ΕΙΔΗΣΕΙΣ,ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΑ,ΔΗΜΟΣΙΕΥΜΑΤΑ

1. Μ. ΙΓΝΑΤΙΟΥ. ΠΙΟ…ΚΑΡΑΜΑΝΛΙΚΟΣ …ΠΕΘΑΙΝΕΙ!

2.ΤΡΑΜΠΟΥΚΟΙ-ΔΟΛΟΦΟΝΟΙ   ΕΝ ΔΡΑΣΕΙ. ΚΡΑΤΟΣ …ΕΝ ΥΠΝΩΣΕΙ!

3. “ΠΑΤΡΙΩΤΙΣΜΟΣ” ΤΟ ΚΑΤΑΦΥΓΙΟ ΤΩΝ ΑΠΑΤΕΩΝΩΝ.

4. ΚΑΙ Ο ΒΑΣΙΛΗΣ ΛΕΒΕΝΤΗΣ ΥΠΕΡ ΤΗΣ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ .

5.  ΜΑΝΩΛΗΣ ΓΛΕΖΟΣ ΑΠΑΞΙΩΜΕΝΟΣ ΚΑΙ ΤΡΕΛΑΜΕΝΟΣ ΕΝΤΕΛΩΣ. ΔΕ ΣΥΝΕΡΧΕΤΑΙ.

6.  ΣΤΡΕΒΛΗ ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ-ΠΑΡΑΠΛΗΡΟΦΟΡΗΣΗ ΤΩΝ ΞΕΝΩΝ

____________________________________________________________________

«Πόλεμος» Παπανδρέου και Ιγνατίου για το μυστικό ραντεβού του 2009 και τις αποκαλύψεις για πρόταση διάσωσης της χώρας «Πληρωμένος κονδυλοφόρος συκοφάντης» λέει ο πρώην πρωθυπουργός – «Τον έκρινε ο λαός» απαντά ο δημοσιογράφος

