ΣΥΝΕΧΗΣ ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ

1.ΤΟ ΑΠΙΣΤΕΥΤΟ ΦΑΙΝΟΜΕΝΟ ΜΕ ΤΑ ΒΡΑΧΙΑ

Βωλάξ: Το χωριό της Τήνου με τους απόκοσμους τεράστιους βράχους -Μετεωρίτης ή ηφαίστειο;

Οι εντυπωσιακοί βράχοι στο χωριό Βωλάξ της Τήνου

Μάχη Θεών και Τιτάνων, πτώση μετεωρίτη, ή μετακίνηση της θάλασσας; Τα βράχια του χωριού Βωλάξ στην Τήνο κρύβουν καλά κρυμμένο ένα πολύ παλιό μυστικό, αυτό της δημιουργίας τους.

Το χωριό είναι χτισμένο σε υψόμετρο 284 μέτρων, σε ένα μικρό οροπέδιο στη μέση της Τήνου. Γύρω του υπάρχουν πέτρες και μεγάλοι σφαιρικοί γρανιτένιοι βράχοι που… βάζουν δύσκολα στους επιστήμονες, αλλά ενθουσιάζουν τους τουρίστες.
Ο επισκέπτης μόλις φτάσει στο σημείο βρίσκεται σε ένα σεληνιακό τοπίο ανάμεσα σε ολοστρόγγυλους και ζωόμορφους βράχους που βρίσκονται διάσπαρτοι σε μεγάλη έκταση. Οι πρώτες αντιδράσεις είναι ο ενθουσιασμός, η απορία και φυσικά ο θαυμασμός, στη συνέπεια έρχεται το εύλογο ερώτημα πώς βρέθηκαν στην Τήνο αυτά τα βράχια. Είναι σαν να τα πέταξε κάποιος στο νησί. Και κάπου εκεί ξεκινάει το μπαράζ των θρύλων, των μύθων, αλλά και των επιστημονικών εξηγήσεων.

Λίγο πριν φτάσει ο επισκέπτης στο χωριό βλέπει τα πρώτα εντυπωσιακά βράχια

Μάλιστα το περίεργο δεν είναι μόνο ο όγκος των στρογγυλών βράχων, αλλά ότι και αρκετοί από αυτούς έχουν σχήμα ανθρώπου ή ζώου.

Υπάρχουν πολλά βράχια που έχουν σχήμα ζώου

Πώς δημιουργήθηκαν ή πώς έφτασαν στο χωριό Βωλάξ
Οι θεωρίες πολλές για την.. άφιξη ή τη δημιουργία των βράχων στο χωριό. Μερικές από αυτές είναι:

Η μάχη Τιτάνων και Θεών
Αν ανατρέξει κανείς στην ελληνική μυθολογία θα θυμηθεί την Τιτανομαχία, τον πόλεμο μεταξύ των Τιτάνων και των Θεών του Ολύμπου. Οι Τιτάνες καθοδηγούνταν από τον Κρόνο ενώ οι Θεοί από τον Δία. Πολλοί είναι αυτοί που πιστεύουν πως η Tιτανομαχία έγινε στην ευρύτερη περιοχή του Bωλάξ και οι βράχοι ήταν τα πολεμοφόδια των αντιπάλων. Εκτόξευαν τεράστιους βράχους ο ένας στον άλλο.
Μάλιστα υπάρχουν αναφορές τόσο στον Ομηρο, όσο και στον Ησίοδο που κάποιοι υποστηρίζουν ότι μιλούν για την Τιτανομαχία που έλαβε χώρα στην περιοχή.
Υπενθυμίζεται πως μετά από 10 χρόνια οι Θεοί του Ολύμπου κέρδισαν τον πόλεμο και μοίρασαν μεταξύ τους τα λάφυρα, δίνοντας στον Δία την εξουσία στον αέρα και τον ουρανό, στη θάλασσα και όλα τα υδάτινα σώματα στον Ποσειδώνα, και τον Κάτω Κόσμο στον Άδη. Η γη αφέθηκε ως κυριαρχία κοινή όλων των θεών. Στη συνέχεια έκλεισαν τους Τιτάνες στα Τάρταρα.

