλάβαμε ότι προσπαθεί να στρίψει και σκέφθηκα ότι θα επιστρέφαμε στο Τελ Αβίβ η ότι θα πηγαίναμε στην Κύπρο. Σε λίγο σηκώθηκε μία αεροσυνοδός και πήγε βιαστικά να ασφαλίσει κάποια αντικείμενα που έπεφταν. Τη σταμάτησα και τη ρώτησα τι ακριβώς συνέβαινε. Η πρώην χαμογελαστή και γλυκομίλητη κοπέλα είχε γίνει κατάχλωμη και είχε χάσει τη φωνή της. Ο φόβος κυριαρχούσε στην έκφραση του προσώπου της, στα σφιγμένα δόντια και κορυφώνονχαν στα ματιά της.
Τη ρώτησα εάν είχαμε χάσει και τους δυο κινητήρες και απάντησε με νεύμα καταφατικά. «Και τώρα τι θα γίνει; Πώς θα το αντιμετωπίσουμε;», ξαναρώτησα. Έπαψε να με κοιτάζει στα μάτια, το βλέμμα της έγινε μακρινό, σαν να κοιτούσε το κενό, κινούσε το κεφάλι της δεξιά και αριστερά, ανασήκωσε τους ώμους αδιάφορα, σαν όλα να είχαν τελειώσει και έκανε να φύγει. Τη συγκράτησα έντονα από το χέρι φωνάζοντας «Πέφτουμε;» και εκείνη μου έγνεψε πολλές φορές καταφατικά, χωρίς να μπορεί να αρθρώσει λέξη και έτρεξε να προσδεθεί πάλι στο κάθισμα της, κρατώντας σφιχτά το κεφάλι στα γόνατα. Πήραμε όλοι βαθιά ανάσα και προσπαθούσαμε όσο το δυνατόν ψύχραιμα να συνειδητοποιήσουμε τα συμβαίνοντα.
Το πέπλο της μελαγχολίας έσκισε η δυνατή φωνή ενός ρασοφόρου: «Μην φοβάστε, αδελφοί μου, ας προσευχηθούμε, δεν θα αφήσει ο Θεός!». Οι ιερείς έβαλαν πετραχήλι και άρχισαν να διαβάζουν, κάποιοι λαϊκοί έλεγαν νοερά την Ευχή και οι υπόλοιποι χωρίστηκαν σε δυο ομάδες – τη δεξιά και την αριστερή πτέρυγα του θαλάμου των επιβατών – και άρχισαν δειλά να ψάλουν οι μεν την Παράκληση της Παναγίας, οι δε τους Χαιρετισμούς. Αναθέσαμε την ελπίδα μας στον Θεό και αισθανθήκαμε πολύ καλύτερα ξελαφρώσαμε.
Οι αλλόθρησκοι επιβάτες, υπερβολικά φοβισμένοι σε σύγκριση μ’ εμάς, νόμιζαν ότι τραγουδούσαμε και μας κοίταζαν σαν να ήμασταν τρελοί. Η παρήγορη όμως αυτή ψυχική ανάταση διεκόπη λίγο αργότερα, όταν έκανε ανακοίνωση με τρεμάμενη φωνή ο πιλότος: «όπως ήδη καταλάβατε, πριν από λίγη ώρα χάσαμε και το δεύτερο κινητήρα ανεφλέγη. Ρίξαμε τα καύσιμα και θα προσπαθήσουμε να επιστρέψουμε στο Μπεν Κουριόν (το αεροδρόμιο του Τελ Αβίβ), αλλά…» του ήρθε ένας κόμπος στον λαιμό και σταμάτησε απότομα. Προς στιγμήν πάγωσε το αίμα μας. Όπως και να το κάνουμε, αλλιώς είναι να υποθέτεις βάσιμα πώς οδεύεις σε κάτι δυσάρεστο και αλλιώς είναι να σου το επιβεβαιώνουν επισήμως! Μετά τις πρώτες αμήχανες στιγμές, συνεχίσαμε όλοι μαζί να προσευχόμαστε από το σημείο που είχαμε σταματήσει, άλλοι την Ευχή, άλλοι την Παράκληση, άλλοι τους Χαιρετισμούς. Μού έκανε εντύπωση ότι προσεύχονταν θερμά και όσοι έδειχναν στο παρελθόν να μην πιστεύουν…
