Πριν όμως, περάσει ο έρωτας στην παρακμή και το θάνατό του,κι ενόσω μεσουρανεί στις “καρδιές” των εραστών,οδηγεί το ζευγάρι στις πιο ταπεινωτικές και αφύσικες επιλογές,πρωτίστως για το Νου,τη λογική, τα διαχρονικά και αναφαίρετα ατομικά δικαιώματα ,αλλά και την ίδια την αξιοπρέπεια του ανθρώπου. Και είναι εκείνο ακριβώς, που αποδεικνύει την απεριόριστη δύναμη του σεξουαλικού ενστίκτου. Υποβίβαση του ανθρώπου σε ζωώδεις καταστάσεις.
Ο έρωτας είναι σχεδόν αποκλειστικά σφοδρή σεξουαλική έλξη. Είναι και τούτη, όπως και στην απλή σεξουαλική επιθυμία, επιδίωξη ηδονής ,οργασμού. Αφαιρέστε αυτή τη κυρίαρχη δύναμη ,τη μη σεξουαλική ιδιότητα του έρωτα και όλα τα λοιπά,αν υπάρχουν άλλα συστατικά του, πάνε περίπατο. ΄Ερωτας χωρίς σεξ με μόνα τα…υψηλά συναισθήματα, είναι αδιανόητη, αφύσικη στάση και επιλογή ζωής, σχήμα… οξύμωρο!
Τα ψιμύθια της ποιότητας και των …υψηλών προδιαγραφών συναισθημάτων που τάχα χαρακτηρίζουν τον έρωτα με τον ρομαντισμό να έχει το προβάδισμα , είναι κυρίως επινοήσεις των ερωτοσυγγραφέων και των στιχοτραγουδοποιών που έντυσαν μια δυνατή σεξουαλική δύναμη με κομψά, πολυτελή ενδύματα, τα οποία, ακριβώς, αποκρύπτουν τη “γυμνή” αλήθεια της σεξουαλικής επιθυμίας-ορμής . ΄Αλλωστε , η ίδια η φυσική, η σεξουαλική πράξη, αφ΄ εαυτής δεν εμπερικλείει ιδανικά ζητούμενα, δεν επιζητεί άλλες ψυχικές αρετές ή αξίες ,πέραν του οργασμού. Είναι κι αυτή μια απλή οργανική λειτουργία, ικανοποίηση ενός δυνατού ενστίκτου,όπως ακριβώς η πείνα,η δίψα ή άλλες ανάγκες του ενστίκτου αυτοσυντήρησης.
Οι ψυχικές ,οι ρομαντικές και εξιδανικευμένες ιδιότητες τους έρωτα είναι “καρυκεύματα” και “μυρωδικά” , απαραίτητα στις “τέχνες” που υπηρετούν την ανάδειξη, την καθιέρωση της σεξουαλικής συνεύρεσης σε υψηλή… αποστολή. Εντελώς διάφορης από εκείνη που εξυπηρετείται στα παντός είδους “κρεβάτια” σε χαμαιτυπεία, μπουντουάρ, παγκάκια και παραλίες.
Το πλέον αφύσικο χαρακτηριστικό του έρωτα είναι η μονογαμία, η αποκλειστικότητα, το ιδιοκτησιακό καθεστώς που διέπουν τους ερώμενους και επέβαλαν ερήμην των νόμων της φύσης, οι λογής εξουσίες, οι μάγοι, οι σαμάνοι και οι θιασώτες της ιεροτελεστίας του. Αλλά, αφού δεν υπάρχει άλλη ηθική,πέραν εκείνης που επιβάλει η Φύση με τους δικούς της νόμους, οι ηθικοί άλλοι κανόνες των Μεσσιών και τω ιεροκηρύκων, περισσεύουν.
Είναι δική τους εντολή η μονογαμία και σε καμιά περίπτωση της Φύσης, η οποία, όπως είπαμε,αν κάτι πλουσιοπάροχα δώρισε στα όντα πάσης μορφής και αξίας, από το “σκουληκάκι” του Σολωμού στη “γλυκιά ώρα” του σκουληκένιου οργασμού του ,ως το κορυφαίο στολίδι της, τον άνθρωπο, σε ώρες σεξουαλικής έξαρσης, όλα ανεξαιρέτως, ανεξάρτητα από ιδιότητα και προορισμό, δεν επιζητούν τίποτα περισσότερο. Και επιδίδονται με περισσή επιμέλεια και επιμονή στην άγρα της ηδονής δια της πολυγαμίας.
Η ισχυρότερη απόδειξη πως και ο έρωτας ερμηνεύεται ως μια σεξουαλική και μόνο έλξη,πιο δυνατή από την απλή, είναι η προσκαιρότητά του , το εφήμερο της ύπαρξής του. Επειδή, ακριβώς, η πολυγαμία έχει τον πρώτο λόγο στη διαδικασία επιλογής σεξουαλικών συντρόφων .H σεξουαλική αναζήτηση διαρκεί δια βίου. Ο έρωτας όχι. Έστω κι αν ο συνδυασμός και ο συντονισμός των λειτουργιών των σεξουαλικών οργάνων, δε λειτουργούν επαρκώς για την εκπλήρωση της πράξης, η επιθυμία διατηρείται ακέραιη.