Ο μύθος θέλει στην περιοχή Θεοί και Τιτάνες να έπαιξαν πετροπόλεμο

Πτώση Μετεωρίτη
Μία διαφορετική εκδοχή που εξηγείται και επιστημονικά είναι οι τεράστιοι βράχοι να σχηματίστηκαν μετά από πτώση μετεωρίτη που προσέκρουσε στην περιοχή. Μάλιστα σύμφωνα με τη θεωρία των ειδικών το σημείο που βρίσκεται σήμερα το χωριό υπήρξε ο κρατήρας από την πτώση του μετεωρίτη και τα βράχια διασκορπίστηκαν στη γύρω περιοχή.

Ηφαιστειακή Έκρηξη
Ερευνητές πάντως υποστηρίζουν πως το θέαμα με τους μεγάλους στρογγυλούς βράχους είναι προϊόν ηφαιστειακής έκρηξης. Αναφέρουν ότι πριν από 20 περίπου εκατομμύρια χρόνια υπήρχε ηφαίστειο, 2 χλμ ανατολικά του χωριού. Σε μία από τις εκρήξεις του εκτοξεύτηκαν οι βράχοι σε διάφορα σημεία της περιοχής και με το πέρασμα του χρόνου απέκτησαν τους σχηματισμούς που έχουν πλέον και εντυπωσιάζουν τους επισκέπτες.
Υπενθυμίζεται πως στην περιοχή βρέθηκε οψιδιανός, πέτρωμα που συναντάται σε ηφαιστειογενείς περιοχές.

Υποθαλάσσια Βράχια
Μία άλλη θεωρία αναφέρει πως το Βωλάξ ήταν παραθαλάσσιο χωριό, αφού τότε η θάλασσα έφτανε έως εκεί. Η θεωρεία αυτή στηρίζεται στην άποψη ότι τα εδάφη της σημερινής Ελλάδας και Μικράς Ασίας ήταν ενωμένα και αποτελούσαν την Αιγηίδα που μετά από συνεχείς γεωολογικές μεταβολές (σεισμούς, ηφαίστεια) αποσπάστηκαν και καλύφθηκαν από θάλασσα σχηματίζοντας τις Κυκλάδες όπως τις ξέρουμε.
Ετσι με την απόσυρση της θάλασσας από το Βωλάξ παρέμειναν τα βράχια, με το χαρακτηριστικό τους σχήμα να οφείλεται στην υδάτινη διάβρωση.

Σφαιρική Αποσάρθρωση Γρανίτη
Η πιο επιστημονική και τεκμηριωμένη θέση πάντως έρχεται από τον καθηγητή Υδρογεωολογίας και Τεχνικής Γεωολογίας στο Πανεπίστημιο Αθηνών, Γεώργιο Στουρνάρα.
Ο ίδιος αναφέρει πως μελέτες έδειξαν ότι το σφαιρικό σχήμα των βράχων δεν αποτελεί μυστήριο αλλά παρατηρείται και σε άλλες περιοχές ως αποτέλεσμα της χημικής και αιολικής διάβρωσης των γρανιτικών όγκων. Ωστόσο και εκείνος βρίσκει πως στο Βωλάξ υπάρχει μία ιδιαιτερότητα. Πρόκειται για τον προχωρημένο βαθμό της αποσαθρώσεως και τα ανθρωπόσχημα ή ζωόσχημα σύνολα.

Ακόμα και ο τρόπος που είναι τοποθετημένοι οι βράχοι είναι εντυπωσιακόςΜαγικό το τοπίο στο Βωλάξ

Μπορεί οι μύθοι συνήθως να έχουν ένα ασαφές ιστορικό υπόβαθρο, αλλά η φαντασία δεν έχει θέση στην Ιστορία. Και τις περισσότερες φορές κάνει ζημιά στην επιστήμη του Θουκυδίδη. Ομως, και ο ίδιος ο “πατέρας της επιστημονικής ιστορίας”, δε δίστατε να επικαλεστεί μύθους ως ιστορικές πηγές και ειδικά τα ομηρικά έπη.

