-
“ΕΝΟΠΛΟΣ ΛΑΪΚΟΣ ΑΓΩΝΑΣ” ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΜΟΝΑΔΙΚΟ ΦΑΙΝΟΜΕΝΟ
-
“ΣΤΙΣ ΦΑΜΠΡΙΚΕΣ ΤΗΣ ΓΕΡΜΑΝΙΑΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΒΕΛΓΙΟΥ ΤΙΣ ΣΤΟΕΣ”
-
ΕΝΑΣ ΛΕΒΕΝΤΗΣ…ΔΙΑΒΑΙΝΕ
-
ΚΑΤΑΛΑΝΙΚΗ…ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ. ΤΡΙΖΟΥΝ ΤΑ ΚΟΚΑΛΑ ΤΟΥ ΜΑΡΞ
1. Ο πρέσβης της Ισπανίας για τον Ρουβίκωνα: Εχετε δει σε άλλη χώρα να εισβάλλουν σε πρεσβεία;
Καλά αυτό. Υπερβολή του Ισπανού πρέσβη. Πέρα από ανοησία, δεν ήταν δα και έγκλημα η επίσκεψη του Ρουβίκωνα στην Ισπανική πρεσβεία. Ούτε, όπως είπε χτες, κινδύνεψαν σοβαρά ζωές! ΄Αλλο είναι το σοβαρό πρόβλημα.
΄Εχετε δει σε άλλη χώρα , να στοχοποιούνται άνθρωποι, “κακοί” κατά την κρίση και την επιλογή κάποιων, να μπαίνουν σε λίστες “προγραφών” και να εκτελούνται, με βασικό στόχο να βγάλουν αυτοί …οι κάποιοι (λαϊκοί επαναστάτες αυτοαποκαλούνται!) ένα κείμενο- προκήρυξη; Και να πεις πως όλα αυτά τα “σεντόνια” που δημοσιοποιούν μετά τη δολοφονία λένε και τίποτα ξεχωριστό! Τα ίδια συζητούν ακόμα και οι θαμώνες στα καφενεία, αλλά σε απλή ,καταληπτή ελληνική γλώσσα και χωρίς να χρειάζεται να δολοφονήσουν αυτούς που κατακρίνουν.
Φαινόμενο αποκλειστικά ελληνικό και μάλιστα μεσούντος σε λίγο του 21ου αιώνα. Στις άλλες, ευρωπαϊκές τουλάχιστον, χώρες στις οποίες το φαινόμενο της “ένοπλης λαϊκής βίας”, κράτησε κάποιες δεκαετίες, σταμάτησε εδώ και χρόνια . Και μόνο στη χώρα της “φαιδράς” (και γι΄αυτό) “πορτοκαλέας” κάποιοι ανεγκέφαλοι συνεχίζουν να το παίζουν “λαϊκοί αγωνιστές και επαναστάτες” με τέτοιου είδους εγκληματικές ενέργειες .
Πίσω σε όλα τα θετικά αυτή η χώρα. Και πρώτη στις “σφαλιάρες” για τις λογής ,χρόνιες παθογένειές της.
2. «ΕΒΑΛΕΣ ΤΟΥΣ ΑΚΡΟΔΕΞΙΟΥΣ ΣΤΗ ΒΟΥΛΗ…»
Το καυστικό σκίτσο του Καρλ Λάγκερφελντ με τη Μέρκελ και τον Χίτλερ
Στο πιο δηκτικό σκίτσο του μέχρι τώρα, ο Γερμανός σχεδιαστής μόδας, Καρλ Λάγκερφελντ κουνάει το δάχτυλο στην καγκελάριο της Γερμανίας, Άγγελα Μέρκελ, επειδή ένα ακροδεξιό κόμμα κέρδισε έδρες στο γερμανικό Κοινοβούλιο για πρώτη φορά μετά από πενήντα χρόνια.
Ο Λάγκερφελντ κατηγόρησε την Άγγελα Μέρκελ για την απόφασή της να επιτρέψει περισσότερους από ένα εκατομμύριο πρόσφυγες να εισέλθουν στη χώρα από το 2015, για την άνοδο των ποσοστών υποστήριξης του ευρωσκεπτικιστικού, φιλελεύθερου και συντηρητικού πολιτικού κόμματος, Εναλλακτική για τη Γερμανία (Alternative fur Deutschland, AfD) το οποίο κέρδισε σχεδόν το 13% των ψήφων στις γερμανικές ομοσπονδιακές εκλογές και αναδείχθηκε τρίτο κόμμα.
