Παραλήρημα ολκής
“Η συνεχής και έντονη αυτοαναφορικότητα αποτελεί –κατά τους ειδικούς– το πρώτο σύμπτωμα του μεγαλομανούς ή άλλως μιας ναρκισσιστικής προσωπικότητας.
Συνήθως τα άτομα αυτά θεωρούν ότι είναι προικισμένα με μοναδικές ιδιότητες, ότι είναι ευλογημένα με σπάνια χαρίσματα και ότι είναι προορισμένα να ξεχωρίσουν και να πετύχουν τον υψηλό τους στόχο, ο οποίος αφορά όλους τους άλλους, το «κοινό καλό»
“Η τελευταία μακροσκελής ανάρτηση –μέσα από τον προσωπικό του λογαριασμό στο Facebook– του Στέφανου Κασσελάκη είναι η επιτομή του παραληρήματος καταδίωξης….Ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ φιμώνει και καρατομεί κάθε κριτική φωνή ή αντίθετη άποψη που εγείρεται στο κόμμα του…”
*****
“Παραλήρημα ολκής” κατά Στέφανου Κασσελάκη στο Γκεμπελιστάν της αριστεροφροσύνης
Δεν είναι καινούργιο, ούτε αυτό το πρόβλημα στο ΝΕΟ ΣΥΡΙΖΑ. ΄Ηταν ίδιο και στον παλιό. Όχι, όμως, της αυτής συχνότητας και έντασης.
Μιλάμε για τα… εξ οικείων βέλη από τους τάχα μου, φιλικά διακείμενους επαγγελματίες εμπόρους της ενημέρωσης , που δεχόταν και δέχεται το κόμμα της Κουμουνδούρου με πρώτους στόχους (ποιους άλλους;) τους αρχηγούς του. Μόνο που οι επιθέσεις στον Αλέξη Τσίπρα παλιότερα δεν υπήρξαν τόσο συχνές και αήθεις, όπως σήμερα στο Στέφανο Κασσελάκη.
Και, βεβαίως, είναι γνωστό πως ο Γκέμπελς δεν πιάνεται φίλος . Ακόμα και οι σχέσεις του Ναζί και πατρός των σημερινών Γκεμπελίσκων, με τον αρχηγό του, πέρασαν από 40 κύματα, λόγω αυτής ακριβώς της ψυχοσύνθεσης και της χρησιμοθηρικής συμπεριφοράς των εκπροσώπων της συντεχνίας με τον, πλην άλλων, αδόκιμο (ετυμολογικά) επαγγελματικό όρο-χαρακτηρισμό «δημοσιογράφος»!.
Τούτοι, αν έχουν έναν αρχηγό και λατρεύουν κάποιο θεό, είναι μόνο ο “Μαμωνάς”. Το χρήμα. Εξ ου και δεν τους νοιάζει, ούτε διατηρούν, όπως εκείνο , χρώμα και τσίπα.
Δείτε ,ας πούμε, χαρακτηριστικά παραδείγματα στο ελληνικό Γκεμπελιστάν. Θυμηθείτε την επιχειρηματική πορεία του Κουρή, του Αναστασιάδη, του Τράγκα, του Χατζηνικολάου και την «επαγγελματική» των… «δημοκρατικών»-«προοδευτικών» κοντυλοφόρων ,όπως ο Τέρενς Κουίκ, ο Παπαχελάς, ο Τσιντσίνης, Ο Δανίκας , οι «Ψαρράδες» (ελάχιστοι από τους πολλούς). Πώς ξεκίνησαν και πού κατέληξαν.
Το ΣΥΡΙΖΑ, υποτίθεται πως το στήριζαν-στηρίζουν από την αρχή της ίδρυσής του, κυρίως η Αυγή, το Ντοκουμέντο και η Εφημερίδα Συντακτών. Είναι τα επισήμως δηλωμένα «κέντρα» και «καταστήματα» που εμπορεύονται τα προϊόντα της «αριστερής» βιομηχανίας παραπληροφόρησης ,αλλά με Δεξιές (και χωρίς εισαγωγικά) ,φαρδιές τσέπες.
Και σε αυτό πάνω, δεν έχουν να χωρίσουν τίποτα με τους … «τιμή και καμάρι» τους εκείνοι, να υπηρετούν στο άλλο στρατόπεδο. Οι συμπλοκές και οι μάχες τους, κάποιες φορές μεταξύ , τάχα, «αντιπάλων» είναι βίντεοσκιαμαχίες , εικονικές και κατασκευασμένες. Σαν αυτές των δικηγόρων στις δίκες.
Ο ΣΥΡΙΖΑ έπασχε από την αρχή στο ζήτημα του ελλείμματος στο χώρο του «Τύπου». ΄Εστω με τα εμπορικά του χαρακτηριστικά, αλλά ,τουλάχιστον να διέθετε «εμπορική πίστη» και συνέπεια . Χωρίς, δηλαδή, πεμπτοφαλαγγίτικες συμπεριφορές, ανάλογα με τα συμφέροντα που επιδίωκαν κάθε φορά , οι εκπρόσωποί του έμποροι .
