«Να μη γίνει δια της βίας η Ευρώπη σκουρόχρωμη» ευχήθηκε η Άννα Διαμαντοπούλου, μιλώντας στο ετήσιο συνέδριο που διοργάνωσε για έβδομη χρονιά ο Κύκλος Ιδεών, σε συνεργασία με το Delphi Economic Forum.
8 Νοεμβρίου 2023
΄
ΑΝΝΑ ΔΙΑΜΑΝΤΟΠΟΥΛΟΥ. ΤΗΝ ΑΚΟΥΕΙ Ο ΚΑΣΙΔΙΑΡΗΣ ΚΑΙ …ΚΟΚΚΙΝΙΖΕΙ!
΄Εχει αποθρασυνθεί. όπως όλοι οι ατιμώρητοι εγκληματίες. Ακόμα και ο Κασιδιάρης θα απόφευγε να είναι τόσο προκλητικός. Θα κρατούσε πισινή.
Η νέα οπαδός του Νεο Ναζισμού ,χωρίς στολή, όμως, όπως όλοι οι νεοφώτιστοι, είναι ζηλώτρια. Ζητάει εμμέσως, πλην σαφώς από κάθε τάγμα ή μοναχικό στρατιώτη που συμμερίζονται τις ίδιες εγκληματικές φαντασιώσεις, να σφάζουν …σκουρόχρωμους μετανάστες.
Είναι τόσο βρώμικη. Εμείς χρόνια εδώ ζητάμε να τιμωρηθεί . Πλην των άλλων και ως συναυτουργός της επίσης βρώμικης (μακαρίτισσας πια) Γιαννάκου στη συγκάλυψη της δολοφονίας του Γιώργου Τριάρχη στην Τασκένδη.
Γράφαμε γι αυτή την κατάπτυστη ρατσίστρια στις
Άννα Διαμαντοπούλου στη Le Figaro: Επικίνδυνη μια διακυβέρνηση από συνασπισμό ΣΥΡΙΖΑ, ΠΑΣΟΚ και ΜέΡΑ25. Πηγή:Iefimerida.gr
Άννα Διαμαντοπούλου πρόεδρος της Επιτροπής της Ε.Ε. για το μέλλον του κοινωνικού κράτους.Μιλάμε για ένα από τα πλεον αισχρά στελέχη του ελληνικού, κομματικού συστήματος. Διαπρέπει και στην Ενωμένη Εσπερία λόγω αναμφίβολα και της ευρύτερης παθογένειας που έχει διαπεράσει και επεκταθεί σε όλους τους ιστούς της παγκόσμιας διακυβέρνησης.
Τραγική ειρωνεία, η π.υπουργός Παιδείας που συγκάλυψε το έγκλημα της ηθικής αθυτουργίας της πριν απ΄αυτή ομολόγου της Μαριέττας Γιαννάκου στη δολοφονία του καθηγητή Γιώργου Τριάρχη στην Τασκένδη, είναι επικεφαλής της επιτροπής για το …Μέλλον του κοινωνικού κράτους! Και όχι μόνο. Από κοντά και το γεκμπελικό σύστημα (εδώ με άριστο εκπρόσωπο του τη Figaro) να επιβραβεύει το εγκληματικό παρελθόν αυτής της αισχρής κυρίας , να την αναδεικνύει σε κήνσορα και τιμητή της δικαιοσύνης, να την παραδίδει άσπιλη και τούτη στην κοινή γνώμη που σιτίζεται σε τέτοιες χωματερές.
******
Όπου και να ταξιδέψω η Ελλάδα με πληγώνει.
Στο Πήλιο μέσα στις καστανιές το πουκάμισο του Κενταύρου
γλιστρούσε μέσα στα φύλλα για να τυλιχτεί στο κορμί μου
καθώς ανέβαινα την ανηφόρα κι η θάλασσα μ’ ακολουθούσε
ανεβαίνοντας κι αυτή σαν τον υδράργυρο θερμομέτρου
ώσπου να βρούμε τα νερά του βουνού.