 Την αντίδραση του Γιώργου Παπανδρέου που πρωταγωνιστεί σε αποκάλυψη για τον ρόλο που διαδραμάτισε στην υπαγωγή της χώρας στα μνημόνια και στο μηχανισμό διάσωσης του ΔΝΤ είχαμε σήμερα με μια σφοδρή ανακοίνωση, Οι επίμαχες αποκαλύψεις που εξόργισαν τον πρώην πρωθυπουργό γίνονται στο νέο βιβλίο του δημοσιογράφου Μιχάλη Ιγνατίου με τίτλο: «Τρόικα: Ο δρόμος προς την καταστροφή» Σύμφωνα με αυτές, οι Ευρωπαίοι ηγέτες πρότειναν στον Παπανδρέου διάσωση χωρίς μηχανισμό της τρόικας κάτι που ο τότε πρωθυπουργός αρνήθηκε. Τι υποστηρίζει ο Μιχάλης Ιγνατίου Στοιχεία για μια μυστική συνάντηση που είχε γίνει τον Νοέμβριο του 2009 στο Λουξεμβούργο, με τρεις Ευρωπαίους αξιωματούχους -μεταξύ αυτών, τον Γιούνκερ- αλλά και τον τότε υπουργό Οικονομικών, Γιώργο Παπακωνσταντίνου, και τον τότε διοικητή της Τραπέζης της Ελλάδος, Γιώργο Προβόπουλο φέρνει στο φως ο δημοσιογράφος και ερευνητής Μιχάλης Ιγνατίου. Σύμφωνα με τον δημοσιογράφο και ανταποκριτή του ΜΕGA o Ζαν Κλοντ Γιούνκερ, τότε Πρόεδρος του Eurogroup συνάντησε υπό άκρα μυστικότητα στο γραφείο του τον επικεφαλής της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπζας, Τρισέ, τον επίτροπο Χοακίν Αλμούνια και τους δυο Έλληνες αξιωματούχους οι οποίοι παρέλαβαν ένα σχέδιο μίνι – μνημονίου που είχαν ετοιμάσει και ζητούσαν να προωθηθεί στον τότε πρωθυπουργό, Γιώργο Παπανδρέου. Τη συνάντηση αποκάλυψε στο Μιχάλη Ιγνατίου αξιωματούχος του Eurogroup και περιλαμβάνεται στο βιβλίο του δημοσιογράφου με τίτλο: «Τρόικα, ο Δρόμος προς την Καταστροφή». H πηγή που μιλά στον κο Ιγνατίου περιγράφει πως μετέβησαν στο Λουξεμβούργο υπό άκρα μυστικότητα με το αυτοκίνητο του Χοακίν Αλμούνια και ότι στη διαδρομή οι συμμετέχοντες συζήτησαν ένα έγγραφο που είχαν ετοιμάσει, χωρίς αποστολέα και παραλήπτη, έπειτα από μελέτη της κατάστασης της ελληνικής οικονομίας και επρόκειτο για τις εισηγήσεις ενός μίνι μνημονίου. Η συνάντηση, κράτησε περίπου 3 ώρες και σύμφωνα με τα όσα μετέδωσε και το MEGA o κ. Γιούνκερ έδωσε στον κ. Παπακωνσταντίνου το κείμενο πέντε σελίδων που είχε ετοιμάσει η Διεύθυνση DG ECΟFIN και το οποίο δεν έφερε καμία σφραγίδα. Επικεφαλής της ομάδας που το συνέγραψε ήταν ο Κάρλος Μαρτίνεζ. Με δυο λόγια, ήταν ένα συμφωνημένο κείμενο από τις Βρυξέλλες και τη Φρανκφούρτη, το οποίο εγκρίθηκε από τη Γερμανία και τη Γαλλία και το οποίο πρόσφερε λύσεις και απέκλειε εξωτερικούς παράγοντες, όπως είναι το ΔΝΤ, που προέκυψε αργότερα. Ήταν ένα manual διαχείρισης και συνολικής αντιμετώπισης της ελληνικής κρίσης. Και πιστεύαμε πολύ σ’αυτό, διότι, όπως σου είπα, ήταν αντικείμενο πολυήμερης μελέτης και είχε εγκριθεί από την Κομισιόν και την ΕΚΤ και είχαν ενημερωθεί οι Γερμανοί και οι Γάλλοι, που συμφωνούσαν», ανέφερε η πηγή του Eurogroup στον Ελληνα δημοσιογράφο. Σύμφωνα με την ανώνυμη πηγή το κείμενο εκείνο ήταν η ανεπίσημη χείρα βοηθείας που αναζητούσε ο κ. Παπανδρέου και θα μετατρεπόταν σε επίσημη βοήθεια μόλις το αποδεχόταν ο Έλληνας Πρωθυπουργός. Όπως λέει χαρακτηριστικά η πηγή του Eurogroup: «Ο κ. Προβόπουλος ήταν θετικότατος. Ο κ. Παπακωνσταντίνου ήταν θετικός. Αλλά δεν έπαιρναν αυτοί οι δυο τις αποφάσεις». Συνεχίζει η πηγή: «Ο κ. Παπακωνσταντίνου μας απάντησε ότι θα παραδώσει το κείμενο στον πρωθυπουργό, θα το μελετήσουμε, θα δούμε εάν οι αριθμοί έχουν λογική. Μας είπε ότι θα ζητούσε από τον κ. Παπανδρέου να μας απαντήσει. Περιμέναμε δεκαπέντε μέρες, αλλά η απάντηση δεν ήρθε ποτέ. Μάλλον θα έλεγα πως μας απάντησε από το Ζάππειο, όπου μοίρασε λεφτά. Όταν το ψάξαμε με τους ανθρώπους μας στην Αθήνα, πληροφορηθήκαμε ότι ο πρωθυπουργός δεν επέτρεψε στον υπουργό του να μας απαντήσει. Αρχικά τον άφησε εκτεθειμένο απέναντί μας, αλλά εμείς γνωρίζαμε την αλήθεια. Πιστεύουμε ότι εκείνη τη μέρα χάθηκε η παρτίδα. Η προσωπική μου γνώμη είναι ότι η άρνηση απάντησης στο κείμενο του Λουξεμβούργου ήταν η αφετηρία του ναυαγίου της Ελλάδας. Πιστεύω ότι η χώρα σας έχασε μια μοναδική ευκαιρία και τολμώ να υποστηρίξω ότι ήταν η τελευταία ευκαιρία να αποφύγει την κρίση χωρίς περιπέτειες», τόνισε η ίδια πηγή στον δημοσιογράφο. Η πηγή υποστηρίζει ότι θα είχαν αποφευχθεί πολλά από όσα ακολούθησαν εάν ο Έλληνας πρωθυπουργός αποδεχόταν την πρόταση. «Προσωπικά πιστεύω ότι θα αποφεύγαμε όλα όσα ακολούθησαν εάν γινόταν δεκτό το έγγραφο. Όταν δεν μας απάντησαν, συζητήσαμε και συμφωνήσαμε ότι η Ελλάδα θα εξελιχθεί σε σοβαρότατο πρόβλημα», σημείωσε πηγή της Ευρωζώνης. Ο κ. Προβόπουλος δε θέλησε να τοποθετηθεί για τη μυστική συνάντηση του Λουξεμβούργου, αλλά ένας συνεργάτης του επιβεβαίωσε στο Μιχάλη Ιγνατίου ότι συμμετείχε και ότι έλαβε και ο ίδιος το έγγραφο που εστάλη στον κ. Παπανδρέου. Ο Γιώργος Παπακωνσταντίνου επιβεβαίωσε στο Μιχάλη Ιγνατίου τη συνάντηση, λέγοντας ότι στη διάρκειά της ζητήθηκαν μέτρα για τη μείωση του ελλείμματος του 2010, πράγμα που τελικά η ελληνική κυβέρνηση έπραξε. Στο βιβλίο του ο Μιχάλης Ιγνατίου αποκαλύπτει επίσης το προσωπικό μήνυμα του Τρισέ στο Γιώργο Παπανδρέου που μετέφερε ο Λουκάς Παπαδήμος, τότε αντιπρόεδρος της ΕΚΤ το Νοέμβριο του 2009, σε μυστική επίσκεψή του στην Αθήνα. «Θα κλείσουν οι αγορές αν δεν πάρεις τα μέτρα τώρα…», είπε ο κ. Παπαδήμος στον τότε πρωθυπουργό. Στο βιβλίο του ο Μιχάλης Ιγνατίου αποκαλύπτει ότι η πρώτη τηλεφωνική επικοινωνία του Γιώργου Παπανδρέου με το Ντομινίκ Στρος Κάν πραγματοποιήθηκε αμέσως μετά την εκλογή του τον Οκτώβριο του 2009. «Μου τηλεφώνησε τον Οκτώβριο του 2009, μου είπε το πρόβλημα και με ρώτησε τι πρέπει να γίνει. Του απάντησα ότι πρέπει πρώτα να συζητήσεις με τους Ευρωπαίους», σημείωσε ο κ. Στρος Καν. Ο Μιχάλης Ιγνατίου αποκαλύπτει επίσης ότι η πρώτη άτυπη, κοινή ανεπίσημη αποστολή της Κομισιόν με το ΔΝΤ και την ΕΚΤ, δηλαδή τη μετέπειτα τρόικα, έγινε στις 3 και 4 Δεκεμβρίου του 2009 και όχι την άνοιξη του 2010 όπως οι πάντες πιστεύουν. Συμμετείχε από την πλευρά του ΔΝΤ ο Μπόμπ Τράα, ο οποίος συνέταξε αργότερα έκθεση στο Ντομινίκ Στρος Καν και περιέγραψε με τραγικούς όρους την κατάσταση της ελληνικής οικονομίας. Η σκληρή απάντηση του Γιώργου Παπανδρέου: «Ψεύτες, συκοφάντες, πληρωμένοι κονδυλοφόροι, προπηλακισμοί, στημένα δημοσιεύματα και δήθεν αποκαλύψεις, δεν με αγγίζουν και το κυριότερο, δεν με πτοούν.Θα με βρίσκουν πάντα απέναντί τους», δηλώνει ο πρόεδρος του Κινήματος Δημοκρατών και Σοσιαλιστών Γιώργος Παπανδρέου, απαντώντας με τον τρόπο αυτό, στα όσα του καταμαρτυρεί ο δημοσιογράφος Μιχάλης Ιγνατίου σε βιβλίο του για τη στάση που κράτησε ο πρώην πρωθυπουργός σχετικά με τη συμμετοχή του ΔΝΤ στο πρόγραμμα διάσωσης της Ελλάδας. Ο κ. Παπανδρέου αποδίδει στον Μιχάλη Ιγνατίου, με τα όσα ισχυρίζεται εις βάρος του, πως συμπράττει σε επιχείρηση να μην αποδοθούν ευθύνες στη κυβέρνηση Καραμανλή για την οικονομική κατάσταση της Ελλάδας, όταν έχασε τις εκλογές το 2009 κι ανέλαβε το ΠΑΣΟΚ. «Ο κ. Ιγνατίου, προστίθεται σε όσους προστατεύουν συγκεκριμένα πρόσωπα και τις εγκληματικές τους πολιτικές, που είχαν τεράστιες ευθύνες για την κρίση. Και συγκεκριμένα, τις κυβερνήσεις Καραμανλή», υπογραμμίζει ο Γιώργος Παπανδρέου και συμπληρώνει:«Η άποψή μου για την άσκηση της πολιτικής είναι γνωστή. Πρώτα η χώρα και ο Ελληνικός λαός. Αυτή μου η στάση επιβεβαιώνεται από την προσωπική μου διαδρομή σε κάθε δύσκολη στιγμή που πέρασε η Ελλάδα. Στο όνομα αυτής μου της άποψης, σιώπησα επί μακρόν. Σήκωσαν βάρος που δεν μου αναλογούσε με μοναδικό μέλημα να συμβάλλω σε ευρύτερες συνεννοήσεις για την υπέρβαση της κρίσης και την προστασία της χώρας. Κάποιοι έκτισαν καριέρες και άλλοι κομματικά οφέλη πάνω στη λάσπη, τη συκοφαντία, τη συνωμοσιολογία και το ψέμα, εκμεταλλευόμενοι τον πόνο και την οργή του Ελληνικού λαού. Αρκετά όμως, ανέχτηκα αυτές τις συμπεριφορές. Αρκετά, για όσους θέλουν πάνω στην πλάτη μου και σε βάρος της αλήθειας να κερδοσκοπούν. Αρκετά, για τη συστηματική συσκότιση της αλήθειας, προκειμένου να προστατευτούν πρόσωπα, κατεστημένα και πολιτικές πρακτικές που έβλαψαν το δημόσιο και το εθνικό συμφέρον. Όσο συνεχίζεται αυτή η εύκολη συνωμοσιολογία, η λάσπη και η συκοφαντία, τόσο ο τόπος θα χάνει τον προσανατολισμό του και θα κρύβονται άνομα συμφέροντα πίσω από μυθοπλασίες, τόσο θα υποφέρει ο Ελληνικός λαός που θέλει ουσιαστικές αλλαγές στον τόπο. Μια Ελλάδα χτισμένη πάνω στην αλήθεια και όχι σε δεκανίκια». Η απάντηση του Μιχάλη Ιγνατίου Με αφορμή το νέο μου βιβλίο με τίτλο «Τρόικα: Ο Δρόμος προς την καταστροφή», που θα κυκλοφορήσει την Πέμπτη, ο Πρόεδρος του Κινήματος Δημοκρατών Σοσιαλιστών, Εξοχώτατος κ. Γεώργιος Α. Παπανδρέου με κατηγορεί, όπως και ο εκπρόσωπος του Γεώργιος Ελενόπουλος, ότι προστατεύω τις εγκληματικές πολιτικές του πρώην πρωθυπουργού κ. Κώστα Καραμανλή. Η απάντησή μου στον κ. Παπανδρέου, τον οποίο ο ελληνικός λαός …τίμησε στις τελευταίες εκλογές, καταδικάζοντας τις δικές του πολιτικές, ακολουθεί: «Ο κ. Γεώργιος Παπανδρέου, παρασυρμένος από τους συμβούλους του, που τον οδήγησαν σε καταστροφικές αποφάσεις για τον τόπο και τον ίδιο, έβγαλε τη μάσκα του …Ελενόπουλου, και εξέδωσε ανακοίνωση στην οποία αναφέρει: «Ο κ. Ιγνατίου, προστίθεται σε όσους προστατεύουν συγκεκριμένα πρόσωπα και τις εγκληματικές τους πολιτικές, που είχαν τεράστιες ευθύνες για την κρίση. Και συγκεκριμένα, τις κυβερνήσεις Καραμανλή. Παπανδρέου: «Ψεύτες, συκοφάντες, πληρωμένοι κονδυλοφόροι, προπηλακισμοί, στημένα δημοσιεύματα και δήθεν αποκαλύψεις, δεν με αγγίζουν και το κυριότερο, δεν με πτοούν.» Αν περίμενε, ο πρόεδρος του ΚΙΔΗΣΟ, να διαβάσει το βιβλίο πριν τοποθετηθεί, θα βρισκόταν στη δυσάρεστη θέση να παραδεχθεί ότι το κεφάλαιο για τον κ. Καραμανλή είναι πιο αυστηρό από αυτό που τον αφορά. Βιάστηκε και εκτέθηκε. Είχε την ευκαιρία, ως Παπανδρέου ή έστω και ως …Ελενόπουλος, να καταθέσει τις θέσεις του και αυτές να δημοσιευθούν στο βιβλίο, αλλά αρνήθηκε να με συναντήσει. Δικό του το πρόβλημα. Κατά τα άλλα, όλες οι απαντήσεις για τους μοιραίους πρωθυπουργούς και πολιτικούς που οδήγησαν τη χώρα στη σημερινή κατάσταση, βρίσκονται μέσα στο βιβλίο, το οποίο θα το κρίνουν οι αναγνώστες, όχι όσοι ευθύνονται για την εξαθλίωση του ελληνικού λαού. Περισσότερο από κάθε βιβλίο, από κάθε δημοσίευμα, από κάθε αποκάλυψη, σημασία έχει η γνώμη του ίδιου του ελληνικού λαού, ο οποίος κρίνει και τους πολιτικούς και τους δημοσιογράφους. Ο πρόεδρος του ΚΙΔΗΣΟ, πήρε μια γεύση στις τελευταίες εκλογές. Εκτός αν δεν αντιλήφθηκε ούτε αυτό το ξεκάθαρο μήνυμα. Ο ελληνικός λαός έκρινε την πρωθυπουργία του. Αυτή είναι η τελευταία μου απάντηση στον κ. Παπανδρέου για το συγκεκριμένο θέμα. Υποστηρίζω κάθε γραμμή του βιβλίου μου με πάθος, είτε οι αναφορές γίνονται για τον πρόεδρο του ΚΙΔΗΣΟ, είτε για τον κ. Καραμανλή και τον κ. Σημίτη». 

