Πανούσης για Ρωμανό: Λύση μόνο με νομοθετική παρέμβαση
Λίγο μετά την απορριπτική απάντηση από τον Άρειο Πάγο για τον Νίκο Ρωμανό, ο βουλευτής Γιάννης Πανούσης δηλώνει:
«Έχω δηλώσει εδώ και μία εβδομάδα, που συζητάμε το θέμα και έχω καταθέσει και σχετική τροπολογία στον υπουργό Δικαιοσύνης, ότι το πρόβλημα αυτό δε μπορεί να λυθεί παρά μόνο με νομοθετική παρέμβαση, η οποία δε θα αναφέρεται προσωπικά ή ατομικά στο πρόσωπο του Ρωμανού, αλλά θα καλύπτει και ίδιες περιπτώσεις. Δεν είναι δυνατόν με το σημερινό θεσμικό πλαίσιο ο υπουργός να δώσει την άδεια ή να παρέμβουμε στις αποφάσεις των δικαστηρίων. Το βράδυ θα συζητηθεί στη Βουλή μια σχετική τροπολογία και εκεί θα ξανακαταθέσω την ίδια πρόταση».
Αύριο, Τετάρτη (10/12/2014) είναι η Παγκόσμια Ημέρα για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα. Ένας περίεργος «εορτασμός», με δεδομένη την καταδίκη της χώρας μας, τόσο από το Συμβούλιο της Ευρώπης και τις εκθέσεις Διεθνών Οργανισμών, όσο και με δεδομένη την έλλειψη εμπιστοσύνης των πολιτών, για το αν η χώρα μας σέβεται τα ανθρώπινα δικαιώματα.
Ο καθηγητής Γιάννης Πανούσης πιστεύει πως: «Τα ανθρώπινα δικαιώματα δεν είναι αρκετό να περιλαμβάνονται σε διεθνή κείμενα, συνταγματικά κείμενα, πρέπει κυρίως να αποτελούν στοιχείο του κράτους δικαίου και του πολιτισμού κάθε χώρας και κυρίως να γίνονται σεβαστά σε περιόδους κρίσεων εθνικών, πολιτικών κοινωνικών. Θεωρώ ότι στην Ελλάδα όλοι συμφωνούν ότι πρέπει να κατοχυρώνονται τα ανθρώπινα δικαιώματα, πλην όμως ο καθένας ερμηνεύει το περιεχόμενο και τη λειτουργία τους με διαφορετικό τρόπο, γι’ αυτό έχουμε και συχνά συγκρούσεις. Όχι μόνο ανάμεσα στο κράτος και τους πολίτες, αλλά και μεταξύ των ίδιων των πολιτών».
΄Αθλιες και ανήκουστες νομικές κουβέντες! Για προσέξτε. Λέει ο Γιάννης Πανούσης (“γνωστός και… μη εξαιρετέος καθεστωτικός καθηγητής): “Τα ανθρώπινα δικαιώματα καθένας ερμηνεύει το περιεχόμενο και τη λειτουργία τους με διαφορετικό τρόπο”. Δηλαδή, στο “καθένας” δε συμπεριλαμβάνεται… ατός του, αφού ως…αυθεντία ο (εκτός των άλλων) τέως σκαπανέας και στυλοβάτης του, ανέκαθεν και ως σήμερα, ετοιμόρροπου Δημοκρίτειου πανεπιστημιακού ιδρύματος Θράκης, ερμηνεύει σωστά το περιεχομενο των ανθρώπινων δικαιωμάτων και μόνο αυτός (ή οι όμοιοί του)!
Μα,τί λέει ο άνθρωπος; Γιατί διαστρεβλώνει όχι μόνο την καθημερινή παρατήρηση, αλλά και τα διδάγματα της Ιστορίας; Και τι αποφαίνονται, ως εφετμή, και οι δύο πηγές; Η Φύση έχει ορίσει κανόνες και νόμους αναφαίρετους και απαρασάλαυτους και δεν περιμένει κανενός την (ανύπαρκτη) αυθεντία, για να τους ερμηνεύει ή να τους χαλκεύει. Είναι από μόνοι τους ορατοί, ερμηνεύσιμοι και κατανοητοί από αναλφάβητους και…αλφάβητους.
Και τί λένε αυτοί οι (άγραφοι)νόμοι; Πως η ζωή αποτελεί ύψιστο αγαθό-δώρο της Φύσης και από τα sine qua non αναφαίρετα δικαιώματα . Ουδείς και για κανένα λόγο έχει δικαίωμα να διαπραγματεύεται και να γνωματεύει “”ex cathedra” ή να διατυπώνει αερολογίες, κενού περιεχομένου προτάσεις και αναλύσεις, με επιστημονικοφανές επικάλυμμα, όπως εν προκειμένω ο αμετροεπής καθεστωτικός πανεπιστημιακός και κομματικά διαπλεκόμενος “πελάτης”.
