Ο Μέγας Δούκας του Γκεμπελιστάν, Δανίκας, έχει βγει τελευταία παγανιά να μαζέψει αδέσποτα της Δεξιάς… «διανόησης»(!). Μια, και ως λαγωνικό του Κυριάκου, ανακάλυψε πως η παράταξη έχει τόσους αρίστους , ειδικά στην κυβέρνηση με επικεφαλής ασφαλώς τον… καλυτερότερο πρωθυπουργό της χώρας από συστάσεως ελληνικού κράτους, αλλά, κάπου ,υπολείπεται σε διανοούμενους, οι οποίοι, ως καταπράσινα, καρποφόρα δέντρα, ειρήσθω εν παρόδω, φαίνεται , χρόνια τώρα ,να ευδοκιμούν μόνο και να διαπρέπουν αποκλειστικά στις αντιδεξιές εύφορες κοιλάδες και μάλιστα πολλά με ρίζες που εκτείνονται σε όλο το γήινο πλανήτη.
Βγήκε ο Δημητράκης και βρήκε. Δεν έπεσε απλώς σε κάποιους… σοφούς. Τους πέτυχε σωρό να στοιβάζονται στο σαπιοκάραβο, αλλά, κατά τα άλλα ως…κρουαζιερόπλοιο πολυτελείας εγγεγραμμένο στα νηολόγια , που πάνε καλοτάξιδοι με καπετάνιο Κούλη!
Τις προάλλες , μας σέρβιρε πλούσιο πιάτο , από τις «Eιδήσεις» του Google μάλιστα ,με σεφ , ευρωπαϊκών προδιαγραφών, τον πέτσινο ιστορικό, Στάθη Καλύβα. (Δεν ξέρω, αλλά συνειρμικά εμένα τούτος, μου θυμίζει …Καψοκαλύβα. ΄Ονομα και πράμα.΄Ηθελε και ελόγου του, ως πέτσινος ήρωας και βασιλόπαις, να αναδειχτεί σε Μέγα Αλέξανδρο, καίγοντας από Σμύρνη σε Σαγγάριο, που έγινε κι ο τάφος του, καλύβες φτωχών κολλήγων με τα γυναικόπαιδα μέσα).
Τον στολίσαμε, αν θυμάστε, πρόσφατα, τον αυτοαποκαλούμενο …ιστορικό «Καλύβα». Τον άλλον, τον πρίγκιπα, η , Δεξιά και ως ανακτορική μυθιστορία, που την γράφουν πάντα «Καλύβες», τον έχει βάλει πίσω από τις σκοτεινές κουρτίνες να μη φαίνεται στο φως και ξεφτιλίζει τη στιβαρή παράταξη του «πατρίς, θρησκεία ,οικογένεια».
Χτες, πάλι, στις «Χίες τράπεζες» που παραθέτει η Google στους καταβάλλοντας αδρό λογαριασμό, το ιδιο παλικάρι σέρβιρε κι άλλο πλούσιο πιάτο. Τούτη φορά με αρχιμάγειρα τον πολύ Νίκο Δήμου. Για τον άντρα ( και ολίγον ομοφοβικό, αλλά …”παρακαλώ, δε με πειράζουν οι…φλώροι”!), γνώριζα ως τώρα, πολλές πομπές. Και τις έχω κάποιες ξεσκεπάσει εδώ. Για όσους δε γνωρίζουν ποιος είναι ο ,κατά Δανίκα, Μέγας κι αυτός διανοούμενος της «επάρατης» και μάλιστα της Μητσοτακικής Δεξιάς και τον είχατε ακούσει μόνο ως συγγραφέα και συνιδρυτή με τον επίσης διανοούμενο Γκεμπελίσκο του Καναλιστάν (και νυν εστιάτορα) Σταύρο Θεοδωράκη, εκείνου του ορμητικού ΠΟΤΑΜΙΟΥ που μια εποχή παρέσυρε στο διάβα του την «κόπρο του Αυγείου», αλλά για να την αποθέσει αργότερα , ως…κοπριά στα χωράφια της «Αγίας Φαμίλας», διαβάστε πως ο ίδιος περιγράφεται ως…προσωπικότης στο cv του, που απέστειλε στην…ελεύθερη (!) Εγκυκλοπαίδεια , για να τον καταχωρίσει:
Βιογραφικά στοιχεία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Γεννήθηκε στην Αθήνα. Τελείωσε το Κολλέγιο Αθηνών, ενώ παράλληλα σπούδαζε γαλλική φιλολογία στην Αθήνα. Την περίοδο 1954–1960 σπούδασε φιλοσοφία και αγγλική φιλολογία στο Πανεπιστήμιο του Μονάχου, ενώ ήδη είχε αρχίσει να ασχολείται με το γράψιμο – το πρώτο του βιβλίο εκδόθηκε το 1953. Το 1962 ξεκίνησε να εργάζεται στο χώρο της διαφήμισης και, το 1965, ίδρυσε δική του διαφημιστική εταιρία. Εκτός από επαγγελματικές εμπορικές διαφημίσεις, η εταιρία συμμετείχε σε κοινωφελείς πρωτοβουλίες (π.χ. το σήμα «Δεν ξεχνώ» για την Κύπρο). Από το 1983, ο Ν. Δήμου ασχολείται αποκλειστικά με τη συγγραφή.