Η ακριβής διάρκεια του χρόνου της σεξουαλικής έλξης, δεν είναι ίδια για τα μέλη του ζευγαριού. Η διακοπή της επιθυμίας, συνήθως είναι μονόπλευρη. Και αυτόματα η κατίσχυσή της, συνεπάγεται και τις συνέπειες των κανόνων της μονογαμίας και της αποκλειστικότητας του….θύματος.
Τα υψηλά συναισθήματα της σεξπιρικής φαντασίας υποχωρούν ως καπνός, αυθωρεί και παραχρήμα. Με πρώτα την..αγάπη, το ρομαντισμό,το σεβασμό, τη συντροφικότητα του πρώην ερώμενου. Τη θέση τους καταλαμβάνουν τα χαμερπέστερα και επικινδυνότερα των ανθρώπων συναισθήματα. Μίσος, εχθρότητα, οργή, εκδικητικότητα, απόρριψη, παράνοια, αδιαφορία, σιχασιά,ειδικά στη σκέψη σεξουαλικής συνεύρεσης
Ουδέποτε σε μια συμπεφωνημένη ερωτική συνεύρεση ,ακόμα και με διάρκεια λίγου χρόνου, για άγρα ηδονής, και με το τέλος της, παρατηρούνται ποτέ τέτοιας σφοδρότητας και παράνοιας συναισθήματα, όπως μετά την ημερομηνία λήξης του έρωτα Επειδή η Φύση με την πολυγαμία που επιβάλλει, διδάσκει και το σεβασμό του εραστή, ανεξάρτητα από το χρόνο σεξουαλικής συντροφικότητας,αλλά και την προσωπικότητα και την υποδομή του σεξουαλικού συντρόφου.
Με την κατεδάφιση του ερωτικού οικοδομήματος, της Αγάπης, η τιμωρία του…προδότη ποικίλλει και εκτείνεται σε ένα ευρύ πεδίο. Από την κακοποίηση κάθε είδους του “άπιστου” , αλλά και του θεωρούμενου από τη διασαλεμένη διάνοια του εγκαταλελειμμένου…θύματος, του υπαίτιου της εγκατάλειψης (πρβλ “35χρονη με το βιτριόλι).
Ο πόλεμος εναντίον των ενστίκτων για κατάπνιξη ή οριστική εξαφάνισή τους είναι σισύφεια προσπάθεια. Πέρα από άκρως επικίνδυνη. Χαλιναγώγηση μπορεί να υπάρξει. Και το “ego” είναι απαραίτητο να ελέγχει τις εξάρσεις και τις παρενέργειες του “super ego” και του “id” . Ως καλός διαιτητής να αποφασίζει για την ασφαλή πορεία της προσωπικότητας, Αλλιώς, αν αδυνατεί να ασκήσει έλεγχο και διαιτησία το “ego”, έχουμε πλέον ισοπέδωση της προσωπικότητας. Ο σεξισμός για παράδειγμα, δεν είναι τίποτα περισσότερο παρά αδυναμία του “ego” να ισορροπήσει το άτομο ανάμεσα στη σφοδρή ενασχόληση με το σεξ και τη φυσιολογική του αναζήτηση και ικανοποίηση.
Η κατάπνιξη του ενστίκτου,ο πόλεμος με το “id” είναι η χειρότερη επιλογή. Ο πεινασμένος θα φτάσει να φάει το πτώμα του διπλανού του, αν δεν έχει άλλες δυνατότητες. Δεν καταπολεμάτε η ανάγκη της επιβίωσης με συναισθηματισμούς ή άλλες ηθικές επινοήσεις. Κι ακόμα χειρότερα: “Λαλεί πουλί, παίρνει σπυρί , κι η μάνα το ζηλεύει”! (Σολωμός) Το ίδιο και ο σεξουαλικά πεινασμένος ,στερημένος, καταπιεσμένος Θα προχωρήσει επίσης σε επιλογές που δεν είναι πάντα ούτε οι καλύτερες,ούτε οι ηθικότερες.
Από την άλλη, και η ωραιοποίηση , ο εξωραϊσμός του ενστίκτου, όπως επιχειρείται με ον έρωτα από εκατοντάδες “δράστες” και έχοντες συμφέροντα, είναι και αυτές μάταιες προσπάθειες με επικίνδυνες συνέπειες. Συναισθήματα Υψηλά, αρχές και αξίες δε διέπουν τα ένστικτα . Μόνο τις ιδέες. Και μόνο οι ιδέες είναι τις περισσότερες φορές , υπεράνω των ενστίκτων. Ακόμα και αυτού της επιβίωσης , της αυτοσυντήρησης.
ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