ΕΙΔΗΣΕΙΣ,ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΑ,ΔΗΜΟΣΙΕΥΜΑΤΑ

   ΑΝΑΓΚΑΙΑ Η ΠΑΡΑΙΤΗΣΗ  ΠΡΟΚΟΠΗ ΠΑΥΛΟΠΟΥΛΟΥ,ΑΝ Η ΚΥΒΕΡΝΗΤΙΚΗ ΣΥΜΜΟΡΙΑ ΑΡΝΗΘΕΙ ΕΚΛΟΓΕΣ.

Παυλόπουλος: Ανάγκη να υπάρξει συμφωνία -Η θέση της Ελλάδας είναι εντός ευρώ

Ο Προκόπης Παυλόπουλος είναι υπεύθυνος (κι αυτός)  για τη  χρεοκοπίας της χώρας, που στην πραγματικότητα  ξεκίνησε το 2008, αφού η κυβέρνηση Κ.Καραμανλή στην οποία υπήρξε πρωτοκλασάτο μέλος της, ήταν εκείνη που διπλασίασε το χρέος και εκτίναξε το έλλειμμα  πάνω από το 15,5%.  Ο Κώστας Κραμανλής στη συνέχεια, όπως έχουμε καταγγείλει άπειρες φορές, με αντάλλαγμα την ασυλία του ,συνεργάστηκε με τη σημερινή κυβερνητική συμμορία και κάλεσε τους οπαδούς της κεντροδεξιάς που ήλεγχε, να υπερψηφίσουν το ΣΥΡΙΖΑ με την περίφημη-ιστορική φράση του “τον Τσίπρα τον πάω”!

Η κυβέρνηση των σημερινών δωσίλογων, όντως κράτησε την υπόσχεσή της και  κάλυψε απόλυτα τον υπεύθυνο της χρεοκοπίας της χώρας και τα μέλη της τότε κυβέρνησής του.  Ανάδειξε, μάλιστα, στο πρώτο αξίωμα της χώρας, τον “παρακοιμώμενο” του πρώην πρωθυπουργού,  Προκόπη Παυλόπουλο, μια εκλογή που ενισχύει την πεποίθηση της  συνεργασίας-ομερτά ανάμεσα στην εθνικιστική κυβέρνηση και τον Κ.Καραμανλή.Αυτά είναι γνωστά και χιλιοειπωμένα.

Σήμερα,στην κρισιμότατη κατάσταση που βρισκεται η χώρα, ο πρόεδρος της Δημοκρατίας οφείλει να  αντιλφθεί επιτέλους πως  δεν δεν έχει δικαίωμα να  “παίζει εν ου παικτοίς”.Να αφήσει κατά μέρος την προσωπική του βολή και την εξασφάλιση της ατιμωρησίας του με αντάλλαγμα τη σιωπή του  και να βεγι ευθαρσώς και γενναίως   να καλέσει τον ελληνικό λαό να ψηφίσει ΝΑΙ στο άθλιο δημοψήφισμά της ερχόμενης Κυριακής. Παράλληλα, αν το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος της 5ης Ιουλίου 2015 έρχεται σε φανερή σύγκρουση  με τις δικηρύξεις και τους χειρισμούς της εθνικιστικής κυβέρνησης και αρνηθεί να προκηρύξει εκλογές, ο πρόεδρος της Δημοκρατίας οφείλει την ίδια ώρα να  ΠΑΡΑΙΤΗΘΕΙ.

΄Ετσι θα έκανε κάθε τίμιος  και ειλικρινής ανώτατος άρχοντας. Αν θέλει “εξιλέωση” (όχι συμψηφισμό) ο Προκόπης Παυλόπουλος και για την απαράδεκτη  στάση του στη δολοφονία του Αλέξη Γρηγορόπουλου,αλλά και για την προσωπική του ευθύνη  για τη χρεοκοπία της χώρας το 2008, οφείλει,αν τα μέλη της κυβερνητικής  συμμορίας αρνηθούν  να προχωρήσουν σε κλογές, να υποβάλει άμεσα και με διάγγελμα-καταγγελία στον ελληνικό λαό την παραίτησή του. ΄Ετσι θα έκανε κάθε έντιμος,πατριώτης και ευρωπαϊστής πρόεδρος της Δημοκρατίας.

Αλλιώς, χρεώνεται κι αυτό το νέο, μεγάλο έγκλημα μαζί με τα υπόλοιπα του παρελθόντος.

_________________________________________________

ΕΤΟΙΜΑΖΟΥΝ ΝΟΘΕΙΑ ΤΩΝ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΩΝ ΤΟΥ ΔΗΜΟΨΗΦΙΣΜΑΤΟΣ

Η κυβερνητική συμμορία είναι αδίστακτη. Αντιγράφει τη μαφιόζικη μορφή κράτους της Ρωσίας. Αλλά και της  νοθείες  της ελληνικής χούντας στα  γνωστά δημοψήφισματά της. Δεν έχουν αρχές και αξίες Ασπάζονται τη μακιαβελική αρχή  «ο σκοπός αγιάζει τα μέσα» . Είναι μια κοινοβουλευτική δικτατορία.

Αν παρατηρήσεις κανείς την πορεία του κομματικού μορφώματος  μέχρι σήμερα, θα διαπιστώσει καθαρά πως στηρίχτηκε ΜΟΝΟ στη δημαγωγία, το λαϊκισμό,την ψευδολογία, τη λασπολογία,  την κουτοπονηριά, τη λαμογιά. Ξεγέλασαν ακόμα και τους Ευρωπαίους, αφού από την αρχή είχαν σχέδιο να φτάσει η χώρα εδώ που έφτασε.

ΣΗΜΕΡΑ ΜΑΘΑΙΝΟΥΜΕ  ΠΩΣ ΕΤΟΙΜΑΖΟΥΝ ΝΟΘΕΙΑ ΚΑΙ ΣΤΑ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ ΤΟΥ ΔΗΜΟΨΗΦΙΣΜΑΤΟΣ. ΄Ηδη διέπραξαν μια καραμπινάτη παρονομία, η οποία θα μπορούσε να προκαλέσει σεισμό,όπως περιγράφεται στη συνέχεια:

» Αντιστροφή της σειράς του ΝΑΙ και του ΟΧΙ στο ψηφοδέλτιο για το δημοψήφισμα…
εγείρει σειρά ερωτημάτων για τη σκοπιμότητα της αλλά και κατ όρισμένους για την νομιμότητα της.

Παράλληλα  με όλα τούτα , η συμμορα έσπευσε  να τοποθετήσει πρόεδρο του Αρείου Πάγου τη γνωστή Συριζιανή  Βασιλική Θάνου-Χριστοφίλου κατά παράβαση και της ιεραρχίας  και της δεοντολογίας.