Το σκίτσο, που αναμένεται να δημοσιευθεί το Σάββατο στο ένθετο μηνιαίο περιοδικό της εφημερίδα «Frankfurter Allgemeine Zeitung», σύμφωνα με δημοσίευμα του WWD εμφανίζεται ο Αδόλφος Χίτλερ να λέει στη Μέρκελ: «Σε ευχαριστώ πολύ που επέτρεψες ακούσια στους απογόνους μου να εκπροσωπηθούν στο Κοινοβούλιο». Η Άνγκελα Μέρκελ σε κατάσταση αλλοφροσύνης ρωτά: «Τι έχω κάνει»;
Φαινομενικά πετυχημένο το λογοπαίγνιο, αλλά στην ουσία αποτυχημένη η επισήμανση της αιτίας της εισόδου των ακροδεξιών στη Γερμανική Βουλή από το σχεδιαστή μόδας. Πάλι τα φταίνε οι πρόσφυγες, γατί η παρουσία τους στη χώρα, εκνεύρισε(!) κάποιες χιλιάδες Γερμανούς . Ως τότε, βέβαια,οι ίδιοι, με το ζόρι κρατιόντουσαν και δεν ψήφιζαν ναζιστικά, αλλά έριχαν δαγκωτή την ψήφο τους σε ό,τι δεξιό ή συγγενές του ακροδεξιού, υπήρχε στη πρώην ναζιστική χώρα.
Από την άλλη, ποσώς ενοχλούσαν τη μεταναζιστική Γερμανία οι ορδές μεταναστών, το μεγάλο εκείνο κύμα πάμφτωχων εργατών που έφταναν στη χώρα και την ανοικοδόμησαν με μεροκάματα “κινέζικα”, σε δουλειές “πακιστανικές”, όπως λένε σήμερα . Τους ξέχασαν τους πατεράδες και τους παππούδες του οι Ελληνάρες, που “έφτυναν αίμα”, για να αναστήσουν τη χώρα, η οποία ευθύνεται για τα εγκλήματα του 2ου παγκοσμίου πολέμου. (https://www.youtube.com/watch?v=5KwkQjSk-bk).
Για αυτούς “της γης τους κολασμένους” μιλιά οι Γερμανοί την εποχή εκείνη, αφού οι σύγχρονοι είλωτες ,΄Ελληνες,Τούρκοι, Αιγύπτιοι, όλες οι φυλές της γης , εξόντωναν σώμα και ψυχή, για να τρώνε σήμερα με “χρυσά κουτάλια” αυτοί οι απόγονοι των Ναζί, που σήμερα μπήκαν και στη Βουλή.
Δε φταίνε οι πρόσφυγες,αγαπητέ μόδιστρε,για την άνοδο της Ακροδεξιάς στη χώρα σου. Φταίει ο…ανεγκέφαλος εγκέφαλος των ψηφοφόρων σας. Που αντί να “τρώει η μούρη τους χώμα” και νυχθημερόν να ζητάνε συχώρεση από την ανθρωπότητα για το κακό που προξένησαν οι πατεράδες και οι παππούδες τους στον κόσμο ολόκληρο, σήμερα καμώνονται τα θύματα ,τους αδικημένους και τους οργισμένους!
Φαίνεται πως αυτό που λέει ο ελληνικός λαός είναι αλήθεια. “Το αίμα νερό δε γίνεται”, τελικά. Δεν αποκήρυξαν ποτέ κάποιοι Γερμανοί τους προγόνους τους με απέχθεια και σιχασιά για τα εγκλήματά τους. Ντροπή!
Από την άλλη, μπορεί η Μέρκελ να μην ευθύνεται για την είσοδο των ακροδεξιών στη Βουλή,αλλα στην Ελλάδα, τουλάχιστον, την ουσιαστική ευθύνη για τη νομιμοποίηση των ΝεοΝαζί Ελλήνων και την είσοδό τους στη Βουλή , τη φέρουν εξίσου, τόσο οι κυβερνήσεις που δια νόμου δεν απαγόρευσαν πολιτική δραστηριότητα σε νοσταλγούς του Χίτλερ, αλλά και η αλήστου μνήμης π.εισαγγελέας του Αρείου Πάγου,που τους αποκάθαρε νομικά, τους άνοιξε το δρόμο να γίνουν κοινοβουλευτικό κόμμα και τα μέλη μιας εγκληματικής οργάνωσης βουλευτές πια του ελληνκού κοινοβουλίου, προκαλούν, βρίζουν, ασχημονούν στη μνήμη των εκατομμυρίων θυμάτων του ναζισμού. Ντροπή, χίλιες φορές ντροπή σας!
