Ορθόδοξη Ομάδα Δογματικής Έρευνας
Φλάβιος Ιώσηπος
Ο πρώτος χρονικογράφος του Ιησού
Μιχάλης Μητσός
“…Πρόκειται για τον Φλάβιο Ιώσηπο, ο οποίος στο περίφημο χωρίο Testimonium Flavianum χαρακτηρίζει τον Ιησού «σοφό, που έκανε θαύματα, δίδασκε τους ανθρώπους και ήταν ικανός να προσελκύει πολλούς Ιουδαίους και πολλούς Ελληνες». Ο Ιώσηπος αναφέρεται στην καταδίκη του Χριστού στον σταυρό από τον ρωμαίο κυβερνήτη Πόντιο Πιλάτο ύστερα από καταγγελία που έκαναν εβραίοι προύχοντες και μιλά για τους «Χριστιανούς που πήραν το όνομά τους από αυτόν» όχι με προσβλητικό τρόπο, όπως γινόταν μέχρι τότε, αλλά με σεβασμό.
Σε αυτό το βραχύ χωρίο αναφέρεται εκτενώς ο γνωστός ιταλός ιστορικός Λουτσιάνο Κάνφορα* στο τελευταίο του βιβλίο με τίτλο «Ο προσηλυτισμός: Πώς εκχριστιανίσθηκε ο Φλάβιος Ιώσηπος», που μόλις κυκλοφόρησε στην Ιταλία από τις εκδόσεις Salerno. Αντικείμενο του βιβλίου είναι η συζήτηση που διαρκεί εδώ και αιώνες γύρω από το Testimonium Flavianum, το κατά πόσον είναι γνήσιο ή πλαστό, το πώς ερμηνεύθηκε, πώς χρησιμοποιήθηκε και πώς εργαλειοποιήθηκε”.
****
Ο Ιησούς Χριστός είναι πρόσωπο των ευαγγελίων, αλλά όχι και της Ιστορίας, αφού η επιστήμη του Θουκυδίδη, το αγνοεί παντελώς, τη στιγμή, μάλιστα, που ένας από τους σημαντικότερους εκπροσώπους της, ο Φλάβιος Ιώσηπος (37-100 μ. Κ.Χ υπήρξε συντοπίτης και σχεδόν σύγχρονος (λίγα χρόνια διαφορά) με την ευαγγελική δράση του Μεσσία των χριστιανικών, ιερών κειμένων. Χτες ,μιλούσαμε για τον υβριδικό πόλεμο ,που διεξάγεται με πολλά μέσα, αλλά κυρίως με την παραπληροφόρηση. Αλλά, αν θέλουμε να αναζητήσουμε στην παγκόσμια ιστορία έναν από τους χειρότερους εκπροσώπους τέτοιου πολέμου, ασφαλώς τα πρωτεία ανήκουν κατ΄ αποκλειστικότητα στο ιερατείο του χριστιανισμού.
Ένα παράδειγμα, μέσα από τα, “ων ουκ έστιν αριθμός” στους αιώνες κείμενα αισχρής ,γκεμπελικής μάλιστα μορφής, παραπληροφόρηση, προς εξυπηρέτηση της προπαγάνδας των χριστιανικών ιδεασμών και φαντασιώσεων, είναι αυτός ο κύριος Μητσός, που υπογράφει ελαφρά τη… χειρί την παραπάνω παράγραφο και ο οποίος μάλλον ανήκει στη ομήγυρη που αυτοαναγορεύεται σε ερευνητική ομάδα υπό τη βαρύγδουπη και παρδαλή αναγραφή τίτλου Ορθόδοξη Ομάδα Δογματικής Έρευνας
(Θού Κύριε!).
Για την πλαστότητα του περίφημου αυτού χωρίου Testimonium Flavianum , έχει ξοδευτεί πολύ μελάνι σε όλες στις «μετά εμβολίμου χειρός» (πιθανότατα αδίστακτου αντιγραφέα σε κάποιο μοναστήρι), εποχές. Και οι δικές μας εδώ αναφορές παλιότερα στο ίδιο ζήτημα , είναι αρκούντως πολλές και σαφείς.