Οι καταπληκτοί και επιβλητικοί αυτοί βράχοι στην Τήνο, λοιπόν, μπορεί, μεν, να έχουν περιβληθεί με την αχλύ του μυστηρίου,να προσφέρονται για μυθικές ακόμα και και μεταφυσικές ερμηνείες το σχήμα και η διάβρωσή τους, αλλά η αλήθεια είναι μία. Η θάλασσα, για αιώνες και αιώνες, σμίλευσε εκείνους τους βράχους .Μιλάμε για εκατομμύρια ίσως και δισ. χρόνια. Και να, το καταπληκτικό αποτέλεσμα της Φύσης που είναι και καλλιτέχνης.

Στην, πορεία της έρευνά μας για τη χαμένη Οιχαλία, συναντήσαμε και στα Καμπιά της Εύβοιας, αλλά και στον κάμπο που εκτείνεται στα πόδια του χωριού και κάτω, ίδια μοροφλογία εδάφους. Ειδικά βράχους και σπήλαια φαγωμένα από τη θάλασσα σε διάφορες μορφές και σχήματα.΄Ηρθαν στο φώς ,όταν τα νερά της θάλασσας,που έφτανε ως εκεί πάνω, τραβήχτηκαν σιγά-σιγά και έμεινε ο βυθός γυμνός στα μέρη που αποχώρησε το νερό και έτσι φάνηκαν τα θαυμάσια αυτά αριστουργήματα.

Γράφαμε στο θέμα μας με τίτλο

ΣΤΑ ΙΧΝΗ ΤΗΣ ΧΑΜΕΝΗΣ ΟΙΧΑΛΙΑΣ (17-06-09)

για το ίδιο ζήτημα:

(Η εργασία αυτή παρουσιάστηκε από τον ερευνητή στην ημερίδα που διοργανώθηκε στη Στενή της Εύβοιας, το Νοέμβριο του 2005 και δημοσιεύτηκε για πρώτη φορά στο βιβλίο Διρφυακά/έκδοση:Διρφυακά Νέα/2007).

….Μετά από τις παραπάνω διευκρινίσεις, ας ξεκινήσουμε την προσπάθεια παρουσίασης και τεκμηρίωσης αυτής της θεωρίας με όσα στοιχεία διαθέτουμε αυτή τη στιγμή, αφού σας διαβεβαιώσουμε πως αυτή η προσπάθεια για την όσο το δυνατόν πληρέστερη και επιμελέστερη συγκέντρωση στοιχείων θα συνεχιστεί. Κατ΄αρχήν, σημαντική προς την κατεύθυνση αυτή είναι η συμβολή των απολιθωμάτων, που βρέθηκαν στα Καμπιά, ιδιαίτερα όσον αφορά την αποτύπωση του γεωγραφικού χάρτη της περιοχής. Σύμφωνα με την εκτίμηση του Τμήματος Γεωλογίας του Μουσείου Παλαιοντολογίας και Γεωλογίας του πανεπιστημίου Αθηνών, τα απολιθώματα των Καμπιών χρονολογούνται στη λεγόμενη Πλειόκαινο υποπερίοδο του Καινοζωικού αιώνα, που άρχισε πριν 10 εκατομμύρια χρόνια και τελείωσε πριν από 3 ή 1 εκατομμύρια χρόνια. Το κλίμα την περίοδο αυτή είναι τροπικό. Μεγάλα, πυκνά δάση, βλάστηση οργιώδης και άφθονα νερά καλύπτουν σε μεγάλη έκταση την περιοχή, που εντοπίστηκαν τα απολιθώματα. Ένα από τα σημαντικότερα παλαιοντολογικά ευρήματα, που φαίνεται να ξένισε την ομάδα των ερευνητών την ημέρα που τους τα παρουσιάσαμε μαζί με τον αγαπητό Γιάννη Παύλου , στο κτήμα του οποίου βρέθηκαν τα απολιθώματα, είναι εκείνο του Τάπιρου. Το ζώο αυτό είναι σπάνιο ή και ανύπαρκτο στον ευρωπαϊκό χώρο. Ζει σε μέρη με άφθονα νερά και παρόλο τον όγκο του, καταφέρνει να κολυμπά και να απολαμβάνει το νερό. Η ύπαρξη, επομένως, τέτοιου ζώου στα Καμπιά την περίοδο αυτή, προϋποθέτει μια έκταση, που καλύπτεται σε ένα μεγάλο μέρος της από πλούσια νερά. Πράγματι, την περίοδο αυτή ,στην οποία χρονολογούνται τα απολιθώματα του Τάπιρου των Καμπιών, η Μεσόγειος ήταν διαφορετική από τη σημερινή, αφού η έκτασή της ήταν πολύ μεγαλύτερη. Κύριο χαρακτηριστικό αυτής της περιόδου είναι η σταδιακή απόσυρση των υδάτων και η ολοκλήρωση του σχηματισμού των μεγάλων οροσειρών. Πρέπει ,λοιπόν, να υποθέσουμε ότι η στάθμη της θάλασσας ,που εκτείνεται από την Αρτάκη μέχρι τη Χαλκίδα, ήταν την περίοδο αυτή πολύ ψηλότερη από τη σημερινή και τα νερά της κάλυπταν τον κάμπο, που είναι ξαπλωμένος σήμερα κάτω από τα Καμπιά, αλλά και την περιοχή στους πρόποδες της οροσειράς, που εκτείνεται πάνω από το χωριό Η ανακάλυψη των απολιθωμάτων του Τάπιρου στα χωράφια που βρίσκονται ακριβώς κάτω από το οροπέδιο των Μαλών, μας επιβεβαιώνει ότι ο λάτρης αυτός των υδάτων, απολάμβανε το μπάνιο του δίπλα στα πόδια του, εκεί, δηλαδή, που έφτανε η παραλία της θάλασσας. Με το χρόνο, τα νερά αποσύρθηκαν σιγά-σιγά στη σημερινή τους θέση. Το κλίμα αλλάζει, γίνεται πιο ψυχρό. Ο Τάπιρος και τα υπόλοιπα ζώα με αυτή την αλλαγή θα εξαφανιστούν και μαζί τους οι φοίνικες και η υπόλοιπη τροπική βλάστηση.

