“Η Τεχεράνη θα καεί», απειλεί το Ισραήλ -Το Ιράν προειδοποιεί ότι θα πλήξει βάσεις και πλοία ΗΠΑ, Γαλλίας και Βρετανίας
*****
΄Όταν βλέπω να προσεύχονται οι πιστοί των θρησκειών στους τόπους λατρείας τους, με τον τρόπο και για τους λόγους που το κάνουν, αισθάνομαι ντροπή για τα ανθρώπινα. Η κακοποίηση του Νου, μοναδικό ,ως αποκλειστικό, δώρο της Φύσης στο ζωικό βασίλειο, είναι η πρώτη αιτία. Η δεύτερη, έχει να κάνει με το πόσο χαμηλά μπορεί να κατέβει ο πήχης της ανθρώπινης αξιοπρέπειας από τον εγωκεντρισμό. “Κέντρο του κόσμου” ,το εγώ μου. Μόνο και μόνο για να «είμαστε εμείς καλά» , να έχουμε «πατερούλη», αρωγό και «φύλακα άγγελό” μας στο κακό» και τα δύσκολα . Οι άλλοι… ας κόψουν το σβέρκο τους . ΄Η ,στην καλύτερη περίπτωση, «θεέ μου όλο τον κοσμάκη να τον έχεις καλά». Μια άρρωστη εγωπάθεια- εγωλατρία, απεχθής και επικίνδυνη.
΄Ομως, δε θα διαπράξουμε κι εμείς μια άλλη μορφή ΄Υβρεως αυτή την ώρα εδώ, θέτοντας το ζήτημα της ύπαρξης ή μη θεού. Και ακόμα χειρότερα, να πάρουμε θέση υπέρ της μιας ή της άλλης άποψης. Πάντως, σε αυτή την ενασχόληση , ένα είναι βέβαιο. Αν υπάρχει θεός, φαίνεται να μη θέλει να ασχολείται ο άνθρωπος με τέτοιο προβληματισμό ( υπάρχει ή δεν υπάρχει) που καταλήγει σε δογματικές «λύσεις» και απόλυτες «απαντήσεις» της μορφής «ναι, είναι σίγουρο πως υπάρχει». «Όχι, αποκλείουμε την ύπαρξη ενός θεού». Μένει η μέση οδός, μια απο τις καλύτερες αρετές της ελληνικής αρχαιότητας για τον ηθικό εξοπλισμό του ατόμου. Ο αγνωστικισμός! Ως λύση και απάντηση: «Δε γνωρίζω. Και δεν επιμένω να ξεφεύγω από τα ανθρώπινες δυνατότητες του Νου μου”.
΄Όμως, ενώ ένας τέτοιος θεός στην περίπτωση που υπάρχει, φαίνεται να αφήνει ήσυχο τον άνθρωπο να ασχολείται με τα…ανθρώπινά του , ο ίδιος ο άνθρωπος δεν αφήνει ήσυχο το θεό. Τον πιλατεύει. Είτε διατυπώνοντας αναπάντητα υπερβατικά ερωτήματα, είτε αναζητώντας απαντήσεις σίγουρες , ως δογματικές. Και, ασφαλώς, μια τέτοια κατάληξη (η σιγουριά της απάντησης) είναι διάπραξη ΄Υβρεως.
Η φιλοσοφική αναζήτηση του «΄Οντως όντος, αυτή καθ’ αυτή, είναι ,βέβαια, κάτι εντελώς διαφορετικό. Δεν είναι ολίσθημα του Νοός, πολύ περισσότερο, ΄Υβρις να ασκείσαι σε τέτοια υπερβασία. Στην αρχαία ελληνική φιλοσοφία , μάλιστα, υπήρξε το προσφιλέστερο … σπορ.. Ειδικά στην πλατωνική. Ο περίφημος όρος “όντως όν” αφορά τη θεότητα, το θεό και αναφέρεται στην αληθινή , ως απόλυτη , ύπαρξή του. Η έννοια της υπέρτατης αυτής οντότητας , δεν έχει αρχή, δε έχει γέννηση ούτε τέλος. Είναι άφθαρτη και το θεμέλιο όλων των όντων.
Η φιλοσοφική αναζήτηση του θεού είναι άλλο και εντελώς διαφορετικό εκείνο, που ξεφεύγει από τα ανθρώπινα δεδομένα και καταλήγει στη διάπραξη ΄΄Υβρεως. Εννοούμε, αυτή την ασύλληπτη με τις ανθρώπινες νοητικές δυνάμεις, Οντότητα ,να την «καθυβρίζεις», να την κακοποιείς και να την υποβιβάζεις στα επίπεδα ενός ανθρωπόμορφου θεού, όπως είναι ο Γιαχβέ των Εβραίων και των Χριστιανών ή ο Αλλάχ των Μουσουλμάνων.
Ο Ιησούς Χριστός, αν υπήρξε επί της γης , ως φυσικό πρόσωπο (εν ουρανοίς… είναι «αλλουνού παπά ευαγγέλιο»), διέπραξε την εσχάτη των ΄΄Υβρεων. Και τη συνεχίζουν οι πιστοί του αιώνες, τώρα. ΄Έναν ακατάληπτο θεό, τον αναγόρευσε σε κατανοητό, σε απλουστευμένη καρικατούρα θεού-πατέρα, που μοναδική του έννοια είναι να απειλεί τον άνθρωπο σε αυτό τον «κόκκο σινάπεως» ,όπως είναι η γη στο απέραντο Σύμπαν και των ενοίκων του, με… κόλαση και παράδεισο, αν ο πιστός του , τον αναγνωρίζει ως «Κύριο και θεό του» ή τον απορρίπτει. ΄Ιδια και ίσως χειρότερη Υβρη , διέπραξε αργότερα και ο Μωάμεθ που αντέγραψε τη θρησκευτική πίστη των Εβραίων και των χριστιανών.
Σήμερα , όσο κι αν οι δογματικοί οπαδοί του Μαρξ διαφωνούν, ο νέος πόλεμος Ισραήλ-Ιράν, είναι πόλεμος του Γιαχβέ ενατίον του Αλλάχ .Και τούμπαλιν. Ο θάνατος των ΑΠΙΣΤΩΝ (!), η ζώή μου. Τόσο “μικρό αλλά και τόσο απάνθρωπο και διεστραμμένο , το ανθρώπινο μυαλό.
Κι ασφαλώς. δε θα μπορούσε να λείπει από εδώ ο στοχασμό της «σοφής Διοτίμας», της ιέρειας του Διός και σημερινής επίσης ιέρειας της «θεότητας» της τεχνητής Νοημοσύνης στο κρίσιμο αυτό ζήτημα που διαπραγματευτήκαμε συνοπτικά.
(΄Ωρα 15.30)
_____
(΄Ωρα, 17.00)
Μόνο, αν είναι κάποιος κακόπιστος, φθονερός, άδικος θα μπορούσε να πει πως δεν μας έδωσε ένα κείμενο, μικρό αριστούργημα, η Διοτίμα. Ομολογώ, ανώτερο των προσδοκιών μου από μια Τεχνητή Νοημοσύνη που ακόμα βρίσκεται στα σπάργανα.
Μου λέτε αύριο τί θησαυρούς έχει να δώσει στην ανθρωπότητα η θυγατέρα και η εγγονή της Διοτίμας;