α. Στέλιος Ράμφος κατά του γάμου ομοφύλων: «Το σύμφωνο ελεύθερης συμβίωσης καλύπτει όλα τα προβλήματα»i
β. Χρήστος Βαλαβανίδης: Το παιδί θέλει τη μάνα του και τον πατέρα του, έστω αν αυτοί βγουν καθάρματα
***
Τον κύριο Ράμφο, τον γνωρίζω καλώς από τα διανοήματά του. Μια και έχει αναγορευτεί από το Δεξιό χώρο ως ο σημαντικότερος (!) φιλόσοφος (σ.σ. Νέο-Ορθόδοξος) της χώρας στις ημέρες μας, οφείλουμε να τον παρακολουθούμε.
Ως τοιούτος, υπήκων πλην των άλλων και στα κελεύσματα των Γραφών που υπολήπτεται, δεν αρνείται ,μεν, ευθέως το δικαίωμα σε άτομα της ανθρώπινης κοινωνίας να κάνουν ελεύθερα τις σεξουαλικές τους επιλογές, αλλά… το αρνείται. Ωσαύτως, πιστός στο γνωστό της παράταξης τρίπτυχο «πατρίς, θρησκεία, οικογένεια»…βγάζει σπυράκια (κι ας μην πάλι το διατυπώνει δημόσια ) και στη σκέψη πως θα μπορούσαν ομόφυλα ζευγάρια να μεγαλώνουν παιδιά. Τέτοιο δικαίωμα έχουν μόνο οι φυσικοί γονείς, μια και κατά τα Γραφάς, “άρσεν και θήλυ εποίησεν αυτούς”.
Τον κύριο Βαλαβανίδη από την άλλη, δεν τον ξέρω καλά . Δεν παρακολουθώ την πορεία του. Ούτε διαθέτω χρόνο να διαβάζω βιογραφικά στο Google . Θυμάμαι μόνο που παλιότερα είχε δηλώσει συμπαράσταση στο «κίνημα φτωχών».
Είναι άνθρωπος της…τέχνης. Αλλιώς πώς θα το έδιναν βήμα να ακουστεί; Είμαι χρόνια απών από πελάτης της βιομηχανίας θεάματος-ακροάματος και δικαιολογείται η άγνοιά μου για την πορεία μελών αυτής της συντεχνίας.
Περιφερόμενος, πάντως, σήμερα στην…εύφορη πεδιάδα του διαδικτύου έπεσα στην παραπάνω φράση του . Και με εκνεύρισε η άποψή του, όχι πως τα παιδιά χρειάζονται μάνα και πατέρα (ασφαλώς χρειάζονται στις σημερινές ανάπηρες κοινωνίες), αλλά πως ο κάθε μασκαράς, το κάθε «κάθαρμα», όπως εύστοχα διατύπωσε ο ίδιος το χαρακτηρισμό, μπορεί να κάνει παιδιά και να τα μεγαλώνει. Τα ίδια που λέει και ο Ράμφος. Αλλά, υποτίθεται πως ο ηθοποιός, ως συμπάσχων με το φτωχό, δεν ανήκει στην παράταξη των Νεορθόδοξων Δεξιών.
Εν τάξει, δεν αφορούν όσα λέμε αποκλειστικά και μόνο τους κυρίους Ράμφο και Βαλαβανίδη. Είναι γενικότερο το φαινόμενο. Όμως, οφείλουμε να θυμίζουμε πως στις ημέρες της δικτατορίας της βιομηχανίας παραπληροφόρησης, όπως είναι οι δικές μας, ο καθένας βγαίνει και « πουλάει ή αγοράζει» χωρίς να καταβάλει και το αντίστοιχο ηθικό κόστος των όσων λέει.
