Homo Neanderthal
****
Οι Νεάντερταλ πήραν το όνομά τους από τη Γερμανική κοιλάδα Νεάντερ, όπου το 1856 βρέθηκαν οι πρώτοι απολιθωμένοι σκελετοί τους. Ζούσαν στην Ευρώπη και τη Δ. Ασία για σχεδόν 250.000 χρόνια. Τα τελευταία 14.000 πριν την εξαφάνισή τους, ζούσαν δίπλα στο “Hοmo Sapiens” (στο δικό μας πρόγονο ), που μετανάστευσε στην Ευρώπη και τη Δυτ. Ασία από την Αφρική . Αλλά, ξαφνικά, κάπου 30.000 χρόνια πριν τη χρονολογία μας, οι Νεάντερταλ εξαφανίστηκαν εντελώς.
Κυρίαρχες ερμηνείες της εξαφάνισής τους είναι οι εξής: α. οι δραματικές οικολογικές και βιολογικές αλλαγές-ανατροπές. β. η αριθμητική υπερίσχυση των νεοφερμένων στα εδάφη τους “Hοmo Sapiens”. γ. Η πολιτισμική-πολιτιστική και τεχνολογική υπεροχή -ανωτερότητα των μεταναστών, έναντι εκείνων των Νεάντερταλ. Η τελευταία εκδοχή είναι και η επικρατούσα σήμερα στην επιστημονική κοινότητα των ειδικών ερευνητών.
250.000 χρόνια οι Νεάντερταλ παρέμειναν στάσιμοι σε πολιτισμό και τεχνολογία. Ούτε γλώσσα καλά- καλά, δεν άρθρωναν. Και οι λιγοστές λέξεις και φράσεις που χρησιμοποιούσαν, επινοήθηκαν για την κάλυψη των βασικών τους αναγκών , κυρίως των διατροφικών, μέσω του κυνηγιού.
Φυσικά, δε μιλάμε για οργανωμένες πόλεις, χωριά κοινότητες. Ζούσαν αιώνες σε μικρές ομάδες, με συγγενή μεταξύ τους μέλη, δεν απομακρύνονταν από τα εδάφη τους και τη σπηλιά τους, εκτός αν, μια φορά το χρόνο πιθανότατα, ταξίδευαν κάποια χιλιόμετρα μακριά από την περιοχή τους σε ένα κοινό σημείο συνάντησης με άλλες ομάδες, για να ανταλλάξουν προϊόντα και γυναίκες (αποφυγή της αιμομιξίας).
Η τεχνολογία τους ήταν αιώνες η ίδια. Απλά εργαλεία και όπλα από πυρόλιθο, στοιχειώδεις τεχνικές επινοήσεις. Τέχνη ανύπαρκτη, ζωγραφιές στις σπηλιές τους ή κάτι τέλος πάντων που να προσομοιάζει στην Τέχνη, δε βρέθηκαν. Και μιλάμε για αιώνες ζωής, ριζωμένοι στην Ευρώπη και τη Δ. Ασία για περισσότερα από 250.000 χρόνια!
Και μόλις κατέφθασε ο “σοφός” άνθρωπος από την Αφρική και τη Μεσόγειο, ήρθε το τέλος της πολιτισμικής και τεχνολογικής στασιμότητας των κοινοτήτων των Νεάντερταλ, συνέπεια της οποίας υπήρξε και ίδια η εξαφάνισή τους. Αυτοί οι παλιοί κάτοικοι, οι δεμένοι με τα χώματά τους, που γνώριζαν “σαν την παλάμη” τους τους τόπους τους, που τους ανήκαν εν τέλει, ως χώματα των προγόνων τους, υπέκυψαν όχι στη δύναμη των όπλων των νεόφερτων ,αλλά στην υπεροχή του μυαλού των νέων ανθρώπων. Στον πολιτισμό και την τεχνολογία τους.
Το παλιό δε διέθετε αντίπαλο “δέος” να παρουσιάσει και να αντισταθεί. Κι αν όχι να κατανικήσει, αλλά να κατακτήσει δεισορροπίες στη συνύπαρξή του με το νέο.