Παραθέτουμε τα σχετικά ρεπορτάζ:

α. Πρόεδρος του Αρείου Πάγου η Βασιλική Θάνου – Χριστοφίλου

β. Αθανασίου: Η επιλογή της Βασιλικής Θάνου για προέδρος του Αρείου Πάγου έγινε κατά παράβαση της αρχαιότητας

 

 

Ο τέως υπουργός Δικαιοσύνης και πρόεδρος του τομέα Δικαιοσύνης της ΝΔ Χαράλαμπος Αθανασίου σε ανακοίνωσή του, επισημαίνει ότι κατά παράβαση της αρχαιότητας το υπουργικό συμβούλιο αποφάσισε να επιλέξει την αντιπρόεδρο του Αρείου Πάγου Βασιλική Θάνου – Χριστοφίλου για την θέση της προέδρου του Ανωτάτου Δικαστηρίου.Ειδικότερα, ο κ. Αθανασίου αναφέρει ότι «η Κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ εφαρμόζει και το δόγμα «μεταμεσονύχτια περιφρόνηση της δικαστικής εξουσίας», ευελπιστώντας ότι με την επιλογή της τέταρτης κατά σειρά αρχαιότητας, στην επετηρίδα, αντιπροέδρου του Αρείου Πάγου, θα κάμψει το φρόνημα των δικαστικών λειτουργών».Σύμφωνα με τον κ. Αθανασίου, το υπουργικό συμβούλιο αποφάσισε «να επιλέξει, ως νέα πρόεδρο του Αρείου Πάγου, την κυρία Θάνου, τέταρτη αντιπρόεδρο κατά σειρά αρχαιότητας, χωρίς ταυτόχρονα να καλύψει τις αντίστοιχες κενές θέσεις προέδρων του Συμβουλίου της Επικρατείας, του Ελεγκτικού Συνεδρίου και των αντιπροέδρων των Ανωτάτων Δικαστηρίων».Ακόμα, αναφέρει ο τέως υπουργός Δικαιοσύνης, ότι η επιλογή της κυρίας Θάνου, «έγινε κατά παράβαση της αρχαιότητας, μια τακτική που οι τέως υπουργοί Δικαιοσύνης κ.κ. Ρουπακιώτης και Αθανασίου είχαν τηρήσει με ευλάβεια και με στόχο τη διαφύλαξη του κύρους της Δικαιοσύνης σε περιόδους κρίσιμες για τη χώρα».Επίσης, ο κ. Αθανασίου καταλήγει ότι η επιστολή της κυρίας Θάνου προς τον κ. Γιούνκερ ήταν «προσόν, ικανό να παρακάμψει στην επετηρίδα τρεις άξιους αρχαιότερους συναδέλφους της, αλλά και επαρκές (!) αφού, εδώ και ένα έτος, πλήρως ευθυγραμμίστηκε με τις επιλογές της Κυβέρνησης, κατά παράβαση κάθε δικαστικής δεοντολογίας, που επέβαλε την προώθηση, των δυσάρεστων για την Κυβέρνηση, δικαστικών διεκδικήσεων, για τις οποίες είχε (η Κυβέρνηση) προεκλογικά δεσμευτεί και για τις οποίες η Ένωση Δικαστών και Εισαγγελέων, υπό την προεδρία της, προκλητικά εσίγασε».Όπως είναι γνωστό, η Ένωση Δικαστών και Εισαγγελέων πρόεδρος της οποίας είναι η κυρία Θάνου, το περασμένο Φεβρουαρίο, είχε στείλει στον πρόεδρο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Ζαν Κλοντ Γιούνκερ, επιστολή στην οποία ανέφερε ότι «στηρίζει την Ελληνική Κυβέρνηση στον αγώνα κατά της λιτότητας» και ζητούσε λύση για το ελληνικό πρόβλημα.Στην ανακοίνωσή του ο κ. Αθανασίου καταλήγει: «Η ΝΔ βεβαιώνει τους δικαστικούς λειτουργούς ότι θα είναι παρούσα σε κάθε επιχειρούμενη απόπειρα χειραγώγησης της Ελληνικής Δικαιοσύνης», ενώ ζητεί από όλους να ασκούν τα καθήκοντά τους με θάρρος, υπευθυνότητα, νηφαλιότητα και ψυχραιμία, όπως, εξάλλου, μέχρι σήμερα πράττουν».

Σαν το θεριό που ξεψυχά και μουγκρίζει απόκοσμα και τρομακτικά.΄Ετσι μοιάζει πια η  η κυβέρνηση των εθνικιστών.»΄Εχουν χάσει τα αυγά και τα καλάθια-πασχάλια» .  Γνωρίζουν πως «λίγα είναι τα ψωμιά τους». Την Κυριακή η απόφαση του ελληνικού λαού, όσο κι αν τη νοθεύσουν, θα τους δείξει την πόρτα της εξόδου. Και θα ξεκουμπιστούν μια για πάντα.

Τους περιμένει, όμως,   η παραπομπή τους στο ειδικό δικαστήριο. Προσπαθούν απεγνωσμένα να σωθούν. Δε θα τα καταφέρουν,όμως. Δε θα θα είναι εκεί η εκλεκτή τους  πρόεδρος του Αρείου Πάγου  να τους σώσεις. Ας το γνωρίζουν από τώρα. Θα δικαστούν και θα καταδικαστούν από έντιμους,νέους δικαστές για «εσχάτη προδοσία».

Αλλά  έχουν να λογοδοτήσουν και στο διεθνές ποινικό δικαστήριο  ως ηθικοί αυτουργοί για εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας του δικτάτορα Πούτιν.΄Ηταν (τουλάχιστον μέχρι σήμερα) οι αχυράνθρωποί του.Ο «μοχλός» με τον οποίο προσπάθησε ανεπιτυχώς ο Ρώσος δικτάτορας να αποσταθεροποιήσει την Ευρώπη.

Δε συγχωρούνται πια σ΄αυτόν τον τόπο άλλα  λάθη. Πλήρωσε η χώρα ακριβά την ατιμωρησία πολλών ενόχων πρωταγωνιστών στην ιστορία της.  Η νέα κυβέρνηση εθνικής ενότητας που θα προκύψει από τις εκλογές (θα ακολουθήσουν το δημοψήφισμα) ,θα πρέπει να γνωρίζει πως στις προτεραιότητές της ανήκει και η παραπομπή της κυβερνητικής συμμορίας στο ειδικό δικαστήριο.

Είναι  αίτημα της Ιστορίας,αλλά και της  συντριπτικής πλειοψηφίας του ελληνικού λαού.

_____________________________________________________________

1. ΕΛΛΑΔΑ. ΠΤΩΧΕΥΣΕΙΣ ΕΠΙ ΠΤΩΧΕΥΣΕΩΝ. ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΑΝΑΔΡΟΜΗ

2.  Η  ΧΩΡΑ ΤΟΥ…  ΤΣΙΠΡΙΣΤΑΝ,ΠΑΤΡΙΔΑ ΚΑΙ  ΤΟ ΜΙΚΗ ΘΕΟΔΩΡΑΚΗ.