Αλλά, δεν είναι μόνο ο Τάπιρος των Καμπιών, που μας οδηγεί στο συλλογισμό πως η θάλασσα προχωρούσε μέσα από τη σημερινή της θέση, ως τους πρόποδες του χωριού. Αψευδής μάρτυρας αυτής της υπόθεσης, είναι και η καλοδουλεμένη σμίλευση από τα νερά της θάλασσας των μεγάλων βράχων της περιοχής και ιδιαίτερα εκείνης της βραχοσειράς, που βρίσκεται λίγο πριν το έμπα του χωριού και εκτείνεται σε μια μεγάλη έκταση. Η βραχοσειρά είναι απόκρημνη και με πολλή δυσκολία μπορεί κανείς να φτάσει στην κορυφή της. Ο τεράστιος, λοιπόν, αυτός βράχος, είναι στην κυριολεξία κομμένος στα δύο και αφήνει στη μέση μια χαράδρα ,που το ύψος της από τους πρόχειρους υπολογισμούς μας, πρέπει να είναι γύρω στα 35 με 40 μέτρα μέτρα, το πλάτος της περίπου 2 και το μήκος της κοντά στα 200 με 250 μέτρα. Η πρώτη εντύπωση που δίνουν το σχήμα και η μορφή της χαράδρας αυτού του βράχου, είναι πως οι δυο της πλευρές (τα τοιχώματά της) κόπηκαν και σμιλεύτηκαν από ανθρώπινο χέρι. Σα να πέρασε από πάνω τους πλάνη, που τις αλφάδιασε, ώστε σε μερικά σημεία η παλάμη, αν τις χαϊδέψει, δε θα νιώσει το παραμικρό εξόγκωμα, την παραμικρή ανώμαλη επιφάνεια. Σε μια μεγάλη έκταση, τα τοιχώματα της χαράδρας είναι λεία, σα μάρμαρο, κομμένο και πελεκημένο από μαέστρο τεχνίτη. Μια θαυμαστή τελειότητα σμιλευμένης τεράστιας βράχινης πλάκας! Οι κάτοικοι του χωριού, είναι απόλυτοι σε αυτό: Μόνο ανθρώπινο χέρι θα μπορούσε να πετύχει μια τέτοια τελειότητα σμίλευσης βράχου, λένε . Οι περισσότεροι μάλιστα θεωρούν πως η βραχοσειρά κόπηκε και πελεκήθηκε, για να χρησιμεύσει ως αυλάκι, απ όπου θα περνούσαν τα νερά της πηγής του χωριού, για να αρδεύσουν το κάμπο. Οι θρύλοι για το πώς κόπηκε και με ποια μέσα σμιλεύτηκε αυτό το αυλάκι-χαράδρα, δίνουν και παίρνουν στην περιοχή. Η ύπαρξη τέλειων εργαλείων ή άλλων τεχνικών μεθόδων στη αρχαιότητα , ή ακόμα και η παρασκευή και η χρήση καυστικών υγρών ουσιών, που κατάτρωγαν τα βράχια, είναι οι πιο συνηθισμένες εκδοχές. Αλλά, όσο κι αν είναι όμορφοι οι θρύλοι, η αλήθεια είναι πως ο τεράστιος αυτός βράχινος όγκος δε σμιλεύτηκε από χέρι ανθρώπινο, αλλά με τη δύναμη και την ορμή της παμφάγας θάλασσας. Εκείνη έκοψε στη μέση τους βράχους, για να σχηματιστεί η μεγάλη χαράδρα΄. Εκείνη με υπομονή εκατομμυρίων ετών πελέκησε και σμίλευσε τα τοιχώματά της. (Βεβαίως, τίποτα δεν αποκλείει το έτοιμο έργο της φύσης- τη σκαμένη από τα νερά χαράδρα -αργότερα να το εκμεταλλεύτηκε το ανθρώπινο μυαλό και με συμπληρωματικές τεχνικές παρεμβάσεις ,να βελτίωσε την κατασκευή του, για να χρησιμοποιηθεί, πιθανότατα, ως κανάλι, σκαρφαλωμένο στους βράχους απ όπου περνούσαν τα άφθονα νερά της πηγής, για να αρδεύσουν τον πλούσιο κάμπο και να ποτίσουν ανθρώπους και ζωντανά).