Εδώ, όμως, προκύπτει ένα από τα πιο παράδοξα της Ιστορίας. ΄Ενα ζήτημα από τα πλέον σοβαρά ,αλλά ταυτόχρονα ανεξερεύνητο και ταμπού.
Μετά την εγκατάσταση του νέου Μετανάστη “Homo Sapiens” στην Ευρώπη και τη Δ. Ασία, αυτός ο “σοφός”, ο “πολύτροπος” άνθρωπος-πρόγονός μας, ο “Homo sapiens” που κατανίκησε μόνο με τη διανοητική του υπεροχή το νωχελικό, στάσιμο για αιώνες μυαλό των ντόπιων, μόλις τους εξαφάνισε και κατέλαβε τις εστίες τους, τελικά παραδόθηκε και τούτος στην πλαδαρότητα, τη ραστώνη και τη χαύνη το Νου!
Κι αν η Ιστορία του Νεάντερταλ , μάς είναι εντελώς άγνωστη και διασώζονται ελάχιστα μόνο ίχνη του , περισσότερο, ως αντικείμενα έρευνας της παλαιοντολογίας και των συναφών επιστημών, για το “Homo Sapiens”, τουλάχιστον με το τέλος της Νεολιθικής εποχής ,τα πράγματα είναι εντελώς διαφορετικά, αφού μπορούμε κι από την Ιστορία κι από τα ευρήματα, αρχαιολογικά και άλλα, να έχουμε μια καθαρή εικόνα του. Και ποια είναι αυτή;
Ο προγονός μας, μόλις υπερίσχυσε του παλαιού, που εκπροσωπούσαν οι “ιθαγενείς”, κατέλαβε τα εδάφη τους και εγκαταστάθηκε μόνιμα στις εστίες εκείνων, αναπαύτηκε, τελικά κι αυτός στις δάφνες του! Υπέκυψε στον πειρασμό της απραξίας, της τεμπελιάς, της ανεύθυνης ζωής.
Και μπορεί, μεν , η παράδοση που κουβαλούσε από τις παλιές πατρίδες του στην Αφρική, κυρίως, να τον βοήθησε να την αναπτύξει περισσότερο, για να κάνει πιο εύκολη τη ζωή του σε σχέση με εκείνη που ζούσαν στις εστίες τους οι δικοί του πρόγονοι και φυσικά υπήρξε απείρως καλύτερη από αυτή των Νεάντεραλ, όμως…μέχρι εκεί. Δεν προχώρησε με θεματικά άλματα και μέχρι σήμερα , ο πολιτισμός και η τεχνολογία του περπάτησαν με ρυθμούς χελώνας. Ούτε καν με τέτοιον.
Και μπορεί κανείς να επικαλεστεί ως επιχείρημα αυτής της αδράνειας τις κλιματολογικές συνθήκες . Να έφταιγαν οι παγετώνες , όπως και με τους Νεάντερταλ, που δεν επέτρεπαν μεγαλύτερες δραστηριότητες και ευδοκίμηση, όπως η κλιματική σταθερότητα της Αφρικής . ΄Ομως, αυτός δεν ήταν κυρίαρχος λόγος. Το κλίμα σταθεροποιήθηκε με το χρόνο στην Ευρώπη και τη Δ. Ασία. Από τους παγετώνες και τις στέπες, περάσαμε σε ήπια κλίματα, σχεδόν για αιώνες, όπως το σημερινό.
Το κλίμα προχώρησε, “προόδευσε”, καλυτέρευσε, έγινε ο καλύτερος βοηθός του “προγόνου” μας, αλλά τούτος δε φαίνεται να το εκμεταλλεύτηκε επαρκώς. Φαινομενικά, προόδευσε περισσότερο νότια, στα Μεσογειακά κλίματα. Αλλά και πάλι, πόρρω απείχε αυτή η πρόοδός του από την αναμενόμενη και επιβαλλόμενη πλέον από τις συνθήκες σταθερότητας-μονιμότητας σε εδάφη, εξασφάλισης τροφής από τη γη και όχι τόσο κυνηγετικής, αλλά και από το λοιπό τρόπο διαβίωσης. Κι όμως δε συνέβη η θεαματική καλυτέρευση της ζωής .
