«Ο Θανάσης Πικάσης όντας κρατούμενος στις φυλακές Κορυδαλλού, φοιτούσε στο Πανεπιστήμιο Δυτικής Αττικής και στο ΙΕΚ Κορυδαλλού. Λίγες μέρες μετά τα γεγονότα στην Δ’ πτέρυγα των φυλακών Κορυδαλλού, με τη δολοφονία κρατουμένου, η διοίκηση της φυλακής μέσα στο κλίμα τρομοϋστερίας που δημιούργησε, διέταξε την μεταγωγή του Θ. Πικάση στη φυλακή Αγίου Στέφανου της Πάτρας. Ο Θ. Πικάσης αρνήθηκε να μεταχθεί και στις 5/7 ξεκίνησε απεργία πείνας, με σκοπό να μπορέσει να συνεχίσει απερίσπαστος τις σπουδές του και να παραμείνει κοντά στον οικογενειακό και στον κοινωνικό του κύκλο.

Με νέα εντολή της διοίκησης της φυλακής, εισέβαλλαν τα ΕΚΑΜ και μετήγαγαν βίαια και εξευτελιστικά τον Θ.Π. στις φυλακές Αγίου Στέφανου της Πάτρας, ενώ βρισκόταν ήδη σε απεργία πείνας. Μέχρι και σήμερα ο Θ. Πικάσης συνεχίζει την απεργία πείνας διεκδικώντας την επαναμεταγωγή του στις φυλακές Κορυδαλλού, για την συνέχιση των σπουδών του, για να βρίσκεται κοντά στους οικείους του και επί της ουσίας για την ίδια την αξιοπρεπή διαβίωσή του. Στα κείμενά του αναφέρει ο ίδιος διεξοδικά τους λόγους και τα κίνητρα του αγώνα του.

Το σύστημα των ελληνικών φυλακών και κέντρων κράτησης, συνεχώς αυστηροποιείται σε συνάρτηση με την συνολική υποτίμηση των ζωών της κοινωνικής βάσης. Προς τα εκεί προσανατολίζεται και ο νέος Σωφρονιστικό Κώδικας, ο οποίος επιβάλλει νέους περιορισμούς κι απαγορεύσεις, αλλά και περιστολή δικαιωμάτων των έγκλειστων που κατακτήθηκαν με σκληρούς αγώνες. Παράλληλα αξίζει να σημειωθεί ότι με κείμενο τους οι κρατούμενοι των φυλακών Κορυδαλλού πριν λίγες ημέρες κατέδειξαν δημόσια τις άθλιες συνθήκες κράτησης με ελλείψεις σε κάλυψη βασικών αναγκών. Όπως σε όλα τα κοινωνικά πεδία, το κράτος επιχειρεί να επιβάλλει σιγή νεκροταφείου, την ώρα που σταθερά μεταχειρίζεται εκδικητικά τους κρατούμενους/ες.

Οι φυλακές σταθερά γεμίζουν από φτωχοδιαβόλους, μικροπαραβατικούς, μετανάστες που φυλακίζονται επειδή απλώς δεν έχουν χαρτιά και ο νέος Ποινικός Κώδικας ανοίγει το δρόμο για διεύρυνση των ορίων της φυλακής. Τα “δικαιώματα” των κρατουμένων αποτελούν κεκτημένα που κερδήθηκαν με αγώνες κρατουμένων, όπως συμβαίνει και με κάθε κοινωνικό κεκτημένο. Άλλωστε, οι κρατούμενοι σε μεγάλο βαθμό αποτελούν ποινικοποιημένα, γκετοποιημένα ή υποτιμημένα κομμάτια της κοινωνίας και συνεπώς κάθε ήττα για αυτούς είναι ήττα για την κοινωνική βάση συνολικά. Τελος, 237 κρατούμενοι -ντοπιοι και μετανάστες- των φυλακών Αγίου Στεφάνου Πάτρας, με κείμενό τους στηρίζουν τον αγώνα του Θανάση Πικάση, όπως επίσης και 150 κρατούμενοι της Α’ πτερυγας Κορυδαλλού, δείχνοντας παράδειγμα σημαντικής αλληλεγγύης μεταξύ κρατουμένων».