3. Τα γυρίζει τώρα ο Λεβέντης: Δεν παραιτούμαι τη Δευτέρα
Τα γυρίζει ο πρόεδρος της Ενωσης Κεντρώων Βασίλης Λεβέντης ως προς τα όσα είπε περί παραίτησης.
Δεν παραιτούμαι τη Δευτέρα, διευκρίνισε σήμερα, μιλώντας όμως στην πρωινή εκπομπή του Ant1. Απλώς, όπως επανέλαβε, μετά την ομιλία του που είναι προγραμματισμένη στην Θεσσαλονίκη, θα ακολουθήσει διαβούλευση με τους ψηφοφόρους του κόμματος, και εκεί «όλα τα ενδεχόμενα είναι ανοιχτά».
Το γεγονός που φέρεται να έχει εξοργίσει τον Βασίλη Λεβέντη είναι η υπερψήφιση του νομοσχεδίου για την αλλαγή ταυτότητας φύλου, καθώς δηλώνει κάθετα αντίθετος. Με αφορμή την υπογραφή και κύρωσή του από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας όμως, ο πρόεδρος της Ένωσης Κεντρώων αφήνει ανοιχτά όλα τα ενδεχόμενα. Στην περίπτωση που το υπογράψει ο κύριος Παυλόπουλος, κάτι που ο ίδιος τονίζει πως δεν πιστεύει πως θα γίνει, τότε και αυτός θα εξετάσει το ενδεχόμενο παραίτησης, καθώς όπως δηλώνει «δεν θέλει να είναι μέρος μιας βουλής αθέων».
Εν τάξει, δε λέμε. Από τα κυρίαρχα χαρακτηριστικά ΟΛΩΝ των πατέρων του ΄Εθνους, είναι η φαιδρότητα ( και μάλιστα κάπου εκεί στην ίδια σειρά που βρίσκονται η δημαγωγία και ο λαϊκισμός). Αλλά τούτος ο…λεβέντης, ο Βασίλης Λεβέντης, “τα σπάει”. Τους αφήνει πίσω και καταϊδρωμένους και στη φαιδρότητα και στη δημαγωγία.
Καλή συνέχεια, πρόεδρε του…επαναστατικού κόμματος των Κεντρώων, στο δρόμο του χαζοχαρούμενου που διάλεξες. Σε λίγο, θα σου “χτυπάνε κουδούνια”, άμα σε βλέπουν στο δρόμο με αυτά που λες και κάνεις. Να το θυμάσαι.
4.Η Καταλονία, η Ισπανία και οι οικονομικές συνέπειες ενός διαζυγίου
Η προοπτική της απόσχισης της Καταλονίας από την Ισπανία δεν ήταν ποτέ τόσο κοντά. Ποιες θα είναι όμως οι οικονομικές συνέπειες ενός τέτοιου διαζυγίου, τι στιγμή μάλιστα που, όπως όλα δείχνουν, αυτό θα είναι κάθε άλλο παρά συναινετικό;
Από άποψη μεγέθους και πληθυσμού, η Καταλονία θα μπορούσε εύκολα να «σταθεί» ως αυτόνομη ευρωπαϊκή χώρα, στα πρότυπα της Ελβετίας. Παρότι κατέχει το 16% του πληθυσμού της Ισπανίας, παράγει το 19% του ΑΕΠ της και το 25% των εξαγωγών της. Αυτό το κατά κεφαλήν ΑΕΠ είναι αυτή τη στιγμή 14% υψηλότερο από τον μέσο όρο της ΕΕ (ωστόσο ελαφρώς χαμηλότερο από άλλες περιοχές της Ισπανίας, όπως η Μαδρίτη και η Ναβάρα). Εντωμεταξύ το κατά κεφαλήν ΑΕΠ της υπόλοιπης Ισπανίας έιναι 10%-15% χαμηλότερο από τον ΕΕ μέσο όρο. Η ανεργία στην Καταλονία είναι μικρότερο από εκείνη στην υπόλοιπη Ισπανία και παρόμοια με εκείνη της Μαδρίτης.
Όλα τα παραπάνω σημαίνουν ότι τόσο η Καταλονία όσο και το νέο ισπανικό κράτος που θα προκύψει από το πιθανό διαζύγιο είναι απόλυτα βιώσιμα από μόνα τους. Ασφαλώς και θα υπάρξουν οικονομικές συνέπειες αν χωριστούν, ωστόσο αυτές θα είναι περισσότερο βραχυπρόθεσμες παρά μακροπρόθεσμες.