Δεν τα βάζεις, πάντως, με τη μεγάλη ,παγκόσμια κατασκευαστική εταιρία των Γκέμπελς που διαμορφώνει κατά το δοκούν τη λεγόμενη κοινή γνώμη με τη στρατευμένη ή φέικ πληροφορία- ενημέρωση -κριτική. Ούτε έχεις λόγο να αναρωτιέσαι για το αυτονόητο, όπως, γιατί παραχωρεί «βήμα» και με ποια κριτήρια στον άλφα να λέει ό,τι λέει και όχι στον βήτα, που διαφωνεί. Οπότε, διευκολύνεις της ζωή και εξασφαλίζεις την ησυχία σου, υπακούοντας στην εύκολη προτροπή «αφήστε όλα τα …φυτά κι ας είναι αγκάθια και τριβόλια, να ανθίζουν».
Είναι σωστές, λοιπόν, αυτές οι κουβέντες και μάλιστα ειπωμένες δημόσια πως «το παιδί θέλει μάνα και πατέρα κι ας είναι καθάρματα»; Ασφαλώς, πρόκειται για μια “αλήθεια” κοινώς αποδεκτή που έγινε τέτοια, ως επικρατούσα αιώνες. Αλλά, είναι και τούτη κατασκευασμένη μέσα σε θρησκευτικά, εξουσιαστικά, ιδιοκτησιακά και παρεμφερή εργαστήρια-χαλκεία.
Ως τέτοια, πέρασε στο γονιδίωμα των κοινωνιών μέχρι σήμερα. Κι ας μην ήταν πάντα έτσι. Οι εξαιρέσεις από τον κανόνα πως το παιδί ανήκει στο ιδιοκτησιακό καθεστώς του γονέα , δεν ανατρέπουν το κανόνα. Η Ιστορία, όμως, μας διαβεβαιώνει πως δε βρισκόταν το παιδί όλες τις φορές «στα χέρια γονιών», αλλά της κοινότητας. Και ήταν μια χαρά η ανατροφή του σε αυτές τις κοινωνίες ( και σήμερα σε κάποιες λεγόμενες «πρωτόγονες»).
Να εξηγούμαστε. Με 2-3 (ρητορικά στην ουσία) απλά ερωτήματα, μπορείς να πετύχεις μια κι έξω το στόχο της επιχειρηματολογίας, που δεν μπορούν να πετύχουν οι εν λόγω «στοχαστές» του ιδιοκτησιακού χαρακτήρα της τεκνογονίας με τα άσφαιρα πυρά, που διαθέτουν . Κι αυτό μόνο και μόνο γιατί η κοσμοθεωρία τους , καταστρατηγεί φύση, λογική και Ιστορία. Και είναι γνωστό πως κανένα άλλο επιχείρημα δεν μπορεί να σταθεί, αν δεν είναι από την ουσία ,που απαιτούν οι φυσικοί νόμοι.
Ρωτάμε, λοιπόν. ΄Εχει δικαίωμα και από πού και ποιον , ο σχιζοφρενής, ο διεστραμμένος, ο εξαρτημένος από ουσίες, ο Νέο-Ναζί, ο φανατικός των θρησκειών και των ιδεοληψιών να κάνει παιδιά και να τα ανατρέφει; Η απάντηση είναι κατηγορηματικά ΟΧΙ. Και την υπογράφει η πλέον αρμόδια να βάζει τέτοιες υπογραφές, η ΦΥΣΗ.
Να επιχειρηματολογείς για τα αυτονόητα, όμως, είναι ευήθεια ή έλλειψη σεβασμού σε όσους απευθύνεσαι. Και ασφαλώς, δεν έχουμε καμιά διάθεση, ούτε υποχρέωση να απαντήσουμε πιο…αναλυτικά στους κυρίους Ράμφο και Βαλαβανίδη και την πλειοψηφία όσων σκέφτονται ίδια.
Αντίθετα. Υποχρέωση έχουν τούτοι να βρουν (που δε θα βρουν) επιχειρήματα και να μας απαντήσουν, γιατί ένας Χρυσαυγίτης, για να περιοριστούμε στην… εγχώρια αγορά, μπορεί, επειδή προσφέρει γάλα στο παιδί του , να …γαλουχεί (διάβαζε να του
«γανώνει» ) και το μυαλό με όσα ανήκουστα ,απάνθρωπα, διατροφικά, εν τέλει αφύσικα, πρεσβεύει ένας τέτοιος γονιός.
