1. Στ. Κασσελάκης:
«Υπάρχει ένα οργανωμένο σχέδιο: Ο καθημερινός εξευτελισμός του ΣΥΡΙΖΑ ως το συνέδριο, ώστε να μη μείνει κανείς, να απογοητευτείτε πρώτα απ’ όλα εσείς, να πάψετε να στηρίζετε, και ο ΣΥΡΙΖΑ, πλήρως απαξιωμένος, αφενός να μην αλλάξει και αφετέρου να ρευστοποιηθεί σε μία νεφελώδη “Κεντροαριστερά” με “σωτήρα” επιλεγμένο από τη Διαπλοκή. Διότι αυτά τα σχήματα μόνο μέσω ίντριγκας εμφανίζονται. Η θέση μου δε μου επιτρέπει να το επιτρέψω….
Είμαι πρόεδρος όλων, όχι μίας φράξιας…αν σέβονται έστω λίγο τον κόσμο του ΣΥΡΙΖΑ, να αποκαλύψουν ΤΩΡΑ όλες και όλοι τις ειλικρινείς τους προθέσεις… Στο καταστατικό συνέδριο θα αλλάξουν όλα».
2. Οι 87:
«Τον ΣΥΡΙΖΑ τον εξευτελίζει καθημερινά ο Στέφανος Κασσελάκης ο οποίος τρέφεται με το να κατασκευάζει εσωτερικούς εχθρούς. Δεν θα τον ακολουθήσουμε στον κατήφορο, στην απόκρυψη οικονομικών στοιχείων και στον λαϊκισμό. Μπορεί να συνεχίσει να μαλώνει μόνος του. Ο πανικός είναι κακός σύμβουλος».
***
΄Οταν είσαι μόνο ένα νούμερο, σίγουρα γίνεσαι …νούμερο. Και οι 87 του ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι τίποτα περισσότερο από ένα μάτσο τέτοια. Τερατογεννήσεις του κομματικού σωλήνα (με επαγγελματικές φιλοδοξίες στην μπίζνα της πολιτικής), όπως άλλωστε, τέτοιος είναι και ο υποκινητής της…αντίστασης κατά του νέου προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ και υποβολέας της φράξιας τους, ο Αλέξης Τσίπρας.
Κι αν δεν πνίγεται, τελευταία, στα λάθη ο Αλέξης μας! Το χαϊδεμένο παλιότερα παιδί μας εδώ, που δεν το είχαμε, όμως, ως τέτοιο από την αρχή. Αντίθετα ,τον πρώτο καιρό, όταν ελέω του τότε σκληρού κομματικού προέδρου του Συνασπισμού Αλέκου Αλαβάνου, ανέλαβε τα ηνία του κόμματος, βρεθήκαμε απέναντί του, κυρίως γιατί ανέγραφε και κάποιες στιγμές ανυπόφορα , όλα τα τερτίπια του παλαιοκομματισμού , του λαϊκισμού και της δημαγωγίας.
Με τον καιρό, ο τότε πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ «ήλθε εις εαυτόν». Ως πρωθυπουργός, μάλιστα, απέβαλε εκείνο το τετριμμένο ιμάτιο του ξύλινου λόγου της σταλινικής «Αριστεράς», άρθρωσε δικό του προοδευτικό και ανανεωτικό λόγο, κατάργησε τα χονδροειδή τσιτάτα, ειδικά αυτά περί… Αμερικανών φονιάδων των λαών, ΕΟΚ και ΝΑΤΟ το ίδιο συνδικάτο, που θύμιζαν Γ. Γραμματείς του Περισσού και έγινε κανονικός…Ευρωπαίος πολιτικός και στην πράξη.
Κορυφαίες και αποφασιστικές κινήσεις που τον καθιέρωσαν τότε ,ως συνετό και σώφρονα πολιτικό, υπήρξαν τρεις:
α . Ο αγώνας του να κρατήσει τη χώρα στην Ε.Ε μετά το περίφημο εκείνο δημοψήφισμα υπέρ της εξόδου της χώρας από την Ευρώπη, που προκάλεσε ο ίδιος.