Θα περιμέναμε από το Γιάννη Πανούση να σέβεται τον άθρωπο και γενναίο απεργό πείνας Νίκο Ρωμανό. Αλλά αυτό είνα προσωπικό του ζήτημα και δεν έχουμε δικαίωμα να υπεισέλθουμε σ΄αυτό και να τον κρίνουμε στον ιδιωτικό του βίο και την προσωπική του συμπεριφορά. Μένουμε και ασκούμε κριτική στην επιστημονική κρίση που εξέφρασε και κατακρίνουμε την αυθαιρεσία που διατύπωσε.
Καμιά νομοθετική ρύθμιση δε χρειάζεται η περίπτωση Ν. Ρωμανού, αφού υπάρχει σαφής συνταγματική διάταξη, που ορίζει πως κάθε ΄Ελληνας πολίτης έχει δικαίωμα στη μόρφωση (έστω και σ΄αυτή την “ανάπηρη”, όπως την έχουν καταντήσει ο συγκεκριμένος πανεπιστημιακός και το υπόλοιπο “κουκουβαγείο”) . Πέρα απ΄αυτό, υπάρχει και η δια νόμου κατοχυρωμένη δυνατότητα ,οι φυλακισμένοι ,όπως και οι στρατευμένοι ή δημόσιοι υπάλληλοι κ.α, να αιτούνται εκπαιδευτικών αδειών και να τους χορηγούνται από τους κατά περίπτωση αρμόδιους και υπεύθυνους για τη συμμετοχή τους στην εκπαιδευτκή διαδικασία. Απλά, καθαρά, σταράτα.
Από πού και ως πού ο εγκληματολόγος εξικνούμενος διατυπώνει αυτή τη… βαρύγδουπη γνώμη πως ο Ρωμανός και όσοι βρίσκονται στην ίδια με εκείνον περιστασιακή κατάσταση ζωής, πρέπει να αντιμετωπίζονται διαφορετικά από το νόμο; Μήπως, επειδή ο φοιτητής είναι φυλακισμένος και θεωρείται ύποπτος φυγής; Και δεν ήταν, όταν του επέτρεπαν (λίγους μήνες πριν) να λάβει μέρος στις πανελλαδικές εξετάσεις για την εισαγωγή του σε μια σχολή; Πότε… εξελίχτηκε και γιατί σε ύποπτο φυγής;
Τέτοιο όρο, όμως, ορίζει η ποινική δικονομία μόνο για την προφυλάκιση (προσωρινή κράτηση ) κατηγορουμένου. Ο Νίκος Ρωμανός είναι φυλακισμένος. Και οι διατάξεις του νόμου για τη χορήγηση εκπαιδευτικής άδειας δεν τον θεωρούν, ούτε τον χαρακτηρίζουν ύποπτο φυγής, αφού η διαγωγή του κατά το χρόνο του εγκλεισμού του στο “σωφρονιστικό ίδρυμα” υπήρξε σαφώς η πρέπουσα. Ως τέτοιον τον θεωρούν ΜΟΝΟ εκείνοι που έχουν εκ του νόμου υποχρέωση να του χορηγήσουν εκπαιδευτική άδεια και (παρανομούντες) δεν το κάνουν.
Μήπως ο κύριος καθηγητής της εγκληματολογίας θα έπρεπε,λοιπον, να κρίνει και να κατακρίνει την απόφαση εκείνου ή εκείνων που στέρησαν τα δικαιώματα του Νίκου Ρωμανού και τον οδήγησαν να επιλέξει την έσχατη λύση της απεργείας πείνας; Και νομίζει ο καθεστωτικός καθηγητής πως αν συμβεί το μη ευκταίο (από όσους αγαπάμε και σεβόμαστε το Νίκο Ρωμανό, φυσικά!), θα αποφύγουν και ο ίδιος και όσοι έχουν συντελέσει σ΄αυτό το έγκλημα την τμωρία;
Μα σε ποιο δικαιικό και ανθρωπιστικό “Μεσαίωνα” νομίζουν πως ζουν όλοι αυτοί οι κύριοι; Δεν έχουν ημερολόγιο; Ούτε ιστορία μελετούν; Μήπως ελπίζουν πως επιστρέψαμε στην εποχή που ο σοφιστής όριζε πως “δίκαιο είναι το συμφέρον του ισχυρότερου”; Εμείς, όμως, οι από… την άλλη πλευρά, δεν έχουμε την ίδια αντίληψη περί του δικαίου.Δε χύθηκε εις μάτην ποταμοί αίματος για να κερδίσει ο άνθρωπος τα αυτονόητα δικαιώματά του!
Ας το γνωρίζουν αυτό οι ένοχοι και υπόδικοι για τη διαφαινόμενη δολοφονία του Νίκου Ρωμανού. Θα μας βρουν μπροστά τους.