________________________________________________________________

Αν πάμε στη δραχμή το χρέος μένει -Τι έγινε με τον Τρικούπη

 

Λανθασμένα πιστεύουν πολλοί Ελληνες ότι η μετάβαση στη δραχμή θα απαλλάξει αυτόματα τη χώρα από το δυσβάσταχτο χρέος της.

Απόδειξη ότι το χρέος της Ελλάδας όταν ανακοίνωσε πτώχευση ο Χαρίλαος Τρικούπης το πλήρωσε η κυβέρνηση Σημίτη το 1999.

Διαβάστε την σχετική είδηση από το blog «Δελτίο των 11»:
Η εξόφληση των προπολεμικών εθνικών δανείων (Αρχειο)
Ο υφυπουργός Οικονομικών Νίκος Χριστοδουλάκης , ανακοίνωσε την Τετάρτη 29/12/1999 ότι η κυβέρνηση εξόφλησε πλήρως το προπολεμικό δημόσιο χρέος, που στις 31 Δεκεμβρίου 1998 ήταν 212, 4 εκατ. δρχ , 5, 9 εκατ. λίρες Αγγλίας και 24, 8 εκατ. δολάρια ΗΠΑ. Ο υφυπουργός εξήγησε ότι η εξόφληση έγινε «επειδή η διαδικασία ένταξης της χώρας μας στην Οικονομική και Νομισματική Ενωση, θα οδηγούσε σε υψηλό κόστος για την εξυπηρέτηση των δανείων αυτών». Ο κ. Χριστοδουλάκης έκανε λόγο για «γεγονός μεγάλης συμβολικής σημασίας», αφού τερματίζεται μια δύσκολη περίοδος της ιστορίας του δημόσιου χρέους. Μια περίοδος που σημαδεύτηκε από τις τέσσερις πτωχεύσεις, 1827, 1843, 1893 και 1941, την επιβολή του διεθνούς οικονομικού ελέγχου το 1898 και τη σύσταση στην Αθήνα της Διεθνούς Οικονομικής Επιτροπής που καταργήθηκε το 1979.
Έτσι, η Ελλάδα -ύστερα από 110 χρόνια- κάνοντας τα πρώτα βήματα στην Ενωμένη Ευρώπη, έχει πλέον χρέη μόνο από τη μεταπολεμική περίοδο.
Για την ιστορία αξίζει να αναφερθεί ότι πρόκειται για τα δάνεια:
«Πάγιο» του 1889 (πριν από 110 χρόνια), με επιτόκιο 4%, το οποίο συνήψε η τότε ελληνική κυβέρνηση, με σκοπό την αποπληρωμή προγενέστερων δανείων. Η αξία του ήταν 6, 2 εκατ. λίρες Αγγλίας, με αρχική διάρκεια 30 χρόνια.«Σταθεροποιήσεως και προσφυγικό» του 1928 (πριν από 91 χρόνια) και επιτόκιο 6%, με σκοπό την ενίσχυση του εθνικού νομίσματος, την κάλυψη του ελλείμματος του προϋπολογισμού και την αποκατάσταση των προσφύγων. Η αξία του ήταν 17 εκατ. δολάρια, με αρχική διάρκεια 40 χρόνια.

Σύμφωνα με τα στοιχεία που έδωσε ο κ. Χριστοδουλάκης, τα λεγόμενα δάνεια της Ανεξαρτησίας, που συνήψε το ελληνικό δημόσιο από το 1881 έως και το 1939, εξυπηρετούνταν για μεγάλα χρονικά διαστήματα μερικώς. Δηλαδή, με την καταβολή μέρους των οφειλόμενων τόκων, ενώ από το 1950 έγινε ολική αναστολή της εξυπηρέτησής τους.
Σημειώνεται ότι για τοπροπολεμικό χρέος σε δραχμές εκδόθηκε το 1962 ομολογιακό ενοποιήσεως, ώστε να αντικατασταθούν όλα τα εν κυκλοφορία ανεξόφλητα ομολογιακά δάνεια, που είχαν εκδοθεί σε δραχμές στο εσωτερικό μέχρι το 1939».

Γράφαμε παλιότερα για το ίδιο θέμα:

ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΑΝΑΔΡΟΜΗ ΣΤΑ ΔΑΝΕΙΑ ΚΑΙ ΤΙΣ ΧΡΕΟΚΟΠΙΕΣ ΜΑΣ

02.10.11

Το αμερικανικό περιοδικό Forbes, “ερεύνησε” τις δύσκολες δημοσιονομικά εποχές της χώρας μας  και δημοσίευσε πρόσφατα το παρακάτω κείμενο* (παρατίθεται όπως δημοσιεύτηκε στα ελληνικά ΜΜΕ, που σημείωσαν μάλιστα πως οι “χρεοκοπίες έχουν άρωμα Ελλάδας”). Η “έρευνα”του περιοδικού, πέρα από την απλή ιστορική έκθεση των χρονολογιών χορηγήσεων των δανείων και των χρεοκοπιών, δεν προχώρησε σε βάθος, όσον αφορά τα αίτια των χρεοκοπιών, αλλά και τους λόγους και τη διαδικασία που χορηγήθηκαν τα συγκεκριμένα δάνεια. Ειδικά για τα λεγόμενα “θαλασσοδάνεια” της ελληνικής επανάστασης (1824 και 1825), καθώς και για  εκείνο της ανεξάρτητης  πια Ελλάδας (1832). Η προσέγγιση του θέματος είναι καθαρά δημοσιογραφική και θυμίζει περισσότερο την ανάπτυξη ανάλογων θεμάτων στις σελίδες των  ελληνικών, σχολικών εγχειριδίων, που αποτελούν…πονήματα ευκαιριακών (συνήθως θρησκευόμενων) συγγραφέων ιστορικών θεμάτων με «ανάθεση» από τον εκάστοτε υπουργό της Παιδείας. Θα επιχειρήσουμε στη συνέχεια να  κάνουμε μια συνοπτική αναφορά στις ελλείψεις και τις παραποιήσεις της “έρευνας” του περιοδικού, το οποίο σίγουρα, για να την ολοκληρώσει, θα ζήτησε τη βοήθεια κάποιου ΄Ελληνα καθεστωτικού ιστορικού. Εξ ού και η ανυπαρξία σοβαρής επιστημονικής προσέγγισης. Τα δάνεια, λοιπόν της επαναστατημένης Ελλάδας στην ουσία απαιτήθηκαν από τους ίδιους τους οπλαρχηγούς και λοιπούς αγωνιστές με πρόσχημα την οικονομική στήριξη- συνέχιση του αγώνα, αλλά με υφέρπουσα την πρόθεση να τα ξεκοκαλίσουν οι πιο επιτήδειοι απ΄αυτούς μαζί με τους “πολιτικούς” προστάτες τους, που “επ-έβλεπαν”, οι περισσότεροι εκ του μακρόθεν και ασφαλείς-«άκαπνοι, την εξέλιξη του αγώνα. Το ίδιο ακριβώς συνέβη και με το δάνειο του 1832. Εκεί φάνηκαν καθαρά πια οι προθέσεις των περισσοτέρων που έλαβαν μέρος στην επανάσταση . Ζητούσαν προκλητικά ,αλλά και με απειλές (τις εφάρμοσαν σε πολλές περιπτώσεις) να τους καταβληθούν συντάξεις και επιδόματα από τα δάνεια αυτά, ως αποζημίωση για την προσφορά τους στην υπόθεση της απελευθέρωσης της πατρίδας. Και δεν ήταν μόνο οι οπλαρχηγοί – καπεταναίοι, οι οποίοι ως επώνυμοι και αναγνωρίσιμοι, λόγω της δράσης τους, απαιτούσαν τη “μερίδα του λέοντος” και χωρίς πιστοποιητικά ή άλλες βεβαιώσεις συμμετοχής στους πολέμους (οι εξαιρέσεις είναι ελάχιστες, όπως εκείνη του Νικήτα Σταματελόπουλου-Νικηταρά). ΄Ηταν και δεκάδες χιλιάδες άλλοι ΄Ελληνες (απλοί κλέφτες και  στρατιώτες, χήρες, ορφανά του πολέμου κ.α), αλλά και ένας μεγάλος αριθμός καιροσκόπων ,που παρουσίαζαν ψεύτικα “ντοκουμέντα” συμμετοχής στον επαναστατικό αγώνα) που ζητούσαν εδώ και τώρα να τους αποζημιώσει η πολιτεία. Το θέμα, βέβαια, είναι τεράστιο και παρουσιάζεται εδώ ακροθιγώς. Οι καθεστωτικοί ΄Ελληνες και ξένοι ερευνητές, όσων τουλάχιστον έχουμε υπόψη μας τις εργασίες τους, σε καμιά περίπτωση δεν κατάφεραν ως σήμερα να απομονώσουν και να αναπτύξουν αυτόνομα τις αιτίες, τόσο της χορήγησης των δανείων, όσο και της χρεοκοπίας της χώρας. Ως συνήθως, ο ένας αντιγράφει τον άλλο κα αναμηρυκάζουν τα “αυτά”. Με λίγα λόγια τώρα, η βασική αιτία του δανεισμού και των χρεοκοπιών της χώρας είναι τούτη: Ο ελληνικός λαός ουδέποτε στην πορεία της νεότερης ιστορίας του είχε τη δυνατότητα να αυτονομηθεί “ιδεολογικά”, πολιτικά, πολιτιστικά από την “Ανατολή”. Μέχρι και σήμερα ,παρέμεινε ένας “υπήκοος” της Οθωμανικής αυτοκρατορίας .Το σφιχταγκάλιασμά του αυτό από το καθεστώς των Σουλτάνων και την κουλτούρα των Οθωμανών Τούρκων, καθόρισε αποφασιστικά και μοναδικά σχεδόν τη διαμόρφωση  της συνείδησής του, ως πολίτη και κοινωνικού όντος.  Σε όλες τις εκφάνσεις της ζωής του (κομματική, κοινωνική, οικογενειακή, επαγγελματική, οικονομική, ερωτική ) κουβαλούσε μέσα του τον  υπήκοο της Πύλης  και ταυτόχρονα τον Ορθόδοξο χριστιανό. (Το ένα χειρότερο από το άλλο).΄Ετσι βίωνε και πορευόταν ο ΄Ελληνας την ατομική και εθνική ζωή του. Αυτή η  νοοτροπία-“ιδεολογία” καταγράφηκε ανεξίτηλα πλέον στο ντιενεϊκό του σύστημα γι αυτό και ο σύγχρονος ΄Ελληνας δεν είναι παρά το πιστό αντίγραφο του “Ραγιά” της Τουρκοκρατίας. Και τότε, λοιπόν, οι ΄Ελληνες “μαζί τα φάγαν τα λεφτά”. Πολιτικοί ,στρατιωτικοί και οπαδοί.΄Ολοι μαζί. Οι εξαιρέσεις  σαν αυτή που μνημονεύσαμε του Νικηταρά και του Κολοκοτρώνη (αν κι ο τελευταίος λίγο έλειψε να “κλωτσήσει την καρδάρα  με το γάλα”, αλλά συνήλθε νωρίς και παρέμεινε πραγματικό  σύμβολο και όχι μόνο “εθνικό”), είναι μετρημένες στα δάχτυλα του ενός χεριού. Ο…μέγας, ας πούμε, Μακρυγιάννης με αναμφισβήτητα άριστη συμπεριφορά-προσφορά στη διάρκεια του αγώνα, “κιότεψε” αργότερα στην ελεύθερη πατρίδα και υπαναχώρησε ηθικά-ιδεολογικά. Η συμμετοχή του στην επανάσταση της 3ης Σεπτέμβρη 1843, δεν είναι και τόσο …δημοκρατική, όπως οι καθεστωτικοί ιστορικοί επινόησαν για λόγους που είναι κατανοητό πως δεν υπάρχει θέση  να αναφερθούν -αναπτυχθούν εδώ. Ο Καποδίστριας  και μετά τη δολοφονία του η «Διοικητική Επιτροπή»( ο αδερφός του Αυγουστίνος, ο Κολοκοτρώνης και ο Κωλέττης) ,αλλά και  ο ΄Οθωνας, μοίρασαν πολύ ρουσφετολογικό, δανεικό χρήμα στους “οπαδούς”. Μπορεί οι δύο  αδελφοί  κυβερνήτες να μην κατασπατάλησαν  τα “γρόσια” για το δικό τους πλουτισμό (αλλά, ούτε και οι Βαυαροί και  ο΄Οθωνας , τουλάχιστον στο μέτρο που τους καταλογίζουν οι στρατευμένοι ιστορικοί) ,τα χάρισαν όμως στους “δικούς” τους. Ξαφνικά, με εκείνα τα δάνεια, βρέθηκαν πολλοί με “κομπόδεμα” και ας είχαν από ελάχιστη ως ανύπαρκτη συμμετοχή στην επανάσταση και άλλοι, παντελώς απόντες, τέθηκαν ακόμα και επικεφαλής επιτροπών …διανομής των δανείων “από δω κι από κει”. Εν κατακλείδι: Ο ελληνικός λαός είναι όμηρος της νοοτροπίας του Οθωμανού υπήκοου. Τότε και τώρα. Τεμπέλης, κουτοπόνηρος, παρτάκιας,  αρνησίπατρις για το συμφέρον του, τα “παίρνει” απ΄όπου και όπως μπορεί.  ΄Εχει καταντήσει εθνικό του  «σπορ»  και “σύνδρομο”, όπως όλοι το ομολογούν, η φοροκλοπή, το ρουσφέτι-μπαξίσι, ο εύκολος “πλουτισμός”. ΄Ομως, το ενετελώς αφασικό-αντιφατικό είναι πως ο ίδιος ο κλέφτης των πόρων της χώρας του ,στα λόγια… αποδεικνύεται μέγας πατριώτης (“Ελληνάρας”) και παραδοσιακός…Ορθόδοξος χριστιανός . Αυτή η αντίφαση, αυτός ο …εικοσι-χασμός της προσωπικότάς του (ως πολίτη και ατόμου) είναι και η πρωτογενής αιτία της αυτοκαταστροφής του, σε επίπεδο ατομικό και εθνικό, όπως για παράδειγμα με τις “εθνικές χρεοκοπίες” σαν  τις παλιότερες και τη σημερινή. *”Μπορεί η Ελλάδα να βρίσκεται στο κέντρο της κυρίαρχης κρίσης χρέους, έχοντας χρεοκοπήσει πέντε φορές στην ιστορία της, αλλά απέχει πολύ από την κορυφή της λίστας, με τη Βενεζουέλα και το Εκουαδόρ να βρίσκονται στην πρώτη θέση με δέκα χρεοκοπίες η κάθε μία. Η πρώτη καταγεγραμμένη χρεοκοπία στην ελληνική ιστορία έγινε τον 4ο π.Χ. αιώνα, όταν 13 πόλεις-κράτη της Ελλάδας δανείστηκαν κεφάλαια από τον ναό της Δήλου. Οι περισσότεροι από τους δανειστές δεν κατάφεραν ποτέ να αποπληρώσουν τα δάνεια και ο ναός “έγραψε” απώλειες 80% επί του κεφαλαίου του. Το πρώτο “επεισόδιο” στη σύγχρονη ιστορία της Ελλάδας, καταγράφεται στις αρχές του πολέμου ανεξαρτησίας της χώρας και το τελευταίο κατά τη διάρκεια της Μεγάλης Ύφεσης των αρχών της δεκαετίας του ’30. “Η συνδυασμένη διάρκεια της περιόδου κατά την οποία η Ελλάδα ήταν χρεοκοπημένη στη σύγχρονη εποχή ανέρχεται σε 90 χρόνια, ή περίπου στο ήμισυ της συνολικής περιόδου κατά την οποία η χώρα είναι ανεξάρτητη!” αναφέρει το δημοσίευμα. Η Ελλάδα έχει κηρύξει χρεοστάσιο πέντε φορές στη σύγχρονη ιστορία της (το 1826, το 1843, το 1860, το 1894 και το 1932). Η πρώτη περίπτωση καταγράφεται στις αρχές της Ελληνικής Επανάστασης και το τελευταίο κατά τη διάρκεια της μεγάλης ύφεσης στις αρχές της δεκαετίας του 1930. Η Ελλάδα, πάντως, δεν διεκδικεί την πρωτιά όσον αφορά τον αριθμό των χρεοκοπιών. Το Εκουαδόρ και η Βενεζουέλα, με δέκα χρεοκοπίες η καθεμία, είναι σε αυτό τον τομέα οι αδιαμφισβήτητες “πρωταθλήτριες” χώρες. Στο έλεος των τοκογλύφων Ο πόλεμος για την ανεξαρτησία της Ελλάδας ξεκίνησε το 1821 και στόχο είχε τον τερματισμό της οθωμανικής κυριαρχίας. Το 1824 εξασφαλίστηκε από το Χρηματιστήριο του Λονδίνου δάνειο ύψους 472.000 στερλινών, προκειμένου να συνεχιστεί ο αγώνας. Η προσφορά υπερκαλύφθηκε, και από τους αγοραστές απαιτήθηκε να καταβάλουν μόνο το 10% της τιμής αγοράς, με την υπόσχεση ότι θα καταβάλουν το υπόλοιπο αργότερα. Επιπλέον δάνειο ύψους 1,1 εκατομμυρίου στερλινών χορηγήθηκε το 1825. Το δυστύχημα σε ό,τι αφορά αυτά τα δύο δάνεια ήταν ότι οι κερδοσκόποι και οι μεσάζοντες στο Λονδίνο καρπώθηκαν το μεγαλύτερο μέρος των ποσών προτού η Ελλάδα λάβει τα κεφάλαια. Ένα άλλο θέμα ήταν ότι ο πόλεμος για ανεξαρτησία μετατράπηκε σύντομα σε εμφύλια σύρραξη, με αποτέλεσμα να μη γνωρίζει κανείς ποιος θα έπρεπε τελικά να παραλάβει αυτά τα κεφάλαια. Τόκοι δεν καταβλήθηκαν ποτέ στους ομολογιούχους των δύο αυτών δανείων και η αξία των ομολόγων σταδιακά μειώθηκε σε ένα κλάσμα της ονομαστικής τιμής. Μόλις το 1878 η ελληνική κυβέρνηση κατάφερε να προχωρήσει σε διακανονισμό των δανείων, που μέχρι τότε και με τους συσσωρευμένους τόκους είχαν ξεπεράσει τα 10 εκατομμύρια στερλίνες. Το 1832 χορηγήθηκε ένα ακόμα δάνειο στην Ελλάδα, συνολικού ύψους 60 εκατομμυρίων δραχμών. Το δάνειο κανονίστηκε από τις κυβερνήσεις της Γαλλίας, της Ρωσίας και της Βρετανίας και υποτίθεται ότι χορηγήθηκε προκειμένου να βοηθήσει την Ελλάδα να “χτίσει” την οικονομία της και να διαχειριστεί τα αρχικά στάδια της διακυβέρνησης. Τα κεφάλαια κατά το μεγαλύτερο μέρος τους κατασπαταλήθηκαν για τη διατήρηση του στρατού και του Βαυαρού πρίγκιπα Όθωνα, ο οποίος έγινε βασιλιάς της Ελλάδας από τους Άγγλους. Η Ελλάδα κατάφερε να τηρήσει τις δανειακές της υποχρεώσεις μέχρι το 1843, όταν η κυβέρνηση σταμάτησε να καταβάλλει τις δόσεις της. Μετά τη χρεοκοπία αυτή, η Ελλάδα αποκλείστηκε από τις διεθνείς αγορές κεφαλαίου για αρκετές δεκαετίες. Στο διάστημα αυτό, η κυβέρνηση εξαρτήθηκε από την Εθνική Τράπεζα της Ελλάδας για τον δανεισμό της. Οι ανάγκες της κυβέρνησης ήταν στην αρχή περιορισμένες, ωστόσο σύντομα αυξήθηκαν και η Εθνική Τράπεζα της χορήγησε κεφάλαια με επιτόκια διπλάσια του διεθνούς επιτοκίου δανεισμού. Αφού η ελληνική κυβέρνηση προχώρησε σε διακανονισμό των χρεών της το 1878, οι παγκόσμιες αγορές κεφαλαίου άνοιξαν και πάλι για την Ελλάδα και οι δανειστές προθυμοποιήθηκαν αμέσως να χορηγήσουν στη χώρα κεφάλαια. Αυτός ο δανεισμός αυξήθηκε σε μη βιώσιμα επίπεδα και η κυβέρνηση προχώρησε σε στάση πληρωμών το 1893. Το 1898 οι ξένες πιέσεις οδήγησαν την Ελλάδα να αποδεχθεί τη δημιουργία της Διεθνούς Επιτροπής για τη Διαχείριση του Ελληνικού Χρέους. Αυτή η επιτροπή ήλεγχε την οικονομική πολιτική της χώρας καθώς και την είσπραξη των φόρων. Στις αρχές της δεκαετίας του 1930, πολλές χώρες χρεοκόπησαν καθώς η παγκόσμια οικονομία συρρικνωνόταν και εισερχόταν στη γνωστή μεγάλη ύφεση. Η Ελλάδα επέβαλε μορατόριουμ στην αποπληρωμή του ξένου χρέους της το 1932. Αυτή η χρεοκοπία διήρκεσε μέχρι το 1964, για μεγαλύτερο χρονικό διάστημα δηλαδή από οποιαδήποτε άλλη χρεοκοπία της χώρας. Το δημοσίευμα καταλήγει με την επισήμανση ότι η ιστορία του ελληνικού χρηματοοικονομικού συστήματος δεν είναι ενθαρρυντική για τους επενδυτές, που ελπίζουν πως η Ελλάδα θα αποφύγει τη χρεοκοπία. Κάποιοι όμως μπορεί να παρηγορηθούν από το γεγονός ότι, αν και οι προηγούμενες χρεοκοπίες δημιούργησαν προβλήματα στις αγορές, ωστόσο το παγκόσμιο χρηματοοικονομικό σύστημα δεν έπαθε ποτέ μακροχρόνια ζημιά από τα γεγονότα αυτά. (News742.gr/2/10/2011)