Και δε “δούλεψε” μόνο τη μεγάλη χαράδρα, αλλά και άλλους μικρότερους βράχους σε όλη την περιοχή. Λείοι κι αυτοί και αλφαδιασμένοι, όπως τα νερά της επιφάνειας της σε ώρες νηνεμίας. Άλλη εξήγηση δε χωρεί. ΄Αλλωστε, τα κοχύλια, τα όστρακα, οι στρογγυλές μαύρες πέτρες και οι άλλοι απολιθωμένοι οργανισμοί του βυθού της θάλασσας ,που είναι διάσπαρτα σε μεγάλη έκταση στα χωράφια του κάμπου, που ακόμα και σήμερα ξεχώνουν τα υνιά και οι κασμάδες, δείχνουν ακριβώς αυτό, πως τα νερά, δηλαδή, της θάλασσας κάλυπταν για εκατομμύρια χρόνια όλη αυτή την περιοχή, μέχρι να αποσυρθούν σιγά-σιγά και να περιοριστούν στα όρια και την έκταση, που τη βλέπουμε σήμερα.

Στη στεγνή πια ξηρά, με τις πλούσιες πηγές και τις λίμνες, τα τρεχούμενα νερά , την οργιώδη βλάστηση και το έφορο έδαφος, θα έρθουν αργότερα να κατοικήσουν άνθρωποι, να φτιάξουν κοινότητα, όταν έμαθαν πια να συνυπάρχουν. Με το πέρασμα του χρόνου και την ανάγκη για μόνιμη εγκατάσταση, θα χτίσουν εδώ τη χώρα τους ,τη δικιά τους πατρίδα. Δε θέλουν και δεν έχουν μάθει ακόμα να ζουν κοντά στη θάλασσα. Δεν την αγαπούν, τους φοβίζει κιόλας. Στις ορεινές περιοχές, μέσα στα απέραντα δάση, νιώθουν μεγαλύτερη ασφάλεια, αλλά έχουν και τη δυνατότητα να εξασφαλίσουν τα προς το ζην. Ας μη ξεχνάμε πως η κύρια ασχολία τους ακόμα είναι το κυνήγι, η κτηνοτροφία, και η μικροκαλλιέργεια. Είναι πολύ αργότερα, που θα κατέβουν στη θάλασσα και θα την αγαπήσουν.