» Τη συνάντηση αποκάλυψε στο Μιχάλη Ιγνατίου αξιωματούχος του Eurogroup και περιλαμβάνεται στο βιβλίο του δημοσιογράφου με τίτλο: «Τρόικα, ο Δρόμος προς την Καταστροφή». H πηγή που μιλά στον κο Ιγνατίου περιγράφει πως μετέβησαν στο Λουξεμβούργο υπό άκρα μυστικότητα με το αυτοκίνητο του Χοακίν Αλμούνια και ότι στη διαδρομή οι συμμετέχοντες συζήτησαν ένα έγγραφο που είχαν ετοιμάσει, χωρίς αποστολέα…»

Με άνεση  και  χωρίς κανένα ενδοιασμό μπορούμε να κατατάξουμε το Μιχάλη Ιγνατίου στους  στρατευμένους στη Δεξιά δημοσιογράφους και φυσικά οικονομικά εξαρτημένο από αφεντικά, που τον πληρώνουν. Γι΄αυτό και δεν έχουμε καμιά ενοχή ή προβληματισμό, αν χαρακτηρίσουμε την «πηγή» που επικαλείται ο δημοσιογράφος για τις αποκαλύψεις στο βιβλίο του  ή ανύπαρκτη ή και  αναξιόπιστη.  Από τη στιγμή, μάλιστα, που έχουμε καταγγελία για επώνυμο πολιτικό πρόσωπο, αλλά  η «πηγή» που εξαπολύει τόσο σοβαρές καταγγελίες εναντίον του, παραμένει μυστική, το οικοδόμημα που έχτισε ο Ιγνατίου  είναι σαθρό και ουδείς το εμπιστεύεται για… εγκατοίκηση.