Φορολογία και δαπάνες
Αναφορικά με τη φορολογία, η Καταλονία θα έβγαινε κερδισμένη παρά χαμένη από μια απόσχιση. Το αντίθετο θα συνέβαινε με την υπόλοιπη Ισπανία. Κι αυτό γιατί η Καταλονία δίνει στην κεντρική ισπανική κυβέρνηση πολύ περισσότερα απ’ όσα παίρνει με τη μορφή δημόσιων υπηρεσιών και επενδύσεων. Κάποιες εκτιμήσεις θέλουν την Καταλονία να μεταφέρει μέχρι και το 8% του ΑΕΠ της το χρόνο.
Μέρος αυτού του οφέλους θα μπορούσε ίσως να χρησιμοποιηθεί από το νέο καταλανικό κράτος για την επισκευή υποδομών που κατά γενική ομολογία είναι ζωτικής σημασίας για την Καταλονία, όπως το σιδηροδρομικό δίκτυο που ενώνει την Βαρκελώνη με πόλεις κατά μήκος της Μεσογείου και το λιμάνι της Βαρκελώνης.
Αν και η Ισπανία ως σύνολο υποφέρει οικονομικά λόγω της οικονομικής κρίσης, στην περιοχή της Καταλονίας υπάρχει η αντίληψη ότι η κεντρική κυβέρνηση έχει ξοδέψει δημόσιους πόρους με μη αποτελεσματικό, πολιτικά υποκινούμενο τρόπο.
Ασφαλώς η Καταλονία θα έπρεπε να επενδύσει στη δημιουργία νέων κρατικών δομών όπως πρεσβείες και μια κεντρική τράπεζα. Αυτό ίσως στοιχίσει περισσότερο από το μερίδιο που πληρώνει τώρα η Καταλονία. Αντίθετα, η νέα Ισπανία ίσως αξιοποιούσε την απόσχιση ως ευκαιρία για να απλοποιήσει τις διοικητικές δομές της σε μια πιο ομογενοποιημένη χώρα.
Η μοιρασιά του χρέους
Ενα άλλο ζήτημα είναι το χρέος. Οι δύο χώρες θα έπρεπε να καθίσουν και να διαπραγματευτούν πώς θα χωριστεί αυτό. Η καταλανική κυβέρνηση έχει ένα αναλογικά μικρό δημόσιο χρέος που λογικά θα το πάρει μαζί της μετά το διαζύγιο.
Στη συνέχεια η Καταλονία θα έπρεπε να ζητήσει χρηματοδότηση από τις οικονομικές αγορές. Αυτό θα ήταν πιθανό αν γινόταν ανεξάρτητο κράτος με τους δικούς του φόρους. Αν και το νέο ισπανικό κράτος θα ήταν σε χειρότερη οικονομικά θέση απ’ ό,τι τώρα, θα είχε τη στήριξη της ΕΚΤ.
Βραχυπρόθεσμα, η απόσχιση θα κοστίσει και στα δύο μέρη, καθώς θα φέρει οικονομική αβεβαιότητα και αναταράξεις στο εμπόριο, και ίσως οι δύο πληθυσμοί μποϊκοτάρουν ο ένας τα προϊόντα του άλλου. Λόγω της διαφοράς μεγέθους η Καταλονία θα υπέφερε περισσότερο, αλλά δεν είναι σίγουρο πόσο θα κρατούσε αυτό
Εκτός ή εντός ΕΕ;
Παράγοντας – κλειδί είναι αν η Καταλονία θα έχει τη δυνατότητα να παραμείνει στην ΕΕ ως ανεξάρτητο κράτος. Αν συμβεί αυτό δεν θα άλλαζαν πολλά για καμία από τις δύο πλευρές. Αν όχι, θα έπρεπε να διαπραγματευτεί εμπορικές συμφωνίες τόσο με την Ισπανία όσο και με την υπόλοιπη ΕΕ.
Παρά το αναπόφευκτο κόστος, θα υπάρξουν και οφέλη. Η ισπανική κυβέρνηση μπορεί να χάσει μια δυναμική οικονομία, αυτό όμως θα μπορούσε να πυροδοτήσει μεγαλύτερη οικονομική ανάπτυξη και εκμοντερνισμό των υπόλοιπων περιοχών της. Και καθώς θα είναι πλέον πιο ομογενής, θα μπορέσει να οδηγηθεί απερίσπαστα προς το μέλλον της.
Παρόλα αυτά θα είναι προς το συμφέρον των δύο χωρών να συνεργαστούν σε οικονομικό και μη οικονομικό επίπεδο επιδιώκοντας αμοιβαίες συμφωνίες. Έτσι θα μπορέσουν να λειτουργήσουν βιώσιμα και να ζήσουν μακριά αλλά… αγαπημένοι.