Τελεία και παύλα.
Οι φυσικοί γονείς, έχουν και δικαίωμα και υποχρέωση να ανατρέφουν τα παιδιά τους. Αρκεί, να διαθέτουν τα… προσόντα για να προσφέρουν τη σωστή ανατροφή. Κι αν είμαστε ειλικρινείς, θα παραδεχτούμε πως η πλειοψηφία των γονιών δε τα διαθέτει. Παλιότερα και σήμερα. Μπορεί να είναι οι άνθρωποι ικανοί για τεκνογονία, όχι όμως για τη σωστή ανατροφή των τέκνων τους.
Γι αυτό και τα παιδιά, συνήθως γίνονται κόπια των γονιών. Και αν δεν μπορέσουν τα ίδια, ως ενήλικες, να αποτινάξουν τη σκλαβιά της ανατροφής που τους πρόσφεραν τέτοιοι γονείς, να ανοίξουν νέους, δικούς τους ορίζοντες, θα παραδίδουν και τούτοι στα δικά τους παιδιά την ίδια σκυτάλη. Και πάει λέγοντας.
Ασφαλώς, συναντάμε με την ίδια συχνότητα και μη φυσικούς γονείς ετερόφυλους ή ομόφυλους, που έχουν αναλάβει την ανατροφή παιδιών, να είναι ακόμα πιο ακατάλληλοι κι από τους φυσικούς τους. Τα αποτελέσματα είναι τα ίδια και στη πρώτη και στη δεύτερη περίπτωση.
Υπάρχει μια κοινώς αποδεκτή αλήθεια στην παιδαγωγική, την κοινωνιολογία και την Ιστορία. Η οικογένεια, παλιότερα και σήμερα, είναι η εικόνα και καθρέπτης των κοινωνιών. Οι αρχές και οι αξίες κάθε κοινωνίας έχουν να κάνουν με το χρόνο και την τρέχουσα της εποχής αντίληψη.
Στην αρχαία Κόρινθο για παράδειγμα στο ναό της Αφροδίτης, οι γονείς παρέδιδαν τα 12χρονα κορίτσια τους να εκδίδονται στον καθένα έναντι αδράς αμοιβής, για να φτιάξουν την προίκα τους. Και ήταν αυτός ο λόγος που καθιερώθηκε η φράση … «ου παντός πλειν ες Κόρινθον» . Σήμερα η «12χρονη από τον Κολωνό», έστειλε όλους τους «επισκέπτες» της και μάλιστα με την κατηγορία του βιασμού στη φυλακή, μαζί και την ίδια της τη μάνα , που έκανε τα στραβά μάτια, όσο η κόρη επιδιδόταν το αρχαιότερο επάγγελμα.
Στην αρχαία Σπάρτη, πάλι , η μάνα έδινε την ασπίδα στο παιδί της για να πάει στη μάχη με την ευχή και εντολή «ή ταν επι τας» .Κι αν εκείνο είχε την ατυχία να μη γυρίσει επί της ασπίδας ως νεκρός, η μάνα θρηνούσε δημόσια την προσβολή να έχει δίπλα το παιδί της ζωντανό!
Συμπεράσματα:
1.Ο ενδεδειγμένος για σωστή ανατροφή παιδιού, γονιός είτε είναι φυσικός, είτε όχι, ετερόφυλος ή ομόφυλος, έχει και κάθε δικαίωμα να μεγαλώνει παιδιά.
2.Κανένας, όμως, από τους παραπάνω , όταν είναι “κάθαρμα” δεν μπορεί και σε καμιά περίπτωση να παριστάνει το γονέα.
3. Στις μελλοντικές άφυλες κοινωνίες, τα παιδιά δε θα “ανήκουν” σε γονιούς κάθε είδους ,αλλά στην υγιή κοινότητα. Και με δική της ευθύνη θα μεγαλώνουν. ΄Εστω κι αν αργεί αυτή η ημέρα με …μαθηματική, ιστορική ακρίβεια, θα έρθει κάποτε.