Το πρόβλημα τόσο της   ύπαρξης, όσο και της αξιοπιστίας των πηγών της Δημοσιογραφίας και της Ιστορίας παραμένει σοβαρό και ανοιχτό ως σήμερα. Ο δημοσιογράφος, ως  «υπάλληλος», ως μισθοδοτούμενος από  “αφεντικά», όπως αναλύουμε και στα ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΙΣΤΟΡΙΑΣ μας, δυστυχώς  δεν παρέχει πάντα εχέγγυα αντικειμενικότητας και ειλικρίνειας. Ειδικά, όταν αποκρύπτει τις πηγές του και φαίνεται να πλάθει σενάρια ,όπως εν προκειμένω ο Ιγαντίου.  ΄Οπως και να το κάνουμε, ο δημοσιογράφος  είναι μια στρατευμένη πένα, που είναι από δύσκολο ως αδύνατο να αυτονομηθεί από την εργοδοσία  και τις κατευθύνσεις -γραμμές που έχει χαράξει η συγκεκριμένη επιχείρηση.

 Αντίθετα , ο ιστορικός, ως ανεξάρτητος επιστήμονας, αν δεν είναι καθεστωτικός υπάλληλος και δεν έχει έμμισθη σχέση με το κράτος ή άλλο εργοδότη, παρέχει περισσότερα εχέγγυα αντικειμενικότητας ουδετερότητας και αξιοπιστίας από το δημοσιογράφο. Σε σχέση πάντα με τον επαγγελματία δημοσιογράφο και με “σημείο τριβής” την αμοιβή, την οικονομική εξάρτηση, περισσότερους λόγους έχει αυτός, παρά ο ιστορικός  να μην είναι αντικειμενικός ή να συμμορφώνεται σε εντολές.

΄Οσον αφορά τώρα το τεράστιο θέμα της αποκάλυψης της ταυτότητας της  πηγής, στην περίπτωση Ιγνατίου δε δικαιολογείται σε καμιά περίπτωση η απόκρυψη ούτε του ονόματος ούτε της συγκεκριμένης (επακριβώς)  ιδιότητας του προσώπου που έδωσε τις πληροφορίες. Δεν κινδυνεύει η ζωή του, ακόμα και η θέση του, αν προχωρούσε σε επώνυμες αποκαλύψεις ο συγγραφέας. ΄Ετσι τολάχιστον δείχνουν,όσα εκέινος αναφέρει.

Βεβαίως, όταν η πηγή εκτίθεται σε άμεσο κίνδυνο με την αποκάλυψη της προσωπικής ταυτότητας, τότε τα πράγματα αλλάζουν. Ο δημοσιογράφος και ο ιστορικός είναι υποχρεωμένοι να αποκρύπτουν το πρόσωπο και να διαφυλάττουν εσαεί την ανωνυμία του. ΄Η τουλάχιστον όσο υφίσταται ο κίνδυνος.

Τελευταία, στην ενασχόλησή μας με το θέμα του χρηματισμού  προσώπων, κομμάτων και κυβερνήσεων από το δικτάτορα Πούτιν γα την αποσταθεροποίηση της Ευρώπης  σ΄αυτή  τη σύγχρονη  φάση του Ανατολικού Ζητήματος, (βρίσκεται σε εξέλιξη), αποκτήσαμε πρόσβαση σε πηγές-πρόσωπα  (ακόμα και μέσα στο ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝ.ΕΛ),  που σε καμιά περίπτωση δε θα μπορούσαμε ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΩΡΑ να αποκαλύψουμε την ταυτότητά τους, γιατί θα  τους εκθέταμε σε άμεσο κίνδυνο. Αυτός είναι και ο λόγος που αν και έχουμε ολοκληρώσει αυτή την έρευνα, αδυνατούμε  να τη δημοσιεύσουμε, τουλάχιστον αυτή τη στιγμή, γιατί η διασταύρωση κάποιων στοιχείων και η αποκάλυψη τους ,θα ταυτοποιούσαν εύκολα συγκεκριμένα πρόσωπα με απρόβλεπτες συνέπειες για τα ίδια.΄Ομως, έχουμε τη δέσμευση πως όταν εκλείψουν οι λόγοι, θα αποκαλύψουμε την πλήρη ταυτότητα των πηγών μας.

Στην περίπτωση του Ιγνατίου,όμως, τα πράγματα είναι εντελώς διαφορετικά.  Ακόμα και ο αδαής ψυχανεμίζεται πως κάτι δεν πάει καλά με την απόκρυψη της ταυτότητας του Ευρωπαίου αξιωματούχου που …”μου είπε, του είπα» και… “πιασ΄ τ΄ αυγό και κούρευ΄το»!. Τί θα πάθαινε ο δημοσιογράφος, αν αποκάλυπτε το όνομα του αξιωματούχου; Θα  σκότωνε τον πληροφοριοδότη  μήπως  ο… Παπανδρέου  ή θα τον απέλυε; Αστεία πράγματα! Κι από την άλλη, γιατί τα ταυτοποιούμενα στο βιβλίο του Ιγνατίου πρόσωπα δεν διέψευσαν ή δεν επβεβαίωσαν τα λεγόμενα του δεξιού δημοσιογράφου;

Μας προβληματίζει έντονα το θέμα της αξιοπιστίας του Κύπριου συγγραφέα.΄Οχι τόσο γιατί είναι ένας μισθοδοτούμενος υπάλληλος, όσο από το γεονός της, σε όλους γνωστής, δεξιάς και μάλιστα καραμανλικής…αδυναμίας του. Εμείς στις σελίδες του Homo-Naturalis.gr  έχουμε ασκήσει σκληρή κριτική στο Γιώργο Παπανδρέου. Πολύ σκληρή κάποιες φορές. ΄Ομως, πάντα με στοιχεία και φυσικά επί γεγονότων μη επιδεχόμενων αμφισβήτησης. Και δε θα είχαμε ούτε και τώρα αντίρρηση να ξανακάνουμε σκληρή κριτική στον π.πρωθυπουργό, αν είχαμε έστω και ΕΝΑ πραγματικό στοιχείο, μια επώνυμη πηγή,που θα μας έπειθαν για την αξιοπιστία τους.