Το συμπέρασμα της σοβαρής σε όλους τους αιώνες έρευνας είναι πως η συγκεκριμένη παράγραφος είναι απολύτως πλαστή, αφού μορφολογικά δεν έχει καμιά σχέση με το υπόλοιπο κείμενο του συγγραφέα ιστορικού. Να σημειώσουμε πως με αυτή την άποψη συντάσσεται και ένας από τους πλέον γνωστούς παλιότερα Ορθόδοξους θεολόγους, ο Παναγιώτης Τρεμπέλας («τίνα με λέγουσι οι άνθρωποι είναι». Αλλά και οι περισσότεροι θεολόγοι παγκοσμίως και στα τρία χριστιανικά δόγματα .
Εμείς θα θυμίσουμε, με την ευκαιρία της ενιαύσιας χριστουγεννιάτικης προπαγάνδας του παγκόσμιοι ιερατείου και λοιπού θεολογικού “κουκουβαγείου” ότι στις αναφορές μας στο συγκεκριμένο χωρίο σε άλλα κείμενά μας εδώ , δώσαμε έμφαση σε δύο επιχειρήματα που δεν ανήκουν στη φιλολογική έρευνα της μορφολογίας του, αλλά στο ιστορικό παράδοξο -ακατανόητο και ως τέτοιο απορριπτέο.
Λέγαμε πως είναι απολύτως εμφανής η αδυναμία της θεολογικής έρευνας να στηρίξει ως γνήσια αυτή την αναφορά από τον ιστορικό Ιώσηπο , ο οποίος , τάχα, χαρακτηρίζει …σοφό και θαυματουργό αυτόν τον Ιησού Χριστό(!) ,επειδή προσκρούει σε δεκάδες εμπόδια με κυρίαρχα τούτα: Θα ήταν, όντως από τα πλέον παράδοξα στην παγκόσμια Ιστορία , ο Ιώσηπος να περιορίζεται στη μνεία ενός τέτοιου υπεράνθρωπου θνητού, που καταφέρνει απίστευτα για όλες τις εποχές θαύματα (ακόμα και από τους μυθικούς θεούς των αρχαίων Ελλήνων), σε λίγες μόνο λέξεις του χωρίου και να μην μας δίνει μια εκτενέστερη περιγραφή.
Αν μη τι άλλο … «βγάζουν μάτι» και στον πιο αδαή, δύο παρανοϊκές ευαγγελικές αναφορές (μη αμφισβητούμενες ακόμα και σήμερα από το επίσημο ιερατείο και ασφαλώς από τους οπαδούς του χριστιανισμού) με τις οποίες θέλουν να άνοιξε και να έκλεισε το σύντομο, κύκλο της ζωής του , αυτός ο παράξενος Εβραίος. (Να σημειώσουμε πως δεν ήτα μόνο ο Ιησούς. Πολλοί άλλοι κατά καιρούς , ζήλωσαν κι αυτοί τη δόξα των προφητών τους έθνους τους, εμφανιζόμενοι ως Μεσσίες στην Εβραϊκή κοινωνία).
Συγκεκριμένα αναφερόμαστε :
α. Στη σφαγή (κατά την εκκλησιαστική παράδοση 14.000) νηπίων, αμέσως μετά τη ευαγγελική γέννηση του βρέφους της Μαρίας και του Ιωσήφ (*) και β. στις εκατοντάδες αναστάσεις νεκρών ,που άνοιξαν τα μνήματά τους μετά τη σταύρωση και «την παράδοση του πνεύματός του Ιησού στον πατέρα του» και περιφέρονταν δίκην αγέλης αδέσποτης, ανά τας οδούς και τα ρύμας της Ιερουσαλήμ!(**).