Ο Τάπιρος των Καμπιών, τα θαλασσοδαρμένα και σμιλευμένα βράχια του χωριού, η μορφολογία και η σύσταση του εδάφους, όπως είπαμε, είναι οι αψευδέστεροι μάρτυρες πως η θάλασσα έφτανε στα απώτερα αυτά χρόνια ως εδώ πάνω ,μέχρι που σταδιακά θα υποχωρήσει, θα αποσυρθεί και θα εξαφανιστεί από το χάρτη της περιοχής. Η ανάμνησή της όμως έχει χαρακτεί βαθιά στη μνήμη των ανθρώπων, που θα εγκατασταθούν μόνιμα στο χώρο που τους άφησε ελεύθερο με την υποχώρησή της.

Η ανάμνηση της θάλασσας, που στη γλώσσα τους λέγεται ΑΛΣ, ζει στις μνήμες με την προφορική παράδοση από γενιά σε γενιά. Αλλά το διαπιστώνουν και καθημερινά, αφού βλέπουν πως ζουν πάνω σε μια ΑΛΙΑ, λέξη που δηλώνει τον τόπο με αλάτι και προϊόντα του βυθού της ΑΛΛΟΣ- θάλασσας. Η ΑΛΣ, λοιπόν, έφυγε, χάθηκε, εξαφανίστηκε και απόμεινε η ΑΛΙΑ. Στη γλώσσα τους, για την εξαφανισμένη αυτή θάλασσα , θα έλεγαν: Η «ΟΙΧΟΜΕΝΗ ΑΛΣ». Η μετοχή ΟΙΧΟΜΕΝΗ είναι από το ρήμα ΟΙΧΟΜΑΙ, που σημαίνει ακριβώς αυτό, χάνομαι, εξαφανίζομαι, πεθαίνω. Αν βγάλουμε, λοιπόν, την κατάληξη –ΟΜΑΙ, μας μένει η ρίζα -ΟΙΧ και αν προστεθεί σε αυτή η λέξη ΑΛΙΑ, παράγωγο της λέξης ΑΛΣ- θάλασσα (όπως και αλιεύς, παραλία κλπ), έχουμε μπροστά μας πια ολοκάθαρο το όνομα της ξακουστής, της μυθικής χώρας ΟΙΧΑΛΙΑΣ. Εδώ, στην ευρύτερη περιοχή των Καμπιών θα υποστηρίξουμε πως χτίστηκε, ονοματίστηκε, τράνεψε και έγινε ξακουστή η περίφημη ΟΙΧΑΛΙΑ, η χώρα του βασιλιά Ευρύτου, του “Ηρακλή” της Εύβοιας.

Θα έλεγε κανείς πως η ετυμολογία της λέξης ΟΙΧΑΛΙΑ δεν αρκεί, ίσως, για να μας οδηγήσει να τοποθετήσουμε γεωγραφικά και μάλιστα τόσο στενά, την ΟΙΧΑΛΙΑ στα Καμπιά. Δεν είναι, όμως, μόνο το έτυμο της λέξης, που μας οδηγεί στη διατύπωση αυτής της γνώμης. Μια σειρά από άλλες μαρτυρίες, θα μας οδηγήσουν να θεμελιώσουμε ικανοποιητικά την άποψη πως η αρχαία ευβοϊκή ΟΙΧΑΛΙΑ πρέπει να είναι αυτή, που υποστηρίζουμε . Αλλά, για να ολοκληρώσουμε με το όνομα και την ετυμολογία του, θα θυμίσουμε ότι ανάλογη περίπτωση έχουμε και σε άλλη αρχαία ελληνική πόλη. Στην ιδιαίτερη πατρίδα μου, την επαρχία Ολυμπίας, 16 χιλιόμετρα από την Ανδρίτσαινα, υπάρχει ο περίφημος ναός του Επικουρείου Απόλλωνα της αρχαίας πόλης Φυγαλίας, εφάμιλλος του Παρθενώνα και από τον ιδιο αρχιτέκτονα χτισμένος. Κι εδώ οι γεωλόγοι μιλούν για την εξαφανισμένη θάλασσα, που υποχώρησε λίγα χιλιόμετρα πιο κάτω στην περιοχή της Κυπαρισσίας. Στο χώρο που ελευθερωσε η θάλασσα, χτίστηκε η αρχαία Φυγαλία Κι εδώ η ίδια περίπτωση μορφολογικης σύστασης του εδάφους. Σμιλευμένοι, θαλασσοδαρμένοι βράχοι, μαύρες στρογγυλές πέτρες, όστρακα και προϊόντα βυθού. Η ετυμολογία του ονόματος της Φυγαλίας έχει διάφορες εκδοχές. Σήμερα, με την πεποίθηση που έχω για την ορθότητα της ετυμολογίας του ονόματος ΟΙΧΑΛΙΑ, πιστεύω πως και η αρχαία αρκαδική Φυγαλία είναι η πόλη ,που χτίστηκε εκεί που έφυγε η θάλλασα. Από τον αόριστο Β του ρήματος φεύγω (έφυγον), δηλαδή και τη λέξη πάλι ΑΛΙΑ. Φαίνεται πως το ετυμολογικό αυτό φαινόμενο ήταν σύνηθες στην αρχαιότητα.