Αν βάλουμε μια “χοντρή” διαχωριστική γραμμή για ευκολία στη νεολιθική περίοδο και το τέλος της γύρω στο 5.000 (π.κ.χ) στα νότια της Ευρώπης και στις χώρες όπου αναπτύχθηκε ο λεγόμενος Ανατολικός πολιτισμός, ναι, μεν, η παραδοσιακή Ιστορία “εκστασιάζεται”, καμιά φορά αφελώς, στις αναφορές της στα επιτεύγματα των Ανατολικών λαών (Βαβυλώνιοι, Αιγύπτιοι, Φοίνικες κ,α), όμως και πάλι η πρόοδος κι εκεί υπήρξε αργή. Ακόμα και όταν πήρε τα σκήπτρα ο αρχαϊκός και αρχαίος ελληνικός πολιτισμός, προϊόν εν πολλοίς γειτνίασης των προηγούμενων πολιτισμών και πάλι η βραδύτητα κυριάρχησε, βήματα αλματώδη δεν υπήρξαν.
Η Φιλοσοφία, η Λογοτεχνία (“Ποίηση”), οι τέχνες γενικά, είχαν τη σημαντικότερη ανάπτυξη. Οι υπόλοιπες, οι “πρακτικές” επιστήμες και ειδικά η τεχνολογία, αν διακρίθηκαν σε κάτι ήταν για η… στασιμότητά τους. Προόδευσαν ελάχιστα.
Ιδιαίτερα η τεχνολογία αρνήθηκε να ακολουθήσει τους ρυθμούς προόδου της φιλοσοφίας ή της λογοτεχνίας. Μια πρωτοφανής και ανεπίτρεπτη νωθρότητα του “πρακτικού” μυαλού, τόση αργοπορία να φτάσει στον τροχό, την τροχαλία, τα χειρουργικά εργαλεία και ό,τι σήμερα ονομάζομαι τεχνολογικό πολιτισμό.
Αφήσαμε τελευταίο τον πολιτικό πολιτισμό. Εδώ έγινε το μέγα…μπάχαλο. Ούτε καν αυτό τον σερνάμενο τεχνολογικό, δεν μπόρεσε να παρακολουθήσει. Βασιλιάδες, τύραννοι, δικτάτορες, ολιγάρχες, μεγάλοι γαιοκτήμονες και τσιφλικάδες , διαφέντευαν αιώνες. Χρειάστηκε ο αθηναϊκός πολιτισμός να επινοήσει το σύστημα της “΄Αμεσης Δημοκρατίας”, για να αλλάξει κάτι .Και στην πραγματικότητα, αυτό έγινε μόλις,,,χτες! Κι από τότε, από το “Χρυσό αιώνα” της Αθήνας μέχρι σήμερα ..”άκρα του τάφου σιωπή”!
΄Επρεπε να έρθουν η Γαλλική και η Ρωσική επανάσταση, αιώνες μετά την αθηναϊκή Δημοκρατία, για να… ξυπνήσουν τα αίματα, να “μπει το νερό στο αυλάκι, να φτάσουμε ,μόλις ελάχιστες εκατονταετίες πριν, σε αυτό που ονομάζουμε σήμερα πολίτευα της Δημοκρατίας, το οποίο ,βέβαια, σε καμιά περίπτωση, δεν έχει ουσιαστική σχέση με την “΄Αμεση”. Εξ ου και οι φοβερές παθογένειες που τη διακρίνουν, όπως το να ασκούν εξουσία σήμερα σε μεγάλες πληθυσμιακές κοινότητες …ένας Πούτιν, Τραμπ, Εντογάν, ΄Ορμπαν , Μητσοτάκης!