Αμφότερες είναι παράλογες και σφόδρα αντιφατικές για την επιστήμη της Ιστορίας για τους εξής λόγους:
-
Να διαπραχθεί τέτοιου είδους φοβερή γενοκτονία και μάλιστα ΜΟΝΟ βρεφών κάτω των δύο ετών (πέρα από το μη συμβατό νούμερο των 14.000 με τον τότε εβραϊκό πληθυσμό) και χωρίς «αποχρώντα λόγο», είναι ακατανόητο για ηγεμόνα που διόρισε η Ρώμη και σίγουρα θα διέθετε στοιχειώδη λογική. Και ακόμα πιο προφανές , ο ίδιος θα ήταν υποχρεωμένος να συμμορφώνεται αυστηρά με τις εντολές του αυτοκράτορα και να πράττει σύμφωνα με τα συμφέροντα της αυτοκρατορίας . Τέτοια σφαγή, θα ξεσήκωνε τους Εβραίους με απρόσμενες εξελίξεις για τη Ρώμη. Με ποια επιχειρήματα θα τολμούσε να απολογηθεί μετά αυτός ο περίφημος Ηρώδης ενώπιον του αυτοκράτορα πως έσφαξε χιλιάδες μωρά …μόνο και μόνο, για να μην του πάρει κάποιος , εν δυνάμει επικίνδυνος και «αόρατος» (!) διάδοχος, όντας βρέφος, το τοπικό οφίτσιο; Χωρίς εντολή από τη Ρώμη να προχωρήσει σε τέτοιο για αδιανόητο λόγο, μακελειό, ούτε κατά διάνοια. Μιλάμε για μια αυτοκρατορία που μόνο και μόνο το δικαιικό και διοικητικό της σύστημα να μελετήσει κανείς, αντιλαμβάνεται τους λόγους που ισχύουν σχεδόν ατόφιες ακόμα και στην εποχή μας σε όλο σχεδόν τον κόσμο, οι νομικές της επισημάνσεις και στηρίζεται εν πολλοίς η απονομή δικαιοσύνης.
-
Επίσης εκκωφαντικά αδιανόητο και ανιστόρητο. Βγήκαν, λέει, οι πεθαμένοι από τους τάφους τους στα νεκροταφεία, προφανώς εκατοντάδες και …αδέσποτοι τριγύριζαν στην πόλη και χαιρετούσαν τους έκπληκτους και τρομοκρατημένους από το θέαμα περαστικούς και στη συνέχεια με τα σάβανα πήγαιναν βίζιτες στα σπίτια συγγενών και φίλων να τους αγκαλιάσουν και να τους ασπαστούν για όσο καιρό ζούσαν χώρια! ( Εύλογη απορία: Και μετά τη λήξη της μακάβριας αυτής παράστασης, πού πήγαν οι πεθαμένοι; Ξαναμπήκαν στους τάφους τους ή ξαναπέθαναν μετά από χρόνια; Τέτοια …λεπτομέρεια δεν μπαίνουν στον κόπο οι ευαγγελιστές να μας δώσουν. Ακόμα και ο νεκρός Κωνσταντής στο υπέροχο εκείνο δημώδες ποίημα, έχει καλύτερους και πιο αληθοφανείς λόγους να βγει από τον τάφο του, για να γυρίσει την Αρετή από τα ξένα , πίσω στην έρμη τη μάνα τους. Ας είναι).
Μιλάμε για ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΤΙΚΑ ΔΙΑΧΡΟΝΙΚΑ ….ΙΣΤΟΡΙΚΑ ΓΕΓΟΝΟΤΑ που θα ήταν «λαχείο» ακόμα και για ερασιτέχνη ιστορικό, να τα ζήσει στις «ημέρες» του και να έχει την τύχη να τα διασώσει στις γενιές. Και ο κλασικός στο είδος του σχολαστικός και αυστηρός στις επιλογές των ιστορικών του αναφορών, ο Φλάβιος Ιώσηπος , συγγραφέας τόμων βιβλίων και μάλιστα με λεπτομερειακές πολλές φορές επισημάνσεις στα ιστορούμενά του, να μη λέει κουβέντα για τέτοια πρωτάκουστα από καταβολής κόσμου, συμβάντα! Σε τέτοια περίπτωση θα πρέπει να λάβει το παράσημο του …πανύβλακα ιστορικού και των συναφών κοσμητικών , συνωνύμων και συγγενικών. Δεν ξανάγινε στους …αιώνες των αιώνων!