Προσπάθησα να φερθώ ψύχραιμα σε σημείο που κατηγορήθηκα για αναισθησία. Εξήγησα ήρεμα, με την ελπίδα να δώσω κουράγιο και σε κάποιους που έκλαιγαν: «Κάποτε όλοι θα πεθάνουμε αυτό δεν αλλάζει. Τι μας μένει τότε; Το πόσα χρόνια θα ζήσουμε και το πώς θα τα ζήσουμε. Όλοι μας θέλουμε να ζήσουμε πολλά χρόνια, εάν όμως ο Θεός αποφάσισε να πεθάνουμε σήμερα, ούτε αυτό αλλάζει· έξαλλου, δεν υπάρχει κάτι που να μπορούμε να κάνουμε ανθρωπίνως για να σωθούμε και δεν το κάνουμε. Άρα, εάν πάρουμε ως δεδομένο ότι σήμερα θα κληθούμε σε απολογία, τι πρέπει να μας ενδιαφέρει; Το σε ποιά κατάσταση βρίσκεται η ψυχή μας. Τώρα θα μού πείτε: «είμαι σε άσχημη κατάσταση, αλλά, εάν είχα και άλλα χρόνια, θα μετανοούσα!» Αυτή όμως η φιλοσοφική σκέψη δεν είναι της παρούσης, είναι μάλλον ένας ευσεβής πόθος, γιατί είπαμε ότι παίρνουμε ως δεδομένο ότι παραδίδουμε σήμερα. Άρα τι μάς μένει να κάνουμε; Να προσευχηθούμε ειλικρινά και να ζητήσουμε με θερμή συγχώρεση των αμαρτιών μας. Όμως πρέπει να έχουμε την ελπίδα μας στο έλεος του Θεού, γιατί:
ο Θεός από την άπειρη αγάπη Του για εμάς, δεν θα επέτρεπε ποτέ να γίνει κάτι προς ζημία της ψυχής μας, δηλαδή, εάν μάς πάρει σήμερα, αυτό θα πει ότι θα μας πάρει στην καλύτερη στιγμή μας.
Οι περισσότεροι από εμάς εξομολογηθήκαμε και κοινωνήσαμε μόλις χθες στη εορτή της Παναγίας, άρα είμαστε κατά το δυνατόν έτοιμοι. σκεφθείτε να φεύγαμε εντελώς απροετοίμαστοι; Όσοι ήρθαμε εδώ, δεν ήρθαμε για τουρισμό αλλά για προσκύνημα· λέτε ο Κύριος και η Παναγία, που ήρθαμε στην εορτή Της, να μάς αφήσουν έτσι;
Οι αναταράξεις συνεχίζονταν πάλι έντονες. Ήμασταν χαμηλά, άρχισαν να διακρίνονται τα νησιά με τα χαρακτηριστικά τους και μακριά η στεριά. Ξαφνικά σηκώθηκε όρθιος ο ίδιος ρασοφόρος, που καθόταν μπροστά δεξιά και μάς είχε παροτρύνει να προσευχηθούμε – δεν γνωρίζω εάν ήταν μοναχός η Ιερομόναχος (θυμάμαι μόνο την ψηλόλιγνη μορφή του το ιλαρό του προσώπου και τη μακριά του γενειάδα) και είπε με δυνατή και γεμάτη σιγουριά φωνή και δακρυσμένα μάτια «Παιδιά μου, σάς παρακαλώ, πιστέψτε με βλέπω την Παναγία μας μπροστά μου θεόρατη και κρατάει το αεροπλάνο από την κοιλιά- θα σωθούμε, θα σωθούμε!» και ξεσπώντας σε δάκρυα: «ας προσευχηθούμε να την ευχαριστήσουμε».
Όλοι οι επιβάτες πήραμε κουράγιο και αρχίσαμε να ψέλνουμε, δυνατά αυτή τι φορά, χαρμόσυνα την Παράκληση. Μέχρι και οι αεροσυνοδοί κατάλαβαν από τι γλώσσα του σώματος ότι κάτι ευχάριστο συμβαίνει και αναθάρρεψαν κοιτώντας απορημένες.
Σε λίγη ώρα φάνηκαν καθαρά τα κτήρια του Τελ Αβίβ- ήμασταν ήδη πολύ χαμηλά. Έμεναν λίγες μόλις στιγμές… Άρχισαν να μπαίνουν λογισμοί αμφιβολίας στο μυαλό μου: «Άραγε η πρόσκρουση θα γίνει στη στεριά η θα πέσουμε στη θάλασσα;», μα προσπαθούσα να τους διώξω με την προσευχή: «Πιστεύω Κύριε, βοήθει μου τη απιστία. Γεννηθήτω το θέλημα Σου. Υπεραγία Θεοτόκε σώσον ήμας.»