Συμπερασματικά , στον πολιτισμό όλων των μορφών και των ειδών, ως εξέλιξη του Homo Sapiens, είμαστε πίσω . Δραματικά πίσω. Η πρόοδος είναι εντυπωσιακά χαμηλή και βραδεία.
ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΣΕ ΕΚΘΕΣΗ ΤΟΥ ΦΙΑΤ, ΚΑΤΑΣΚΕΥΗΣ 1899!
Είναι 120 χρόνων αυτό το αμάξι. Και για να κατασκευαστεί χρειάστηκαν να περάσουν κάποια… εκατομμύρια χρόνια! Αν είναι λιγότερα ή περισσότερα, κανείς δεν είναι σε θέση να απαντήσει. Το σίγουρο είναι πως ένα τόσο χρήσιμο εργαλείο-μέσο στον άνθρωπο ,κατασκευάστηκε μόλις στις αρχές και λίγο πιο μπροστά του προηγούμενου αιώνα. Τόσο…νωρίς, δηλαδή!
Το έχουμε αναλύσει το ίδιο ζήτημα ουκ ολίγες φορές εδώ. Η τεχνολογία πάει σαν χελώνα. Τα μυαλά των ανθρώπων που έχουν επωμιστεί το βάρος της εξέλιξης το τεχνολογικού πολιτισμού, δουλεύουν στο ρελαντί. Δε φορτσάρουν . Τα ζώα μου αργά , δυσκίνητα.
Βασική αιτία η έλλειψη πλούσιας φαντασίας . Περιορισμένη η ικανότητά τους να συλλάβουν εικόνες με τη φαντασία, πέρα από την πραγματικότητά τους και να τις φέρουν στο σχεδιαστήριο, το εργαστήριο, το μηχανουργείο στους χώρους δουλειά τους , για να τις μεταμορφώσουν σε πρακτικές κατασκευές ,σε μηχανές.
΄Ετσι, μετά από συναπτούς αιώνες έλλειψης βασικών τεχνολογικών μέσων, όπως το αυτοκίνητο, το αεροπλάνο, το τηλέφωνο, το ιντερνέτ, το ρομπότ ,τα ιατρικά μηχανήματα ,ακόμα και σήμερα βρισκόμαστε στα σπάργανα. Κάντε μια σύγκριση ενός σημερινού αυτοκινήτου, 120 χρόνια μετά με αυτό της Fiat στην εικόνα και θα διαπιστώσετε του λόγου το αληθές. Αν εξαιρέσεις τη φιγούρα των τροχοφόρων της δικής μας εποχής, η βασική ιδέα κατασκευής , ο σχεδιασμός ,το σασί, η μηχανή, οι ρόδες, τα άλλα εξαρτήματα έμειναν τραγικά ίδια και απαράλλαχτα ,Ούτε ένα βήμα παραπάνω, πέραν της φιγούρας.΄Αντε, για να μη φανούμε υπερβολικοί, και με περισσότερη ιπποδύναμη που εξασφάλισαν στη μηχανή τα δυνατά καύσιμα. Τα σύγχρονα αυτοκίνητα πιάνουν μεν υψηλότερες ταχύτητες, οι οποίες, όμως , σε συνδυασμό και με άλλους παράγοντες (π.χ τους δρόμους), δύσκολο να αποδώσουν επωφελή αποτελέσματα, μια και πάνω από 120-150 το αμάξι το οδηγεί συνήθως ο…χάρος! Οπότε…”μία ή άλλη”.
Ο τεχνολογικός πολιτισμός (δε λέμε συλλήβδην οι θετικές επιστήμες) καταδίκασε τις παλιότερες κοινωνίες ,άγνωστο πόσους αιώνες πίσω, σε εγκληματική στασιμότητα και καθήλωση, σε ανυπαρξία ευκαιριών στα μέλη τους για καλύτερη, ευκολότερη και αποδοτικότερη ζωή. Αρκεί να σκεφτεί κανείς πως από τη χαραυγή της ανθρώπινης ιστορίας μέχρι “χτες”, βασικά και αναντικατάστατα μέσα μεταφοράς, ήταν τα γαϊδουράκια ,τα άλογα και τα κάρα! Οπότε, ας μη μιλάμε για άλλες πιο δύσκολες εφευρέσεις και εφαρμογές.
