ΕΙΔΗΣΕΙΣ,ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΑ,ΔΗΜΟΣΙΕΥΜΑΤΑ

ΑΡΘΡΟ-ΚΑΤΑΠΕΛΤΗΣ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΤΡΕΙΣ ΟΙΚΟΝΟΜΟΛΟΓΟΥΣ
Politico: Πώς οι Κρούγκμαν, Στίγκλιτς και Σακς οδήγησαν τους Ελληνες σε λάθος δρόμο
Politico: Πώς οι Κρούγκμαν, Στίγκλιτς και Σακς οδήγησαν τους Ελληνες σε λάθος δρόμο
 

Σκληρή κριτική σε τρεις επιφανείς οικονομολόγους, που «έπαιξαν με το μέλλον της Ελλάδας» όπως αναφέρει χαρακτηριστικά, ασκεί το γνωστό σάιτ Politico.

Αφού κάνει μια αναδρομή στα όσα συνέβησαν από τον περασμένο Ιανουάριο και την εκλογική νίκη του Αλέξη Τσίπρα, καυτηριάζοντας -μεταξύ άλλων- τις παλινωδίες του Γιάνη Βαρουφάκη και κατακεραυνώνοντας το «σχέδιο» Λαφαζάνη για «έφοδο» στο Νομισματοκοπείο, το δημοσίευμα εστιάζει σε τρεις διάσημους Αμερικανούς οικονομολόγους: τον Πολ Κρούγκμαν, τον Τζόζεφ Στίγκλιτς και τον Τζέφρι Σακς.

«Οι υψηλού προφίλ Αμερικανοί οικονομολόγοι Πολ Κρούγκμαν, Τζόζεφ Στίγκλιτς και Τζέφρι Σακς, που ηγήθηκαν της διεθνούς εκστρατείας κατά της λιτότητας, έφεραν την Ελλάδα στην πρώτη γραμμή του αγώνα. Εχουν δίκιο όταν λένε ότι έχει επιβληθεί πολύ αυστηρή λιτότητα στην Ελλάδα και ότι μια αναδιάρθρωση του χρέους της χώρας είναι απαραίτητη. Ωστόσο, τους τελευταίους μήνες, και ενώ οι σχέσεις της Αθήνας με τους δανειστές της είχαν διαταραχθεί, προσέφεραν ελάχιστα στην υπόθεση», αναφέρει το Politico.

Και συνεχίζει: «Και οι τρεις κάνουν λάθος όταν επιμένουν ότι η κατάρρευση της εμπιστοσύνης ανάμεσα στις δύο πλευρές οφείλεται αποκλειστικά στους πιστωτές. Επέμειναν επίσης -ως ανεπίσημοι, αλλά ενεργοί σύμβουλοι του Βαρουφάκη- στην ανάγκη για βαθιά ανακούφιση από το χρέος κατά τρόπο όμως ανταγωνιστικό προς τους Ευρωπαίους εταίρους της Ελλάδας και που δεν είναι οικονομικά αναγκαίος για την ανάκαμψη της χώρας».         

Μάλιστα, το Politico αναφέρει ότι «ο Γιάνης Βαρουφάκης πριν από λίγες εβδομάδες είπε ότι ο Τζέφρι Σακς τον είχε συμβουλεύσει επανειλημμένως να καταφύγει στη λύση του δημοψηφίσματος σε περίπτωση που οι δανειστές δεν έκαναν δεκτό το αίτημα της Ελλάδας για αναδιάρθρωση του χρέους». 

«Ο Πολ Κρούγκμαν», συνεχίζει το άρθρο, «βρέθηκε στην Αθήνα τον περασμένο Απρίλιο και είπε ότι οι διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις δεν έχουν και ιδιαίτερη σημασία για τη μελλοντική ανάπτυξη. Μάλιστα, μετά την αναγγελία του δημοψηφίσματος ο Κρούγκμαν προέτρεψε ανοιχτά τους Ελληνες να ψηφίσουν «Οχι», υποστηρίζοντας ότι -ειδικά μετά την επιβολή των capital controls- η κατάσταση δεν θα μπορούσε να γίνει πολύ χειρότερη, και μάλιστα ίσως να γινόταν και καλύτερη, ενώ το ίδιο έκανε και ο Στίγκλιτς, υπέρμαχος ενός νέου νομίσματος στη χώρα, που ώθησε και αυτός τους Ελληνες προς το «Οχι» και το Grexit».    