β. Η αποπομπή από το κόμμα και την κυβέρνηση της , εκτός τόπου και χρόνου εκείνης κυβερνητικής ομάδας με εθνικιστικό προσανατολισμό και λόγο, αντιευρωπαϊστών και πουτινανθρώπων, όπως ο Λαφαζάνης, ο Βαρουφάκης και η Ζωή.
γ. η συμφωνία των Πρεσπών που έδωσε λύση σε ένα χρονίζον και στην ουσία του ανύπαρκτο, καθαρά εθνικιστικό και από τις δυο πλευρές, ζήτημα.
Αλλά και κάποια ,εγκληματικά θα τα χαρακτηρίζαμε, λάθη του στη διάρκεια που ήταν επικεφαλής της ακροδεξιο-αριστερής κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΟΑΝΕΛ, υπήρξαν καθοριστικά . Τα σπουδαιότερα και πλέον ανήκουστα για αριστερό πρωθυπουργό ήταν τούτα:
α. Αντί να παραπέμψει σε ειδικό δικαστήριο τον Κώστα Καραμανλή υπεύθυνο για την τραγωδία της πρώτης χρεοκοπίας της χώρας, συνήψε μαζί του συμφωνία («ομερτά») να κρατήσει τον πρώην υπόδικο πρωθυπουργό στο δικαστικό απυρόβλητο . Αντάλλαγμα ,η παραχώρηση από τον «ανιψιό» του δικό του, φανατικού ακροδεξιού και πουτινιστή Πάνου, Καμμένου για να σχηματίσει ο ΣΥΡΙΖΑ κυβέρνηση.
β.΄Αφησε το θεσμό της Δικαιοσύνης, ως είχε (έχει) σε διαπλοκή ,διαφθορά και εξάρτηση από την εκτελεστική εξουσία και «έθαψε» στην κυριολεξία με αυτή του τη στάση το μέγα σκάνδαλο της Novartis ,που λίγο έλειψε να στείλει φυλακή ακόμα και την έντιμη εισαγγελέα Ελένη Τουλουπάκη (είχε αναλάβει τη διερεύνησή του).
γ. Παράδωσε τον Τύπο στα χέρια «κατάμαυρων» επιχειρηματιών και εφοπλιστών ( βρώμικοι καναλάρχες και εκδότες), που εύκολα και καταλυτικά άλωσαν το θεσμό, εξαγόρασαν την πληροφορία, την είδηση την κριτική , κατέστησαν την προπαγάνδα κυρίαρχο γνώρισμα μιας δημοσιογραφίας, που μόνο γκεμπελική θα μπορούσε πια να χαρακτηριστεί. ΄Ηταν αυτός ο (κύριος) λόγος, που εύκολα και νομοτελειακά λίγο μετά, με εφαλτήριο και εργαλεία τέτοια εγκληματικά Μέσα παραπληροφόρησης, κατέλαβε την εξουσία ένας από τους χειρότερους πολιτικούς της χώρας, ο γιος του αλήστου μνήμης Κων. Μητσοτάκη.
δ. Ως αριστερός πρωθυπουργός διέπραξε κι ένα από τα χειρότερα εγκλήματα ,που δεν έχει να ζηλέψει τίποτα από τα Μητσοτακικά σήμερα. ΄Αφησε στα χέρια των τραπεζιτών και των Funds … το «κεραμίδι του φτωχού», για δάνεια, την εξόφληση των οποίων στην πραγματικότητα όφειλε το κράτος να επωμιστεί, αφού για τη χρεοκοπία της χώρας και την ανατροπή της οικονομικής ζωής του τόπου, δεν είχε ευθύνη ο δανειολήπτης- θύμα, αλλά η πολιτική των τελευταίων κυβερνήσεων.
Σήμερα ο Αλέξης Τσίπρας, ως πρώην πλέον αρχηγός κόμματος και πρωθυπουργός, με όσα κάνει (και μάλιστα τα περισσότερα παρασκηνιακά), δεν έχει να ζηλέψει τίποτα σε συμπεριφορές από ένα δεξιό «πολιτικό». ΄Εχει εντελώς αλλοτριωθεί από το Σύστημα και ταυτιστεί μαζί του, χωρίς ίχνος αριστερής τσίπας.