Αλλά και στις μέρες μας δεν είναι όσο δείχνουν πολύ καλύτερες οι συνθήκες. Σε όλο το εύρος της τεχνολογίας παρατηρούνται σοβαρές ελλείψεις και “πρωτόγονη” σοδειά. Για παράδειγμα. Ανυπαρξία μόνιμης και σταθερής ενέργειας. Ούτε το κινητό του μπορεί κανείς να φορτίσει, αν δεν είναι σε πρίζα σταθερή. Ελλιπής και δύσκολη πρόσβαση για σύνδεση στο ιντερνέτ, πέρα από το γεγονός πως σέρνεται τις περισσότερες φορές. Δεμένους χειροπόδαρα μας έχουν καταδικάσει τα…ευφυή μυαλά των κατασκευαστών. Τυλιγμένους στα καλώδια…σαρανταποδαρούσες, μπερδεμένα στα πόδια μας, σωριασμένα σε πατώματα, γραφεία και τοίχους. Αστεία εικόνα για 21οαιώνα.
Δεν έχουν φαντασία αυτοί οι άνθρωποι. ΄Οταν, ας πούμε, επινοήθηκε ο ηλεκτρονικός υπολογιστής, για σκληρό δίσκο, χρησιμοποίησαν λυχνίες. Και χρειαζόταν ένα ολόκληρο σπίτι να εγκατασταθεί το κομπιούτερ. Πέρασαν χρόνια για να σκεφτούν τα τρανζίστορ, που το έφεραν στα …γόνατά μας.
Αντίθετα. Δείτε τις θεωρητικές επιστήμες. Πετάνε. Από αιώνες πριν .Και η τέχνη το ίδιο. Η φιλοσοφία, για παράδειγμα. Σύμφυτη με τον άνθρωπο. Σχεδόν ειπώθηκαν τα πάντα χιλιάδες χρόνια μπροστά. Μπήκαν ερωτήματα, δόθηκαν απαντήσεις. Χτίσανε όλες οι άλλες επιστήμες πάνω στη φιλοσοφία.
Γράφω αυτές τις λέξεις, κοιτάζω δίπλα μου τα καλώδια, πασκίζω να τα μετρήσω, κάποια να τα ξετυλίξω. Και θλίβεται η ψυχή μου έτσι όπως τα βλέπω σωριασμένα να καταλαμβάνουν και να ασχημίζουν το χώρο μου. Και σκέφτομαι πως άλλα 120 χρόνια μετά , ακόμα δε θα βρουν τρόπο να απαλλαγούμε από τη χρήση τους, να πάρουν ενέργεια από τον ήλιο, να δέσουν την άτρακτο του αεροπλάνου με αερόστατο, που θα την κατεβάζει σε περίπτωση σοβαρής βλάβης, σιγά και σταθερά και θα την εναποθέτει στο έδαφος με σώο το πολύτιμο ζωντανό …περιεχόμενό της .
Ακόμα πιο αστείο . Το Φιατ της φωτογραφίας, θα μείνει ίδιο και απαράλλαχτο. Το πολύ -πολύ να του έχουν προσθέσει τίποτα άλλα φιγουρατζίδικα εξαρτήματα εντυπωσιασμού και γκλαμουριάς. ΄Αντε, και οι ταχύτητά του να ανέβει καμιά εκατοστή χιλιόμετρα την ώρα παραπάνω. Κατά τα άλλα θλιβερή ομοιομορφία.