Το 1979 άρχισε να δημοσιογραφεί με επώνυμες στήλες στα περιοδικά Επίκαιρα, 4Τροχοί[7], Τέταρτο, Φωτογράφος, Status, Odyssey, RAM, Car, καθώς και στις εφημερίδες Το Βήμα, Καθημερινή, Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία και Έθνος της Κυριακής. Διατήρησε πολυετείς συνεργασίες με ειδικές στήλες σε περιοδικά αυτοκινήτου και πληροφορικής.
Στην τηλεόραση, παρουσίασε εκπομπές διαλόγου. Ξεκίνησε με την εκπομπή Μία ταινία – μία συζήτηση και επανήλθε, το 1987, με την εκπομπή Διάλογοι, το 1991 με τις Περιπέτειες Ιδεών και, το 1999, με τις Μεγάλες Παρεξηγήσεις. Στο χώρο του ραδιοφώνου, υπηρξε μέλος της ιδρυτικής ομάδας του 9.84 FM. Αργότερα παρουσίασε εκπομπές και στο Τρίτο Πρόγραμμα της ΕΡΑ. Στο ενεργητικό του έχει δύο δημοσιογραφικά βραβεία (Ιπεκτσί και Μπότση).
Το 1997 το Δημοτικό Συμβούλιο της Ερμούπολης, πατρίδας της μητέρας του, τον ανακήρυξε επίτιμο δημότη. Το 2000 τιμήθηκε για την πνευματική προσφορά του με το βραβείο «Δημήτρης Μητρόπουλος». Στις ευρωεκλογές 2009 ήταν υποψήφιος ευρωβουλευτής με το ψηφοδέλτιο του κόμματος Δράση[8] κι μετέπειτα υποστήριξε Το Ποτάμι [9]. Στο Ελληνικό δημοψήφισμα του 2015 τάχτηκε υπέρ του ”Ναι”[
Από το άλλο τώρα , το «ποτάμι» της συνέντευξής του (ως Σωκράτης εδώ ο , και διαφημιστής, Νίκος Δήμου, του πλατωνικού διαλόγου της Πολιτείας, απόντος , ασφαλώς από τη στημένη συζήτηση, του Θρασύμαχου για να τους ξεμπροστιάσει με την περίφημη ατάκα του (ολίγον παραφρασμένη) «παλιανθρωπάκηδες, “τί μας το παίζετε τώρα; καὶ τί εὐηθίζεσθε πρὸς ἀλλήλους ὑποκατακλινόμενοι ὑμῖν αὐτοῖς;», από αυτόν τον ποταμό, λοιπόν, των σκέψεων και των διανοημάτων του Νίκου Δήμου στον ανιματέρ του Δημητράκη Δανίκα, επιλέγουμε τα παρακάτω ρήσεις , ιστορικών διαστάσεων ,ως θέσφατα, αλλά χωρίς σχόλια. Τα σχόλια, όπως λέγανε στην παλιότερη χώρα του Γκεμπελιστάν, δικά σας: (https://www.protothema.gr/greece/article/1507267/nikos-dimou-i-dustuhia-tou-na-eisai-ellinas-ishuei-kai-simera/):
Δ.Δ.: Το φαινόμενο Κασσελάκη πώς το εξηγείτε; Που ήρθε από την Αμερική, ένας «τουρίστας» από το πουθενά και μπόρεσε και πήρε ένα κόμμα;
Ν.Δ.: Πήρε ένα κόμμα το οποίο ήταν διαλυμένο ουσιαστικά, γιατί μετά την αποχώρηση του Τσίπρα ο ΣΥΡΙΖΑ ήταν ένα κόμμα που δεν είχε αρχή, μέση και τέλος. Δεν είχε αρχηγούς, δεν είχε στελέχη. Επωφελήθηκε από αυτό το κενό ο Κασσελάκης, που είδα την ομιλία του στην Κρήτη, στην οποία συνέβη το εξής καταπληκτικό: η λέξη «Ευρώπη» δεν ακούστηκε ούτε μία φορά.