 ____________________________________________________________

2. Κριτική σε όλους από τον Μίκη, έκκληση σχηματισμού κυβέρνησης εθνικής σωτηρίας!

 

 

Εδώ και πολλά χρόνια, περισσότερο όμως την τελευταία πενταετία, ζούμε την πλήρη αποτυχία του συνόλου του πολιτικού μας κόσμου, που έχει οδηγήσει την χώρα στα πρόθυρα μιας εθνικής δοκιμασίας, ένα μόνο βήμα πριν από μια καταστροφή ιστορικών διαστάσεων.

Ζήσαμε πρόσφατα την προσπάθεια κάποιων ξένων δυνάμεων (ανεξάρτητα από τις όποιες δικές μας ευθύνες) να σχεδιάσουν μεθοδικά την καταστροφή της πατρίδας μας από κάθε άποψη, εθνική, ιστορική, πολιτιστική, κοινωνική και τη μετατροπή του λαού μας σε λαό ραγιάδων, που θα επαιτεί για ένα κομμάτι ψωμί.

Τους είδαμε να προσπαθούν να ελέγξουν πλήρως το Σύστημα Εξουσίας της χώρας και να το καταστήσουν όργανο για την εφαρμογή του σχεδίου τους σε όλους τους τομείς της εθνικής μας ζωής δίνοντας ιδιαίτερη έμφαση στο όπλο της οικονομίας, για να διαλύσουν την ελληνική κοινωνία σε όλους τους τομείς: της εργασίας, της μόρφωσης, της ανάπτυξης, του εμπορίου, της παραγωγής, του Πολιτισμού.

Τους είδαμε να προσπαθούν να ελέγξουν απόλυτα τους κρίσιμους τομείς των διεθνών σχέσεων και της εθνικής μας άμυνας.

Τους είδαμε με τα Μνημόνια και τις Δανειακές Συμβάσεις να αποκλείουν κάθε σχέση μας με άλλη χώρα εκτός από τους ίδιους, για να έχουν αυτοί την αποκλειστικότητα στον πλήρη έλεγχο της χώρας μας και παράλληλα να διεκδικούν τον δημόσιο πλούτο μας, τα λιμάνια, τα αεροδρόμια, τις μεγάλες οδικές αρτηρίες, την ηλιακή ενέργεια, το νερό, τα δημόσια ακίνητα, τα ιστορικά μας μνημεία, καθώς και τον έλεγχο της Παιδείας και του Πολιτισμού.

Και είδαμε τις τότε Κυβερνήσεις μας να υπογράφουν συμφωνίες και κείμενα που όπως χαρακτηριστικά υποστήριξε και ο Καθηγητής Γ. Κασιμάτης δεν ήταν δυνατόν να υπογραφούν «ούτε με το πιστόλι στον κρόταφο».

Μπροστά σ’ αυτή τη λαίλαπα που μας αιφνιδίασε όλους, ο Λαός μας βρέθηκε γυμνός.

Το μόνο του όπλο ήταν η Ενότητα. Δυστυχώς αυτό δεν έγινε.

Παράλληλα είδαμε τον αγώνα του ΣΥΡΙΖΑ να γίνει κυβέρνηση. Προσωπικά είχα προειδοποιήσει ότι μια Κυβέρνηση της Αριστεράς και μάλιστα με το ηρωικό παρελθόν της ελληνικής αριστεράς θα σημάνει συναγερμό στους νικητές του Εμφυλίου πολέμου που θα θελήσουν να εξοντώσουν τόσο την κυβέρνηση όσο και τον Λαό που την ψήφισε.

Ότι έτσι θα στεγνώσουν την χώρα απ’ το χρήμα και παράλληλα θα κάνουν τα πάντα για να μας τιμωρήσουν.

Ότι η προσπάθεια ενός αριστερού κόμματος να γίνει κυβέρνηση χωρίς να έχει εξασφαλίσει ερείσματα και χωρίς να έχει σχέδιο άμεσης εφαρμογής για την επόμενη μέρα, είναι τυχοδιωκτική και θα την πληρώσουμε ακριβά.

Και είχα θέσει δύο προϋποθέσεις: Τον σχηματισμό ενός άνω του 50% Παλλαϊκού Μετώπου και την προετοιμασία συμμαχιών στηριγμένων επάνω σε κοινοπραξίες με ισχυρές διεθνείς δυνάμεις για την από κοινού εκμετάλλευση του εθνικού μας πλούτου, γιατί διαφορετικά, θα πηγαίναμε ξυπόλυτοι στ’ αγκάθια. Και να που οι εξελίξεις δυστυχώς με δικαίωσαν.

Σήμερα βρισκόμαστε μπροστά σ’ ένα Δημοψήφισμα. Μετά από πέντε ολόκληρους μήνες «διαπραγματεύσεων», με τους «θεσμούς»-Τρόικα που έγιναν μέσα στο πλαίσιο του Μνημονίου, το οποίο δεν τόλμησε ο ΣΥΡΙΖΑ να καταργήσει με τον «πρώτο Νόμο που θα έφερνε στη Βουλή» όπως είχε δηλώσει προεκλογικά ο σημερινός Πρωθυπουργός και που τελικά μας πέταξαν στα βράχια, μας ρωτούν αν συμφωνούμε με την τελευταία πρόταση των «θεσμών» που ζητούν περισσότερα μέτρα, μισού μόλις δισεκατομμυρίου επί πλέον των μέτρων ύψους 8 δισεκατομμυρίων που αποδέχθηκε η ελληνική κυβέρνηση και μάλιστα με υπογραφή του ίδιου του Πρωθυπουργού.

