Η Ιστορία δεν εκτελείται από αποσπάσματα Αρλεκίνων που πετούν επιστημονικοφανείς στρακαστρούκες και βεγγαλικά υπό τα αστεία παραγγέλματα Παπαχελά
1. Συνέδριο της «Καθημερινής» για την «ΜΕΤΑΠΟΛΙΤΕΥΣΗ: 50 Χρόνια μετά»
Ξεκίνησε τις εργασίες του το τριήμερο συνέδριο με θέμα «ΜΕΤΑΠΟΛΙΤΕΥΣΗ: 50 Χρόνια μετά», το οποίο συνδιοργανώνουν η «Καθημερινή», το Μορφωτικό Ίδρυμα Εθνικής Τραπέζης (ΜΙΕΤ), το Οικονομικό Φόρουμ Δελφών και το Ελληνικό Παρατηρητήριο του London School of Economics. Το συνέδριο διεξάγεται από τις 29 Φεβρουαρίου έως τις 2 Μαρτίου στην Εθνική Πινακοθήκη και μεταδίδεται μέσω livestreaming στην kathimerini.gr.
2. Η παρέμβαση Μητσοτάκη στο Συνέδριο «Μεταπολίτευση, 50 χρόνια μετά»
****
“Βίος και πολιτεία” η «Καθημερινή» του Γεωργίου Βλάχου. Η γνωστή προπολεμικά «εφημερίδα του δικτάτορα Μεταξά», πέρασε από “πολλά κύματα”. Αλλά, πάντως, σταθερή ιδεοληπτικο -κομματικά από την ίδρυσή της μέχρι σήμερα. Σε όλη αυτή τη μεγάλη διάρκεια ζωή της , κατά καθόλου περίεργο τρόπο (σύνηθες στους φαν του Γκέμπελς) , πορεύεται με τα ίδια, ευκρινή χαρακτηριστικά και απαράλλακτη ταυτότητα.
Συγκεκριμένα, πέρα από προπαγανδιστικός βραχίονας της (ακρο)Δεξιάς, η παρουσία της συνοδευόταν πάντα και απαραίτητα από μόνιμη σοβαροφάνεια, που με τη σειρά της, δίνει και το ζητούμενο ,που είναι η σπουδαιοφάνεια. Απαραίτητη, ασφαλώς, βιτρίνα για μια εμπορική επιχείρηση, όπως είναι όλες οι συναφείς στην αγορά της βιομηχανία παραπληροφόρησης.
Κύριοι σταθμοί της εφημερίδας μετά την περίοδο της ανεκτίμητης προσφορά της στο καθεστώς του δικτάτορα Μεταξά, υπήρξαν:
-η Ναζιστική Κατοχή , όταν ο ιδρυτής της και η κόρη του Ελένη (Ναζί η ίδια στην αρχή, με διθύραμβους για το Χίτλερ), τοποθέτησαν αχυρανθρώπους-αυτοφωράκηδες στη διεύθυνση της εφημερίδας για αυτοπροστασία ( συνήθης τακτική των εκδοτών της εποχής , για να κρατήσουν “καθαρό κούτελο” στη μεταΚατοχική εποχή)
-η περίοδος της ΕΡΕ και του παρακράτους της με ισχυρή παρουσία δίπλα στον πατριάρχη εκείνης της Δεξιάς , Κων. Καραμανλή. Με την “Ελενίτσα”,μάλιστα, να επιχαίρει στη φασιστική φυλλάδα της για το …ατύχημα του Γρηγόρη Λαμπράκη στη Θεσσαλονίκη (ο οποίος πλην των άλλων εγκλημάτων του, “υπήρξε ανήθικος και ως ….διαζευχθείς τη σύζυγό του”)!
-η εποχή της χούντας ,όταν η Ελένη Βλάχου, έπαιξε πάλι το ίδιο παιχνίδι του πατέρα της στη Γερμανική Κατοχή και έκλεισε την εφημερίδα, μια και η ίδια ήταν φανατική φαν της δικτατορίας των στρατηγών (Παλάτι), αλλά τους πρόλαβαν οι συνταγματάρχες.
Από τη Μεταπολίτευση μέχρι σήμερα, η Καθημερινή, ένας από τους βασικούς βραχίονες στήριξης του ιδιόμορφου κτίσματος της ελληνικής Δεξιάς και του διεφθαρμένου λόμπι της ελληνικής πλουτοκρατίας ( η αχόρταγη εκδότρια της Καθημερινής την πούλησε στον Κοσκωτά), παραμένει στις ίδιες, γραμμές, χωρίς να παρεκκλίνει στο ελάχιστο από την παράδοση του ιδρυτή της, τουλάχιστον στα δύο βασικά του χαρακτηριστικά . Της σύμπλευσης με την παραδοσιακή (ακρο)Δεξιά («πατρίς θρησκεία ,οικογένεια) και της …σήμα κατατεθέν σοβαροφάνειάς της.