Και μετά από τέτοια θλιβερή διαπίστωση …τί γίνεται τώρα ; Θα μείνει ο κόσμος έτσι; Θα έχει και ο “Homo Sapiens” τη μοίρα και την κατάληξη του Νεάντερταλ; Θα εξαφανιστεί, χωρίς να προφτάσει να ξεφύγει από τη χαύνη, να ξεκινήσει μια νέα “Μετανάστευση”;
Η νέα “Μετανάστευση” θα γίνει. Και θα μοιάζει περισσότερο με επανάσταση. Θα την κάνει Η ΤΕΧΝΗΤΗ ΝΟΗΟΣΥΝΗ. Το ΡΟΜΠΟΤ.
Και όσο πιο νωρίς έρθουν εκείνα , τόσο πιο γρήγορα θα απομακρύνεται ο πολιτισμός από τη σημερνή μας ανικανότητα και τη μιζέρια της αδράνειας. ΄Οπου δεν μπορεί το δικό μας μυαλό να έχει πρόσβαση, θα το πετύχει η τεχνητή νοημοσύνη. Θα έχει και φαντασία, αλλά και ικανότητα εφαρμογής. Τυχερές οι γενιές που έρχονται.
Βέβαια, αργήσαμε εγκληματικά. Την πάθαμε, όπως την “πάτησαν” οι Νεάντερταλ. Μείναμε χιλιάδες χρόνια πίσω πολιτισμικά και τεχνολογικά. Οι λόγοι πολλοί και δεν είναι της παρούσης η ανάπτυξή τους. Σε παλιότερα κείμενά μας ,βέβαια, έχουμε επισημάνει τους σπουδαιότερους.
Φανερή η αδράνεια του Νου του “Homo Sapiens” που έχει καταντήσει πλέον πλαδαρότητα, επικίνδυνη ανικανότητα (πρβλ με την πρόσφατη πανδημία και τρόπο αντιμετώπισής της) . Κι αυτή η διαπίστωση, αφορά όλους τους τομείς του πολιτισμού (κοινωνικός, πολιτικός, δικαιικός-νομικός, τεχνολογικός κ.λπ).
Φοβίζει τους περισσότερους αυτή η ….νεαντερτάλιος στασιμότητα, η άργητα της σκέψης . Η οποία, βέβαια, περισσότερο μεταφράζεται σε αργοπορία πράξης και όχι τόσο σύλληψης και φαντασίας.
Αλλά, μήπως, τελικά, δεν είναι αυτό αρνητικό ; Μήπως “ουδέν κακόν αμιγές καλού”; Τί απαντά σε αυτό η Ιστορία; Η επιστήμη του Θουκυδίδη έχει τους δικούς της κανόνες, εμπειρία πολύχρονη, για να μπορεί να τοποθετηθεί ευκρινώς και σε αυτό το ζήτημα.
Αρχής γενομένης από το συλλογισμό μας για τους Νεάντερταλ και το “σοφό”, τον “έμφρονα” άνθρωπο, τον “Homo sapiens” που είναι και ο πρόγονός μας, είναι φανερό πως και πάλι το ιστορικό αυτό φαινόμενο, θα επαναληφθεί. Κι αυτό σημαίνει πως το “Νέο” θα καθυποτάξει και θα εξαφανίσει για άλλη μια φορά το “Παλιό”.
Και όπως “νέο κρασί δεν μπαίνει σε παλιό ασκί”, έτσι και τώρα ο νέος Homo Sapiens που θα ξεπηδήσει, φαίνεται πως θα εξαφανίσει τον τωρινό “Νεάντερταλ” της πολιτισμικής και τεχνολογικής νωθρότητας και της απραξίας. Και θα μπει πια και το δικό του κρανίο στα μουσεία ως “απολίθωμα” , δίπλα σε εκείνο του Νεάντερταλ.
Και ποιος θα είναι ο νέο “Μετανάστης”; Ο καινούριος Homo Sapiens που θα αντικαταστήσει τον απόγονο του “Homo Sapiens”, με εισαγωγικά;
΄Οπως είπαμε, εύκολο να τον φωτογραφίσουμε, να τον ταυτοποιήσουμε. Μια και μας έχει δώσει πολλά σημάδια της παρουσίας του, ιδιαίτερα τα τελευταία χρόνια.