(*) (Κατά Ματθαίον) 2.1 Τοῦ δὲ ᾽Ιησοῦ γεννηθέντος ἐν Βηθλεὲμ τῆς ᾽Ιουδαίας ἐν ἡμέραις ῾Ηρῴδου τοῦ βασιλέως, ἰδοὺ μάγοι ἀπὸ ἀνατολῶν παρεγένοντο εἰς ῾Ιεροσόλυμα 2.2 λέγοντες, Ποῦ ἐστιν ὁ τεχθεὶς βασιλεὺς τῶν ᾽Ιουδαίων; εἴδομεν γὰρ αὐτοῦ τὸν ἀστέρα ἐν τῇ ἀνατολῇ καὶ ἤλθομεν προσκυνῆσαι αὐτῷ. 2.3 ἀκούσας δὲ ὁ βασιλεὺς ῾Ηρῴδης ἐταράχθη καὶ πᾶσα ῾Ιεροσόλυμα μετ᾽ αὐτοῦ, 2.4 καὶ συναγαγὼν πάντας τοὺς ἀρχιερεῖς καὶ γραμματεῖς τοῦ λαοῦ ἐπυνθάνετο παρ᾽ αὐτῶν ποῦ ὁ Χριστὸς γεννᾶται. 2.5 οἱ δὲ εἶπαν αὐτῷ, ᾽Εν Βηθλεὲμ τῆς ᾽Ιουδαίας· οὕτως γὰρ γέγραπται διὰ τοῦ προφήτου· 2.6 Καὶ σύ, Βηθλεὲμ γῆ ᾽Ιούδα, οὐδαμῶς ἐλαχίστη εἶ ἐν τοῖς ἡγεμόσιν ᾽Ιούδα· ἐκ σοῦ γὰρ ἐξελεύσεται ἡγούμενος, ὅστις ποιμανεῖ τὸν λαόν μου τὸν ᾽Ισραήλ. 2.7 Τότε ῾Ηρῴδης λάθρᾳ καλέσας τοὺς μάγους ἠκρίβωσεν παρ᾽ αὐτῶν τὸν χρόνον τοῦ φαινομένου ἀστέρος, 2.8 καὶ πέμψας αὐτοὺς εἰς Βηθλεὲμ εἶπεν, Πορευθέντες ἐξετάσατε ἀκριβῶς περὶ τοῦ παιδίου· ἐπὰν δὲ εὕρητε ἀπαγγείλατέ μοι, ὅπως κἀγὼ ἐλθὼν προσκυνήσω αὐτῷ. 2.9 οἱ δὲ ἀκούσαντες τοῦ βασιλέως ἐπορεύθησαν, καὶ ἰδοὺ ὁ ἀστὴρ ὃν εἶδον ἐν τῇ ἀνατολῇ προῆγεν αὐτοὺς ἕως ἐλθὼν ἐστάθη ἐπάνω οὗ ἦν τὸ παιδίον. 2.10 ἰδόντες δὲ τὸν ἀστέρα ἐχάρησαν χαρὰν μεγάλην σφόδρα. 2.11 καὶ ἐλθόντες εἰς τὴν οἰκίαν εἶδον τὸ παιδίον μετὰ Μαρίας τῆς μητρὸς αὐτοῦ, καὶ πεσόντες προσεκύνησαν αὐτῷ, καὶ ἀνοίξαντες τοὺς θησαυροὺς αὐτῶν προσήνεγκαν αὐτῷ δῶρα, χρυσὸν καὶ λίβανον καὶ σμύρναν. 2.12 καὶ χρηματισθέντες κατ᾽ ὄναρ μὴ ἀνακάμψαι πρὸς ῾Ηρῴδην, δι᾽ ἄλλης ὁδοῦ ἀνεχώρησαν εἰς τὴν χώραν αὐτῶν. 