Σε λίγο φάνηκε το αεροδρόμιο. Ο διάδρομος ήταν στρωμένος με αφρό και κατά μήκος του ήταν παρατεταγμένα πολλά νοσοκομειακά. Άλλο αεροπλάνο δεν φαινόταν, προφανώς μάς είχαν δώσει προτεραιότητα. Μας φάνηκε ότι κατεβαίναμε με μεγάλη ταχύτητα σε σχέση με τις άλλες φορές, μάς χώριζαν λίγα μόλις μέτρα από το έδαφος. Όταν έγινε η επαφή, το αεροπλάνο σταμάτησε κατά θαυμαστό τρόπο σε μόλις 50 μέτρα, χωρίς κανένας μας να κινηθεί από τη θέση του, έστω και κατ’ ελάχιστον. Τουρμπίνες δεν είχε, για να τις θέσει σε ανάστροφη λειτουργία, ώστε να φρενάρει, και το φρένο στις ρόδες θα έπρεπε να είναι πολύ απότομο – πράγμα πολύ επικίνδυνο – για να σταματήσουμε μόλις σε 50 μέτρα, και ακόμα και τότε θα έπρεπε λόγω αδράνειας να πεταχτούμε όλοι προς τα μπροστά! (Εδώ φρενάρει κανείς λίγο με το αυτοκίνητο και με μικρές ταχύτητες και το σώμα του πηγαίνει μπροστά). Τίποτα όμως από όλα αυτά δεν έγινε. Το αεροπλάνο δεν σταμάτησε σύμφωνα με τους νόμους της φυσικής, αλλά σαν να εναποτέθηκε μαλακά στο έδαφος!
Όλοι αρχίσαμε, γεμάτοι ανακούφιση,τα ευχαριστήρια: «Δόξα Σοι Κύριε», «Σε ευχαριστώ Παναγία μου», «Ας είναι ευλογημένο το Όνομα Σου, Κύριε».
Μόνο τις αεροσυνοδούς είχε πιάσει νευρική κρίση. Για τουλάχιστον πέντε λεπτά η μία άνοιγε ένα γιαούρτι, έτρωγε μία κουταλιά, το πέταγε και έπαιρνε άλλο, η άλλη ανοιγόκλεινε συνεχώς κάποια μεταλλικά συρτάρια, η άλλη έτρεμε και χτυπούσαν τα δόντια της.
Μετά από λίγο αποβιβαστήκαμε και συνοδεία αστυνομικών, ιατρών και νοσοκόμων πήγαμε σε ένα σαλόνι, όπου κάποιους προσπαθούσαν να τους συνεφέρουν και στους υπόλοιπους πρόσφεραν ένα αναψυκτικό. Από την ένταση είχε στεγνώσει το στόμα μας, αλλά ποιος νοιαζόταν;
Ήμασταν ζωντανοί μόνο αυτό μετρούσε! Σε λίγο ήρθε άλλο αεροσκάφος να μάς πάει στην Αθήνα, όπου και φθάσαμε ασφαλώς. Βέβαια μάς περίμεναν δημοσιογράφοι και κάμερες. Ένας φίλος μου τηλεφώνησε με αγωνία να δει εάν είμαι καλά, γιατί είδε ένα trailer στις πρωινές ειδήσεις μεγάλου καναλιού για την πτήση μας, αλλά μετά το θέμα αποσιωπήθηκε επιμελώς.
Από εκείνη τη στιγμή, όλοι μας χάσαμε το ενδιαφέρον μας για τις λεπτομέρειες. Δεν φώναζε κανείς, δεν διαμαρτύρονταν για την καθυστέρηση, για τις βαλίτσες, για τις δημοσίως εξομολογηθείσες βαριές αμαρτίες, για τίποτα. Βαδίζαμε στη γη, αλλά το μυαλό και η καρδιά μας ήταν γεμάτα ευγνωμοσύνη, κατά τη δύναμη του καθενός προσκολλημένα σε Εκείνον που μάς επιβεβαίωσε τόσο περίτρανα και πάλι την αγάπη Του. Ξέραμε ότι ζούσαμε μέσα στην πρόνοια του Θεού και αισθανόμασταν απέραντη χαρά και ανεκλάλητη ευγνωμοσύνη γι αυτό.
(Αποφάσισα να γράψω αυτή τη μοναδική για μένα εμπειρία κατά παράκληση ενός αγαπητού αδελφού «προς δόξαν Θεού» και πνευματική τόνωση των αδελφών. Παρακαλώ, συγχωρέστε τον προσωπικό τόνο της διήγησης, αλλά ήθελα να αποδώσω τα γεγονότα και τα συναισθήματα ακριβώς, όπως τα ζήσαμε. Ευχαριστώ για την κατανόηση σας.)