΄Οποιος αντιτάσσεται και εμποδίζει  την είσοδο της Τουρκίας στην Ευρωπαϊκή ΄Ενωση , ή αρνείται τη λύση των ελληνοτουρκικών  διαφορών με προσφυγή  στη Χάγη , είναι εχθρός του ελληνικού λαού και της χώρας.

Ντόναλντ Τραμπ- Βλαντιμίρ Πούτιν.  Το   δίδυμο των δικτατόρων σε ανίερη συμμαχία.   Πότε έρχεται η σειρά της Ελλάδας;

 

Αν ισχύει απολύτως και καθολικώς για κάποιους  η περίφημη ρήση  « τούτο μόνο διδάσκει η  Ιστορία πως ο άνθρωπος τίποτα δε διδάσκεται από την Ιστορία»,  αυτοί είναι οι ΄Ελληνες .  Λαός και κομματικές ηγεσίες.

Ένα εκτεταμένο  και μόνιμο εθνικό «αλτσχάιμερ»   έχει προσβάλει  από συστάσεως ελληνικού κράτους μέχρι σήμερα αυτή τη χώρα, νεκρώνοντας τα λογικά ανακλαστικά της. Μαύρο πέπλο σκεπάζει την ιστορική μνήμη του ΄Ελληνα! Γι΄αυτό κάνει τα ίδια και συνεχώς επαναλαμβανόμενα  λάθη στην πορεία του.

Χρόνια τώρα, όπως επανειλημμένα  επισημαίνουμε εδώ, οι ΄Ελληνες πολιτικοί σε όλο το  άνοιγμα  του λεγόμενου συνταγματικού  τόξου, αρνούνται να παραδεχτούν ,να στηρίξουν, να εργαστούν και  να προωθήσουν τη ΜΟΝΑΔΙΚΗ λύση των ΑΝΥΠΑΡΚΤΩΝ  στην ουσία ελληνοτουρκικών διαφορών  που είναι η προσφυγή στο Διεθνές δικαστήριο της Χάγης,  χωρίς όρους και από τις δύο μεριές με την υπογραφή συνυποσχετικού και τη διαβεβαίωση  συμμόρφωσης στην απόφαση του δικαστηρίου. Τα μέλη της   κομματικής πελατεία τους  από την άλλη, πιστά στην παράδοση της κομματικής ανελευθερίας, της υποταγής    και της  μετάλλαξης  σε κομματικά «φυτά»,  ακολουθούν   και αποδέχονται άκριτα και ανιστόρητα τη χάραξη  εθνικών, «κόκκινων γραμμών», όπως οι κομματικοί τους ινστρούχτορες επιβάλουν.

 Κατηγορηματικά, όμως  και μετά λόγου ιστορικής γνώσης υποστηρίζουμε     πως άλλος δρόμος, ειδικά σήμερα  υπό τις νέες εξελίξεις και τη διαμορφούμενη παγκόσμια τάξη πραγμάτων, δεν υπάρχει. Και όποιος  από συμφέρον, αφροσύνη, εθνικισμό, αφέλεια, άγνοια, όποιο άλλο λόγο  βλέπει και υποδεικνύει  διαφορετικό δρόμο, βρίσκεται  σε λάθος κατεύθυνση από εκείνη που δείχνει και προσδιορίζει  η πυξίδα.  Κι αυτός ο δρόμος οδηγεί στη Χάγη  και την Τουρκία στην Ευρωπαϊκή οικογένεια.