Ειδικά στις ημέρες μας, η… σοβαρότητα και η εγκυρότητά της ξεχειλίζουν από τα μπαντζάκια του νυν διευθυντή της, του επίσης σπουδαιοφανούς Γκεμπελίσκου , βιογράφου (διάβαζε αγιογράφου) του Κων. Μητσοτάκη και στυλοβάτη του σημερινού καθεστώτος του υιού, του Αλέξη Παπαχελά.
Είναι αυτός σήμερα που υπήκων στις εντολές των αφεντικών του ,προγραμμάτισε τη διεξαγωγή “συνεδρίου” (!) ,αρμοδιότητας αποκλειστικά και μόνο των θεραπόντων της επιστήμης της Ιστορίας με πρόσχημα την ιδιότητα του κοντυλοφόρου και του αφεντικού της Καθημερινής. Και ο ίδιος, ομού με τους συνδαιτημόνες του, γνωστοί ευτραφείς ως σιτιζόμενοι ισοβίως και ποικιλοτρόπως στις τράπεζες της Δεξιάς και ευυπόληπτα μέλη του Συστήματος με μπόλικη και τούτοι σοβαροφάνεια (δε λείπει, δυστυχώς ως μαϊντανός και ο π. αρχηγός του ΣΥΡΙΖΑ), επιχειρούν ανεπιτυχώς για άλλη μια φορά να κακοποιήσουν την Ιστορία .
Δε θα ασχοληθούμε με τα φληναφήματα που ξεστόμισαν οι ειδικοί στον κομματισμό και τη δημαγωγία . Η ιστορική αποτίμηση σε όλα τα πεδία και όχι μόνο τα πολιτικά αυτής της περιόδου στα 50 χρόνια της Μεταπολίτευσης, είναι δουλειά των ιστορικών και όχι των Γκέμπελς, ούτε της στρατευμένης ομήγυρης –μελών των κουκουβαγίων του συστήματος.
Και δε θα τους κάνουμε τη χάρη να μπούμε σε αυτό το παιχνίδι ,για να αντικρούσουμε τις ανοησίες που ξεστομίζουν για άλλοθι, κυρίως των εγκλημάτων κάποιων από τους πρωταγωνιστές αυτής της μακράς περιόδου (όπως ο Κωνσταντίνος Καραμανλής), γιατί θα είναι στην ουσία νομιμοποίηση της λαθρεπιβίβασής τους στο καράβι της Ιστορίας . Θα απαντήσουμε, όμως , σε ένα ερώτημα και είναι αρκετό για να αντιληφθεί ο μη υποψιασμένος, γιατί το συνάφι των ιστοριζόντων σήμερα , πραγματοποιεί αυτό το ανιστόριτο «συνέδριο» (απούσης της Ιστορίας) και σε τί αποβλέπει.
Ο στόχος είναι ένα και μοναδικός. Φαίνεται καθαρά από το χρόνο που έσπευσαν φουριόζοι να στήσουν τη μάζωξη (κι ας πούνε πως ήταν από πριν προγραμματισμένο).
Μετά τη σφαλιάρα που εισέπραξε από το ευρωπαϊκό κοινοβούλιο το Μητσοτακικό καθεστώς για το τεράστιο έλλειμμα δημοκρατίας που το διακρίνει και την απόσταση , παρασάγγες μακριά από το κράτος δικαίου , μια και δεν αντέχει ο υπεύθυνος αυτής της εκτροπής, Κυριάκος Μητοστάκης να απαντήσει με πολιτικό λόγο στις φοβερές καταγγελίες, έδωσε εντολή στον αχυράνθρωπό του Παπαχελά (“οικότροφος” από παλιά της φαμίλιας) να ζητήσει βοήθεια από το επιστημονικοφανές αυτό «συνέδριο ειδικών». Ως απάντηση, τάχα, στις καταγγελίες της Ευρώπης, για το πόσο δημοκρατικά και απείρως πιο ισχυρά είναι σήμερα η Δημοκρατία και το κράτος δικαίου του καθεστώτος, σε σχέση και με τις παλιότερες κυβερνήσεις από το 1974 και μετά.
΄Ολος ο καυγάς και το τζέρτζελο έγιναν για να ακουστεί από τον ίδιο τον υπεύθυνο νεκροθάφτη , όχι μόνο του Τύπου με την εξαγορά της εξαθλιωμένης, ηθικά γκεμπελικής συντεχνίας , αλλά και την κυτταρική αλλοίωση του πολιτεύματος, το ακόλουθο απόσπασμα από το λόγο του! (Ολόκληρος ο πανηγυρικός Κυριάκου, στην “Καθημερινή” ανεβασμένος, είναι μια καλή ευκαιρία για να γελάσει ο κάθε πικραμένος σε αυτό τον τόπο που , σύμφωνα με τον ίδιο , το «Economist Intelligence Unit , τον κατέταξε στην κατηγορία της… «πλήρους δημοκρατίας» !!