Η ΤΕΧΝΗΤΗ ΝΟΜΟΣΥΝΗ θα είναι εκείνη που θα γεννήσει τα νέα “πλάσματα”. Αυτή που θα γράψει τη νέα, αλλά αληθινή αυτή τη φορά, ΓΕΝΕΣΗ στη ΒΙΒΛΟ της ανθρώπινης ζωής.
Το ΡΟΜΠΟΤ! Με τις ανεπανάληπτες , τις ασύλληπτες ικανότητες, που δεν τις έχει σήμερα ο άνθρωπος ούτε στο ελάχιστο. Με τις τρομερές ταχύτητες στις “στροφές” του Νου. Τέτοιες και τόσες ,που οι δικές μας σήμερα θα μοιάζουν σαν αυτές της παλιάς μυλόπετρας ,που αγκομαχούσε να τη γυρίσει ο “καταρράχτης”, όσο δυνατά κι αν έπεφτε πάνω της.
Θα σπάσει το “φράγμα του χρόνου” στις νέες εφευρέσεις και τις ανακαλύψεις. Αν μετά από χιλιάδες χρόνια καταφέραμε μόλις πριν 30, να ανακαλύψουμε το ιντερνέτ, για το μελλοντικό ρομπότ-κατασκευαστή, αυτό θα ήταν ζήτημα κάποιων εβδομάδων. Αν χρειαστήκαμε έναν ολόκληρο χρόνο υπό τρομερή πίεση και ανάγκη να κάνουμε ένα εμβόλιο ανοσίας για τον COVID-19 κι ακόμα δεν είμαστε βέβαιοι αν τελικά τα καταφέραμε, η κατασκευή του αποτελεσματικού εμβολίου στο εργαστήριο του μέλλοντος ,θα είναι ζήτημα …ωρών!
Κι το σημαντικότερο. Το ρομπότ θα επινοήσει το νέο μας πολίτευμα, όπως λέγαμε στα πρόσφατα θέματά μας. Εκείνο που θα αντικαταστήσει την “ανάπηρη” σήμερα Δημοκρατία και ανίκανη να ανταποκριθεί στο έργο της. Μαζί και τις αλλόκοτες κυβερνήσεις και τις εξουσίες τους. Θα είναι ο πρωθυπουργός, ο δικαστής, ο δάσκαλος, ο παραγωγός, ο εργάτης. ΄Ολα θα περνούν από τους δικούς του εγκεφαλικούς και μυικούς “νευρίτες”.
Και το πρόγραμμά του θα είναι αυστηρά προσαρμοσμένο στις ανθρωποκεντρικές ,αναλλοίωτες, διαχρονικές και απαράγραπτες αξίες της ζωής . Τα σύγχρονα κι ακόμα περισσότερο αύριο βελτιωμένα Συντάγματα, οι νόμοι, οι ανθρωπιστικές αξίες , θα περαστούν ανεξίτηλα στη μνήμη του, ως “δεδομένα” και μάλιστα “εκ των ων ουκ άνευ”.
Και δε θα έχουν, όπως σήμερα, διακοσμητικό ρόλο. ΘΑ ΕΦΑΡΜΟΖΟΝΤΑΙ με θρησκευτική ευλάβεια για τα μέλη των κοινωνιών που θα είναι πια αντιεξουσιαστικές, αταξικές, αντικαπιταλιστικές, άφυλες και άθρησκες. Αυτό ακριβώς που λείπει το δικόν μας πολιτικό πολιτισμό σήμερα.
Το έλεγε ο αρχαίος ΄Ελληνας σοφός.΄Οχι μόνο ως εύηχο στίχο της ποίησής του , αλλά ως πίστη ,παρατήρηση, εμπειρία. “Θαρσείν χρη, τάχ’ αύριον έσσετ’ άμεινον”= Μην το βάζετε κάτω, ο κόσμος αύριο θα είναι καλύτερος. (Θεόκριτος, Εἰδύλλια).