Στο κορίτσι του Πολυτεχνείου με τα χρυσάνθεμα!
Σε αναγνώρισα από το σκαμμένο σημάδι στα χείλη την ώρα που πετούσες τον τριαντάφυλλο στο μπρούτζινο κεφάλι της αυλής. Εσύ, από τη φλόγα που σιγόκαιγε, είπες, ακόμα στα μάτια μου. Εκείνη τη νύχτα της ντροπής και της δόξας σε θυμάμαι σκαρφαλωμένη στα κάγκελα με μια αγκαλιά χρυσάνθεμα να ραίνεις απ΄ έξω τους φαντάρους … Περισσότερα