Οι δυο μεγάλες και γνωστές στον κόσμο θρησκείες,αλλά όχι και οι πιο παλιές, είναι ο Χριστιανισμός και ο Μωαμεθανισμός (Ισλάμ). Και οι δύο έλαβαν το όνομά τους από τους ιδρυτές-αρχηγούς τους. Η πρώτη από τον Ιησού Χριστό, την ταυτότητα του οποίου αγνοεί παντελώς η Ιστορία και η δεύτερη από το ιστορικά υπαρκτό πρόσωπο του Μάμεθ.
Ο Χριστός ήταν ο «υιός τους θεού» και ο Μωάμεθ προφήτης, κατά τας «ιεράς γραφάς» . Τα ονόματα αυτών των θεών είναι Γιαχβέ και Αλλάχ. Ο πρώτος ,γνωστός από τη μυθολογία των Εβραίων και το «ιερό κείμενό» τους την Παλαιά Διαθήκη,που μαζί με την Καινή αποτελούν τη «Βίβλο», το επίσημο γραπτό «ιερό βιβλίο» της χριστιανικής θρησκείας. Η θρησκεία του Μωάμεθ αναγνωρίζει ως «ιερό βιβλίο» της το Κοράνιο,που εν πολλοίς, έχει αντιγράψει τα θρησκευτικά πιστεύω και το «ήθος», κυρίως των Ανατολικών λαών, με πρώτα, εκείνα των Εβραίων.
Οι θεοί των Χριστιανών και των Μωαμεθανών-Ισλαμιστών, ο Γιαχβέ και ο Αλλάχ,είναι εξανθρωπισμένοι θεοί.΄Εχουν ΟΛΕΣ τις αρετές και τις κακίες των ανθρώπων, όπως ακριβώς όλοι οι παλιοί θεοί των Ανατολικών λαών και της ελληνικής μυθολογίας. Αγαπούν, σέβονται, βοηθούν, συγκινούνται, συμπάσχουν, αλλά και μισούν, εκδικούνται, είναι πολλές φορές αλλόκοτοι, απάνθρωποι και επιτρέπουν τη βία.
Ο Χριστός,όπως τουλάχιστον μας τον παρουσιάζουν τα ευαγγέλια, ναι, μεν, προσπάθησε να διορθώσει το εξανθρωπισμένο αυτό προφίλ του θεού των Εβραίων, τον Γιαχβέ, να τον καταστήσει πιο…ανθρώπινο και περισσότερο «πνευματικό», να τον απαλλάξει από τα χείριστα ελαττώματα των ανθρώπων, όπως η αλόγιστη βία, αλλά τελικά φαίνεται πως δεν τα κατάφερε, αφού στο τέλος και τούτος και οι μαθητές του δε δίστασαν να χρησιμοποιήσουν τη βία (από …ιερή αγανάκτηση), την οποία και καταδίκαζαν (Ο Χριστός στο Ναό, ο Πέτρος στην επίθεση με μαχαίρι στο δούλο, οι σφοδρές μάχες κατά των «εθνικών» στον οργανωμένο ,κρατικό χριστιανισμό του Κωνσταντίνου , του Θεοδόσιου κ.α).
Ο Γιαχβέ και ο Αλλάχ με τέτοια «κουσούρια» που τους προσέδωσαν και τους παρουσιάζουν οι «Γραφές» τους, δε διαφέρουν σχεδόν σε τίποτα,αν και θεοί, από τις συμπεριφορές των ανθρώπινων όντων. Αλλά, με τέτοια αντίληψη περί Θεού και οι δυο αυτές θρησκείες , όντως , φαίνεται να διαπράττουν «΄Υβριν», απέναντι στην έννοια του Θεού.
Ουδείς γνωρίζει, όχι μόνο τις ιδιότητες του Θεού,αλλά ούτε καν αν υπάρχει. Μόνο μέσα από τη Φύση, την Αριστοτελική εντελέχεια και τη νομοτέλεια που συναντάς σε αυτή, μπορείς να οδηγηθείς στην αντίληψη πως μια ΥΠΕΡΦΥΣΙΚΗ ΟΝΤΟΤΗΤΑ,που δεν έχει καμιά σχέση με τα ανθρώπινα χαρακτηριστικά του Γιαχβέ και του Αλλάχ, υπάρχει και δραστηροποιείται στο Σύμπαν. Ουδείς, όμως , μπορεί να γνωρίζει και να προσδιορίσει τις ιδιότητες, που την χαρακτηρίζουν. Αν, για παράδειγμα, σκέφτεται ή αισθάνετα, όπως ο άνθρωπος, αν έχει Αρχή και Τέλος, αν υπόκειται σε φθορά ή σε εξέλιξη. Η ίδια αυτή ΥΠΕΡΦΥΣΙΚΗ ΟΝΤΟΤΗΤΑ,έθεσε φραγμούς στο ανθρώπινο μυαλό και δε θέλησε να αποκαλύψει ούτε την ύπαρξή της ,ούτε το ποιον και τη σύστασή της.