΄Ωρα 14.00

2. Αρχιεπίσκοπος Ειρηναίος: Αδιανόητο να καίμε τους ανθρώπους μας

Σεβασμιότατος Αρχιεπίσκοπος Κρήτης Ειρηναίος (Φωτογραφία: ΧΡΗΣΤΟΣ ΜΠΟΝΗΣ--EUROKINISSI)

Σχετικά με το αποτεφρωτήριο και τα σχέδια του Δημοτικού Συμβουλίου Ηρακλείου, το οποίο έχει λάβει απόφαση υπέρ της δημιουργίας του, χαρακτήρισε αδιανόητο το γεγονός της καύσης των νεκρών προσώπων.

«Δεν κρίνω ούτε κατακρίνω τον δήμαρχο, αλλά ούτε και το Δημοτικό Συμβούλιο. Μίλησα στο Δημοτικό Συμβούλιο και είπα ότι είναι αδιανόητο να καίμε τους δικούς μας ανθρώπους. Είναι αδιανόητο. Πρέπει να σεβόμαστε την παράδοσή μας», ανέφερε ο κ. Ειρηναίος, ενώ συνέχισε: «Πρέπει οι άνθρωποι να τιμούν τους νεκρούς, να τους ευλογούν. Εγώ το είπα στο Δημοτικό Συμβούλιο. Η Εκκλησία δε θέλει ποτέ τέτοια πράγματα. Δε ζήτησα να μου δώσουν απάντηση. Η Εκκλησία είναι ξεκάθαρη. Να καίμε τη μητέρα μας; Να καίμε τον πατέρα μας; Να καίμε τον αδερφό μας; Για ποιο λόγο; Μέχρι σήμερα τους σεβόμασταν και τώρα τους καίμε; Για ποιο λόγο;», είπε όπως αναφέρει το neakriti.

Μετά από αυτά τα παιδαριώδη που είπε ο αρχιεπίσκοπος Κρήτης, εμείς τί να υποθέσουμε; Λέει πως είναι αδιανόητο να καίγεται το πτώμα του πατέρας μας. Και πως είναι φυσιολογικό να το πετάμε στο χώμα, να σαπίζει, να βρωμάει απαίσια, να το τρώνε τα σκουλήκια. Κι αυτό είναι…αξιοπρεπές και φυσιολογικό!

Τί λοιπόν να υποθέσουμε; ΄Εχουν χάσει το …μέτρημα, τη στοιχειώδη λογική οι παπάδες; Τα αυτονόητα, τα λογικά, τα πασιφανή τα αντιστρέφουν σε παράλογα ; ΄Η ο φονταμενταλισμός τους τυφλώνει εντελώς;

΄Ωρα, 21.05

3.Aποκάλυψη της Δέσποινας Βανδή: «Εχω δεχτεί σεξουαλική παρενόχληση»

Για τη σεξουαλική παρενόχληση που έχει δεχθεί αλλά και για τον έρωτά της με τον Ντέμη Νικολαΐδη μίλησε η Δέσποινα Βανδή.

Σε συνέντευξή της στο περιοδικό Gala, η τραγουδίστρια αναφέρθηκε στη σεξουαλική παρενόχληση που δέχθηκε μία φορά κατά τη διάρκεια της επαγγελματικής της πορείας

Αποτέλεσμα εικόνας για Δεσποινα Βανδη φωτογραφιες αποκαλυπτικες