Ο (ξανά) ξύλινος «προοδευτικός» λόγος του, θυμίζει άλλες εποχές της αρχής της κομματικής του καριέρας. Μια νεκρανάσταση του εμβρυακού εαυτού του, όταν γεννιόταν στον κομματικό σωλήνα του Αλαβάνου και των λοιπών «σταλινικών», της τότε σοφτ κομμουνιστικής Αριστεράς του Συνασπισμού.
Φαίνεται πως το Σύστημα της οικονομίας της Αγοράς (λέγε με Ε.Ε), που γνωρίζει πολύ καλά πως ΟΛΟΙ ΟΙ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟΙ ΔΕΙΚΤΕΣ ΣΥΜΦΩΝΟΥΝ ΠΕΝΤΑΚΑΘΑΡΑ ΠΩΣ Η ΧΩΡΑ ΕΧΕΙ ΓΙΑ ΔΕΥΤΕΡΗ ΦΟΡΑ ΧΡΕΟΚΟΠΗΣΕΙ, ΚΡΑΤΑΕΙ ΤΟΝ ΑΛΕΞΗ ΤΣΙΠΡΑ, ΩΣ … «ΚΙΚΓΙΝΑΤΟ» ΤΟΥ ΡΩΜΑΪΚΟΥ ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ ΕΞΟΥΣΙΑΣ.
Αν θέλετε ,σαν ένα νέο Κωνσταντίνο Καραμανλή, τον οποίο το 1963 «παρόπλισε» πολιτικά η Αμερική και το έστειλε στην «εξορία» στη Γαλλία, για να τον χρησιμοποιήσει αργότερα στην…αποκατάσταση της Δημοκρατίας, την οποία ο ίδιος σε συνεργασία με τους Αμερικανούς είχε στις ημέρες του ασύστολα υπονομεύσει. Αν όχι, κατακρεουργήσει σε μια εποχή που κυβερνούσε το παρακράτος , προάγγελος της Δικτατορίας των στρατηγών ή των συνταγματαρχών που ετοίμαζαν τα Ανάκτορα και οι Αμερικανοί (η κάθε πλευρά με τους δικούς της αχυρανθρώπους και τις μεθοδεύσεις).
Η πιο αισχρή και αναίσχυντη πολιτικά «πουστιά» του Αλέξη Τσίπρα, είναι οι τελευταίες συνωμοτικές επιδόσεις και κινήσεις του από παρασκήνιο. Εδώ και καιρό με βραχίονα τους σφογγοκωλάριους στο κόμμα, όπως αυτών στο ..νούμερο 87, κάνει ό,τι περνάει από το χέρι του να υπονομεύσει το νέο αρχηγό και, ή να τον εξαναγκάσει σε παραίτηση, ή να διαλύσει το κόμμα με τις φράξιες και την εσωτερική, (τάχα δημοκρατική) αντιπολίτευση.
Είναι φανερό πως έχει νέες βλέψεις. Πιθανότατα τη δημιουργία ενός νέου αριστερού κόμματος, πάνω στα συντρίμμια του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά με ίδια υλικά και όμοιους κατασκευαστές. Ένα εγχείρημα που από μόνο του και νομοτελειακά, είναι καταδικασμένο να αποτύχει.
Η Ευρώπη βλέπει πολύ καλά που οδηγείται η χώρα οικονομικά. Σε πολύ λίγα χρόνια η στάση πληρωμών και εξυπηρέτησης των υποχρεώσεών της, είναι αναπόφευκτη. Κι αυτό στη γλώσσα της οικονομίας σημαίνει άτακτη χρεοκοπία.