Το Ντοκουμέντο και η Εφημερίδα Συντακτών για παράδειγμα ουδέποτε υπήρξαν iefimerida.gr και «Παραπολιτικά». Δεν έγιναν ποτέ “μαγαζιά” με …παράδοση και όνομα. ΄Ενας…»Κωτσόβολος» ,ας πούμε, όπως το κατάφεραν ο Ράπτης και ο Κουρτάκης. ΄Όχι, όμως, και ο Βαξεβάνης ή ο Παππάς . Αν και αντιγράφουν μετά μανίας τις τακτικές των εκδοτών των κιτρινοφυλλάδων και ζήλωσαν τη δική τους δόξα και το χρήμα από τις εμπορικές τους επιτυχίες, δεν μπόρεσαν να τους μοιάσουν κατά τα άλλα.
Σε αντίθεση με τον Αλέξη Τσίπρα, ο Κυριάκος Μητσοτάκης ξεκίνησε την κούρσα του για την κατάκτηση της πρωθυπουργικής καρέκλας, ,αλλά και της αρχηγίας πριν, του κόμματός του, με ένα ισχυρό όπλο-προβάδισμα. Απόκτησε καταδικό του, Μητσοτακικό «Τύπο». Εξασφάλισε (διάβαζε εξαγόρασε) τη στήριξη ενός ευρύτατου «γαλάζιου» Γκεμπελιστάν, αλλά με δέσμευση εμπορικής «πίστης» και αξιοπιστίας.
Ο Αλέξης Τσίπρας ,σε ασφυκτικό πολλές φορές εναγκαλισμό με τις κομματικές τακτικές και τα τερτίπια του μεταϊστορικού ΚΚΕ, αντέγραψε και στο ζήτημα του «κομματικού Τύπου» , τον Περισσό. ΄Εβγαλε με κομματικά λεφτά την Αυγή ως…Ριζοσπάτη της δικής του Αριστεράς!
Ξέχασε, βέβαια, τα βασικότερα. 1. Οι αναγνώστες της Αυγής δεν υπήρξαν ποτέ ούτε σταλίνες, ούτε «φυτά». Και 2. Τα έσοδα ,οι χορηγίες και οι συνδρομές του συστημικού ΚΚΕ, είναι, πέρα από σκοτεινές και «βρώμικες» (π.χ Πουτινοπαροχές).
Μετά ,που «ήρθε εις εαυτόν» ο Αλέξης Τσίπρας και η «αυλή», κατάλαβαν πρώτα πως δεν έχουν δικό τους « εμπορικό Τύπο», και ύστερα πως η Αυγή δεν είναι Ριζοσπάτης. Και έκαναν τις γνωστές αλλόκοτες ,ως χαζές «μιντιακές κινήσεις Παππά» να προσεγγίσουν εκδότες και καναλάρχες , κάτι τύπους σαν τον ανεκδιήγητο εκείνον Καλογρίτσα . Κι εκεί ήταν που την πάτησαν . Έμειναν και ρέστοι από δικά τους Μέσα ,αλλά έγιναν και ρεντίκολο , «παράνομοι» (χωρίς να είναι) . Οπότε, τους έμειναν πια…πεσκέσι ,για να στηρίζουν το κόμμα οι ώμοι ενός Καρτερού, Βαξεβάνη , «Παππά». Συριζιανή θλίψη απέραντη και αξεπέραστη!
΄Ο μεθερμηνεύεται… και μη χειρότερα, σύντροφοι! Την πατήσατε απ΄ όλες τις μεριές και τις πάντες. Και εισπράττετε σήμερα και παλιότερα, τα οψώνια των δικών σας αμαρτιών και ανομημάτων σας.
Ο Στέφανος Κασσελάκης, κληρονόμησε και αυτή, πλην των άλλων, παθογένεια στο έλλειμμα επικοινωνιακών δορυφόρων για τις ανάγκες της δικής τους κομματικής προπαγάνδας. Μια παγιωμένη κατάσταση, ανεξίτηλης βρωμιάς , που δε βγαίνει με τίποτα.
Και όταν ο νέος αρχηγός αρνήθηκε να συνεχίσει να θεραπεύει με μαντζούνια και ασπιρίνες την “κακοήθεια” ή να καταβάλει ο ίδιος … εξ ιδίων τα σπασμένα και προχώρησε σε εγχείρηση ζωής και θανάτου, εξανέστη η…αριστερή επαγγελματική συνείδηση των «Καρτερών και π. συζύγου» και εξετράπησαν σε πρωτοφανείς και χυδαίες, υστερικές ύβρεις κατά του νέου και «μη αριστερού» αρχηγού, που τους έκοψε την αργομισθία, Ακόμα και με χτυπήματα κάτω από τη μέση !