*Αλέξης Παπαχελάς:* Κράτος δικαίου: είναι ένα θέμα στο οποίο η δικτατορία και η Μεταπολίτευση μας έχουν αφήσει μια μεγάλη ευαισθησία. Υπάρχει μια κριτική για θέματα κράτους δικαίου, είδαμε και το πρόσφατο ψήφισμα στο Ευρωκοινοβούλιο για το θέμα των υποκλοπών και ούτω καθεξής. Εσείς πώς αντιμετωπίζετε αυτή την κριτική;
*Κυριάκος Μητσοτάκης:* Πόσο politically correct θέλετε να είμαι στην απάντηση μου;
*Αλέξης Παπαχελάς:* Απελευθερωθείτε, κ. Πρόεδρε.
*Κυριάκος Μητσοτάκης:* Κοιτάξτε, είμαι ο πρώτος ο οποίος έχει αναγνωρίσει λάθη τα οποία έχουν γίνει και έχουν να κάνουν με ζητήματα κράτους δικαίου και έχουμε προσπαθήσει να τα διορθώσουμε. Με νομοθετικές παρεμβάσεις οι οποίες πιστεύω ότι διόρθωναν αδυναμίες και παθογένειες οι οποίες έρχονταν από το παρελθόν.
Να ερχόμαστε, όμως, και να συζητάμε και να παρουσιάζουμε μια Ελλάδα η οποία περίπου, εντάξει, προσομοιάζει με άλλα αυταρχικά καθεστώτα είναι αστείο. Αστείο, άδικο, προσβλητικό για τη χώρα στο εξωτερικό και δεν ανταποκρίνεται καθόλου, μα καθόλου, στην πραγματικότητα.
Διότι ο τελικός κριτής του κράτους δικαίου, σύμφωνα τουλάχιστον με τους κανόνες της ευρωπαϊκής οικογένειας στην οποία συμμετέχουμε, είναι η Ευρωπαϊκή Επιτροπή. Γιατί; Διότι είναι πιο αποπολιτικοποιημένη, ενδεχομένως, από το Ευρωκοινοβούλιο. Μελετούμε με πολύ μεγάλη προσοχή τις ετήσιες εκθέσεις του κράτους δικαίου και προσπαθούμε πάντα να βελτιωνόμαστε. Αυτοί είναι οι τελικοί κριτές ως προς το κράτος δικαίου στη χώρα μας.
Και, εν πάση περιπτώσει, υπάρχουν και κάποιοι οργανισμοί των οποίων οι κατατάξεις για την ποιότητα της δημοκρατίας μετράνε. Το «Economist Intelligence Unit» είναι ένας από τους τρεις οργανισμούς που βαθμολογούν την ποιότητα της δημοκρατίας παγκοσμίως, που έχει ένα συγκεκριμένο κύρος. Μας αναβάθμισαν. Δηλαδή, μας πήγαν στην κατηγορία της «πλήρους δημοκρατίας». Άμα διαβάσετε το ψήφισμα του Ευρωκοινοβουλίου νομίζετε ότι μιλάτε, ότι πραγματικά μιλάμε για μια τελείως διαφορετική χώρα.
Για τα δε ζητήματα της ελευθερίας του Τύπου, ας είμαστε σοβαροί επιτέλους. Η Ελλάδα είναι μία χώρα στην οποία ο καθένας μπορεί να γράψει ό,τι θέλει, όπου θέλει, όπως θέλει, και αν υπάρχει ένα ζήτημα είναι μάλλον η άμυνα αυτού ο οποίος μπορεί να θίγεται από τα δημοσιεύματα. Αφήνω στην άκρη όλη αυτή την συζήτηση περί SLAPP, που την καταλαβαίνω και την κατανοώ. Υπάρχουν εφημερίδες οι οποίες τυπώνονται σήμερα στην Ελλάδα που δεν θα τυπώνονταν σε καμία άλλη ευρωπαϊκή χώρα.
Και σίγουρα άμα δει κανείς την πανσπερμία των απόψεων στην τηλεόραση, πάρτε οποιαδήποτε πολιτική εκπομπή σήμερα, υπάρχει η άποψη της κυβέρνησης, υπάρχει η άποψη της αντιπολίτευσης, ακούγονται όλες οι φωνές.
Είναι σοβαρό να συζητάμε ότι υπάρχει συγκεκριμένα στην Ελλάδα ζήτημα ελευθερίας του Τύπου; Εσείς θα έπρεπε να ήσασταν οι πρώτοι, ως δημοσιογράφοι, που να το φωνάζετε και να το αναδεικνύετε. Όχι κάποιοι οι οποίοι φορούν απλά κομματικές ταμπέλες στο Ευρωκοινοβούλιο.