Η προσπάθεια του δημοσιογάφου του MEGA ( ένας εκ των εργοδοτών του) να διαφυλάξει τον Καραμανλή από τα επερχόμενα δεινά,π.χ την (σε πρώτη φάση) αναμενόμενη  ανακριτική επιτροπή της Βουλής σε εποχές, που δε θα μοιάζει, σαν τη  σημερινή, “εφιάλτης”, είναι ηλίου φαεινότερη. Ο Καραμανλικός δημοσιογράφος ήταν αυτός που πάλι, παλιότερα, προσπαθούσε να “θολώσει τα νερά”, σχετικά με το θέμα των απειλών για τη ζωή του που δεχόταν ο π. πρωθυπουργός Κ. Καραμανλής και η οικογένειά του από το δικτάτορα Πούτιν. ΄Οπως έχουμε αποκαλύψει εδώ πολλές φορές, ο “Κωστάκης” ξεκοκάλισε τα ρούβλια του “τσάρου”,για να του παρέχει διάφορες εξυπηρετήσεις, αλλά στο τέλος, όταν συνειδητοποίησε τον άμεσο κινδυνο ,τον άφησε στα “κρύα του λουτρού” με αποτέλεσμα η “αρκούδα του Βορρά” παρά λίγο  να τον κατασπαράξει  με τα κοφτερά, σαρκοβόρα  δόντια της!

Για το θέμα τώρα των αγεφύρωτων διαφορών ανάμεσα στη  Δημοσιογραφική ιστορία και την Ιστορική δημοσιογραφία γράφαμε στα ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΙΣΤΟΡΙΑΣ :

               ΙΣΤΟΡΙΑ ΚΑΙ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΙΑ

H Ιστορία και η Δημοσιογραφία είναι συγγενείς επιστήμες και μάλιστα «εξ αίματος»,όπως για παράδειγμα η Ιατρική με τη Βιολογία, τα Μαθηματικά με τη Φυσική κ.ο.κ.  Αν θέλαμε να αποσαφηνίσουμε ακόμα περισσότερο αυτή τη σχέση, θα λέγαμε πως Ιστορία και Δημοσιογραφία είναι όπως οι «διάλεκτοι» μιας γλώσσας ή ακόμα πιο περιγραφικά δύο δίδυμοι «κλάδοι» στο μεγάλο δέντρο της Επιστήμης .Ας υπενθυμίσουμε μόνο ότι οι  αρχαίοι κλασικοί ιστορικοί (Ξενοφών,Αρριανός κ.α) και σχεδόν οι περισσότεροι απο τους Βυζαντινούς, θύμιζαν μάλλον τους σημερινούς δημοσιογράφους ,ειδικά στην ιστοριογραφία (είδος που προσομοιάζει με το σημερινού ρεπορτάζ) και λιγότερο τους νεότερους ιστορικούς. Είναι, επομένως, απολύτως κατανοητό για ποιο λόγο  μια σχολή Ιστορίας στο διαδίκτυο,ένα ιστορικό site, ασχoλείται με τη δημοσιογραφία και διαθέτει μάλιστα και ειδική κατηγορία στο μενού. (ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΙΚΕΣ ΣΕΛΙΔΕΣ).

Αυτή η ταύτιση και η στενή συγγένεια δε σημαίνει ,όμως, πως η καθεμιά  δεν έχει  έχει τα δικά της κύρια χαρακτηριστικά γνωρίσματα, που τη διαφοροποιούν (αισθητά μάλιστα) από την άλλη. Επιγραμματικά θα πούμε  πως η Δημοσιογραφία εμπεριέχει    το σύνολο  των άλλων ειδών της Ιστορίας (ιστοριογραφία, κριτική ιστορία, ιστορική έρευνα πηγών, βιωματική ιστορία, απομνημονεύματα κ.λπ), αλλά στην απλή, την «ελαφριά» μορφή τους. Ως εκ τούτου,  είναι πιο  «πρόχειρη» στην ανάλυση των θεμάτων της (ειδικά στα ρεπορτάζ) και είναι ερευνητικά  πιο «γρήγορη» (με την έννοια του ευέλικτου), στοιχεία,όμως, που δεν είναι καθόλου υποτιμητικά ή ελλειμματικά σε μια επιστήμη .

Αλλά, αν θέλαμε να δώσουμε μια καθοριστική διευκρίνιση της διαφορετικότητας των δύο «συγγενών», θα λέγαμε πως η Δημοσιογραφία και στην έντυπη κι στην ηλεκτρονική μορφή της στοχεύει περισσότερο στο συναίσθημα, σε αντίθεση με την Ιστορία,που απευθύνεται κυρίως στο νου και κατά κανόνα ο συναισθηματισμός στο ιστορικό κείμενο  είναι περιορισμένος ή και απουσιάζει εντελώς.

Υπ΄αυτή την έννοια και γι΄αυτό το λόγο, όπως είπαμε, μια σχολή Ιστορίας και ένα ιστορικό site, εκτός των άλλων αρμοδιοτήτων τους,  έχουν και αυτονόητο δικαίωμα και καθήκον να «δημοσιογραφούν», να παρατηρούν και να κρίνουν, δηλαδή, την επικαιρότητα.Σε αυτό το σημείο συμπίπτει το έργο της Ιστορίας και της Δημοσιογραφίας. Εκείνο,όμως,που προέχει σε όλη αυτή τη διαδικασία  αναφοράς του ιστορικού στην επικαιρότητα, είναι τούτο: Η επιλογή και η χρησιμότητα των θεμάτων του «καθημερινού γίγνεσθαι» να υπηρετεί τον καθοριστικό στόχο της επιστήμη της Ιστορίας,που δεν είναι η απλή ενημέρωση, όπως της Δημοσιγραφίας, αλλά η «μόρφωση» του νου και η δια-μόρφωση της εν γένει προσωπικότητας του ατόμου. 

Ο Δημοσιογράφος, όπως είπαμε, χρησιμοποιεί το συμβάν, το γεγονός της «ημέρας»,συνήθως υπό την εφήμερη μορφή του. Αν όχι αύριο, πιθανότατα μεθαύριο, θα είναι «μπαγιάτικο»,αφού άλλη επικαιρότητα περιμένει στη σειρά, για να ικανοποιήσει την ακόρεστη  πείνα  του πελάτη ή του οπαδού για  συγκεκριμένη «ενημέρωση».Κι αυτή,ακριβώς, είναι που θα τον κάνει να αγοράσει αυτό και όχι το άλλο  έντυπο ή θα γυρίσει το τηλεκοντρόλ  στο τάδε και όχι στο δείνα κανάλι. Αυτή είναι κυρίως η  χρηστικότητα της δημοσιογραφικής  επικαιρότητας.