Η πρώτη αποφεύχθηκε με τις βαριάς μορφή ενέσεις των μνημονίων της Μέρκελ και της παρέας της. Μια επανάληψη, όμως της ίδιας «θεραπείας» θα είναι και πολυέξοδη και επικίνδυνη , ως μάθημα, για επίδοξους αντιγραφείς της ελληνικής αφροσύνης. Και είναι αυτός ο λόγος που εγκαταλείπεται ξανά ως λύση-θεραπεία του μόνιμου προβλήματος και της ανίατης παθογένειας της χώρας στα εδάφη της οποίας φύεται αποκλειστικά η… φαιδρά πορτοκαλέα.
Για τις εξελίξεις εκείνης της εποχής που δεν είναι πολύ μακριά, πάντως, μόνο υποθέσεις μπορεί να κάνει κανείς. Ένα ,όμως ,είναι σίγουρο. Το Σύστημα θα (ξανα) χρειαστεί, όπως τότε στο δημοψήφισμα, τον Αλέξη Τσίπρα, για να κρατήσει τη χώρα πάλι στην Ευρώπη, έστω και θανάσιμα λαβωμένη. Και θα τον βγάλει από τη ναφθαλίνη.
Η Ευρώπη δεν εμπιστεύεται το Στέφανο Κασσελάκη. Πολύ περισσότερο τον Παύλο Πολάκη, ως αρχηγούς κόμματος με βλέψεις εξουσίας. Τους θωρούν και τους δύο απρόβλεπτους, ως…αδοκίμαστους.
Ο Εμμανουέλ Μακρόν και η Ούρσουλα φον ντερ Λάιενδε θα ήθελαν ποτέ για παράδειγμα να καθίσει στο σκαμνί ο εκλεκτός και φίλος τους Κυριάκος Μητσοτάκης . Πολύ περισσότερο, να πάει φυλακή εξ αιτίας της γνωστής σε όλη την Ευρώπη απόλυτης διαφθοράς που τον διακρίνει.
Και δε μιλάμε μόνο για τα οικονομικά του εγκλήματα. Τα ανοσιουργήματα στην Πύλο και τα Τέμπη από μόνα τους και υπό… κανονικές δικαιικές συνθήκες στη γηραιά ήπειρο, στέλνουν ισόβια φυλακή τον Κυριάκο με όλη τη συμμορία.
Κι αν ποτέ συμβεί να καθίσει σε εδώλιο η διεφθαρμένη ομάδα που κυβερνά σήμερα τον τόπο, αυτό μόνο ο Νέος ΣΥΡΙΖΑ, είτε με Κασσελάκη, είτε με Πολάκη αρχηγό ή και τους δυο μαζί σε ανακωχή και σύμπλευση, θα μπορούσε να γίνει πραγματικότητα. Κι αυτό με τη σειρά του σημαίνει πως αν ποτέ καταδικαστεί ο Κυριάκος Μητσοτάκης, θα πάρει μαζί του και τον Μακρόν (μαζί μοιράστηκαν τις μίζες των «Ραφάλ»), αλλά και την πνιγμένη (και τούτη) στη διαφθορά Ούρσουλα , όπως ο φίλος και ομοϊδεάτης της Κυριάκος Μητσοτάκης.
Το παιχνίδι, επομένως, δε παίζεται στην Ελλάδα, αλλά στην Ευρώπη .Με παίκτες τα βαριά ονόματα των Ευρωπαίων φίλων και συνενόχων στα εγκλήματα του Κυριάκου Μητσοτάκη. Και το ζητούμενο στην Ευρώπη δεν είναι η «καυτή πατάτα» που θα πετάξει σύντομα ο γόνος της φαμίλιας που έφερε την ισοπεδωτική λαίλαπα. Αυτό είναι δεδομένο.
Το ζητούμενο είναι, αν τελικά ο Νέος ΣΥΡΙΖΑ καταφέρει να επιβιώσει μέσα στη σημερινή δεινή δίνη που παλεύει και μάλιστα με αξιώσεις διακυβέρνησης. Και ο ρόλος του Αλέξης Τσίπρα αυτή την ώρα είναι τούτος: Να πέσει σε ξέρα το σκάφος του Νέου ΣΥΡΙΖΑ και να συντριβεί. Η χαρά και η ανακούφιση του ίδιου του Αλέξη, του Κυριάκου και των Ευρωπαίων φίλων τους.