Είναι το αισχρό και αδίστακτο αληταριό της γκεμπελικής αριστεροφροσύνης. ΄Οπως ,ακριβώς, το είδαμε σε έξαλλη κατάσταση αμείλικτο, προκλητικό και βρώμικο στον… υπέρ πάντων αγώνα για τον αριστερό ΣΥΡΙΖΑ ,ρε γαμώτο! Αυτόν που …απαριστεροποίησε ο Κασσελάκης και τον έκανε πια αγνώριστο ,ως άχρουν, άγευστον , άοσμον “νερό Καματερού” . Αποκαθηλωμένο τρόπαιο της αριστεροφροσύνης. (Καμιά σχέση ,ασφαλώς η αντιΚασσελακική υστερία με τη μάσα που χάσανε).
Συμπεράσματα:
- Στέφανε, Κασσελάκη, «Ριζοσπάτης Περισσού», δεν υπάρχουν για τη Κουμουνδούρου και δεν καλύπτονται με τίποτα οι επικοινωνιακές ανάγκες του Νέου ΣΥΡΙΖΑ, όπως λειτουργεί μέχρι σήμερα το κομμάτι της κομματικής και γενικότερης ενημέρωσης της βάσης. Παραμένει ανοιχτό το μέγα ζήτημα της επικοινωνιακής αλλαγής στο κόμμα με την κατάργηση των παλιών- παλιομοδίτικων μοντέλων-Μέσων (εφημερίδα, ραδιόφωνο, τηλεόραση) και η αναζήτηση νέων τρόπων και εργαλείων επικοινωνίας. Μια πρόταση θα ήταν (αλλά δεν αρκεί), “συνάντηση”, κυρίως με διαδικτυακές πλατφόρμες ,«φόρουμ» και ιστότοπους , που δε θα καταντήσουν σε καμιά περίπτωση σαν τα παλιά «τρολ» της Κουμουνδούρου.
- Ο αντιδεξιός κόσμος, και όχι μόνο του ΣΥΡΙΖΑ, οφείλει να αντιληφθεί πως ήρθε η ώρα να αλλάξει τους τρόπους και τα «κανάλια» ενημέρωσής του. Πρέπει να γνωρίζει πως τίποτα πια δεν είναι όπως παλιά. Τα παραδοσιακά Μέσα Μαζικής…αποβλάκωσης και προπαγάνδας , που ήξερε και χρησιμοποιούσε μέχρι τώρα, πεθαίνουν. Και δε μιλάμε μόνο για την εφημερίδα στο χαρτί ,την είδηση και την ψυχαγωγία στα σαλόνια και τα παράθυρα της κάμερας και του μικροφώνου. Και οι διαδικτυακή, ακόμα και η σωστή ή έστω υποφερτή , ενημέρωση πεθαίνει, ΄Οσο πολιτικοποιούνται οι άνθρωποι, αυτονομούνται ιδεολογικά, γιγαντώνεται το «κίνημα του μεταμοντερνισμού», αποκτούν αξιοπρέπεια και συνείδηση πολίτη οι γενιές, αρνούνται να δίνουν κλικ για να εισπράττει διαφήμιση ο Ράπτης, ο Μαρινάκης, ο Χατζηνικολάου, ο Βαξεβάνης και οι «Παππάδες»με τα σκουπίδια που βρωμίζουν το υγιές “περιβάλλον”.
- Οι ψηφοφόροι του μη συστημικού ΣΥΡΙΖΑ ιδιαίτερα, που είναι ποσοστικά και ποιοτικά ο υπέρτερος αντιδεξιός κόσμος, οφείλουν να συνειδητοποιήσουν πως ο μέγας κίνδυνος της αποσύνθεσης και της διάλυσης του κόμματός τους με τις αήθεις επιθέσεις εναντίον του νέου αρχηγού του, δεν είναι μόνο ο Σπίρτζης, ο Ραγκούσης ο Γιώργος Τσίπρας , η Γεροβασίλη. Προηγούνται κι ας μην το έχει η “βάση” κατανοήσει, ο «Καρτερός», ο «Βαξεβάνης», οι «Παππάδες». Τούτοι κάνουν τη μεγαλύτερη ζημιά (και στην Αντιδεξιά) ,ως “θύοντες εις Μαμωνάν» . Και άρα, είναι απο αυτονόητο ως εύκολο να καταλήξουν παλάντζες, πεμπτοφαλαγγίτες, αμφισημισιολόγοι , ισαποστάκηδες, βρώμικοι εν ολίγοις . Ειδικά, ως Γκεμπελίσκοι, είναι ικανοί και αδίστακτοι στην κατεδάφιση κάθε καινούργιου, ζωντανού, αντισυστημικού, ξαναγεννημένου οράματος, . ΄Ο,τι επαγγέλλεται τον πόλεμο εναντίον της οικονομίας της Αγοράς και του Συστήματος ,εν γένει, είναι αμείλικτος εχθρός τους. Τον πετροβολούν με την υστερική μανία του ψυχάκια.
Είναι όζοντα πτώματα. Θάψτε τα να ξεβρωμίσει ο τόπος!