Ο Ιστορικός από την άλλη, χρησιμοποιεί κι αυτός το ίδιο υλικό της επικαιρότητας,αλλά υπό άλλους όρους και για διαφορετικά ζητούμενα. Το συμβάν, το γεγονός, το «καθημερνό γίγνεσθαι» επιλέγεται από τον ιστορικό με εντελώς αλλιώτικα κριτήρια απο εκείνα του δημοσιογράφου. Δηλαδή,αναρωτιέται: Είναι ένα γεγονός, εν δυνάμει, «ιστορικό γεγονός» (ανεξάρτητα από το μέγεθος και την ποιότητά του) του ή όχι; ΄Εχει τη δυναμική να εξελιχθεί σε τέτοιο, σύντομα ή άργότερα; Μπορούν, μεμονωμένα ή σε σύνολα, αυτά τα συμβάντα-γεγονότα να καταστούν αργότερα ιστορικό υλικό; Αυτά είναι τα βασικά ερωτήματα στην επιλογή, την καταγραφή και την κριτική ή άλλη επεξεργασία του  καθημερινού γεγονότος που απασχολούν τον Ιστορικό.

Ο Ιστορικός αναζητεί συγκεκριμένη επικαιρότητα και τη διαπραγματεύεται. Δοθέντος, μάλιστα, ότι το όποιο γεγονός δε δείχνει από την αρχή την «ουσία» και το περιεχόμενό του, αν, δηλαδή, είναι ή θα γίνει ιστορικό ή έστω ιστορικό υλικό προς χρήση τωρινή ή κατοπινή, χρειάζεται ιδιαίτερη προσοχή στο ζύγισμα και την ποιότητά του. ΄Ολα τα συμβάντα και τα γεγονότα δεν «κάνουν» για τον Ιστορικό, ο οποίος στην επιλογή τους, δεν μπορεί να λειτουργήσει με το άλλοθι του εντυπωσιασμού και της γνωστής δημοσιογραφικής αντίληψης  πως «είδηση δεν είναι αν ένας σκύλος δάγκωσε έναν άνθρωπο,αλλά αν ένας άνθρωπος δάγκωσε ένα… σκύλο».

Αυτές τις προδιαγραφές και τέτοια «καθαρότητα»πρέπει να έχει το υλικό της επικαιρότητας που επιλέγει να διαχειριστεί ο ιστορικός. Η ανάδειξή του, όμως, (η έκθεσή του στη δημοσιότητα, η γνωστοποίησή του), δε διαφοροποιείται από  τα μέσα και τις μεθόδους που χρησιμοποιεί και η Δημοσιογραφία για τον ίδιο σκοπό (ειδικά στο ύφος) και δεν πρέπει να διαφέρει απ΄ αυτά. Ο Ιστορικός, όταν  «γράφει» δημοσιογραφικά, δε «γράφει» ιστορικά, έστω και αν τα «scripta manet» του, μπορεί κάποια στιγμή να αποτελέσουν για τον ίδιο ή για μεταγενέστερο, υλικό Ιστορίας, ή κάποια, μη ευδιάκριτη σήμερα επικαιρότητα,  να εξελιχθεί ακόμα και σε ιστορικό γεγονός μικρής ή μεγάλης εμβέλειας.

 Υπάρχουν,ασφαλώς, και άλλες ειδοποιοί διαφορές ,ειδικά μεταξύ Ιστορικού και Δημοσιογράφου . Να επισημάνουμε τη  σπουδιαότερη: Ο Δημοσιογράφος  εξουσιάζεται στο έργο του. Ο Ιστορικός εξουσιάζει το δικό του. Κι αυτό είναι φυσικό, αφού ο πρώτος κάνει ένα επάγγελμα με σχέση εξαρτημένης εργασίας. Πληρώνεται, δηλαδή, γι΄αυτό που γράφει ή λέει. Σε αντίθεση με τον Ιστορικό, που  αυτή η ίδια η ιδιότητά του είναι απαγορευτική για τέτοιου είδους εξαρτήσεις, ειδικά οικονομικές και ιδεολογικές. Ο Δημοσιογράφος έχει «αφεντικό»,που νοιάζεται για την επιχείρησή του και απαιτεί να ικανοποιεί τις αγοραστικές ανάγκες του πελάτη του, όπως κάνουν όλες οι αγορές.

Γι αυτό ακολουθεί «γραμμή», η οποία έχει χαραχτεί εκ των προτέρων από την εργοδοσία της επιχείρησης και σε καμιά περίπτωση δεν μπορεί να παρεκκλίνει από αυτή χωρίς συνέπειες, που είναι ανάλογες  με την έκταση και τη μορφή της  παρέκκλισης. Και ο Ιστορικός, βέβαια, ακολουθεί  «γραμμή», την οποία, όμως, δεν του την καθορίζει κάποιος εργοδότης (εκτός αν είναι καθεστωτικός «ιστορικός» στο σχολείο, στη σχολή ή στην αγορά) ,αλλά  ο ίδιος. Το είδος, η ποιότητα και τα λοιπά χαρακτηριστικά της «γραμμής» αυτής, καθορίζονται από τα αντίστοιχα (είδος-ποιότητα) του Ιστορικού. 

 Αυτός είναι και ένας λόγος που ο Ιστορικός τις περισσότερες φορές ,σε αντίθεση με το Δημοσιογράφο, όχι μόνο δεν είναι ευχάριστος με όσα υποστηρίζει, αλλά κάποτε γίνεται από αντιπαθής μέχρι και μισητός, είτε γιατί αρνείται να ταυτιστεί με τα «ιδεώδη» του πλήθους-λαϊκής μάζας, είτε γιατί πιστεύουν πως κατατρύχεται από το σύνδρομο της «Κασσάνδρας» και του «αγγέλου  κακών ειδήσεων». Οι καθεστωτικοί «ιστορικοί», βέβαια, δεν αντιμετωπίζουν τέτοιου είδους πρόβλημα, γιατί, όντας ιδεολογικά εξαρτημένοι-στρατευμένοι ή μισθωτοί, δίνουν στο κοινό τους, όποια τροφή τού είναι πιο εύπεπτη. Από την άλλη,  ας μας επιτραπεί η φράση, οι ίδιοι κρύβονται πίσω από τα «φουστάνια» της Ιστορίας και  δεν τολμούν να  δουν με τα μάτια της το αύριο μέσα  από το σήμερα. Για το λόγο αυτό, περιορίζονται να ασχολούνται μόνο με την «πεθαμένη» μυθ-ιστορία ή με την ιστοριογραφία-ρεπορτάζ και σπάνια ή ποτέ με τη ζωντανή Ιστορία.