Σκηνή 4η: Ελλάδα, χώρα «ψεκασμένων», πλην λίγων της Ν.Δ.
Δ.Δ.: Η Ελλάδα είναι «ψεκασμένη», ας πούμε; Ο «ψεκασμός» την έχει τρελάνει;
Ν.Δ.: Ο «ψεκασμός» είναι μια εφεύρεση των Ελλήνων, δεν υπάρχει.
Δ.Δ.: Στον χώρο των «ψεκασμένων», ποια κόμματα θα βάζατε; Βάλατε τον Βελόπουλο, άλλον;
Ν.Δ.: Ολα τα κόμματα εκτός από ένα μέρος της Νέας Δημοκρατίας. Λέω ένα μέρος, γιατί και η Νέα Δημοκρατία έχει μέσα διάφορους «ψεκασμένους».
Δ.Δ.: Εννοείτε και πολιτικούς «ψεκασμένους»;
Ν.Δ.: Και πολιτικούς, βέβαια.
Δ.Δ.: Θα εξαιρούσατε τον Κυριάκο;
Ν.Δ.: Ναι.
Δ.Δ.: Δηλαδή, θα εξαιρούσατε τον Κυριάκο και μερικούς άλλους. Αλλά υπάρχουν και «ψεκασμένοι» στη Νέα Δημοκρατία.
Ν.Δ.: Βεβαίως και υπάρχουν, διότι ο «ψεκασμός» κυκλοφορεί στον αέρα και τον αναπνέουμε. Οπότε δεν μπορείς να τη γλιτώσεις.
Δ.Δ.: Λέγατε πριν ότι πολλά κόμματα είναι «ψεκασμένα». Και το ΠΑΣΟΚ είναι «ψεκασμένο»; Ο κ. Νίκος Ανδρουλάκης;
Ν.Δ.: Ο κ. Ανδρουλάκης δεν με έχει εντυπωσιάσει καθόλου, με κανέναν τρόπο. Ούτε τα πράγματα που λέει τα βρίσκω ενδιαφέροντα. Θα ήθελα, επειδή είμαι άνθρωπος που μέχρι τώρα ψήφιζα κεντρώα, να υπάρχει ένα ισχυρό Κέντρο. Αλλά δεν βλέπω τον κ. Ανδρουλάκη να γίνεται ισχυρό Κέντρο. Και βεβαίως δεν θεωρώ ότι ο ωραίος νέος εξ Αμερικής θα είναι κεντρώος, με τη δική μου έννοια του Κέντρου».
Δ.Δ.: Αρα, παίζει ο Κυριάκος μόνος του. Σε ένα γήπεδο μεγάλο, με τους αντιπάλους να είναι εξαφανισμένοι ή να βάζουν αυτογκόλ.
Ν.Δ.: Ε, βέβαια.
Δ.Δ.: Δεν είναι εξωφρενικό αυτό όμως; Να υπάρχει μόνον ένας και να μην έχει αντίπαλο, να μην υπάρχει δεύτερο κόμμα σοβαρό, να ισορροπεί η χώρα πάνω σε δύο πόλους;
Ν.Δ.: Είναι φυσικό, γιατί έχουμε χάσει κάπου χίλια χρόνια παιδείας.
Δ.Δ.: Ναι, αλλά παλιά υπήρχε δεύτερο κόμμα, έτσι μεγαλώσαμε. Τώρα δεν υπάρχουν δύο κόμματα.
Ν.Δ.: Κοιτάξτε, η Νέα Δημοκρατία ήταν ένα κόμμα σοβαρό, αλλά αρκετά αυταρχικό, και το ΠΑΣΟΚ ήταν ένα κόμμα-σόου. Για μένα ο Ανδρέας ήταν ένας σόουμαν, που έκανε εκείνες τις απίθανες συγκεντρώσεις. Δεν πίστεψα ποτέ σε κανέναν από τους ανθρώπους του Παπανδρέου.
Δ.Δ.: Ούτε στον Σημίτη;
Ν.Δ.: Εκτός από τον Σημίτη. Ο Σημίτης για μένα ήταν ο μόνος πολιτικός μετά τον Κωνσταντίνο Καραμανλή που ήταν ένας σοβαρός πολιτικός. Οι άλλοι όλοι ήταν για τα πανηγύρια.