Φυσικά δεν είναι δυνατόν να ψηφίσουμε υπέρ της συμφωνίας με τους δανειστές. Όμως το ΟΧΙ των ψηφοφόρων που θα επιλέξουν το ψηφοδέλτιο αυτό, θα είναι ΟΧΙ σε όλες τις επαχθείς και δυσβάσταχτες συμφωνίες με τους «θεσμούς». ΟΧΙ σε όλες τις συμφωνίες που φορτώνουν τον Λαό με ακόμα περισσότερα βάρη οδηγώντας τον σε πλήρη εξαθλίωση και εξόντωση και στερώντας του την εθνική ακεραιότητα, ανεξαρτησία και κυριαρχία. Και δεν πρέπει κανείς να διανοηθεί να φαλκιδεύσει την απάντηση αυτή εμφανίζοντάς την ως ψήφο εμπιστοσύνης στην κυβέρνηση και ακόμα περισσότερο ως συναίνεση στην δική της πρόταση των 8 δισεκατομμυρίων που στο κάτω-κάτω εμπεριέχεται στην πρόταση των δανειστών.

Το πιο σπουδαίο όμως, είναι τι θα γίνει την επόμενη μέρα του δημοψηφίσματος. Μετά την πλήρη όπως ανέφερα και προηγουμένως αποτυχία του συνόλου του πολιτικού μας κόσμου, που έχει οδηγήσει την χώρα στα πρόθυρα μιας εθνικής δοκιμασίας, μακάρι να υπήρχε τρόπος να σχηματισθεί μια κυβέρνηση «εθνικής σωτηρίας» για να βγάλει τη χώρα από το σημερινό αδιέξοδο στο οποίο την έχουν οδηγήσει ηγέτες κατώτεροι των συνθηκών και των προβλημάτων που αντιμετωπίζει ο Λαός και η χώρα κατά τις τελευταίες δεκαετίες και ιδιαίτερα κατά την εποχή των Μνημονίων.

Εφ’ όσον όμως αυτό δεν είναι εφικτό, και πάλι το μόνο όπλο που μένει στον Ελληνικό Λαό είναι η Ενότητα. Μόνο ενωμένοι σαν μια γροθιά μπορούμε να αγωνιστούμε να αντιμετωπίσουμε το καρκίνωμα που μας απειλεί ακόμα και με θάνατο. Ο Ελληνικός Λαός πρέπει να επιδείξει ψυχραιμία, ωριμότητα και υπευθυνότητα και να αναδειχθεί με κάθε νόμιμο τρόπο σε κυρίαρχο υπερασπιστή των ελευθεριών και των δικαιωμάτων του.

Αθήνα, 29.6.2015

“Γέρασε και μυαλό δεν έβαλε” ο Μίκης. Το ίδιο τροπάρι κάθε φορά!  Συνωμοσίες, πρακτοριλίκια, σκοτεινοί Εβραίου που καραδοκούν ,ζηλιάρηδες λαοί που μας μισούν γιατί είμαστε …ξεχωριστός-περιούσιος λαός! Οι άλλοι  φταίνε πάντα για το μαύρο μας  το χάλι.

Από τα μικράτα του ως  σήμερα  “τσαμπουνάει” τα ίδια και τα ίδια .Πόσο απολίτικος , εθνικιστής, ρηχός  και τραγικός μου φαίνεται σήμερα ο  Μίκης Θεοδωράκης.

΄Ενας απλός  (και καθόλου απλοϊκός) πολίτης, όμως (καλός “γραφιάς” και …ψυχολόγος) εντόπισε  τις παθογένειες της φυλής χίλιες φορές καλύτερα και ευφυέτερα από τον…πολιτικοποιημένο Μίκη. Να  για ποιο λαό δημαγωγεί και ο Μίκης:

«Ο Σωστός Έλληνας
 Ψηφίζει την ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ τα τελευταία 40 χρόνια και στο Σύνταγμα είναι με τους αγανακτισμένους κατά της ΧΟΥΝΤΑΣ που κυβερνάει την χώρα.
Πάντα ψηφίζει εγωκεντρικά και ποτέ για το γενικό συμφέρον.
Είναι κεντρώος σοσιαλιστής (ποτέ δεν ήταν των άκρων) αλλά εάν του πειράξεις την τσέπη μπορεί να ψηφίσει και την χρυσή αυγή.
Θέλει τους πολιτικούς τίμιους και καθαρούς με μόνη εξαίρεση τα ρουσφέτια να είναι για αυτόν και τους δικούς του.
Δεν θέλει να αποκτήσει και αυτός μια κατσίκα, αλλά θέλει να ψοφήσει αυτή που έχει ο γείτονας.
Ποτέ δεν του φτάνουν τα χρήματα για τα βασικά είδη ανάγκης, αλλά πάντα του περισσεύουν για τα είδη πολυτελείας!
Την Κυριακή πρωί κάνει τον σταυρό του στην εκκλησία το απόγευμα βρίζει τους πάντες και τα πάντα στο γήπεδο!
Κτίζει αυθαίρετα παντού (να έχει ένα κεραμίδι πάνω από το κεφάλι του, ένα όροφο για κάθε  παιδί και ένα για ενοικίαση) και μετά δημιουργεί συλλόγους για να τα νομιμοποιήσει.
Γλύφει ,δωροδοκεί και δωροδοκείται και μετά βρίζει το διεφθαρμένο κράτος.
Μόλις τον διορίσουν στο δημόσιο, κάνει απεργίες γιατί τα χρήματα που παίρνει είναι λίγα.
Όποιο πόστο και να έχει στο δημόσιο ποτέ δεν είναι ο αρμόδιος και ποτέ δεν εξυπηρετεί αυθημερόν (περάστε αύριο).
Σαν δημόσιος υπάλληλος είναι ο μοναδικός εργαζόμενος που ενώ σχολάει στις δύο και μισή, στη μία και μισή βρίσκεται στο σπίτι του.
Πάντα προσέχει που βάζει την υπογραφή του, σπάνια όμως την ψ..ή του.
Για οποιοδήποτε θέμα συνεδριάζει επταμελής επιτροπή με τέσσερα άτομα και αναβάλει την απόφαση για την επόμενη συνεδρίαση.
 Έχει άποψη για όλα, είναι ειδικός σε όλα, και έχει για όλα μια παροιμία και μια μαντινάδα.
Η πιο αγαπημένη του ατάκα είναι το «ότι φάμε, ότι πιούμε και ότι αρπάξει ο κώλος  μας»
Ζει από τις επιδοτήσεις.
Είναι αυτοδημιούργητος και τρέφει μεγάλη εκτίμηση για τον δημιουργό του.
Παίρνει δάνεια (στεγαστικά, καταναλωτικά κ.λ.π.) και μετά διαμαρτύρεται για τα υψηλά επιτόκια.
 Εχει αυτοκίνητο που κοστίζει πάνω από 60.000 € αλλά δεν έχει να βάλει βενζίνη!
Κορνάρει πριν ανάψει το πράσινο.
Όταν το φανάρι είναι πορτοκαλί αναπτύσσει ταχύτητα.
Οποιος οδηγεί πιο αργά από αυτόν  είναι ηλίθιος, ενώ όποιος οδηγεί πιο γρήγορα είναι τρελός.
Πάει στο περίπτερο για τσιγάρα με το αυτοκίνητο αλλά τρέχει και πάνω στο διάδρομο του γυμναστηρίου της γειτονιάς, γιατί αυτόν που έχει στο σπίτι τον έχει κάνει κρεμάστρα.
Όταν τον γράψουν για παράνομο παρκάρισμα διαμαρτύρεται γιατί δεν γράψανε  τους διπλανούς και μετά ψάχνει πως θα μπορέσει να σβήσει την κλήση.
Βρίζει τους αστυνομικούς, όταν κάνουν και όταν δεν κάνουν τη δουλειά τους.
Δεν θέλει να πάει φαντάρος αλλά μετά θα αποκτήσει εκεί  τους καλύτερους φίλους και πάντα θα μιλάει με νοσταλγία για τον στρατό.
 Του παρέχεται δωρεάν υγεία και παιδεία αλλά πάντα δίνει φακελάκι στο γιατρό και πάντα πληρώνει για να κάνει το παιδί του ιδιαίτερα μαθήματα.(συνήθως  με τους καθηγητές του σχολείου).
Πάει στο σχολείο και στο φροντιστήριο, όχι για να ξεστραβωθεί και να μάθει πέντε πράγματα, αλλά για να περάσει στο πανεπιστήμιο.
Ποστάρει στο twitter: ΡΕΕ ΣΗΚΩΘΕΙΤΕ ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΚΑΝΑΠΕΔΕΣ, από τον καναπέ του σπιτιού του.
Δεν κόβει αποδείξεις, δεν πληρώνει Φ.Π.Α. ,κρύβει έσοδα από την εφορεία και φωνάζει γιατί το κράτος τον κλέβει.
Ο δικός του γιατρός, δικηγόρος, μηχανικός, μάστορας, κρεοπώλης, κ.λ.π. είναι πάντα ο καλύτερος .
Τα παιδιά του είναι τα πιο έξυπνα και τα πιο χαριτωμένα.
     Είναι ο καλύτερος οδηγός και κάνει και το καλύτερο σεξ όχι απαραίτητα με την γυναίκα του.
 Είναι πολύ καλός εραστής γιατί εξασκείται πολύ μόνος του.
 Αντί ονόματος χρησιμοποιεί το «ρε μαλάκα».
 Απατά την γυναίκα του, αλλά πεθαίνει με την εντύπωση πώς αυτή του ήταν πάντα πιστή. (Δεν βγαίνει ούτε αριθμητικά). Συγνώμη αν σας έβαλα σε υποψίες.
Έχει την γυναίκα του πάνω από όλα. Όλες τις άλλες από κάτω.
Πιστεύει ότι η μετριοφροσύνη είναι μια από τις επτά χιλιάδες αρετές του.
Θέλει να πάει στο παράδεισο αλλά χωρίς να πεθάνει.
Ακούει μόνο αυτά που καταλαβαίνει.
Χειροκροτεί  τον πιλότο όταν προσγειωθεί!
Για όλα  φταίνε οι άλλοι. Το κράτος, το σύστημα, η κυβέρνηση τα κόμματα, ο γείτονας. Αυτός κάνει ότι μπορεί.
Σκέφτεται πως να αλλάξει τον κόσμο αλλά ποτέ τον εαυτό του.
Τα λάθη του τα ονομάζει εμπειρίες.
Πιστεύει ότι είναι απόγονος των αρχαίων Ελλήνων και για το λόγω αυτό  έχει ξεπληρώσει το χρέος του προς την ανθρωπότητα και με το παραπάνω.
Δεν έκανε ποτέ επεκτατικούς πολέμους, όχι γιατί δεν μπορούσε, αλλά γιατί ήταν πάντα φιλειρηνικός.
(Ο Μέγας Αλέξανδρος έκανε εκπολιτιστικούς πολέμους.)
Ονειρεύεται να κατακτήσει την Κωνσταντινούπολη (πάλι με χρόνια με καιρούς ……)αλλά δεν έχει σκεφτεί ποτέ πως ένας λαός δέκα εκατομμυρίων θα κατοικίσει μια πόλη δεκατριών εκατομμυρίων.
Μπορεί οι Ευρωπαίοι να έχουν πολιτιστικά ενδιαφέροντα αλλά αυτός έχει παγωμένο φραπέ.
Πίνει τον καφέ espresso σε δύο ώρες.
Όταν καταφέρει να ξεκλέψει λίγο χρόνο από την δουλειά του για ένα καφέ, διερωτάται τι δουλειά κάνουν όλοι αυτοί που κάθονται στις καφετέριες.
Αν στο δρόμο φωνάξεις  «Πρόεδρε» οι επτά στους δέκα θα γυρίσουν.
 Θέλει να γίνει ή δημόσιος υπάλληλος ή ελεύθερος επαγγελματίας.
Είναι άνεργος, αλλά είναι αφεντικό του εαυτού του.
Φωνάζει γιατί του παίρνουν τις θέσεις εργασίας οι ξένοι αλλά το Έλληνας οικοδόμος και Ελληνίδα καθαρίστρια έχουν γίνει σύντομα ανέκδοτα.
Πιστεύει στο «πας μη Έλλην, βάρβαρος»  γιατί αυτός δεν είναι ρατσιστής, αυτοί είναι μαύροι.
Έχει διαβάσει τόσα πολλά για το κάπνισμα και το ποτό που αποφάσισε να κόψει το διάβασμα.
Πάντα όταν συζητά για δίαιτα κάθεται σε ένα τραπέζι και τρώει.
Στο εστιατόριο πάντα παραγγέλνει περισσότερα από αυτά που θα καταναλώσει.(Αυτά που θα περισσέψουν θα τα πάρει για το σκυλάκι).
Τρώει του σκασμού αλλά πίνει coca cola light.
Αλλάζει το κανάλι όταν δείχνει τα παιδιά στην Αφρική να πεθαίνουν από ασιτία, γιατί του κόβεται η όρεξη.
Είναι φιλόξενος αλλά μόνο για ορισμένους ξένους.
Το χωριό του είναι το κέντρο του κόσμου.
Πιστεύει ότι η χώρα του είναι η ομορφότερη του κόσμου και  γι’ αυτό την διάλεξαν για σπίτι τους οι δώδεκα θεοί του Ολύμπου.
Ευτυχώς που υπάρχει και η τελευταία στιγμή, αλλιώς τίποτα δε θα γινόταν.
Γενικά δεν ξέρει τι θέλει αλλά και δε θα ησυχάσει ποτέ αν δεν το αποκτήσει.
Η δυστυχία αυτού του τόπου είναι ότι οι ηλίθιοι είναι γεμάτοι αυτοπεποίθηση, ενώ οι έξυπνοι γεμάτοι αμφιβολίες».