H Ιστορία, όπως πάμπολλες φορές έχουμε τονίσει εδώ ,έχει  ΝΟΜΟΥΣ, όπως ακριβώς και η ΦΥΣΗ. Νόμους αναλλοίωτους και απαρασάλευτους. Γι ΄αυτό και δεν υποδύεται ρόλους προφήτη και μελλοντολόγου. Ως εκ τούτου, και  ο Ιστορικός, ως  φορέας και εκφραστής της, δεν προβλέπει, δε μαντεύει, δεν προφητεύει, αλλά εντοπίζει και ξεδιπλώνει  τα αποτελέσματα των ιστορικών νόμων, που του είναι απολύτως ευδιάκριτα, γιατί τους μελετάει και καταγράφει τις συνέπειές τους ανά τους αιώνες.

Εύκολο έργο δεν είναι βέβαια, γιατί δεν αρκεί μόνο η μελέτη-αποστήθιση. Η Ιστορία δεν είναι «διάβασμα»,είναι πρωτίστως ικανότητα διάκρισης και υπογράμμισης της ουσίας έναντι της λεπτομέρειας, του περιττού. Για να το πούμε πιό απλά, ο επαγγελματίας Ιστορικός οφείλει να γνωρίζει και να ξεχωρίζει την «ήρα από το σιτάρι». Επομένως, δεν έχει λόγους να φοβάται ή να διστάζει να κοινοποιεί τα γεγονότα, πριν εκείνα συμβούν, αφού, όπως είπαμε, με τον ιστορικό του εξοπλισμό τού είναι απολύτως ευδιάκριτα.

_____________________________________________________________________

2. ΑΓΡΙΟ ξύλο σε εκδότη μπροστά στα 2 ανήλικα παιδιά του μέσα στο ΣΕΦ 

 

Καταγγελία ΣΟΚ κάνει ο εκδότης της εφημερίδας “Ακρόπολη”, για άγριο ξυλοδαρμό χθες το βράδυ, μέσα στο ΣΕΦ και μπροστά στα ανήλικα παιδιά του. Σύμφωνα με τον…
ίδιο, μπράβοι τον ξυλοκόπησαν άγρια, διότι αποκάλυψε την καραβιά των 2 τόνων ηρωίνης, φωτογραφίζοντας τον Βαγγέλη Μαρινάκη.

Σήμερα η “Ακρόπολη” κυκλοφορεί, με δεύτερο εξώφυλλο για το συμβάν…

“Aν έχεις νύχια να ξυστείς…” κάν το. Αλλιώς, μην περιμένεις να σε προφυλάξει ο … Πανούσης. ΄Ετσι σκότωσαν οι μαφιόζοι   τον καθηγητή Γιώργο Τριάρχη, που αποκάλυψε το άγριο φαγοπότι τους σε συνεργασία με την ελληνική κυβέρνση το 2006. Η υπεύθυνη για τη ζωή του  Μ. Γιαννάκου, υπουργός Παιδείας τότε, τον άφησε να τον σκοτώσουν. Μένει (ακόμα) ατιμώρητη.

Φυλάξου! __________________________________________________________________3.

3. Ποινή φυλάκισης 4 ετών στον Πέτρο Μαντούβαλο

 

 

Τον θυμάμαι σε πύρινους λόγους στη Βουλή ή στα παράθυρα των καναλιών για την…πατρίδα, τη θρησκεία,  τη δημοκρατία, τις άλλες …υψηλές αξίες της ζωής. Οι πανάθλιοι! ΄Εχουν τα βουλευτιλίκια,τις εκκλησιές,τον πατριωτισμό για άλλοθι. Στην πραγματικόττα είναι αλήτες. Λούμπεν.

________________________________________________________________________ 

4. Το mail Χαρδούβελη είναι πολύ ελαφρύτερο από την πρόταση ΣΥΡΙΖΑ» 0 

Λεβέντης: Πιστεύω πως ο Σύριζα θα πάει σε εκλογές για να μην καταλήξει κι αυτός ένα κόμμα του 20%

«Ο κ. Τσίπρας φυσικά και επιθυμεί την συμφωνία γιατί παίζει το κεφάλι του με την σημερινή διαπραγμάτευση» υπογράμμισε ο πρόεδρος της Ένωσης Κεντρώων, Βασίλης Λεβέντης στον δημοσιογράφο Νίκο Χατζηνικολάου και στην εκπομπή στον Ενικό ενώ δεν παρέλειψε να αναφέρει πως «το email ΧΑρδούβελη ήταν πολύ καλύτερο από την σημερινή πρόταση των 47 σελίδων».Όπως χαρακτηριστικά σημείωσε ο κ. Λεβέντης «εγώ δεν βλέπω ότι γινόταν καμία διαπραγμάτευση, με τέτοια τεράστια απόσταση μεταξύ των δικών μας προτάσεων και εκείνες των ξένων. Βλέπω ότι το “σχίζουμε τα μνημόνια” και οι άλλες προεκλογικές κορώνες, τώρα προσαρμόζονται σε μια πολιτική αρκετά χειρότερη λύση από αυτή του κ. Σαμαρά. Και λέω χειρότερη γιατί το mail Χαρδούβελη είναι πολύ καλύτερο από τις 47 σελίδες του ΣΥΡΙΖΑ που δεν έχουν κοινοποιηθεί. Η θέληση του κ.Τσίπρα είναι φυσικά να πάμε σε συμφωνία γιατί παίζει το κεφάλι του αν δεν πάμε, ακόμα και η φυλακή παίζει. Τώρα μας κρατάει το ΔΝΤ, αν δεν πάμε σε συμφωνία θα πάμε σε εσωτερική στάση πληρωμών, στο τραπεζικό money control, που θα γίνει και σε μια γενικευμένη κατάρρευση. Αν πάμε πέρα της 30ης Ιουνίου, θα έχουμε κατάρρευση».Διευκρίνισε μάλιστα πως από τις δικές τους πληροφορίες «οι ξένοι έχουν δεχτεί δύο λύσεις. Ή να πάμε μέχρι τον Σεπτέμβρη με τις 47 σελίδες του ΣΥΡΙΖΑ και μετά να βάλουν στο τραπέζι το ασφαλιστικό και εργασιακά ή να τα υπογράψουμε όλα τώρα».Παρόλα αυτά σύμφωνα με τις δικές του εκτιμήσεις ο κ. Λεβέντης σημείωσε πως η πρόταση που θα καταθέσει ο ΣΥΡΙΖΑ
«δεν θα περάσει ούτε από τη βουλή. Ο Τσίπρας θα είναι σε δυσάρεστη θέση» και μάλιστα δεν απέκλεισε το ενδεχόμενο των εκλογών. Όπως ανέφερε «θα πάμε σε εκλογές ώστε να μην καταλήξουν κι αυτοί μνημονιακοί και πέσουν στο 20%, όπως συνέβη με τα προηγούμενα κόμματα».Κατά την δική του γνώμη άλλωστε θα μπορούσαν να είχαν ακολουθηθεί διαφορετικές πολιτικές ώστε να δημιουργηθούν εσωτερικές δομές, ένα πρόγραμμα άμεσης λιτότητας ώστε οι αγορές να ενθαρρυνθούν και να έρθει η ανάπτυξη, όπως έκαναν άλλες χώρες για παράδειγμα η Ισπανία. «Να σας πω γιατί, γιατί ήθελαν να προστατεύσουν τα δικά τους παιδιά, ένα σαθρό πολιτικό σύστημα. Τα κόμματα συνήθιζαν να κρύβουν κάτω από το χαλί τη βρόμα τους. Εγώ αυτό που θα ήθελα είναι μια οικουμενική κυβέρνηση χωρίς να παραπατήσει η τωρινή κυβέρνηση. Έτσι θα είχε μεγαλύτερη πειθώ προς τα έξω και προς τα μέσα. Και πάντα οι λύσεις με απλή αναλογική, προάγουν την δημοκρατία μας ειδικά σε περιόδους κρίσεων. Με μικρό λαϊκό πέλμα, τέτοιες μεγάλες μεταρρυθμίσεις δεν μπορούν να πραγματοποιηθούν»