Γι αυτόν, ακριβώς και μόνο το λόγο, όταν, όπως κάνουν ο θρησκείες, κατεβάζει κανείς το Θεό στο επίπεδο του Γιαχβέ, του Βάαλ, του Δία και του Αλλάχ, κυριολεκτικά με τα δεδομένα που θέσαμε, δαπράττει ΄Υβριν. Παρβιάζει τα όρια,τα “εσκαμμένα” που έθεσε, ως ανυπέρβλητα, η ίδια αυτή ΥΠΕΡΦΥΙΚΗ ΔΥΝΑΜΗ. Θα λέγαμε, επομένως, πως αν κάποιοι, εν προκειμένω ,είναι άθεοι με αυτές τις προϋπόθεσεις, αυτοί είναι οι οπαδοί των θρησκειών που αρνούνται την υπόσταση του πραγματικού Θεού, αν υπάρχει, και λατρεύουν ομοιόματά του, ανθρώπινα κατασκευάσματα και μυθικές φαντασιώσεις.
΄Οπως είναι παράλογο και παρανοϊκό να αποκλείουμε την ύπαρξη αυτής της ΥΠΕΡΦΥΣΙΚΗΣ ΟΝΤΟΤΗΤΑΣ, το ίδιο ανόητο και παράλογο είναι να πστεύεις πως Θεός είναι ο Γιαχβέ και ο Αλλάχ. Πως έχουν ετοιμάσει παραδείσους για τους πιστούς τους με αγγέλους να τραγουδάνε ως καλλίφωνοι τενόροι ,αλλά και με καθήκοντα μαντατοφόρου και μεταφορέα, ως ο Ερμής της ελληνικής μυθολογίας και σε εκείνον του Αλλάχ, τόπος για σεξουαλικά όργια με 10χρονα κοριτσάκια (!). (Ο Μωάμεθ ήταν ο πρώτος διδάξας εν ζωή) και βουνά από πιλάφια.
Ας αφήσουμε το Θεό, αν υπάρχει ήσυχο.΄Οπως κι εκείνος αφήνει κι εμάς. Δεν μπορείς να συλάβεις την έννοια του Θεού. Αλλιώς, αν είχε προσδιοριστεί και αναλυθεί η ουσία του από τον ανθρώπινο Νου, δε θα ήταν Θεός. Θα ήταν Γιαχβέ και Αλλάχ. Ανθρώπινο δημιούργημα.
Προορισμός μας είναι να απολαύσουμε τη ζωή, όπως μας χαρίστηκε, αλλά και να παλέψουμε να την κάνουμε καλύτερη , να την παραδώσουμε τέτοια στα παιδιά μας και τις γενιές ,μετά από μας. Για τίποτα άλλο δεν είμαστε υπεύθυνοι, ούτε αρμόδιοι. Ας «απλώνουμε τα πόδια μας, όσο φτάνει το στρώμα μας».
Αν υπάρχει Θεός, αν η ζωή, ως ενέργεια κα ατομική συνείδηση, συνεχίζεται και μετά το θάνατο σε άλλες διαστάσεις, αλλά άγνωστες σε μας και εντελώς απλησίαστες από το πεπερασμένο μυαλό μας, είναι θέματα που δε μας αφορούν. «Αλλού παπά ευαγγέλια» και πάντως ,όχι των ρασοφόρων.
Αν επιμένουμε να δίνουμε αυθαίρετες ερμηνείες σε ό,τι η ίδια η ΥΠΕΡΦΥΣΙΚΗ ΔΥΝΑΜΗ δεν μας επιτρέπει,ούτε μας εξουσιοδότησε, αυτό είναι ΄Υβρις. Και η τιμωρία της ΄Υβεως , όπως η αρχαία ελληνική σοφία, μας παράδωσε, είναι αμείλικτη.