Από τα βέλη του Politico δεν ξεφεύγει ούτε ο Τζέιμς Γκάλμπρεϊθ, στενός φίλος του Γιάνη Βαρουφάκη, για τον οποίο γράφει ότι «συμμετείχε σε μια μυστική ομάδα εργασίας μέσα στο ελληνικό υπουργείο Οικονομικών που ασχολείτο με την επόμενη μέρα ενός Grexit, υπό την έννοια ότι αυτό θα αποτελούσε ένα σχέδιο έκτακτης ανάγκης σε περίπτωση επιθετικών ενεργειών από τους δανειστές. Είναι σαφές, λοιπόν, ότι κάποιοι μέσα στην ελληνική κυβέρνηση, συμπεριλαμβανομένου του φίλου του Βαρουφάκη (σίγουρα προς το τέλος Ιουνίου, αν όχι νωρίτερα), έβλεπαν την υπόθεση εντελώς διαφορετικά από την επίσημη ηγεσία».   

Κορυφώνοντας την κριτική του, το άρθρο αναφέρει ότι «διεθνούς φήμης οικονομολόγοι -κάτοχοι βραβείων Νόμπελ και και με λαμπρή ακαδημαϊκή πορεία- εμφανίστηκαν έτοιμοι να παράσχουν πνευματική υποστήριξη σε ριζοσπάστες που ήταν, στην καλύτερη περίπτωση, πρόθυμοι να αναλάβουν ένα εξαιρετικά ριψοκίνδυνο στοίχημα για το οικονομικό, πολιτικό και γεωπολιτικό μέλλον της Ελλάδας και που, στη χειρότερη περίπτωση, φέρονταν να σχεδιάζουν την πραγματοποίηση ενός ονείρου ζωής για σοσιαλιστική κατάληψη της εξουσίας».    

Και καταλήγει αναφερόμενο στους οικονομολόγους: «Θα έπρεπε να έχουν την ειλικρίνεια να παραδεχθούν ότι μια έξοδος από το ευρώ (για την οποία, έτσι κι αλλιώς, οι Ελληνες δεν ψήφισαν ποτέ, ούτε τον Ιανουάριο ούτε τον Ιούλιο) θα είχε για την Ελλάδα καταστροφικές συνέπειες, πολύ χειρότερες ακόμα και από την κακή συμφωνία στη Σύνοδο Κορυφής της 12ης Ιουλίου. Και θα έπρεπε ήδη να γνωρίζουν ότι η καλύτερη ελπίδα για τη μακροπρόθεσμη ανάπτυξη της Ελλάδας και την υποστήριξή της από τους Θεσμούς βρίσκεται εντός της Ευρωζώνης, όχι στη χαώδη κατάσταση που θα σάρωνε τη χώρα έξω από αυτήν».        

Υποτίθεται  πως ο  Πολ Κρούγκμαν έχει “χαρτιά στο σεντούκι” του και άλλα  στον “τοίχο κρεμασμένα”, πιστοποιητικά καλών σπουδών και διπλώματα αξιόλογα, μεταξύ των οποίων σίγουρα θα  φιγουράρει  και το Νόμπελ  αναγνώρισης της ακαδημαϊκής του πορείας και της επιστημονικής του προσφοράς. Και φυσικά υποτίθεται πως  ο ίδιος, ως χαρακτήρας και προσωπικότητα πια, έχει ένα επίπεδο ασυζητητί  ανώτερο της οποιασδήποτε ανά την υφήλιο… Κατινίτσας.

Τελικά,όμως,  τί αποδείχτηκε με αφορμή την ελληνική οικονομική και γενικότερη ευρωπαϊκή κρίση; Πολλοί από εκείνους που έχουν ανώτατες και αναγνωρισμένες σπουδές, δε  είναι τίποτα περισσότερο από …”κύμβαλα αλλαλάζοντα”.  Κοινώς, “τενεκέδες ξεγάνωτοι”. 

Και γιατί το λέμε αυτό; ο Πολ Κρούγκμαν,για να περιοριστούμε στο νομπελίστα οικονομολόγο, είναι το  χαρακτηριστικότερο παράδειγμα.  Του τύπου του καρφώθηκε στο μυαλό και χωρίς να υπάρχει κάποια σοβαρή επιστημονική τεκμηρίωση  πως η Ελλάδα πρέπει να εγκαταλείψει χωρίς άλλη κουβέντα το ευρώ και πως αυτός είνα ο μόνος δρόμος σωτηρίας της. ΄Αγνωστοι οι βαθύτεροι λόγοι που ασπάστηκε αυτή τη θεωρία και επέλεξε τέτοια “λύση”-μονόδρομος.