 O Βασίλης Λεβέντης αδικήθηκε ως πολιτικός.  Είχε πολλά να προσφέρει. Αν δεν ήταν στην Ελλάδα, σίγουρα αλλού, θα είχε μια θέση σε κοινοβούλιο. Αλλά, εδώ είναι Ελλαδιστάν.

Σωστές κουβέντες είπε και  στου Χατζηνικολάου.  Ειδικά αυτό για την οικουμενική κυβέρνηση. Εκεί θα καταλήξει το πράγμα. ΄Ο,τι και να κάνουν με μαθηματική ακρίβει  σε οικουμενική θα πάνε.

__________________________________________________________________

5. α. Γλέζος σε Σουλτς: Μακριά τα χέρια από την Ελλάδα

β.  “Ο Τσίπρας να πει στον Γιούνκερ ότι η Ελλάδα έχει ιστορία και την ιδεολογία της αντίστασης.

Από τα στοιχεία που έχω πιστεύω ότι η συμφωνία δεν θα περάσει από τη Βουλή, δήλωσε ο Μανώλης Γλέζος ο οποίος μιλώντας στον Real Fm προέτρεψε τον Αλέξη Τσίπρα να πεί απόψε στον Γιούνκερ ότι «η Ελλάδα έχει μια ιστορία, έχει μια ιδεολογία, είναι η ιδεολογία της αντίστασης». «Όταν οι Λάκωνες θέλησαν να κατακτήσουν την Αρκαδία, έστειλαν αντιπροσωπεία στο Μαντείο των Δελφών να μάθουν την γνώμη του και το Μαντείο απάντησε με την εξής καταπληκτική απάντηση: Την Αρκαδία μου ζητάς, μέγα πράγμα μου ζητάς, δεν πρόκειται να σου τη δώσω», είπε. Από τότε, σημείωσε, υπάρχει η ιδεολογία αντίστασης μέσα στην Ελλάδα, η ιδεολογία της αντίστασης πρέπει να συνέχει και τους αντιπροσώπους μας και την κυβέρνηση και τον ελληνικό λαό, τόνισε ο ευρωβουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ, σύμφωνα με το ΑΜΠΕ. Πρότεινε δε να υπάρξει «πάγωμα» ενός έτους στις πληρωμές της Ελλάδας προς τους δανειστές, λέγοντας: «Ζητάμε παράταση ενός χρόνου, να μη μας ζητάνε τον ένα χρόνο τίποτα… Δεν έχω αντίρρηση να πληρώσουμε. Έχω αντίρρηση ως προς τη διαδικασία… Το ότι μας πιάνουν από το λαιμό και δεν μας αφήνουν να προχωρήσουμε. Έχουν βάλει το μαχαίρι στον λαιμό μας και επιμένουν τώρα. Είναι τόσο δύσκολο να πουν αυτοί ότι μπορεί να έχει μιαν άλλη άποψη αυτή η χώρα. Να μην της δώσουμε, ένα τράτο, μια παράταση, μια ανάσα;».

          ΜΑΝΩΛΗ ΓΛΕΖΟ,

1. Mε ποιο δικαίωμα μιλάς, όπως μιλάς, και μάλιστα ισχυρίζεσαι ,εξ ονόματος του ελληνικού λαού; “Τρεις και ο κούκος”  είσαστε. Συντριπτική…μειοψηφία. Και μάλιστα εθνικιστές με φιλο -Ακροδεξιο-Ναζιστικές αποκλίσεις.  Ο εληνικός λαός στο σύνολό του  ούτε σας θέλει ούτε να βρεθεί μακριά από την Ευρώπη επιθυμεί.  

2. ΄Εχετε επιβάλει μια εθνικιστική δικτατορία. Συνεργάζεστε με δικτάτορες. Είστε δικατάτορες με μάσκα  αριστερού.  Συνεργάτες και φίλοι των  ακροδεξιών και των Ναζί. Καταντήσατε με τους εντελώς παρανοϊκούς  σας χειρισμούς, ο Εφιάλτης και εφιάλτης   της Ελλάδας. Παραιτηθείτε, αλλιώς η θέση σας θα είναι στη φυλακή.

3. Με “Αρκαδίες” και “Μαντεία” δεν κάνεις  σοβαρή πολιτική, ούτε σε παίρνουν στα σοβαρά οι…σοβαροί. Ποια Ελλάδα, ποια αντίσταση , ποια ιδεολογία,  ποια …πράσινα άλογα!  Φανφάρες, λόγια του αέρα, κοπανιστά! ΄Εναν “Τσίπρα” κουβαλάτε μέσα σας όλοι οι εθνικιστές. “Σκοτώστε” τον. Είναι βαρύ αρρώστημα και κατάρα της φυλής. 

4. Και όπως το λες. Μακριά τα χέρια από την Ευρώπη ,από των μέλλον  των παιδών μας, από την Ιστορία. Αποπνέετε μπόχα και ναφθαλίνη.

_____________________________________________________________________

6. Σκληρό άρθρο στους Financial Times: Οι Έλληνες επέλεξαν τη φτώχεια

 …