΄Οχι, σε δικαστή…Mάτι “ό τα πανθ’ ορά”!

Δεν ξεχνάμε το έγκλημα στα Τέμπη και δεν   προσπερνάμε τη θηριωδία στην Πύλο.

Με δεδομένη και   απόλυτη (εκ των ων ουκ άνευ)  για μας , την παραπάνω θέση, που σημαίνει  πως σε καμιά περίπτωση δεν μπορείς να «πας στ Τέμπη», αν δεν «περάσεις  από την Πύλο» και αντίστροφα  (με ό,τι σημαίνει αυτό  για τους “νουν και πέτσα» έχοντας”), θα διατυπώσουμε κάποιες ενστάσεις στο συγκεκριμένο ζήτημα, ανεπιφύλακτα, «χωρίς φόβο και πάθος» και πάντα στο όνομα και για χάρη της Ιστορίας και της μορφής της που υπηρετούμε.

Μετά από αυτή την απαραίτητη διευκρίνιση , η οποία, πλην των άλλων,  θα προλάβει   και προφανείς    παρεξηγήσεις, παραθέτουμε   τις ενστάσεις μας  με την  εξής σειρά:  

1. Η κυβέρνηση και προσωπικά ο επικεφαλής -συντονιστής και εκφραστής της πολιτικής της βούλησης, ο  Κυριάκος Μητσοτάκης, έχουν χρεωθεί δύο εξίσου «ανόσια»  και φρικιαστικά  εγκλήματα, ως ηθικοί αυτουργοί.  Τις δολοφονίες αθώων θυμάτων στα Τέμπη  στις 28 Φλεβάρη 2023  με  67  νεκρούς  και στην Πύλο ,  λίγους μήνες αργότερα, στις 14 Ιουνίου 2023   με περίπου  700  θύματα. Οι τελευταίοι νεκροί, υπήρξαν όλοι τους μετανάστες και πρόσφυγες.

2. Και τα δύο εγκλήματα έχουν ως  κίνητρο και αιτία  την αναλγησία, την ανηθικότητα και την  περιφρόνηση των  αρχέγονων, διαχρονικών και αναφαίρετων αξιών ,όπως  η πρωτεύουσα και υψηλότερη όλων,   ο σεβασμός της ζωής του ανθρώπου, από  ένα διεφθαρμένο σύστημα  κρατικής εξουσίας που αυτοπροσδιορίζεται ως Δεξιό, φιλελεύθερο και αντιαριστερό.

3. Υπό αυτή την έννοια, δε θεωρούμε ειλικρινείς, ούτε αποδεχόμαστε  με βάση την  ιστορική  δεοντολογία και απαίτηση (ως  μη  έχουσες κίνητρα ηθικά -φυσικά και ανθρωποκεντρικά)   τις καταγγελίες  και  τις  κατηγορίες από  κομματικά μορφώματα που αυτοπροσδιορίζονται ως   …δεξιότερα  της  κυβερνητικής Δεξιάς για το έγκλημα στα Τέμπη.  Αυτή και μόνο η μονομερής  επιλογή και τοποθέτηση ,  στερεί  από οποιουσδήποτε  «Βελόπουλους»  το δικαίωμα να  «κουνούν το δάχτυλο»  και   να καταγγέλλουν  με παροξυσμούς και θορυβώδεις, δημαγωγικούς «δεκάρικους»       την κυβέρνηση για το ένα έγκλημα.  ΄Όχι, όμως και για εκείνο της Πύλου, το οποίο αντίθετα  δε το  θεωρούν ως έγκλημα, αλλά ως αναφαίρετο, εθνικό δικαίωμα της κρατικής εξουσίας (!) για τη διαφύλαξη των συνόρων μας και  της …γνησιότητας της  φυλής.΄Όπως, ακριβώς,  σεμνύνεται και  η κυβέρνηση.  Με  ξεκάθαρα, δηλαδή ,  ρατσιστικά, εθνικιστικά,  εν γένει απάνθρωπα ,  κριτήρια,  μόνο και μόνο,  επειδή τα θύματα της Πύλου δεν ήταν ΄Ελληνες στην  εθνικότητα και την   καταγωγή.          

4. Οι νεκροί στα Τέμπη και ο νεκρός γιος της προϊσταμένης της εισαγγελίας Λάρισας Σοφίας  Καλογήρου δε φαίνεται αυτή τη στιγμή να έχουν οποιαδήποτε  διασύνδεση ,επειδή η μητέρα του  θανόντος ενεπλάκη   στη δικαστική διερεύνηση  του εγκλήματος των Τεμπών. Δε δείχνει  αυτή την  ώρα κανένα  στοιχείο πως   ο θάνατος του τραγικού άντρα,  οφείλεται σε εγκληματική ενέργεια, σχετιζόμενη με τη δικαστική εμπλοκή της μητέρας του στην υπόθεση των Τεμπών. Ο χαρακτηρισμός του θανάτου του γιου της από την ίδια, ως έγκλημα και η αναφορά σε δράστη  και μάλιστα με υπονοούμενο  που μπορεί να οδηγήσει σε ταύτιση του υποτιθέμενου θύτη  με τον πρωθυπουργό, δεν αποδεικνύουν “εκ του αυτομάτου”  και του λόγου το αληθές. Αν δεν υπάρξουν ασφαλή πειστήρια και ονομαστική  αναφορά με  αποδεικτικά  στοιχεία  σε  φυσικό και ηθικούς αυτουργούς,  ο γνωστός δημαγωγικός, παλαιοκομματικός ζήλος,  από τα κόμματα που συγκρούονται θεαματικά  στη Βουλή με τις  εκρηκτικές τοποθετήσεις  τους, θα βλάψει ανεπανόρθωτα και τις δυο τραγωδίες   στα   Τέμπη και την Πύλο και  θα προσφέρει έδαφος καλλιέργειας  συνωμοσιών και ασύμμετρων απειλών!

5. Είναι απορίας άξιο, αλλά και ηθικά , ιδεολογικά ελεγχόμενο και  κατακριτέο , γιατί οι συγγενείς των θυμάτων των Τεμπών  αυτονομούνται ηθικά, δικαιικά-ανθρωπιστικά  και  δε μνημονεύουν στις  ανακοινώσεις και τις εκδηλώσεις που διοργανώνουν και   συμμετέχουν, ΔΥΟ, εγκλήματα, ως συναφή.  Αυτό στα Τέμπη και την  Πύλο . Ούτε απαιτούν  τη δίκαιη  τιμωρία των δραστών,  αμφοτέρων των εγκλημάτων, αλλά μοιάζει να τους ενδιαφέρει η απόδοση δικαιοσύνης  μόνο για τους δικούς τους ανθρώπους , θύματα.  

6. Η αναφορά  σε θρησκευτικά πρόσωπα και σύμβολα και εν προκειμένω σε  χριστιανικά, που  αναγορεύονται σε τιμωρούς των  «κακών»,  υποβαθμίζουν σε επίπεδο «καφενείου»   και λαϊκής μοιρολατρίας  το μέγεθος των δύο αυτών  ανήκουστων εγκλημάτων και της ευθύνης-ενοχής  των δραστών που απαιτούν   τιμωρία  με  ανθρώπινα, δικαιικά  κριτήρια και  όχι  με  βάση τις χριστιανικές  εντολές και   αντιλήψεις περί δικαιοσύνης , που στέλνει  τους ενόχους  αμαρτωλούς στην κόλαση από ένα δικαστή… Mάτι  “ό τα πανθ΄  ορά”!