Δ.Δ.: Υπήρχαν όμως δύο κόμματα τότε.
Ν.Δ.: Τι να τα κάνω τα δύο κόμματα, όταν οι αρχηγοί τους δεν καταλαβαίνουν τι κάνουν.
Δ.Δ.: Αρα, δεν το θεωρείτε εσείς μειονέκτημα αυτό;
Ν.Δ.: Οχι, το θεωρώ, βεβαίως. Ο Κυριάκος μού είναι συμπαθής, με την έννοια ότι θεωρώ ότι προσπαθεί πάρα πολύ να κάνει την Ελλάδα κάτι καλύτερο απ’ ό,τι είναι. Αλλά δεν αρκεί ένας άνθρωπος. Ευτυχώς έφερε μερικούς καλούς ανθρώπους.
Δ.Δ.: Οπως;
Ν.Δ.: Ο Πιερρακάκης. Και αν τον ρωτήσετε τον Πιερρακάκη, θα σας πει ότι «ο Δήμου είναι ο δάσκαλός μου».
Δ.Δ.: Το φαινόμενο Τσίπρα πώς το βλέπετε; Πώς ένα παιδί, ένας νέος άνθρωπος με το 4%-5% βρέθηκε να κυβερνά;
Ν.Δ.: Ο Τσίπρας εμφανίστηκε σε μια εποχή που ήτανε τα πάντα ένα κενό. Ο άνθρωπος που μας χρεοκόπησε ήταν ο Καραμανλής, ο ανιψιός. Μετά ήρθε ο Γιωργάκης, ο οποίος έλεγε «λεφτά υπάρχουν» και ένας Θεός ξέρει πού το βάσιζε αυτό. Κι από κει και πέρα, υπήρχε ένα τεράστιο κενό.
Δ.Δ.: Εσείς ψηφίσατε Τσίπρα τότε;
Ν.Δ.: Οχι.
Δ.Δ.: Δεν ψηφίσατε ΣΥΡΙΖΑ ποτέ; Ψηφίζατε Νέα Δημοκρατία; Πήγατε και με το Ποτάμι;
Ν.Δ.: Ψήφισα Νέα Δημοκρατία μετά από τον δεύτερο Καραμανλή. Ψήφιζα πάντα Κέντρο επειδή είμαι κεντρώος.
Δ.Δ.: Με τον γάμο των ομοφυλοφίλων και όλο αυτό που έγινε συμφωνείτε εσείς;
Ν.Δ.: Εγώ συμφωνώ με την ελευθερία των ανθρώπων να επιλέγουν αυτό που θέλουν. Δεν έχω καμία ιδιαίτερη συμπάθεια στους ομοφυλόφιλους, αλλά αν το θέλουν αυτοί είναι δική τους υπόθεση.
Δ.Δ.: Να ξαναγυρίσουμε στον Τσίπρα, δεν μου είπατε πώς εξηγείτε το φαινόμενο αυτό.
Ν.Δ.: Ενας γοητευτικός νέος, ο οποίος έχει την υποστήριξη των γερόντων του κόμματος. Μην ξεχνάτε ποιος τον ανέβασε τον Τσίπρα απάνω.
Δ.Δ.: Τον Αλαβάνο, λέτε. Εχει κάνει αυτοκριτική, έχει πει ότι ήταν λάθος του αυτό. Ηταν αριστερός ο Τσίπρας;
Ν.Δ.: Δεν νομίζω ότι ήταν ιδιαίτερα αριστερός. Ηταν εγωπαθής. Ενας άνθρωπος που ήταν ερωτευμένος με τον εαυτό του και προσπάθησε να κάνει πράγματα τα οποία βέβαια τελικά δεν γινόντουσαν. Προσπάθησε να μάθει αγγλικά και είχαμε εκείνη την καταπληκτική σκηνή με τον Κλίντον.
Δ.Δ.: Αυτό δεν δείχνει όμως μια φοβερή επιπολαιότητα; Εγώ που ξέρω αγγλικά, θα έπαιρνα διερμηνέα μαζί μου.
Σε καλή μεριά, αγόρια! Τρίβει τα χέρια του ο…Πατάκης! Αφού, οι ψεκασμένοι στην Ελλάδα, είναι όντως πολλοί. Του Νίκου Δήμου ,πρώτου και με διαφορά. Ως αναπνέοντος και αναδίδοντος επί έτη, βρώμικη, ακροδεξιά μπόχα, ανάκατη με πατσουλί ΚεντροΔεξιάς !