Στη Σαντορίνη αγγίζοντας νησιά που βουλιάζαν
ακούγοντας να παίζει ένα σουραύλι* κάπου στις αλαφρόπετρες
μου κάρφωσε το χέρι στην κουπαστή
μια σαΐτα τιναγμένη ξαφνικά
από τα πέρατα μιας νιότης βασιλεμένης*.
Στις Μυκήνες σήκωσα τις μεγάλες πέτρες και τους θησαυρούς των Ατρειδών
και πλάγιασα μαζί τους στο ξενοδοχείο της «Ωραίας Ελένης του Μενελάου»·
χάθηκαν μόνο την αυγή που λάλησε η Κασσάντρα
μ’ έναν κόκορα κρεμασμένο στο μαύρο λαιμό της.
Στις Σπέτσες στον Πόρο και στη Μύκονο
με χτίκιασαν* οι βαρκαρόλες*.
Τι θέλουν όλοι αυτοί που λένε
πως βρίσκουνται στην Αθήνα ή στον Πειραιά;
O ένας έρχεται από τη Σαλαμίνα και ρωτάει τον άλλο μήπως «έρχεται εξ Oμονοίας»
«Όχι έρχομαι εκ Συντάγματος» απαντά κι είν’ ευχαριστημένος
«βρήκα το Γιάννη και με κέρασε ένα παγωτό».
Στο μεταξύ η Ελλάδα ταξιδεύει
δεν ξέρουμε τίποτε δεν ξέρουμε πως είμαστε ξέμπαρκοι* όλοι εμείς
δεν ξέρουμε την πίκρα του λιμανιού σαν ταξιδεύουν όλα τα καράβια·
περιγελάμε εκείνους που τη νιώθουν.Παράξενος κόσμος που λέει πως βρίσκεται στην Αττική και δε βρίσκεται πουθενά·
αγοράζουν κουφέτα για να παντρευτούνε
κρατούν «σωσίτριχα»* φωτογραφίζουνται
ο άνθρωπος που είδα σήμερα καθισμένος σ’ ένα φόντο με πιτσούνια και με λουλούδια
δέχουνταν το χέρι του γερο-φωτογράφου να του στρώνει τις ρυτίδες
που είχαν αφήσει στο πρόσωπό του
όλα τα πετεινά τ’ ουρανού.Στο μεταξύ η Ελλάδα ταξιδεύει ολοένα ταξιδεύει
κι αν «ορώμεν ανθούν πέλαγος Αιγαίον νεκροίς»*
είναι εκείνοι που θέλησαν να πιάσουν το μεγάλο καράβι με το κολύμπι
εκείνοι που βαρέθηκαν να περιμένουν τα καράβια που δεν μπορούν να κινήσουν
την ΕΛΣΗ τη ΣΑΜOΘΡΑΚΗ τον ΑΜΒΡΑΚΙΚO.
Σφυρίζουν τα καράβια τώρα που βραδιάζει στον Πειραιά
σφυρίζουν ολοένα σφυρίζουν μα δεν κουνιέται κανένας αργάτης*
καμιά αλυσίδα δεν έλαμψε βρεμένη στο στερνό φως που βασιλεύει
ο καπετάνιος μένει μαρμαρωμένος μες στ’ άσπρα και στα χρυσά.Όπου και να ταξιδέψω η Ελλάδα με πληγώνει·
παραπετάσματα βουνών αρχιπέλαγα γυμνοί γρανίτες…
Το καράβι που ταξιδεύει το λένε ΑΓ ΩΝΙΑ 937.Α/π Αυλίς, περιμένοντας να ξεκινήσει.
Καλοκαίρι 1936Γ. Σεφέρης, Ποιήματα, Ίκαρος