Ο κίνδυνος  ανατροπής της υφιστάμενης για την Ελλάδα εδαφικής ακεραιότητας με βάση της συνθήκες, είναι αυξημένος αυτή την ώρα για τους ακόλουθους λόγους:

-Τον κόσμο κυβερνούν  σήμερα δυο  ψυχοπαθείς δικτάτορες στη Ρωσία και την Αμερική   σε απόλυτη σύμπνοια, συμμαχία και συνεργασία σε βάρος των πιο αδύναμων χωρών,  μη εξαρτημένων δουλικά  από τις δύο ισχυρές   στρατιωτικά, αυτές  χώρες , αν αρνούνται  την υποταγή και την εξυπηρέτηση  των συμφερόντων  των κυρίων τους.  Η εμπειρία της Ουκρανίας και ο τρόπος που ο ηττημένος δικτάτορας της Ρωσίας Βλαντιμίρ Πούτιν  αναδείχτηκε νικητής με την προκλητική στάση και την αλλοπρόσαλλη  συμπεριφορά  του νέου ομολόγου του,  δικτάτορα της Αμερικής , Ντόναλντ Τρμαπ, είναι η ισχυρότερη απόδειξη της «Νέας τάξης»  που δημιουργείται  στον κόσμο. Η υποταγή των πιο αδύναμων  στη δύναμη του ισχυρού.  Η μακιαβελική  και ναζιστική  αντίληψη της άσκησης εξουσίας σε βάρος όλων των διαχρονικών και απαρασάλευτων φυσικών αξιών.

– Οι ορέξεις του Ταγίπ  Ερντογάν θα αναζωπυρωθούν ύστερα από το νέο «στάτους»   διεθνούς δικαίου  που ξαναγράφουν ,  συνυπογράφουν και διαμορφώνουν παγκόσμια  οι δικτάτορες Ρωσίας και  Αμερικής. Η «γαλάζια πατρίδα»,  ως όραμα  του Τούρκου προέδρου , είναι πάντα εκεί. Και η απειλή του  «θα έρθουμε μια νύχτα» συντηρείται και αναθερμαίνεται, όσο το  γνωστό σύνδρομο  του «Σουλτάνου»   παραμένει αθεράπευτο.

-Τουλάχιστον περίεργη  θα χαρακτηρίζαμε τη  σπουδή και τη  στιγμή ,  για να θεωρηθούν  απλές συμπτώσεις  με όσα τεκταίνονται αυτή την ώρα, με  τον ξαφνικό  έρωτα  Ερντογάν-Οτσαλάν και η υπόδειξη-εντολή του τελευταίου στους ομοεθνείς του να καταθέσει τα όπλα το ΡKΚ,  η «τρομοκρατική οργάνωση», όπως την αποκαλούσε ως τώρα ο πρόεδρος της Τουρκίας . Η πιθανότητα ίδρυσης Κουρδιστάν φαίνεται πια  να είναι πιο κοντά, ύστερα κι  απ΄ αυτή την εξέλιξη. Είναι η επιθυμία, άλλωστε,  των Αμερικανών ,  που στη «Νέα τάξη πραγμάτων» δε θα αρνηθεί να συμμεριστεί και ο Ρώσος δικτάτορας. Για την Ελλάδα μια τέτοια  τροπή  είναι αρνητική. Ο φόβος της αντίδρασης των Κούρδων  στο εσωτερικό της Τουρκίας σε περίπτωση ελληνοτουρκικής σύγκρουσης,  υπήρξε για χρόνια   ένα ισχυρό ανάχωμα στην επεκτατική  πολιτική των τουρκικών κυβερνήσεων.

΄Ισως , είναι η μόνη φορά που η γνωστή φράση «φύλακες γρηγορείτε» δεν αποτελεί μια  φιλολογική  έκφραση, αλλά κυριολεκτική συμβουλή και παρότρυνση να ξανασκεφτεί τη στάση του στα ελληνοτουρκικά  το κομματικό σύστημα της Ελλάδας.   Είναι  ζήτημα «ζωής και θανάτου» για τη χώρα και το λαός της , μπροστά στα νέα δεδομένα που αναδείχτηκαν  από  την είσοδο του κόσμου σε αχαρτογράφητα νερά με την ανίερη,  μακιαβελικής έμπνευσης ,  συμμαχία των  δυο παρανοϊκών και ανισόρροπων δικτατόρων  της Αμερικής και της  Ρωσίας.