2.13 ᾽Αναχωρησάντων δὲ αὐτῶν ἰδοὺ ἄγγελος κυρίου φαίνεται κατ᾽ ὄναρ τῷ ᾽Ιωσὴφ λέγων, ᾽Εγερθεὶς παράλαβε τὸ παιδίον καὶ τὴν μητέρα αὐτοῦ καὶ φεῦγε εἰς Αἴγυπτον, καὶ ἴσθι ἐκεῖ ἕως ἂν εἴπω σοι· μέλλει γὰρ ῾Ηρῴδης ζητεῖν τὸ παιδίον τοῦ ἀπολέσαι αὐτό. 2.14 ὁ δὲ ἐγερθεὶς παρέλαβεν τὸ παιδίον καὶ τὴν μητέρα αὐτοῦ νυκτὸς καὶ ἀνεχώρησεν εἰς Αἴγυπτον, 2.15 καὶ ἦν ἐκεῖ ἕως τῆς τελευτῆς ῾Ηρῴδου· ἵνα πληρωθῇ τὸ ῥηθὲν ὑπὸ κυρίου διὰ τοῦ προφήτου λέγοντος, ᾽Εξ Αἰγύπτου ἐκάλεσα τὸν υἱόν μου. 2.16 Τότε ῾Ηρῴδης ἰδὼν ὅτι ἐνεπαίχθη ὑπὸ τῶν μάγων ἐθυμώθη λίαν, καὶ ἀποστείλας ἀνεῖλεν πάντας τοὺς παῖδας τοὺς ἐν Βηθλεὲμ καὶ ἐν πᾶσι τοῖς ὁρίοις αὐτῆς ἀπὸ διετοῦς καὶ κατωτέρω, κατὰ τὸν χρόνον ὃν ἠκρίβωσεν παρὰ τῶν μάγων. 2.17 τότε ἐπληρώθη τὸ ῥηθὲν διὰ ᾽Ιερεμίου τοῦ προφήτου λέγοντος, 2.18 Φωνὴ ἐν ῾Ραμὰ ἠκούσθη, κλαυθμὸς καὶ ὀδυρμὸς πολύς· ῾Ραχὴλ κλαίουσα τὰ τέκνα αὐτῆς, καὶ οὐκ ἤθελεν παρακληθῆναι, ὅτι οὐκ εἰσίν.
(**) ( Κατά Ιωάννην) : 27.50 , ὁ δὲ ᾽Ιησοῦς πάλιν κράξας φωνῇ μεγάλῃ ἀφῆκεν τὸ πνεῦμα. 27.51 Καὶ ἰδοὺ τὸ καταπέτασμα τοῦ ναοῦ ἐσχίσθη ἀπ᾽ ἄνωθεν ἕως κάτω εἰς δύο, καὶ ἡ γῆ ἐσείσθη, καὶ αἱ πέτραι ἐσχίσθησαν, 27.52 καὶ τὰ μνημεῖα ἀνεῴχθησαν καὶ πολλὰ σώματα τῶν κεκοιμημένων ἁγίων ἠγέρθησαν, 27.53 καὶ ἐξελθόντες ἐκ τῶν μνημείων μετὰ τὴν ἔγερσιν αὐτοῦ εἰσῆλθον εἰς τὴν ἁγίαν πόλιν καὶ ἐνεφανίσθησαν πολλοῖς. 27.54 ῾Ο δὲ ἑκατόνταρχος καὶ οἱ μετ᾽ αὐτοῦ τηροῦντες τὸν ᾽Ιησοῦν ἰδόντες τὸν σεισμὸν καὶ τὰ γενόμενα ἐφοβήθησαν σφόδρα, λέγοντες, ᾽Αληθῶς θεοῦ υἱὸς ἦν οὗτος.
(συνεχίζεται)