 Για  να  προωθήσει, όμως,   και να περάσει αυτή την άποψη,  πέρα από τις αποτυχημένες θεωρίες, που διατύπωνε κατά καιρούς, τους κασσανδρισμούς και τις μαύρες προβλέψεις για την τύχη της χώρας μας και το μέλλον της Ε.Ε, επεδείκνυε και μια μη συγκρατημένη μικρότητα και μικροπρέπεια. Μια πασιφανή  χαιρεκακία και ζηλοφθονία. Φαινόταν  όλη αυτή η κακία   πεντακάθαρα στον τρόπο που διατύπωνε τις σκέψεις του.  Φανερό πως  μισούσε την Ευρώπη, την πορεία της, το μέλλον της.

Περισττό, βέβαια,  να πούμε πως  στις περισσότερες προβλέψεις του ο νομπελίστας οικονομολόγος έπεφτε παντελώς και συνεχώς έξω. Γενικά θα λέγαμε πως όλο αυτό τον καιρό της απασχόλησής του με την ελληνική κρίση,  επέδειξε  μια συμπεριφορά  εγωιστή, ξερόλα-αλλαζόνα, υπερόπτη  και ρεβανσιστή .Μια συμπεριφορά   απάδουσα, πρωτίστως   στη θέση-ιδιότητα , που του εξασφάλισαν  οι  επιστημονικές του περγαμηνές.

Στην ουσία, όπως είπαμε, ο Πολ Κρούγκμαν   επιθυμούσε διακαώς την έξοδο της Ελλάδας από το ευρώ και το στραβοπάτημα  της Ε.Ε.  Για να  επιτύχει αυτό το στόχο, βάλθηκε να  παρουσιάζει θεωρίες  και…συνωμοσίες    στις σελίδες  εφημερίδων -περιοδικών και στα τηλεοπτικά παράθυρα (βιομηχανία παραπληροφόρησης) , αλλά κάθε φορά με διαφορετικό “περιτύλιγμα”. Δεν έδειχνε να  αντιλαμβάνεται ,να έχει την  αίσθηση πως τελικά  μόνο ο στόχος του παρέμενε σταθερός στις αναλύσεις του, δηλαδή  η λύση-έξοδος της Ελλάδας από το ευρώ. Τα επιχειρήματα και  τα λοιπά στοιχεία που κάθε φορά παρουσίαζε, για να ενισχύσει  αυτή του την πεποίθηση,  στην πραγματιότητα εμπεριείχαν αντιφάσεις και διαφοροποιήσεις τόσο   σοβαρές,ώστε (στην κυριολεξία)  οι ανατροπές ήταν πέρα από οφθαλμοφανείς και κωμικοτραγικές ακόμα και στους μη  επαϊοντες. Ιδιαίτερη εντύπωση, μάλιστα,  προξενούσε  ο απόλυτος και κατηγορηματικός τρόπος που διατύπωνε τις σκέψεις του. Σαν να ήταν όσα έλεγε  εφετμές, θέσφατα,θεϊκές εντολές!

΄Εχουμε γράψει παλιότερα για όλα αυτά τα ζητήματα. Τούτη τη φορά επανερχόμαστε στο θέμα, για να επισημάνουμε μια αλήθεια, που πονάει, δυστυχώς, (όπως όλες οι αλήθειες), αλλά πρέπει να λέγεται. Η εξειδίκευση, τα διπλώματα, οι περγαμηνές, οι παγκόσμιες  αναγνωρίσεις ενός επιστήμονα δεν επηρεάζουν-διαμορφώνουν επί το βέλτιον  το χαρακτήρα και τη συμπεριφορά του. Οι σπουδές ,όταν δεν παρέχουν  πραγματική “μόρφωση”, δεν ΄πρϋποθέτουν  αυτόματα και μετα-μόρφωση χαρακτήρα, προσωπικότητας, συμπεριφοράς.

 Η αρχαία ελληνική σοφία  είχε επισημάνει αυτή την αλήθεια ,την οποία διατύπωσε  επιγραμματικά δια στόματος  Πλάτωνος  στην περίφημη φράση “πάσα επιστήμη χωριζομένη δικαιοσύνης και της άλλης  αρετής, πανουργία, ου σοφία φαίνεται”.  Και ο  Κρούγκμαν αλλά και πλείστοι άλλοι της ίδιας  “σχολής” μ΄αυτόν  ( μεταξύ τους  και ο δικός μας εδώ…Μπαρουφάκης) είναι χαρακτηριστικά παραδείγματα αφρόνων, πανούργων και εγωπαθών ατόμων.